Dat iemand zegt dat ze je het niet gunt is natuurlijk heel erg pijnlijk om te horen. Maar laten we allemaal niet vergeten wat die hormonen met je kunnen doen. En dat je soms dingen zegt die je eigenlijk niet meent. Ze zeggen altijd dat je je het meest afreageert op de mensen van wie je het meest houd. Dus misschien was dat in dit geval ook wel. Komt echt wel goed, het zal misschien even duren maar hier komen jullie vast doorheen!
Deze opmerking kwetst me wel een beetje eerlijk gezegd. Nu lijkt het net of ik een heel egoistisch persoon ben, terwijl ik dat absoluut niet ben.
Dit is niet zo bedoeld Zora, die uitspraak is gewoon echt niet mijn ding. Er staat ook dat ik dat vind...niet dat het zo is. Nogmaals, ik vind het jezelf meer gunnen dan een ander, bijna net zo erg als het een ander niet gunnen. dat is gewoon mijn mening.
Nou ja, dat kan, toch trek ik het me wel aan. Maar goed dat is mijn probleem en niet de jouwe. Iedereen heeft recht op een eigen mening. Wil alleen wel even duidelijk maken dat ik absoluut niet egoistisch ben en het iedereen heel erg gun, maar boven alles op deze wereld is mijn wens dat mijn eigen armen ooit gevuld worden met een prachtig beebje.
Die wens staat dan toch weer los van het gunnen! Tuurlijk wens je het ontzettend, vanuit je tenen tot in je kruin. Maar juist omdat je eigen wens zo ontzettend groot is, gun je dat een ander toch ook? Ik denk echt NIET dat je egoistisch bent hoor! Vind alleen deze uitspraak heftig.
Elmo volgens mij ben je het woordje 'niet' vergeten, althans dat hoop ik. Misschien heb je wel gelijk ik heb er even over zitten denken en het klinkt inderdaad wel hard. Misschien had ik het anders moeten brengen. Maar ik kan er niet echt mijn vinger op leggen hoe ik het dan bedoel. Nog maar even hard nadenken dan....
Whahaha...shame on meeeeeee! Ja, ben niet vergeten. SORRY! Gelukkig is je mensenkennis oke Ik pas het aan.
Elmo, ik neem aan dat in je laatste zin een typfoutje zit? Zora, ik kan me voorstellen dat je dat zegt hoor! Ik heb dat gevoel ook wel eens een beetje, en het is een gevoel, niet iets dat je bewust bovenhaalt!
Hm... Ik heb het in een ander topic al eens ter sprake gebracht, en ik wil het hier ook nog maar eens noemen: De processen rondom ongewenste kinderloosheid of een onvervulde kinderwens brengen heel veel gevoelens naar boven. En daar zitten soms gevoelens tussen die niet netjes zijn, die als kwetsend ervaren kunnen worden of die volkomen politiek incorrect zijn. Laat ik het bij mezelf houden: Ik zie wel degelijk mensen om me heen die ik het niet gun om kinderen te hebben. Natuurlijk, in mijn werk als psychiatrisch verpleegkundige kom ik extreme situaties tegen, maar als ik een chronische patiënte van net twintig zie die psychotisch, suïcidaal en agressief is en die het geen enkel probleem vindt dat haar kind na de geboorte gelijk wordt toegewezen aan jeugdzorg, nee, dan gun ik haar dat kind niet. Ze heeft het in mijn ogen niet verdiend, omdat ze er geen verantwoordelijkheid voor kan en (nog belangrijker) wil dragen. Ik kan er met mijn pet niet bij dat zo'n meisje in een vloek en een zucht zwanger wordt, terwijl ik ruim drie jaar heb moeten wachten op het wonderkindje dat nu in mijn buik groeit. En dat maakt me boos, jaloers en heel, heel verdrietig. Dat hoor je niet te denken of te voelen, maar hell, ik denk en voel het wel. Geef mij dat kind! Ik ben een veel betere moeder dan zij ooit zal zijn en mijn man is een veel betere vader dan de verwekker van dat arme ongeboren kind. Wij verdienen dat geluk, zij niet. Luister, ik zal wel uitkijken om dat ooit tegen haar te zeggen, maar ik vóel het wel zo. Voor alle duidelijkheid: Ik zeg niet dat dit in de situatie van de topicstarter aan de orde is, ik zeg alleen dat mijn eigen gevoelens in dit proces lang niet allemaal geschikt zijn om met anderen te delen. Sommige gevoelens zijn onredelijk, en als je er goed over nadenkt weet je dat ook best, maar je voelt ze ondertussen wél. En er zijn momenten geweest waarin het me allemaal teveel werd, en waarin ik dingen gezegd heb die ik beter niet had kunnen zeggen. Ik heb mensen gekwetst of aan het schrikken gemaakt. Niet omdat ik een naar of egoïstisch mens ben, maar omdat ik me op dat moment misschien wel echt ontzettend rot voelde en omdat ik het even niet op kon brengen om rekening te houden met de gevoelens van een ander. En ik zal genadeloos eerlijk zijn: Dat interesseert me niet zo heel veel. Mijn situatie (een onvervulde kinderwens en een volledig onvruchtbare man) is nu eenmaal heel pijnlijk, en ik kan niet altijd óók rekening houden met anderen. Daarmee zou ik mijn eigen gevoel tekort doen. Het is niet mijn bedoeling om hiermee een vrijbrief te schrijven voor het ongelimiteerd uiten van negatieve gevoelens. Er bestaat ook zoiets als goed fatsoen. Maar dat weten we hier allemaal wel. Ik denk alleen dat je jezelf tekort doet wanneer je je jaloezie, je woede, je reusachtige verdriet en je soms wat minder politiek correcte gevoelens wegstopt, ontkent of censureert. Je vóelt je soms gewoon zo: Stinkend jaloers op een vrouw die zwanger is van haar vijfde gezonde kind terwijl jij je al jaren afvraagt of je er misschien ooit eentje mag krijgen. Boos en verongelijkt als je in de krant leest dat er een pasgeboren baby dood is gevonden in een park, terwijl jij weet dat je een kind álles kunt geven wat het nodig heeft. En dat lijkt me niet meer dan normaal. Onze situaties zijn rot genoeg zonder dat we onszelf ook nog eens schuldgevoelens aanpraten omdat we soms wel eens dingen voelen die niet door de keuring van het goed fatsoen zouden komen. Wees niet te hard voor jezelf. Belle, die ook maar gewoon een mens is.
In deze vormen kan ik je niet anders dan gelijk geven Belle. Maar er zijn inderdaad verschillen. Elmo
Belle;chapeau, wat weet jij het toch altijd weer mooi te verwoorden! Ik zit in hetzelfde schuitje.Een van mijn beste vriendinnen is net zwanger.En dat kwam toch hard aan, ook al had ik het wel verwacht. Zoiets moet je gewoon eventjes verwerken, want je wordt (wéér) met je neus op de keiharde feiten gedrukt... Ik denk dat je vriendin het nieuws eventjes moet laten bezinken, als het echt een goede vriendin van je is komt het wel weer goed.
Ik voel het precies zo als Belle. Deze hele malle molen, de teleurstellingen die je steeds moet verwerken, maken gevoelens en gedachten in je los die je niet van jezelf kent. Ik heb het hier laatst zelfs met de psych over gehad en zei ook dat het vrij "normaal" is dat je je zo voelt. Het is heel moeilijk om de gulde middenweg te vinden in een situatie als deze. Ik zit er zelf min of meer in met mijn zusje ( dan wel omgekeerd tov TS) Zie maar mijn topic over wat mijn zusje allemaal schrijft en denkt. En dat doet pijn, héél veel pijn, dat kan ik je wel zeggen Maar zoals de tips en adviezen van anderen, laat haar aangeven wat ze wel of niet wilt. En wat vandaag goed is, geld niet voor morgen, klinkt misschien raar, maar dat is wel zo. Je gevoelens verschillen per dag, moment, minuut en zelfs seconden. Succes met je eigen zwangerschap, liefs Hope
Het is wel zo dat iedereen op zijn eigen manier reageert maar ikzelf heb me altijd proberen te vermannen en niet laten merken dat het me pijn deed of dat ik het iemand niet gunde. In de 6 jaar, hebben we heel wat baby visites afgelegd, zelfs hebben we ooit 4 kraamvisites afgelegd in een weekend en die vrijdag hadden we gehoord gekregen dat het niet gelukt was. Gemakkelijk is het niet, maar om nu tegen iemand te zeggen dat je het niet gunt, vind ik toch ver gaan. Ik ben ook heel gevoelig door de hormonen en ja, vaak zat ik in zak en as als ik thuiskwam, maar ik heb me gelukkig wel kunnen inhouden en kunnen doen alsof we gelukkig waren voor die personen en gelukkig heeft niemand er iets van gemerkt. ONdertussen zijn we zoveel babyvisites verder,sommigen zijn zelfs aan hun 5de kindje toe en wij nog helemaal geen. Ik ben blij als ze het me voorzichtig zeggen. Geloof me, niet velen durven dat, tegenwoordig verbreken ze liever de vriendschap of nemen ze liever afstand om na 9 maanden ons even te laten weten dat ze zwanger zijn en wij?; wij voelen ons gekwetst door hun gedrag, maar gaan toch maar even op babybezoek omdat we het proberen te begrijpen. Nu ben ik het beu, ik wil geen begrip meer opbrengen hiervoor. Het begrip moet van beide kanten komen, niet alleen van mij uit. Als je bedenkt dat ik eindelijk weet waarom een heel goede vriendin 4 jaar lang, alle contact ineens verbrak (en dat terwijl zij ook heel moeilijk zwanger werd en wij lief en leed deelden). Madame had een kindje van 3 en haar excuus was: ik wist niet hoe het je te zeggen, ik vond dat zo raar dat wij zwanger waren en jij nog zoveel moeite hebt om zwanger te worden. Heb haar de waarheid gezegd, dat dit me meer pijn doet, dan dat ze me zou laten weten dat ze zwanger zou zijn Ik zou met haar praten, als ze je echt neit wil zien, dan kun je niet veel doen natuurlijk, maar geef haar een beetje de tijd om eraan te wennen en leg uit hoe je je voelt Vorodat ik het vergeet een dikke proficiat en geniet van je kleine hummeltje he
Hoi allemaal, Ze is vanavond (op eigen initiatief) langs gekomen. Ze vond het lastig, kon moeilijk onder woorden brengen hoe ze zich voelt. Ze gaf aan dat ze het zelf erg vervelend vind hoe ze heeft gereageerd. Ze heeft het er veel over gehad met mensen die in dezelfde situatie zitten en zij hebben dezelfde ervaring. Ze geeft aan dat ze erg blij voor ons is en het ons echt gunt, maar hun zelf ook. Het was een erg fijn gesprek. Ik heb gezegd dat ik kan begrijpen hoe ze heeft gereageerd, maar dat ik het erg fijn vind dat ze is gekomen om er over te praten. Het komt door de combinatie hormomen, graag willen en waarschijnlijk nog een aantal niet te begrijpen dingen. Ook hebben we het uitgebreid gehad over de weg die zij nog te gaan hebben en hoe zij daarin staat. Ik hoop zo voor ze dat het bij hun ook gaat lukken en dat we volgend jaar nog samen zwanger kunnen zijn. Ik denk dat het voor haar nog lastig is om er mee om te gaan, maar het gaat steeds beter. Ik voel me er in ieder geval veel beter bij en ik denk dat het bij haar ook zeker heeft opgelucht.
Fijn dat jullie erover gepraat hebben dat lucht toch op he. Geniet lekker van je zwangerschap meid! Liefs Zora
Dat klinkt als een goed gesprek meid! Fijn! Ik hoop ook dat jullie nog even samen kunnen zwangeren, wie weet heeft ze dan heel veel aan een goede vriendin die net even verder is Elmo