Ik snap t niet...Jullie mij?

Ik heb enkel het verhaal van de opstartster gelezen, en de reacties met grote lijnen.
Net zoals de opstartster heb ik er geen probleem mee dat mijn ouders en schoonouders zo ongelooflijk fier zijn op hun eerste kleinkind. Mijn moeder heeft Tess al uit de auto gehaald voor ikzelf kan uitstappen bij wijze van spreken... omdat ze blij en fier is dat Tess op bezoek komt.
Tijdens de kraamperiode heeft ook hier iedereen Tess in hun armen gehad (Tess sliep er lekker door)... waarom toch niet... Je kan je kleintje toch slecht onder een glazen stolp zetten?
Toen Tess 3 maand oud was is ze voor het eerste uit logeren geweest, en dat gebeurd zo eens om de zoveel weken, dat we mijn ouders nog eens inschakelen voor een logeerpartijtje. Ze vinden dat geweldig fijn!
En Tess haar papa gaat zelfs minder werken zodat hij meer tijd met zijn dochter kan doorbrengen, als ik werken ben! Hij past dus op haar als ik een hele dag weg ben, en daar ben ik super fier op! Ik lees soms verhalen van mama's die hun kleintje nog niet eens een uurtje bij papa durven achterlaten! dat is dus iets waar ik met mijn verstand niet bij kan!
Ahja, en Tess is nog steeds niet eenkennig, en ik vind dat geweldig! Ik zou het zelf erg vinden als ze het wel zou zijn!

 

Op zich ben ik heel makkelijk als moeder, zeker naar familie en vrienden. Ik ga altijd van mijn kind uit. Zij geeft zelf heel goed aan wat ze wel en niet leuk vindt.

Even een reactie over dat eenkennig maken of hopen dat je kind eenkennig wordt. Onze dochter (bijna 15 maanden) is tot nu toe niet eenkennig geweest, hoogstens soms een beetje verlegen. Daar hebben we niet specifiek 'iets' voor gedaan. Ik geloof namelijk niet dat dat zo werkt. Mijn vriendin bijv. gaat op precies dezelfde manier om met haar evenoude zoontje en hij heeft periodes dat ie heeeel eenkennig is. Het zit gewoon in het kind of niet.
Zij houdt m juist niet te dicht bij zich als ie in zo'n periode zit. Ze laat hem even de veiligheid van mama voelen en laat hem even wennen en dan hup.. nu ff lekker spelen er is niets aan de hand, mama is in de buurt. Ook op haar CB gaven ze aan dat ze het goed doet. Het is belangrijk is om een balans te vinden in een stukje veiligheid bieden en loslaten.

Het enige waar ik trouwens wel een 'zeikerd' in ben (man trouwens ook) is haar 's avonds meenemen naar bezoek of een feestje. Dat doen we maar heel zelden. Als we wegwillen past mijn moeder op of ze gaat bijv. bij mijn schoonouders logeren.
Wij vinden het belangrijk dat ze 's avonds en 's nachts lekker kan doorslapen en maken haar niet graag wakker om weer naar huis te gaan. Het kan wel en de keren dat we het deden was het geen probleem, maar we doen het niet graag. Met nieuwjaar nemen we haar wel mee, voor een keertje vinden we dat niet erg.

 

hey wat een leuk topic!

hmm ik wil van bepaalde mensen wel dat ze 'vrij' zijn met Tim maar van m'n schoonouders echt niet...

Toen Tim net geboren was wilde ik ook liever niet dat hij door iedereen vastgehouden werd. We hebben hier een oplossing in gevonden die voor ons wel werkte, we hebben nl de kraamvisite zo afgesproken dat er niet meer als 3 hooguit 4 mensen op bezoek waren en flesjes deden we zelf, zo is Tim dus toch bij iedereen op de arm geweest. Had Tim een mindere dag dan ging hij gewoon bij niemand op de arm. Ging geweldig!

Toen kwamen we in een k*t periode terecht, mijn moeder werd opgenomen in het ziekenhuis toen Tim 1 maand oud was, dat was ook meteen de 1e keer oppas (wel bij ons thuis, lekker vertrouwde omgeving voor ons ventje) want ik moest met mijn moeder via de ehbo (was een wachtlijst anders had ze nog langer moeten wachten) en zoals de meesten wel weten duurt de ehbo eeuwen......In de periode van de opname (ruim 4 weken) was er totaal geen regelmaat want bezoektijden waren precies tjdens de slaapjes. Later hebben we nog 3 dagen gewaakt en is ze uiteindelijk overleden. Tjonge zeg wat heeft Tim toen veel mensen om zich heen gehad, idd goed bedoeld maar oh wat hebben we hier 'last' van gehad, Tim was van een makkelijke baby verandert in een enorm prikkelbaar mannetje!
Uiteindelijk hebben we door oa inbakeren hem de rust weer terug kunnen geven en geeft hij nu zelf wel aan bij wie hij wil zitten en bij wie niet. En wie hem vast wil houden, op wil tillen enz maakt me niet uit zo lang Tim het goed vind!

Daarbij heb ik ook geweldige schoonouders en schoonzus (NOT!) er is een verschil tussen trots zijn en claimen en zij claimen Tim echt, een kind van bijna een jaar wil niet de hele tijd op schoot zitten en als hij dan begint te jengelen omdat hij er niet zelf vanaf kan is het een brompot.....zij passen ook niet op, daar zijn mijn vriend en ik het gelukkig over eens. Ze kijken niet naar wat Tim wil en hebben erg 'ouderwetse' ideeen, ze vond dat wij Tim maar moesten laten huilen dan viel hij vanzelf wel in slaap daar gaat hij echt niet dood van vond ze....nou sorry maar als wij 20 keer op en neer willen lopen doen wij dat. We zijn zelfs een keer op een feestje geweest en Tim had het niet zo naar zijn zin, drukte, herrie ed mijn schoonmoeder vond het nodig hem maar even uit mijn handen te pakken terwijl hij net lekker rustig met een flesje zat... in het geval van m'n schoonouders is het echt ONZE zoon! Wel erg jammer trouwens want ze zijn de enige opa en oma van Tim..

Zo dat ben ik weer kwijt!

 

Je eerste post kon ik me nog in vinden...in déze post niet meer, vind het erg veroordelend, zwart-wit én kort door de bocht..

Om heel eerlijk te zijn probéér ik ook vrij te zijn met mijn kind, máár van hand tot hand vind ik zelf afschuwelijk..waarom zou je in godsnaam willen dat je kind bij een totaal onbekende op schoot ligt? Nee hoor dat hoeft van mij ook niet, ze mag lekker bij de mensen op schoot waarvan wij denken dat ze er een band mee op kan bouwen of waarvan ze het zelf wil, maar anders niet..Je gaat zelf toch ook niet bij volslagen vreemden op schoot zitten?

Dan nog je reactie over de opa's en oma's "er over zeuren maar het dan toch wel makkelijk vinden"<- is dit je eigen idee daarbij of hoor je mensen dit echt zeggen? Ik 'zeur'namelijk ook wel over mijn ouders en heb redleijk vaak problemen met hun opvattingen of hoe zij de dingen doen, dit omdat ZIJ hierin ons als ouders totaal niet respecteren. Ik benoem het, ebspreek het, geef hints en leg me ook bij heeeel veel dingen neer..maar JA ik zeur er ook over. Thuis, bij vriendinnen én juist op een forum..
Maar waarom ze dan toch naar opa en oma gaat? Nou, niet voor de makkelijk hoor. Wij hebben namelijk een mega lieve flexibele gastouder waar ze altijd heen kan..Nee, omdat ik onze persoonlijke ideeeen over mijn ouders niet op mn kind wil projecteren. omdat ik vind dat mijn ouders tot op zekere hoogte ook het 'recht'hebben van hun kleinkind te genieten en mijn dochter andersom van een opa en oma. Omdat ik het belangrijk vind dat mijn dochter ook mijn afkomst ziet, ervaart, leert kennen etc etc...

..er kunnen dus ook andere bweegredenen zijn om je kind wél naar opa en oma te brengen en tóch te zeuren..

Nogmaals..ook ik probeer vrij met mijn kindje om te gaan en zou haar ook aan iedereen willen laten zien en vind het ook heerlijk als mijn vriendin haar even een knuffel geeft ofzo..Maar ik zou het niet fijn vinden als de buurman dat óók deed, of de nicht van de moeder van een vriend...snap je me?

 

Oh en nog een kleine toevoeging..Ik zou het NIET fijn vinden als mn ouders (of wie dan ook) mijn meisje al uit de autostoel heeft nog voor ik uit kan stappen bijvoorbeeld..a) omdat dat nogal opdringerig is ook naar mijn dochter
B) omdat ik op dat moment haar stemming weet en weet of ze er wel of geen behoefte aan heeft dat haar oom dr uit de cosi/autostoel/buggy plukt
(er zijn echt kinderen die dat niet prettig vinden hoor, of die ziekjes zijn, of die net slapen, of net wakker zijn, of die net prikjes hebben gehad, of die net straf hebben gekregen, of die net hun beentje hebben gebroken..of of of..)
C) ik het nut daarvan niet zo snap..wij zeggen eerst gewoon hallo enzo..

 

Toch nog effe reageren...
Tess is dol op mijn moeder... van zodra ze haar ziet, komt er direct een big smile op haar gezicht. Mocht mijn moeder merken dat Tess het niet fijn vindt dat zij haar uit de auto haalt, zou het ook niet doen, maar Tess vindt dat niet erg.
Zelf ben ik ook altijd dol geweest op mijn grootmoeder, en ik vind het fijn dat Tess ook zo reageert op mijn moeder! Wat is daar in godsnaam mis mee?
Ik begrijp goed dat er kindjes zijn die daar niet zo makkelijk in zijn, maar mijn dochter is daar WEL makkelijk in....

 

Klopt daar heb je idd gelijk in. Een eenkennig kind heeft vertrouwen nodig van zijn ouders dat ie op zichzelf mag vertrouwen en dat papa en mama in de buurt zijn of terugkomen. Aan de andere kant wat ik bedoel te zeggen is dat eenkennigheid bij het ene kind er meer inzit dan bij het andere kind. Ik weet niet of het zo is dat als je je kind altijd krampachtig bij je houdt je een eenkennig kind 'creeërt'. Misschien wel, dat kan ik niet beoordelen.

 

Ik vindt het altijd heel erg moeilijk omdat iedere situatie ook anders is en ieder kindje ook anders is.
Tja en zeuren het is toch juist fijn dat je hier op dit forum(waar het dus ook voor is eigenlijk) ervaringen te kunnen uitwisselen.

Je moet als moeder gewoon doen waar JIJ je het fijnste bij voelt, als jij je kindje bij je wilt houden doe je dat, als jij vindt dat het niet kan dat andere zomaar je kindje uit de maxicosi halen moeten mensen dit ook niet doen. Het gaat volgens mij gewoon voor een groot deel over respect en grenzen die jijzelf aan moet geven.
Over oma en opa, ik vindt het wel dat je ouders moeten respecteren dat JIJ de ouder bent, dit vergeten sommige opa`s en oma`s nog wel eens.
Maar zoals ik zei iedereen is anders en ieder heeft natuurlijk zijn eigen mening.

 

Ik zal niet over jou heen vallen.... Maar ik ben het niet met jou eens. Ik begrijp heel goed dat je dit nu denkt en voelt, maar het is echt anders als je eenmaal zwanger bent. En al helemaal als je kleine er is. Dan doe je dingen/ervaar je dingen/beslis je dingen heeeeeel anders, dan dat je je ooit had voorgesteld.
Geloof me, dat kun je nu nog niet voorspellen.

En ik hoop van harte dat je dat heel snel zelf mag ervaren, want dat betekent goed nieuws!

 

Anderen doen niet precies hetzelfde met Danique zoals ik het doe..... maar ze doen alles met net zoveel liefde als ik doe. Ik ben blij dat mijn dochtertje een warme kring van mensen om haar heen heeft.

 

Ik ben het helemaal met niva eens.
De toon is een beetje dat als je vindt dat je ouders te claimerig zijn of als je je kind niet wekelijks/maandelijks uit logeren brengt je "spastisch" en "in je eigen belang" bezig bent.

Ik vind dat erg zwart-wit hoor. Ik vind mezelf een makkelijke moeder maar ben volgens jullie normen een spastische moeder.
Ik heb er nooit problemen mee gehad om mijn kindje bij mensen op de arm te leggen, prima. Maar uit logeren? Ik zie daar echt het nut niet van in. Het is bij ons niet aan de orde want mijn man en ik delen de zorg, maar als ik moest kiezen tussen óf een dagje extra KDV óf elke week een nacht uit logeren, zou ik zeker voor het eerste kiezen. Moet er niet aan denken om op te staan en hem niet ik zijn bedje te zien liggen/zitten/staan! Ook in het weekend uit logeren brengen hebben we nog nooit gedaan en de opa's en oma's zeuren er echt enorm om. Maar ik wil dat helemaal niet! Als ik dat zou doen dan nog het liefst bij mijn vriendin, maar als ik dat doe vergeven mijn ouders het me nooit.
Ik sta ook versteld van het claimerige gedrag van opa's en oma's. Het is MIJN kind en IK bepaal wat goed voor hem is. En nee oma, dat is dus GEEN broodje eiersalade en friet als hij pas 8 maanden is......

 

Ik denk dat je en heel veel mazzel hebt dat je kind niet bijzonder prikkelgevoelig is en gewoon erg trots op jouw manier van doen. Lekker zo laten zou ik zeggen, maar niet iedereen kan en wil het zo doen als jij.

 

Hier is het precies zo, het is niet dat niemand iets mag, maar ze mogen geen dingen waar ik en Louise last van krijgen. En dat is bijvoorbeeld druk doen voor het slapen gaan.

Gisteren sinterklaasavond, heb ik haar na een tijdje van het kleed gehaald en bij me gehouden, toen wilde iedereen haar wel op schoot, maar het is geen pop en ze was al danig overprikkeld. Na een half uurtje bij mama was ze rustig genoeg om in bed te gaan. Dat had echt niet gelukt als ze bij iemand anders en weer iemand anders en weer iemand anders op schoot was gegaan. Daar doe ik haar gewoon geen plezier mee!

 

In het begin ben je een zeer bezorgde vrouw die net een kindje heeft gekregen.
Dan ben je ineens moeder en gaat het je makkelijker af.
Daarna komt het besef dat dit een nieuw leven is, niet je eigendom is, maar je je kindje mag begeleiden, totdat het voor zichzelf kan zorgen.

Een - spreekwoordelijke - waakhond die pas bijt als het nodig is.

Zo ervaar ik mijn leven met mijn dochtertje.

 

Heerlijk dit topic! Ik ben zelf ook een makkelijke mama, en mijn dochter is ook ontzettend makkelijk. Ze vind iedereen interessant, schrikt niet snel en vind het ook heerlijk om bij andere mensen te zitten. Ook op het KDV gaat het prima. Als ik haar breng ben ik gelijk uit beeld. Dat maakt ze ruimschoots goed als ik haar weer kom halen, dan komt ze supersnel naar mij toegesneld. Ik vind ook dat sommige mensen wel erg moeilijk doen, al is dat natuurlijk ieder zn keus. Ik vind mijn manier weer erg prettig

 

Hoi, ben het helemaal met je eens, ik ben ook een makkelijke mama. Kan me helemaal vinden in je verhaal!