Misschien een zwaar thema, wat tot discussies gaat leiden, maar ik vroeg het me toch af. Laatst is zoveel te doen geweest om het boek "the secret". Daarin wordt min of meer gezegd dat als je maar denkt: ik hoop dat dit NIET gebeurd. Dat het dan juist wel gebeurd. Nu weet ik dat dit wel erg zwart / wit gesteld is. Ik ben ook wel van mening dat als je de hele dag maar denkt: ow als ik maar geen hoofdpijn krijg, dat je het uiteindelijk krijgt. Maar als ik nu mijn eigen situatie bekijk. En misschien is het nu niet juist om dit topic te openen omdat het allemaal nog zo vers is, maar dan vraag ik het me hetvolgende af: Roep ik werkelijk al het ongeluk op me af? De 4e IVF is vorige week mislukt, de auto is na 1000 euro aan reparatie nog steeds stuk, tot overmaat van ramp begint het dak wéér te lekken ( en niet zo zuinig), terwijl het gemaakt zou moeten zijn. Kortom het houdt niet op. Ik wil niet overtrokken reageren ( misschien heb ik wel een last van zelfmedelijden op het moment ) maar doe ik me dit nu zelf aan? Ik ben het echt even allemaal zat! ( niet de kinderwens, want die blijft vurig aanwezig, al weet ik even niet hoe nu verder) Nogmaals weet niet wat ik met dit topic wil bereiken, maar wilde gewoon even mijn boosheid en verdriet kwijt over alles wat op ons pad komt. En ik ben eerlijk, als de IVF gewoon goed was gegaan, was al het andere niet belangrijk geweest, maar nu.................... Hope
Mijn mening... nee, je doet het jezelf niet aan. Hoe zwaar tegenslagen voor je wegen, dat doe je wel jezelf aan, maar dat heeft ook met karakter te maken: de één is veerkrachtiger dan de anderen voor de één is elk glas halfvol terwijl de ander alleen halflege glazen krijgt. En tuurlijk kun je proberen dat te veranderen, maar dat is niet zo simpel als 't klinkt (anders zou iedereen fluitend door 't leven gaan, zou niemand een halfleeg glas hebben en zou de halve GGZ sector zonder werk zitten)
Nee, ik denk ook niet dat je ongeluk over je afroept. Zéker niet met zoiets als het krijgen van kinderen hoor! Bij veel andere dingen is een positieve instelling denk ik wél noodzakelijk. Om bijvoorbeeld een eigen bedrijfje te laten slagen heb je wél een positieve instelling en héél veel vertrouwen in je eigen kunnen nodig.En dat geld natuurlijk voor nog veel meer dingen. ( bij ons lijkt het trouwens ook altijd wel alfsof alle k*tzooi tegelijk komt hoor...)
Bij sommige mensen denk ik wel dat ze door hun eeuwige gezanik en gezever van alles over zich afroepen. Als je nooit de zon in het water kan zien schijnen is alles een probleem. Heb soms wel het idee dat problemen zich graag op elkaar stapelen. Als bijv. alleen je dak lekt, is dat rot maar stap je daar makkelijk overheen. Als je daarbij ook nog van dat slechte nieuws over je IVF, lijkt het probleem van het dak ook opeens groter dan het was zonder het IVF-probleem. Tenminste, dat gevoel heb ik als er meerdere nare dingen tegelijk gebeuren. Volgens Murphy, die van wet, gaat alles dat fout kan gaan ook altijd fout, en dat alles dan ook tegelijkertijd fout gaat. Dus als het een beetje wil, gaat het straks weer prima en ik duim voor je dat dat ook geldt voor het vervullen van jullie kinderwens. (edit, klinkt een beetje luchtig, maar zo is het niet bedoeld hoor) Niet zo tobben dat je het over jezelf afroept hoor
Hoe naar het ook klinkt, het lijkt gewoon een dooddoener...maar geloof ik dat alles wat gebeurt een doel heeft. Misschien niet wat iemand zelf voor ogen had of heeft, maar waarbij wel hele belangrijke dingen geleerd worden. Meid, vind het vreselijk voor je dat de laatste ivf niet heeft mogen slagen. Geef de hoop niet op Hope! Zelf heb ik trouwens ook veel tegenslagen en denk af en toe ook wel eens zo als jij. Vaak net op het moment dat ik denk dat ik het niet meer trek gebeurt er iets waardoor ik het net weer anders kan bekijken. Succes meid!
Ik kan me voorstellen dat sommige mensen soms zo gaan denken als er veel narigheid achter elkaar gebeurt.... Ik denk dat het meer met je eigen instelling te maken heeft hoe je er mee om gaat. Zo kan je bijvoorbeeld in een behoorlijke negatieve spiraal terecht komen, en dan is ook alles negatief. Dan is alles wat je overkomt ongeluk... Alles lijkt dan zwaar en zwart.
ik denk niet dat je je het zelf aandoet, mijn ouders hebben beide een zwaar ongeluk gehad eerder dacht ik altijd dat gebeurt ons niet dat is altijd bij een ander. dat zeg ik dus nooit meer. het ligt idd ook door dat je soms het even niet meer ziet zitten dan kom in een negatieve spiraal. Probeer positief te blijven en te genieten van de kleine dingen
Ik vind "the secret" trouwens een ongelooflijk mooie manier van rijk worden door gebakken lucht te verkopen. Als het echt zou werken, dan zou de hele wereld veranderen in een soort teletubbies-wereld. Iedereen zou gelukkig zijn, kinderwensen zouden nooit onvervuld blijven, ziektes zouden niet meer voorkomen, aan geld geen gebrek, en last but certainly not least: worldpeace! Dat is niet zo, dus kan het in mijn ogen ook andersom niet zo zijn.
Ik vind dit altijd een gevaarlijk onderwerp. Ik geloof zelf heel erg in de kracht van gedachten, en in het verlengde daarvan zou ik dus moeten geloven dat je bepaalde dingen over jezelf af kunt roepen met je gedachten, zowel positief als negatief. Maar als ik dat tegen jou zeg, zeg ik daarmee eigenlijk dat het jouw eigen schuld is dat die IVF pogingen niet zijn gelukt. En dat gaat me te ver, dat kan ik niet geloven. Aan de andere kant kan ik ook niet geloven dat alles in het leven ons altijd maar 'overkomt'. Dat we daar zelf geen invloed op hebben. Ik geloof niet echt in het lot, ik geloof niet dat dingen volledig van hogerhand voor ons bepaald worden. Misschien is het een combinatie van dingen: bepaalde dingen gebeuren, zodat je ervan kan leren. Hóe je hiervan leert, en wát je hiervan leert is aan jou. Datgene wat jou overkomt is niet per definitie negatief, het is hoe jij er tegenaan kijkt wat een bepaalde ervaring positief of negatief maakt. Maar ik heb makkelijk praten...
Zonder oorlog geen vrede, zonder dieptepunten geen hoogtepunten, zonder armoede geen rijkdom etc... Het is idd zo enorm vervelend!Maar na regen komt zonneschijn, voor ieder op zijn eigen manier.. Tenminste dat hoop ik altijd maar!Want ja, wij hebben het ook moeilijk, vooral financieel en dan lijkt het wel alsof alles om je heen kapot gaat wat noodzakelijk is... Maar dan denk ik maar weer aan het feit dat mijn man volgende week aan zijn nieuwe baan begint en dat het dan allemaal weer wat beter mag gaan worden! Hoop en positiviteit, dat is wat je zoveel mogelijk moet houden...
ik ben van mening dat alles met een reden gebeurt. ik las ook een hele mooie uitspraak in een boek wat ik aan het lezen ben. (dodenrol van patricia cornwell) "god geeft je nooit meer dan je aankan" tis niet dat ik supergelovig ben, maar ik vond het wel erg treffend. het is me ook wel eens overkomen dat ik zelf dacht dat ik gek zou worden of in zou storten als er nog iets negatiefs gebeurde. vaak gebeurde er dan nog iets negatiefs en dan stortte ik toch niet in. blijkbaar kon het er toch nog bij. het is super vervelend en naar dat nu alles tegelijk mis gaat, maar idd zoals je zelf al zegt. het lekkende dak had je minder erg gevonden als de ivf goed was gegaan. als er iets gebeurt dan speelt je gemoedsrust van het moment mee in de manier waarop je reageert. bv: je hebt een nieuwe baan (is leuk, je bent blij) en er valt een fotolijst kapot vind je het vervelend want je moet de troep opruimen en je hebt die lijst niet meer, maar het is geen drama. ben je net ontslagen (balen, vedrietig (lijkt me)) en diezelfde fotolijst valt dan kapot, dan is waarschijnlijk het huis te klein en kan je zelfs in tranen uitbarsten. maar om antwoord te geven op je vraag: ik denk niet dat je het ongeluk over jezelf af kunt roepen. dus al die dingen die bij jou nu verkeerd gegaan zijn, daar kun je helemaal niks aan doen. succes met het vervullen van jullie kinderwens. liefs doris
Iemand met een gezonde levensinstelling roept het ongeluk echt niet over zich af, daar ben ik heilig van overtuigd! Met een gezonde levensinstelling bedoel ik over het algemeen positief, met zo af en toe eens een baaldag. Maar ik kan me voorstellen dat je dit wel gaat denken als je het gevoel hebt dat er zo'n zwarte donderwolk boven je leven hangt die maar niet over wil drijven... Sterkte met alles en hopelijk gaat de zon snel weer schijnen voor jou! Met deze opmerking kan ik dus echt niks, zo zie je maar weer hoe mensen verschillen... Ik geloof namelijk niet dat God je ellende geeft. Maar da's weer een heel andere discussie
Ik ben ook van mening dat alles een reden heeft. En dorisN. Ik ben zelf moslim, en geloof ook dat God je niet meer geeft dan je niet aankan. Dit staat ook in de koran en hier geloof ik dan ook in. Allah belast geen ziel boven haar vermogen. Voor haar is wat zij verdient en tegen haar is ook wat zij verdient. "Onze Heer, straf ons niet als wij vergeten of een fout hebben begaan, Heer, en belast ons niet, zoals Gij degenen, die voor ons waren hebt belast; onze Heer belast ons niet met datgene, waarvoor wij de kracht niet hebben (het te dragen), wis onze fouten uit en schenk ons vergiffenis en wees ons barmhartig; Gij zijt onze Meester, help ons daarom tegen het ongelovige volk." Dingen kunnen niet altijd voor de wind gaan. Elk mens maakt tegenslagen mee. De een ergere dan de ander. Maar uit elke tegenslag valt wat positiefs te halen. Voor gelovigen is dit natuurlijk een onderwerp met een heel ander denkbeeld dan voor ongelovigen. Wij geloven trouwens ook dat voor de ellende die je hier mee maakt je juist beloond wordt. Alles is een test. En het is de manier waarop je met dingen omgaan, hoe erg dan ook. Zo zal een moslim die ziek raakt juist God danken (tenminste dat hoort zo) inplaats van te jammeren en te klagen.
ok even totaal off topic. Ik ben het met Anakin eens. God straft ons niet. God geeft je niet meer dan je aankan. Ga maar eens naar het begin van de bijbel, koran of wat dan ook. Het zijn Adam en Eva die een beslissing hebben genomen, waardoor wij het kwaad nu ook kennen. Ok lijkt wel gezwam?! Maar goed voor de topic starter. Ik begrijp best dat je dit zo denkt die grote zware regenbui wil maar niet vertrekken om de zon te laten schijnen.Maar omdat je je zo voelt wil niet zeggen dat je het allemaal op je afroep. Wel ben ik er heilig van overtuigd dat als je opstaat met een gevoel van "we gaan ervoor"dat je alles beter kan relativeren, incaseren en voelen. Ik denk ook dat the Secret dat vooral wil overbrengen. Blijf positief! Dan ziet het er een stuk zonniger uit! Heb vertrouwen in jezelf en dan komt alles goed. Liefs Sal
Ik geloof niet dat TS de intentie heeft om er een *geloofsonderwerp* van te maken. Ik denk niet dat je het over jezelf afroept. Soms gebeuren er gewoon dingen die je voor jezelf niet kan verklaren. Na verloop van tijd kan je dat misschien wel, maar misschien komt die verklaring wel nooit. Dat is afwachten. Ik hoop dat je een manier kan vinden om toch positief te blijven, ondanks al je tegenslagen.
Wat een lieve en verschillende reacties. Ik weet ook wel dat het beter is om positief te zijn, en dat probeer ik over het algemeen ook altijd wel, maar zoiets als de IVF die mislukt brengt zoveel emoties met zich mee en dat zeker onder invloed van veel hormonen. Ik denk idd, en dat zeg ik ook vaker tegen mensen in mijn omgeving, dat als wij nu ook eens zwanger waren dat al dat materialistisch niet telde. Het is vervelend, maar daar kom je wel overheen, al kost het je een zak vol duiten. Maar het is gewoon al zo vaak en steeds weer dat het gebeurd. Als we het dan hebben over: je krijgt wat je aankan! Ongeacht of god of allah of gewoon de buurvrouw dat zegt. Ik heb toch wel genoeg gehad denk ik, ik wil het niet meer aankunnen steeds die tegenslagen, ik wil ook eindelijk eens een beetje geluk. [-o< Begrijp me niet verkeerd, ik zie zeker lichtpuntjes en ik ben dolgelukkig met mijn man, maar we missen toch iets heel belangrijks. Wat denk ik ook een rol speelt is: we hebben nu al jaren geen echte vakantie meer gehad, of we gingen op vakantie terwijl we net heel slecht nieuws kregen te horen, waardoor zo`n vakantie volledig in het niet valt. Dit jaar niet op vakantie geweest i.v.m. bezig zijn met de IVF, deze mislukt nog in de vakantie, dus weer weg vakantiegevoel. En voor de afwisseling had ik afgelopen week ook vakantie en weer ging het mis. Mijn man en ik merken ook dat we een beetje op aan het raken zijn. We zijn echte zonaanbidders en halen daar onze energie uit, maar met de zomers in nederland, schiet dat niet op. Dan zou je denken: meid, boek een vakantie ( wat ik overigens graag zou doen), maar na allerlei reparaties aan beide auto`s en het dak en wat andere onverwachtte uitgaven de afgelpen maanden, zit dat er helaas niet meer in en de lotto of staatsloterij, schiet ook niet op Ik weet ook wel dat ik het over een week of 2 weer anders zie, en ik zit nu echt niet de hele dag te kniezen en mezelf zielig te vinden , maar balen ( en dat is nog licht uitgedrukt) doe ik wel. Ik kom er wel weer. Dit gedicht schreef ik zondag op mijn topic en ik voel dat ook echt zo, alleen heb ik de draad nog niet gevonden om hem op te pakken en verder te gaan: Zat ik eergisteren nog in zelfmedelijden weg te kwijnen, Zo zie ik nu alweer lichtpuntjes verschijnen Het verdriet en de tegenslagen krijgen me niet klein Ik moet er alleen even doorheen, door de pijn Ik heb geen zin om mezelf zielig te vinden en te mokken Niet achteruit, maar vooruit en heel hard knokken Eerst weer een stukje van mezelf terugvinden en gelukkig zijn Weer eens genieten van elkaar, dat lijkt me zo fijn Hopelijk zal het geluk dan weer onze kant uitkomen Maar tot die tijd blijven we over onze grootste wens dromen Zo dat was weer een heel verhaal, sorry Ben iig blij dat ik me dit niet zelf aandoe! iedereen heeft helaas met tegenslagen te kampen en de één wat meer dan de ander . Liefs Hope
hope ik ben het met je eens. als god zegt:'je krijgt niet meer dan je kan dragen"ben ik wel heel sterk naar drie keer hersenbloeding van me pa. :S Meid ik begrijp heel goed dat je iets mist in je leven. En daar mag je best verdrietig om zijn, want het is niet je fout dat het zo moeilijk gaat. Ik wens je succes en zal voor je duimen en het komt vast goed!
@ Hope ook ik geloof dat god je niet meer geeft dan je aankan. Probeer minder negatief te denken meer positief...het komt allemaal wel goed. VB. Mijn moeders vriendin heeft 10jr geprobeerd zwanger te raken,dit mislukte telkens of een mk of de IVF ging niet goed. Ook zij zag het niet meer zo zitten. Na het blijven concentreren op het "maken" van een kind is zij spontaan zwanger geworden,en een jaar later weer.Geniet nu van 2 kids...dus alles is mogelijk.Ook bij jouw. Ook ik denk dat na het regen,zonneschijn komt........ook voor jouw! Ps.alleen kan het wat langer duren.
God geeft je nooit meer dan, dat je aankan? Daar kan ik dus helemaal niets mee, ik heb zo'n beetje alles meegemaakt wat ellende betreft, ik vraag me dan af waarom ik het allemaal mee moest maken..... Ongeluk roep je niet over jezelf af. En de dooddoener dat niets gebeurt zonder reden kan ik ook niets mee, ik vraag me dan stevast af waarom ik verwaarloosd/mishandeld en misbruikt ben, wat moet ik daar voor lering uittrekken....?!
amathis.. Ik kan je enkel vanuit islamitisch opzicht hierover een uitleg proberen te geven. Ten eerste vind ik het heel erg dat je dat mee hebt moeten maken. Wij geloven dat elke ellende die je meemaakt je aardse zondes verlicht. Dat betekent niet dat je het meemaakt omdat je het verdient (je bent een slecht mens dus ben je maar mishandelt en verwaarloost etc.) Elk mens heeft zijn eigen test op deze aarde. Sommige mensen zijn rijk en behoren met deze rijkdom dankbaar te leren zijn. Sommige mensen zijn arm..en zullen hiermee moeten leren geduldig te zijn. Sommige mensen hebben een vader of een familielid die hun nare dingen aandoet. Ook voor hen is dit een test wat betreft geduld. Het gaat niet perse om de les die je hieruit haalt..wel om wat je er mee doet en waar het je toe zal leiden. Ook ik heb geen perfecte jeugd gehad, gelukkig niet zo slecht als jij hoor..verre van dat denk ik. Maar ik heb er toch wel degelijk een lering uit getrokken en het heeft me wel gebracht waar ik nu ben.. Buiten de religie om, want niet iedereen gelooft of gelooft het zelfde. Hoeveel ellende een mens ook meemaakt..het kan altijd erger..er zijn altijd mensen met nog meer ellende. Je kunt blijven hangen in je ellende en roepen waarom toch waarom toch..waarom toch ik en oh wat heb ik een naar leven. Je kunt het ook accepteren, er mee leren leven..en een les halen uit alle ellende. En ondanks dat het verschrikkelijk was..verder leven als een goed en gelukkig mens. Want is iemand die zo verder leeft, ondanks alle ellende, niet eigenlijk een overwinnaar? Of zou je in een hoekje moeten wegkruipen omdat het leven je niet heeft gebracht wat je wou? en wegkwijnen van al je ellende en verdriet?