Hallo allemaal, Allereerst, de zwangerschap is gepland! We hebben al een dochtertje van 2,5 jaar en wilde graag een tweede kindje. Toen ik zwanger was van mijn dochter ben ik erg veel ziek geweest en ellende mee gemaakt. Ben 5 maanden enorm misselijk geweest, heb 9 maanden lang heel veel dingen extreem vinden stinken tot kotsen toe. Ik heb 3 blaasontstekingen gehad (gevolgd door een schimmelinfectie door de medicijnen), heb 2x een zware griep gehad, bekkeninstabiliteit, van 28 weken tot 36 weken om de 5 a 10 minuten harde buiken gehad (ook even opgenomen geweest in het ziekenhuis), ik had teveel vruchtwater waardoor mijn buik op grote spanning stond. Thuis waren we met verbouwen bezig en dat viel allemaal nogal tegen. Mijn schoonbroer ging bij mijn schoonzus weg terwijl ze net een babytje hadden gekregen en toen ik 20 weken zwanger was ging het kindje (1 jaar oud) van mijn neef dood. Ik weet niet meer hoe ik die zwangerschap door ben gekomen, het lijkt 1 groot zwart gat. Al snel vergeet je die ellende omdat je een wondertje op de wereld hebt gezet en echt waar, mijn dochter was het dubbel en dwars waard, ze betekend alles voor me! Ik ben nu 6 weken zwanger en ik ben weer continu misselijk en ook vind ik alles weer stinken. Ik heb al naar de dokter gebeld of hij me niet iets kan geven tegen de misselijkheid. Ik ben al dagen aan het huilen en voel me ellendig. Ik ga niet werken en ben alleen maar down en verdrietig. Ik ben pas 6 weken en moet er dus nog 34! Ik trek dat niet, echt niet, ik kan dit niet! Iedereen zegt maar steeds dat ik blij moet zijn met de zwangerschap en dat ik toch weet waar ik het voor doe? Iedereen heeft zo'n makkelijk praten, laat ze maar eens 9 maanden in mijn schoenen staan! Ik wil geen medelijden van jullie, maar tips, positiviteit! Ik weet het gewoon niet meer! Hoe verschrikkelijk hard het ook klinkt, ik ben helemaal niet blij dat ik zwanger ben, erg he? Groetjes, Linda
hey meis, da's niet zo gek hoor na alles wat er gebeurd is, je bent je extra bewust van alles wat er fout kan gaan en daarnaast nog beroerd ook, maar troost je, elke zwangerschap is anders, wie weet voel je je vanaf week 14 kiplekker tot week 34 wie zal het zeggen? ik hoop het echt voor je, heb je daarnaast niet ook erg last van je hormonen? daar kun je ook behoorlijk neerslachtig van worden, maak het bespreekbaar, met je vk, gyn of huisarts en geef aan dat je als een berg tegen de komende 8 maanden opziet! heel veel sterkte en ik wens je een kerngezond wolk van een kindje toe
Hee Linda, Wat vervelend dat je vorige zwangerschap zo'n nare ervaring was, meid... Kop op, want geen enkele zwangerschap is het zelfde. Ze zijn allemaal uniek. Bij de een heb je kwaaltjes, bij de ander gaat alles als een zonnetje. Er is geen peil op te trekken en wie weet is de misselijkheid dit keer met 12 weken over! Je lichaam heeft die hormoonpiek al eens mee gemaakt, dus de kans is goed aanwezig dat je lichaam er dit keer veel gebalanceerder mee om kan gaan. Meid, neem elke dag zoals het komt en je zult zien dat het vast beter zal gaan!
Hoi, Het lijkt erop dat je je eerste zwangerschap weer helemaal voor je ziet. Oftewel: dat die zwangerschap jouw referentiekader is. Alles wat je toen hebt meegemaakt komt nu weer terug. Hopelijk kan je dokter iets voorschrijven waardoor je niet zo misselijk bent. Voor wat betreft de rest zou ik proberen om je gevoelens te delen met je partner of een goede vriend/vriendin. Het lijkt of je onbewust bang bent dat alles wat je genoemd hebt deze zwangerschap weer zal gebeuren. Heel vervelend, die angst. Kop op, je kunt het, echt! Dat heb je bij de eerste zwangerschap wel laten zien, toch? Liefs!
Denk op moeilijke momenten hoe je je voelde toen je je meisje voor het eerst zag...haar warme lijfje tegen de jouwe....de blik in haar ogen toen ze naar je keek...het eerste lachje....hopenlijk slaat je dat door moeilijke tijden heen...dat staat je straks weer allemaal te wachten al die mooie dingen. Sterkte.
Erg vervelend dat je eerste zwangerschap zo heftig is verlopen voor je Helemaal niet raar dat je dan nu gelijk weer de dingen zo somber in ziet. Bij mijn eerste waren de eerste 16 weken echt een ramp. Kostmisselijk, alles stonk en heel erg moe. Bij deze zwangerschap heb ik dat weer gehad, alleen dan nog erger. Ik heb op een gegeven moment echt flink aan de bel getrokken dat ik dit zo niet vol ging houden. Gelukkig reageerde de arts superbegripvol, en heb ik me dankzij die medicijnen redelijk door de dagen heen kunnen slaan. Mijn tip zou dan ook zijn: probeer zoveel mogelijk je comfort te vinden op dit moment. Je hebt al een kleintje rondlopen, en dat misselijk zijn vreet energie. Heeft je art nu iets voor geschreven? Zo nee, even terug bellen. Ben je ook nog onder controle bij de verloskundige? Zo ja, dan kun je die ook alvast bellen (ook al ben je nog niet op controle geweest) en met hun advies in de rug naar je arts bellen. Echt, die kleine simpele dingen kunnen zo veel verschil maken. Die geur zal nog wel even blijven, maar als de misselijkheid wat onderdrukt wordt is het iets beter te hebben. En kijk of je hulp kunt vinden. Probeer af en toe iemand mee te laten helpen met de was, of een boodschapje, zodat je zelf ook even kunt relaxen. Mijn misselijkheid is deze keer pas met 18 weken overgegaan, en hoewel ik normaal gesproken geen medicijnen-slikker ben was ik er nu zo dankbaar voor. Succes meis! Denk nog niet al te ver vooruit, dan zie je waarschijnlijk meer beren op de weg dan je werkelijk zal tegen komen. Maak het je nu makkelijk, en neem het van periode tot periode. Dat is het enige wat ik je mee zou kunnen geven uit mijn eigen ervaring.
Getsie zeg! Kan me voorstellen dat er nu een heleboel is om tegenop te zien. De kans dat het weer zo'n heftige zwangerschap wordt is natuurlijk piepklein, maar het is wel waar jij je aan vasthoudt. En die hormonen maken het ook niet veel makkelijker he?! Mijn tip is: Bedenk elke avond wat je de volgende dag gaat doen. Niet wat je volgende week gaat doen, of volgende maand, nee MORGEN! En maak je dan ook alleen "druk" om die dag. Sta jezelf niet toe om je druk te maken om vervelende dingen die verderop eventueel zouden kunnen gebeuren. Leuke dingen natuurlijk wel, daar kun je dan lekker naartoe leven. Schrijf de leuke dingen die je hebt meegemaakt op in een boekje zodat je ze terug kunt lezen als je je rot voelt. Meid, heel veel succes en ik weet zeker dat het je lukt om weer zo'n mooi kindje op de wereld te zetten!
Begrijp het helemaal! En het vervelende is dat je geacht wordt om alles maar positief te ervaren omdat het voor het goede doel is. Dat weet je ook wel, maar het is mooi vreselijk om je de hele tijd zo onpasselijk te voelen. Ik las net in een ander topic dat iemand accupunctuur had gedaan tegen de misselijkheid. Ze heeft het een keer laten doen en was er voor de rest van de zwangerschap vanaf. Misschien een ideetje...?
Iedereen bedankt voor de fijne adviezen! Vind ik echt kei lief, aangezien jullie me helemaal niet kennen! Ik heb van de dokter tabletjes gekregen tegen de misselijkheid, hoop maar dat ze werken! En dat van die accapunctuur ga ik zeker nakijken, bedankt! Liefs, Linda
Een vriendin van mij heeft hetzelfde als jij gehad en wil nu niet meer zwanger worden. Ik vind het knap dat je voor een 2e kindje gaat en snap zeker dat je niet kunt genieten. Die vriendin heeft veel baat gehad bij accupunctuur tegen de misselijkheid misschien heb je er iets aan. *edit* ik zie dat het al een tip was
Ben zelf ook niet zo positief over me zwangerschap. Ik weet wel dat ik zetpillen had en dat die wel hielpen tegen de misselijkheid. Ik ben door het overgeven 5 a 6 kilo afgevallen in 7 weken. Zonder die zetpillen had ik in het ziekenhuis gemoeten vanwege uitdroging. De zetpillen kunnen geen kwaad en uitdroging wel dus vraag er naar bij een andere huisarts! Succes
Denk aan ( wta je zelf ook al typt) het moment dat je kindje er was! hoe gelukkig en blij je was en alle elende even vergeeten was! Waarschijnlek word deze zwangerschap niet zoon hel als de vorige! Vergelijk dat dan ook niet, En miselijkheid moe zijn depresief voelen hoord er gewoon bij ...hoe naar dat ook is! Wees sterk!