\ Hay hay Ik ben zelf 21 en mijn vriend ook. we wonen nu 6 maanden samen en zijn bijna 3 jaar bij elkaar.. Wij zijn ook bezig voor een kleine . zitten nu in de 3e ronde.. Ik krijg wel vaak te horen van wil je dat nu al enzo.maar ik wil graag jong moeder worden omdat ik weet hoe dat is voor het kind als het ouder word. Mijn moeder was 22 mijn oma was 22 en mijn overgroot oma ook.. En heb altyd gezegt van op mijn 22e wil ik moeder worden .. Nou over maandje ben ik dat dus hoop dat t lukt. Ik vind het super dat mijn ouders nu 44 zijn en mijn oma 66 we kunne met ze alle nog vanalles doen.. Ik krijg ook een hele hoop leuke reacties... En je moet het toch zelf doen of je nou 20 bent of 40.. Het blijft t zelfde als je zelf er klaar voor bent moet je het gewoon doen! Succes !
Ik ben ook (wat veel mensen vinden) vrij jong. Ik ben al 8 jaar samen met m'n man en afgelopen zomer getrouwd, we wonen ruim 3 jaar samen. Alleen onze ouders en een paar vriendinnen weten dat ik zwanger ben. EN die zijn alleen maar positief. Maar er zijn mensen die vinden dat je je jeugd weggooid of zoiets. Volgens mij verrijk je je leven alleen maar! Als je er samen klaar voor bent en je omstandigheden zijn OK... dan is het toch goed! Succes allemaal!
Hallo, Ik ben nu 19, woon sinds mijn 17e al samen. En hebben net een nieuw huisje. Alles gaat heel goed! En zijn flink aan het "oefenen", ik hoop dat ik snel zwanger ben. Groetjess
ik ben zelf nu 34 en was 25 toen ik de 1e kreeg, ik zou er zelf niet aan moeten hebben denken om eerder een kind te krijgen, omdat ik er zelf totaal niet aan toe was... maar er zit natuurlijk wel verschil in, in een kind van 17 en een vrouw van 17, vaak zie je hier aan het schrijven al of het eigenlijk nog echt een " kind"betreft van 17 (of jonger of net iets ouder) of een jonge "vrouw"van 17 (- of+)...ik ben in principe van mening dat dat gewoon "te" jong is maar daarentegen staat ik ken diegene dan ook niet persoonlijk en dat is natuurlijk ook weer afhankelen van hoe jij op dit moment in het leven staat.... ik ben zelf van mening dat als je zeg maar pakweg 17(jonger of ouder bent) en je hebt zelf geen eigen woonruimte geen of weinig inkomen geen stabiele relatie je dan niet eens aan een kind zou moeten beginnen, omdat het vaak al moeilijk is als je dat alles wel je kind te bieden hebt... mijn idee van aan kinderen willen beginnen is zorgen dat je een goede relatie met iemand hebt waarvan je denkt dat het de ware is, en je het kind een goede basis kan geven, onderdak, eten, kleding etc etc (liefde staat voorop natuurlijk) zijn misschien allemaal materiële dingen maar wel allemaal noodzakelijke dingen, kan me niet voorstellen dat je een kind ter wereld zet terwijl je geen eigen echte privegebeuren heb waar je je terug kan trekken of dat je jezelf finacieël niet kan onderhouden... jij hebt dit alles wel je hebt al langere tijd een partner waar je (zoals blijkt) nog steeds gek op bent eigen woonruimte, financieël zit je goed, en je hebt er en dat is zeker zo belangrijk goed over nagedacht wat het inhoud straks de verantwoording te hebben voor een kleintje, en dat mis ik nog wel eens bij "kinderen"van 17 die zeggen het wel te weten maar uit alles wat ze vaak schrijven lees je dat ze uitgaan van hulp van andere en tja dat moet ieder natuurlijk voor zich weten, ik vindt als je jezelf niet kan onderhouden hoe kun je dan zelf je kind onderhouden? wat er net gezegd is over moeders die na vlak voor of net na hun 40e ouder worden, dat is ook zoiets moeilijks vindt ik, ik ben ontzettend blij met mijn moeder (nu 63) was 29 toen ze mij kreeg en ondanks dat ze nog quick zat is, ze overal mee heen gaat (stappen-op vakantie e.d) had ik graag gezien dat ze nog jonger zou zijn geweest omdat ik bang ben voor de dag dat ze er niet meer zal zijn, denk dat ik dan helemaal zou doordraaien...tuurlijk is 29 een mooie leeftijd om nog kinderen te hebben (krijgen) maar toch als ze nog ouder zou zijn geweest denk ik niet dat ik de dingen met haar zou hebben kunnen doen die we nu doen.... ik vindt de 34 jaar dat ik nu ben al "oud"en heb voor mezelf een grens gezet bij 35 (misschien als het niet anders is mijn grens tegen die tijd verleg naar 36) maar dat is voor mij toch echt wel de top...want en dat kan niemand ontkennen naarmate je ouder wordt ga je toch anders met kinderen om dan wanneer je in de 20-30 bent maar ook dat zal natuurlijk weer per vrouw verschillend zijn, je hebt vrouwen van 40 dat zijn (sorry) echt van die ouwe wijven al (zie het op het schoolplein) maar je hebt ze er ook tussen die gewoon nog lekker vlot zijn e.d dus ja hoe het ook is, denk dat het gewoon per vrouw verschillend is en dat leeftijd gewoon een heel gevoelig iets is om over te discussiëren... wat altijd voorop hoort te staan ongeacht de meningen van andere is dat jezelf als vooral als je al wat ouder bent meestal wel in kunt schatten of je de opvoeding van een kind nog op je kan nemen en of je denkt dat je je kind er tegen bestand kan maken dat wanneer je het later naar school brengt ze niet in de veronderstelling zijn (gepest wordt) dat je gebracht wordt door opa of oma want dat is ontzettend kwetsend voor een kind.... en voor de jonge moeders onder ons, tja die hebben hun hele leven nog voor zich liggen.... succes meiden
Hoi meid! Ik ben 25 jaar en ben al sinds januari bezig om zwanger te raken... Ik droom al van een kind sinds ik 18 was! Dus leeftijd speelt geen rol. Laat ze maar praten. Zolang JIJ gelukkig bent en je er goed bij voelt, is alles goed! De eerste maanden was ik er nogal fanatiek mee bezig, maar dat is nu minder. Ik heb het los gelaten, en laat de natuur beslissen. Is het volgende maand raak, des te beter, maar is het binnen 2 maand, 3 maand... Tja. Dus meid, hang maar lekker rond op het forum. Hier krijg je veel steun én vind je veel informatie! groetjes en succes met zwanger worden! Liesje 25
Mijn ouders waren ook heel Jong toen ze mij kregen...19 en 20....nou dat is prima gegaan hoor...verschilt denk ik per persoon. En vroeger (jaja)...kregen mensen ook gewoon eerder kinderen en was dat heel gewoon. Zelf was ik net 26 toen mn zoontje kwam en zei altijd wil voor mn 30 klaar zijn want daarna loop je meer risico...maar zo is het niet gegaan ben nu 30 en in de 2e ronde en ik voel me helemaal niet oud nu weet wel dat het nu allemaal makkelijker zal gaan...maar dat kan ook komen omdat ik al een kind heb nu....en dus ervaring heb.. Ik denk als je er maar bewust voor kiest dat het niet uitmaakt hoe oud je bent.
hey, ik ben ook nog maar 21 en ben al 4 en een half jaar samen met m'n vriend die nu sinds twee maanden mijn man is. Wij willen eigenlijk al lang kindjes maar hebben nu pas de knoop doorgehakt. De meeste mensen zullen ons inderdaad wel jong vinden en hebben zoiets van profiteer toch eerst met twee van je leven, voor kindjes heb je nog tijd genoeg, maar wij willen dat niet, wij hebben het gevoel dat ons leven pas compleet zal zijn als wij een kindje hebben. Ik vind dat ieder dat voor zich uitmaakt, de ene mens is al wat sneller volwassen en wilt zich al sneller settelen dan een ander! Ik wens je alvast heel veel suc6 groetjes Annick
hoi hoi ik ben ook pas 20 mijn vriend is 26 het gaat super goed hij heeft direct al gezegt dat hij kinderen wil met mij toen had ik nog zo iets van we praten later we verder maar toch heeft hij mij ook die kriebels gegeven en praten we er best veel samen over wat voor ons wel belangrijk is dat je inderdaad alles op een rijtje hebt we hebben een woning dus dat is al wat maar je moet ook naar de financien kijken. we vinden het bijde spannend we hebben nog even besloten dat ik nog we aan de pil zit maar dat maakt niet uit ik ben blij dat dit onderwerp ter sprake is gekomen want zo kan ik ook mijn verhaal even kwijt ik vind ook leeftijd maakt niets uit als je aalles op een rijtje hebt en je bent er helemaal klaar voor moet je er ook voor gaan vind ik ik laat jullie weten wanneer ik begin maar nu geniet ik gewoon nog even lekker van alles wat je hier kunt lezen en op kunt reageren heel veel succes alle meiden die zwanger proberen te worden of het al zijn . knuffels saro
Ik haak toch nog ff in, want eerder hierboven is al vaker verteld dat de ene jong meid de andere niet is. Ook ik zie de andere kant van de medialle te jonge meisjes die nog thuis wonen geen stabiele realtie hebben en alles willen redden met een kindje. Niet bewust mss maar toch. Daar kan ik dus niet achter staan, achter iemand die kinderen wil maar nog geen eigen leven heeft heb ik ook moeite. Nog nooit gewerkt en dadelijk in de steun willen duiken noem ik maar eventjes als voorbeeld. Ik vind wel dat je je kind moet kunnen leren zelfstandig in het leven te staan, en ben van mening dat als je dat zelf nooit hebt gekund je dat ook niet over kan brengen. helaas heb ik dit bij veel oud klasgenoten zien gebeuren, die zie je nu dan ook vaak zonder vader in de buurt rondwandelen, en in de bijstand. Dit lijkt me geen goede les voor je kind.
Het is natuurlijk heel makkelijk om zo'n mening te hebben als je nog jong bent. Of als je al kinderen hebt. Maar wat nu als je al zo lang een kinderwens hebt en het wil maar niet lukken? Of wat nou als je je levenspartner pas laat bent tegen gekomen? Zo zijn er genoeg vrouwen die dus tegen de 40 lopen of al voorbij zijn en toch ontzettend graag een kindje willen hebben. Mogen die dan niet meer omdat ze de 40 voorbij zijn? Wat een Onzin! De kinderwens is evengroot als bij de jongere dames. Waarom zouden zij geen moeder meer mogen worden!? Sorry, maar ik moest hier even op reageren. Ik vind het nl nogal kort door de bocht. Ik ben nu 35 en heb zelf mijn levenspartner pas "laat" leren kennen. En we zijn nu al 2 jaar bezig voor de eerste. Wat nou als het nog 5 jaar duurt? Ow jeetje! dan ben ik al 40! Dan mag ik natuurlijk niet meer Want volgens de maatstaaf zou ik dan eigenlijk zowat oma moeten zijn, toch!? Als het aan mij had gelegen was dat natuurlijk ook zo. Maar soms heeft het leven andere dingen in petto voor je. Leven en laten leven, meiden. Ik wens iedereen een hele fijne en gelukkige zwangerschap toe. Jong en oud. Ik gun het iedereen die er klaar voor is. Liefs, Gerrina
ik ben zelf ook 23 en ik lees ook hier veel van jonge meiden dier graag ik kindje willen net als ik zelf ook heel graag.ik vind mijzelf en mijn vriend vandaag 33 jaar geworden mijn vriend er gewoon weg klaar voor en het heeft meschien ook iets met zijn leeftijd te maken.groetjes fempje
Leeftijd zegt me niet zoveel! Als je graag zwanger wilt worden en het allemaal niet zo lukt, dan heb je zelf niets te vertellen hoe oud je moeder wordt.... Liefs An
ik ben nu 22 , m'n man 24 en we zijn dit jaar 9 jaar samen. We zijn 9 maand geleden getrouwd. In mei verleden jaar hebben we beslist om aan kindjes te beginnen! Er waren bij ons alleen maar positieve reacties. Nu ben ik eindelijk zwanger en iedereen is super blij ok omdat het zo lang geduurd heeft! Wij hebben genoeg genoten van onze jonge jaren en gedaan wat we graag wilden doen! Nu voelen we ons echt super goed bij het feit dat ons kleintje onderweg is! Zolang je een relatie hebt die gebouwd is op een stevige bodem waarin vertrouwen en respect centraal staan en je je kindje alle zekerheden kan geven die nodig zijn in het leven, waarom niet dan? Ik zie mensen die ouder zijn maar die totaal nog niet rijp zijn voor een kind! Tja, dat hangt niet samen met je leeftijd maar met je gevoel en situatie! Mij maakt het bijgot niet uit of je nu 18 of 40 bent! Zolang jij, je man en je kind(eren) gelukkig zijn, zelfstandig zijn en alles hebben wat nodig is voor het kind, wat is dan het probleem? Het is JOUW leven en niet dat van een ander! DENK DAAR AAN! Vele groetjes p.s.: op niemand aanvallend bedoeld ofzo, he, heb zelfs de helft van alle berichten hier niet gelezen, is gewoon mijn mening!
ik ben ook jonge moeder!op mijn 16 had ik een dochter gekregen,9jaar later kreeg ik een zoon(2005)en nu ben ik weer zwanger van nummer 3!kan mezelf dus best nog wel een jonge moeder noemen!
hallow dames.... Ik ben 19.... bijna 20... mijn vriend en ik willen ook graag een kindje.. We wonen nu 1.5 jaar samen en ik studeer nog... We zijn alleen nog wel onzeker of we het nu wel willen of niet... omdat het onbekend is! Ook vind ik het soms wel moeilijk reacties te horen op je leeftijd als je verteld dat we eigenlijk wel graag een kindje willen.. zijn er trouwens nog jonge mama's die ook nog studeren? dikke kus en knuffs
hallo! Wij willen ook graag zwanger worden! Ik ben al getrouwd in mei (toen was ik 22), wat voor velen al een "schok" was (je bent nog zo jong etc. etc.) en nu zouden we ook graag een babytje willen krijgen! Ik ben in augustus gestopt met de pil, maar op heden nog niet ongesteld geworden en ook niet zwanger! Dus dat is wel frustrerend! Maar we houden de moet erin, we beginnen ten slotte ook nog maar net. Ik denk dat we van buitenaf ook wel weer reactie zullen krijgen als we eenmaal zwanger zouden zijn (niet van ouders en familie btw) want die waren ontzettend blij en ontroerd toen we gingen trouwen. Ik heb zoiets van: laat iedereen maar praten, als wij er aan toe zijn en het willen, dan is het toch goed!
ik ga me hier ook even bijvoegen! ik ben nu 21, mijn man (jaja, in augustus getrouwd!) 26. als alles goed loopt zal de bubby er zijn op mijn 22 en misschien wel op mijn man zijn 27ste (waarschijnlijk ben ik voor rond die datum van zijn verjaardag uitgerekend) in juni zijn we verhuisd naar ons nieuwe huis en ben ik ook afgestudeerd. momenteel werk ik, weliswaar niet in het vak van mijn diploma maar dat is een bewuste keuze om dit nu zo te doen omdat we aan het proberen waren om zwanger te geraken en zo, op dit werk ben ik zeker van betaald zwangerschapsverlof, ... (afgestudeerd als kleuterjuf, weinig werk in, veel interimmekes dus geen werkzekerheid) dusssss ... totally readdy!
hoi hoi ik ben 25 en mijn husbie 27wij wonen al 5 jaar samen en zijn sinds 15 september getrouwd, als t aan mij had gelegen waren we ook eerder aan kinderen begonnen maar ook mijn husbie was er nog niet aan toe. nu zitten we in de 3e ronde en hopelijk lukt t snel we hebben er allebei heel veel zin in en zijn nu echt met zijn 2tjes allebei 200% aan toe