Tuurlijk is het geen vervuiling, doe niet zo raar! Ik heb dit topic juist geopend zodat iedereen die in "hetzelfde" schuitje zit er hierover kan praten en dat we elkaar kunnen steunen! Ik wil je dan ook heel veel sterkte wensen, zeker op deze vervelende dagen. En het is idd heel anders een scheiding of iemand echt verliezen. Vind 't erg naar voor je dat je dat nu dan niet met je vader kan delen, want hij zal er zeker vandaag ook extra aan denken (en zich misschien erg alleen voelen daarin). Ik denk niet dat dat ooit over zal gaan. Maar zijn nieuwe partner zal zich daardoor misschien wel bedreigt voelen. Ze zal nooit kunnen concurreren met een herinnering.... Heel veel sterkte in ieder geval! Liefs, Sandra
Mijn moeder is 6 maanden geleden overleden, toen ons zoontje 5 maanden was. Ze werd opgenomen met een bronchitis, maar het ging steeds slechter. Na 5 dagen kregen we de diagnose dat het longkanker was en 3 dagen daarna is ze al overleden. Ik had het er heel moeilijk mee dat ze niet langer haar kleinkind mee kon maken, maar ik ben toch blij dat ze weet dat ze oma geworden is. Nu ik weer zwanger ben, komt er wel veel weer boven, temeer omdat 3 maanden geleden mijn oma, haar moeder, met wie ik een hele goede band had, ook overleden is. Mijn schoonvader heb ik nooit gekend en mijn schoonmoeder is 3 jaar geleden overleden. Ik mis dus eigenlijk 3 belangrijke personen en dat vind ik echt niet altijd makkelijk... Wat me veel goed doet, is dat ik ben uitgerekend precies tussen de verjaardagen van mijn oma en mijn moeder in; ze waren allebei in juli jarig, begin en eind, en ik ben halverwege juli uitgerekend. Ik ben eigenlijk heel nuchter met zulke dingen, maar dit heeft dan gewoon zo moeten zijn... Het is niet mijn bedoeling om te klagen, want ik heb heel veel hele lieve mensen om me heen en ik ben gelukkig positief ingesteld, dus ik red me wel. Maar makkelijk is het soms niet, zeker niet met de feestdagen voor de deur die er dit jaar héél anders uit gaan zien.... Ik begrijp iedereen die in dezelfde situatie zit dus heel goed...
Ik wilde net een nieuw topic starten en toen zag ik al dat deze bestond. Fijn want ik wil er zo graag met andere vrouwen over praten, want iemand die zijn ouders nog heeft begrijpt niks van het gemis. Ze kunnen er alleen maar een idee van hebben. Mijn moeder is overleden toen ik 13 was, en nu ik zwanger ben mis ik haar heel erg. Ook mijn vader is 5 jaar geleden overleden. Ik zou zoveel aan haar willen vragen, over haar zwangerschap van mij en mijn broer, over mijn kindertijd, over alles! Gewoon advies kunnen vragen, steun hebben tijdens de zwangerschap en bevalling of gewoon ff lekker kletsen en lachen, ik mis het allemaal. Ik vind het jammer dat mijn kindje straks maar 1 opa en oma heeft en dat mijn kindje opa en oma nooit zal leren kennen. Zou het op ze lijken? Ik zal ook alles alleen moeten gaan doen straks en hoewel ik bewust voor een kindje gekozen heb, zal het zwaar worden, want ik vind het al zwaar zonder ouders, maar door de zwangerschap wordt je gewoon extra kwetsbaar.
hoi, ben nu zwanger van de 2e. toen onze dochter 1 1/5 was (8-12-2007) is mijn moeder overleden. ze was zo trots op onze dochter en ik vind het ook zo erg dat ze dit niet mee kan maken. je mist ook iemand op wie je terug kunt vallen; mijn schoonmoeder leeft nl ook niet meer. als alles goed gaat en ik beval in juli, heb ik me voorgenomen om 6 mnd thuis te blijven; om lekker overal de tijd voor te hebben/nemen. je zwangerschapsverlof gaat zo snel voorbij. sterkte allemaal! groetjes Odet