Hoi meiden, Heb 4 nov. een miskraam gehad.Het was mijn eerste zwangerschap dus alles was spannend.Ik begon 2 nov wat bloed te verliezen en heb s maandags meteen de vk gebeld en kon direct terecht voor een echo.Daarop was te zien dat alles eigenlijk goed ging en het hartje deed het prima...... Toch mocht het helaas niet goed gaan en de dag erna was het over Ben meteen weer naar vk geweest en heb weer echo gehad en deze bevestigde dat het inderdaad weg was. Heb alleen geen buikkrampen gehad dus ik dacht niet meteen aan een miskraam. Heb soms de gedachte had ik het hartje maar niet gezien,maar ja........ Weet niet goed hoe ik me moet voelen.Heb veel huilbuien en toch wil ik ook weer graag zwanger worden. Is dit normaal en hebben meer vrouwen hier last van : : Groetjes en leef met iedereen mee die dit meemaakt.
ja meid.... dit gevoel maken we allemaal door.....lekker laten huilen...is goed! heb zelf ook 2 miskramen gehad op 3 maand tijd..... zit nu al bijna 2 weken thuis.....wil gewoon niet meer.....laat me maar ff zo....in januari kan ik pas naar de gyn voor verder onderzoek.....tot die tijd niet zwanger.......da's kut! succes en sterkte......
meid het heeft tijd nodig Ik heb zelf 3 mks gehad mn laatste 2 weken geleden maar dit verdwijnt helaas niet zo eventjes. Praat wel das heel belangrijk. Chrisje waarom heb je eigenlijk rust?
Heel erg rot voor je, je leven ziet er dan ineens zo anders uit en dat is niet te bevatten. Heel veel sterkte met het verwerken, want het heeft echt tijd nodig.
Wat erg voor jullie... Vreselijk Inderdaad moeilijk en onwerkelijk, de ene dag zie je een hartje en de volgende dag is het gestopt. wat is het leven kwetsbaar en waardevol tegelijk... Hoewel ik al een prachtige dochter heb, mijn miskraam enkele weken geleden was nog een hel, vooral de eerste twee weken erna, blijven piekeren, huilen, niet slapen en de onzekerheid over m'n lichaam die volgens mij blijft. Zelf heb ik het als prettig ervaren er veel over te praten, en heb een dagboekje bijgehouden om ook nog eens van me af te kunnen schrijven. Niet om terug te lezen maar om eigen gedachte en gevoelens helder te krijgen. Heel veel sterkte komende tijd.
ja heb ik ook last van heb een miskraam gehad op 18 oktober en ben er nog beroerd van. wat ik het ook moeilijk maakt alhoewel ik het ook heel leuk vind is dat mijn vriendin een paar dagen ernaar haar eerste kleine kreeg en dat 3 collega's waar ik redelijk veel contact mee heb ook allemaal zwanger zijn en ik niet meer. maar het gaat steeds beter ik denk dat je er overheen groeit veel sterkte
dat je nog zo verdrietig bent is heel normaal. Behalve het kindje ben je ook al je dromen en fantasieen over dit kleintje verloren. Voor de meeste vrouwen heeft dit heel veel impact en kost het tijd om een plekje te geven. Het kost mij bij elke miskraam ook weer weken om de draad weer op te pakken en ik weet uit ervaring dat het wel weer lukt. Gelukkig krijgen bijna alle vrouwen na één miskraam daarna een gezonde zwangerschap. Geef jezelf de tijd om alles te verwerken en ik hoop dat je snel een gezond beebje in je buik mag dragen.
Sterkte meid. Ik heb er in januari 1 gehad en weet hoeveel pijn het kan doen. Ik kan je ook vertellen dat je het natuurlijk niet zult vergeten maar dat het wel slijt. Bij mij is er rust gekomen nadat mijn uitgerekende datum voorbij is gegaan. Toen kon ik het boek pas echt dichtgooien. En toch... Mijn beste vriendin wordt komende vrijdag gecurreteerd, heeft maandag gehoord dat het bij haar ook mis is en moet zeggen dat dat alle emoties weer naar bovenhaalt. Helaas ben ik nog steeds niet zwanger maar daar wordt aan gewerkt ;o)
wat vreselijk voor je echt een vette nachtmerrie voor je je voelt je zo vreselijk machteloos das een rotgevoel... ik wens je heel veel sterkte ne doe het vooral heel rustig aan en blijf afleiding zoeken veel sterkte gewenst shiva
Het is hartstikke herkenbaar meid. Ik kan alleen zeggen, dat het echt tijd nodig heeft. Je zult dit kleintje nooit vergeten, maar op lange termijn kun je weer vooruit kijken (ook al is het verdriet nu zo groot en lijkt het nog zo ver weg) Ik denk er ook nog steeds aan (na ruim anderhalf jaar) maar het verdriet wordt minder groot. Ik weet het, het is makkelijker gezegd, dan gedaan. Neem alle tijd die je nodig hebt. Ik hoop dat je er met veel mensen over kunt praten. Doe het rustig aan en héél veel sterkte. Franka
Lieve lieve meiden, Heel lief van jullie al die berichtjes ga me er zelfs al wat beter door voelen Heb ook adviezen opgevolgd zoals toegeven aan de huilbuien en veel praten.Ik praatte er op mijn werk eerst niet over, door een collega die in de week van mijn mk een abortus liet plegen. Ik probeer daar niet mee te zitten en praat nu regelmatig met mijn collega's en ook die vragen regelmatig nu aan mij hoe het gaat. Da's erg fijn . Ik wil jullie erg bedanken en ook nog even zeggen dat ik met jullie allemaal erg meeleef. Dikke knuffel voor iedereen!
Het is voor iedereen die het eens of vaker heeft meegemaakt herkenbaar. Je omgeving lijkt soms te verwachten dat het na een week of 2 wel weer over zal zijn, daardoor ga je dat zelf ook een beetje verwachten. Maar mijn ervaring is dat zolang als je zwanger was, het ook zeker duurt voor je je wat beter gaat voelen. En dan heeft het ook nog te maken met hormomen. Want als het hcg langzaam daalt en je cyclus nog niet op gang komt, kun je het ook nog niet achter je laten. Dat is allemaal heel normaal. Neem dus de tijd ervoor die je nodig hebt. Niemand kan jou vertellen wat normaal is en hoe je moet rouwen, dat kun je alleen zelf ervaren. Sterkte met verwerken!
Het is heel goed te begrijpen dat je huilbuien hebt. Je kunt er alleen maar aan toegeven, want met inhouden verslechterd het rouwproces alleen maar. Ik heb 13 Oktober een MK gehad, en ik heb echt een heel weekend alleen maar gehuild. Daarna nog huilbuien. Ik had gelukkig vrienden waar ik mijn hart bij kon luchten, en dat heeft mij heel goed geholpen. Mijn eerste reactie was ook echt, nu even niet. Geen kindje even, maar nadat ik bij de gyn ben geweest voor een echo. Begon het toch wel weer te kriebelen. Heel veel sterkte voor iedereen die hetzelfde meemaakt. En als er iets is, gewoon van je af praten. Dikke knuffel
Hallo, Het is en blijft moeilijk ik ben op 1 oktober gecurreteerd na 10 weken zwangerschaps en ik vind het ook nog moeilijk mijn cyclus is ook nog niet op gang het is nu al 2 maanden geleden en ik heb gisteren een echo laten maken en er gebeurt niet veel dus mijn ongi is voorlopig nog niet in het vooruitzicht.Het heeft tijd nodig om het te verwerken. Sterkte met het verwerken van jullie verlies. Liefs Esther
ik heb 4 november een miskraam gehad. Ik voelde me ook erg verdrietig. We hebben wel meteen weer geprobeerd om zwanger te worden. Helaas ben ik net weer gewoon ongesteld geworden en voel ik me weer zo rot. Ik had stiekum toch gehoopt dat het deze keer raak was, omdat ik veel verhalen hoorde dat je na een miskraam vruchtbaarder bent. Ook kreeg ik een week na mijn miskraam te horen dat mijn collega zwanger is. Ik gun het haar met harte maar het doet dan wel even pijn. Ik leef met jullie allemaal mee!