Nog even en dan hebben we een troep hyena's! Bij ons ging het precies hetzelfde. Mijn schoonouders kwamen nooit bij ons op bezoek. Toen we in verwachting waren zei ze notabene ook nog dat ze het niet mooi vond omdat we niet getrouwd waren en toen ons ventje geboren was stond schoonmamma ineens elke dag op de stoep! Ook het kussen en de fles willen geven of altijd precies weten wat ons manneke mankeert als hij huilt (boertje, moe, speentje enz enz.) pfff... Ik werd er zo moe van. We hebben uiteindelijk een gesprek met ze gehad maar dan doet ze net of haar neus bloed en weet ze van niks (van dingen die ze tegen anderen heeft gezegd waarmee ze ons ontzettend heeft gekwetst). En daar kan ik dus echt niet tegen, dat achterbakse! Vorige week was het ook weer raak. Kwam ze langs en trok ons ventje zowat bij me uit de arm terwijl ik aan het voeden was. Toen ze weg ging trok ze hem bij mijn man uit de arm en begon ze gelijk weer te lebberen en te kussen! Toen mijn man haar erop attendeerde (voor de 5e keer) dat we daar niet van gedient zijn en dat 1 kus bij binnenkomst en 1 kus bij vertrek ruim voldoende is, drukte ze ons ventje zo weer bij mijn man in de arm en liep kwaad weg . Ik kan me er niet meer druk om maken hoor. Hoop dat het nu ook echt eens duidelijk is dat onze regels ook echt onze regels zijn. Sorry voor het lange verhaal! Maar dan weet je dat je niet de enige bent die zich zo voelt! Succes met je schoonouders en eh, ik zou gewoon een keertje met ze gaan praten. Helemaal als ze straks ook nog op gaan passen anders heb je je er straks zelf mee. Schrijf de dingen die je dwars zitten op zodat je niks kunt vergeten (dat je na het gesprek niet denkt ow, ik had dit nog willen zeggen en dat nog...). Ik hoop dat je er wat aan hebt en dat het bij jou wel werkt! (sommige schoonouders zijn gewoon te koppig en egoistisch moet je maar denken) Groetjes
Heel herkenbaar! De eerste keer dat ik Noortje daar liet voor een uurtje waren er mensen die ik van toeten of blazen kende (maar goed dat wist ik op voorhand) en hup gelijk ik binnenkwam (Noortje sliep) werd ze onmiddellijk uit de maxi cosi gehaald terwijl ik als mama alles had gedaan om haar zo rustig mogelijk te laten inslapen in die maxicosi zodat wij met een gerust hart konden vertrekken. Kreeg ook de opmerking dat een kleintje niet zo lang in de maxi cosi moest zitten, dat zou niet goed zijn. Ik bedoel hallo, ze zat er nauwelijks een kwartiertje in. Mijn mama gaat heel anders om met Noortje en dat heb ik veel liever, heel voorzichtig, alles maar dan ook alles aan mij vragen. Mijn man vindt dit best grappig: hij zegt dan net alsof ze zelf nooit een baby heeft vastgehad maar ik heb het veel liever zo Zij laat die moederrol echt volledig aan mij over, zegt ook niet dit of dat. Ik zat een keer de fles te geven en mijn schoonmoeder gaf een opmerking (weet niet over wat het ging) maar ik voelde me gelijk rot. Ik zal toch wel weten hoe ik mijn kind moet eten geven, dat zou mijn mama nooit doen. Integendeel: zij zou heel aandachtig kijken hoe ik iets doe en vragen stellen. Wat ik dus wel zeggen is dat ik het begrijp want ik voel hetzelfde en zou er ook nooit iets van zeggen hoor.
Lees nu pas de rest. Goed dat je er dus wel iets van gaat zeggen Oh en die hygïenekwestie heb ik dus ook Euhm mijn schoonouders zijn niet zo netjes (ik persoonlijk hou mijn appartement mooi op orde en poets ik elke dag) om het mooi uit te drukken, meestal is de keuken een puinhoop. Ik ga er dan ook niet in want ik weet heel zeker dat moest ik die keuken inkomen ik haar terug mee naar huis neem maar ergens knaagt het ook. Ik denk niet dat ik haar er ooit een hele dag zou kunnen achterlaten En binnenkort gaan we Oudejaar vieren en zou ze daar een nachtje blijven slapen, ik denk niet dat ik een seconde gerust ga zijn. Ik hoop zo dat het er dan een beetje netjes is
Hier nog een hyena Vooral mijn schoonmoeder was in het begin verschrikkelijk, ze had overal commentaar op en ze zat altijd aan Esmee te plukken zodat ze wakker zou worden want dat vond oma leuk .. kind over stuur en huilen en dan was ze niet leuk meer en kregen wij haar op schoot zodat wij haar weer konden geruststellen en troosten..Als mijn schoonmoeder haar vast had hing ze altijd helemaal achterover met haar nekje.. owee als je er wat van zei: Ik heb er zelf 2 groot gebracht. Na 3 maanden was ik het zo zat.. het was op haar verjaardag en ben helemaal uit mijn slof geschoten heb er hysterische staan schreeuwen en huilen en ben boos weggelopen met Esmee in de kinderwagen en naar huis gegaan.. Sinds dien is het over.. ik durfde er nooit 'echt' wat van te zeggen, zei het altijd met een omweg.. Nu is de band tussen mij en mijn schoonmams Super te noemen.. Ze is een schat van een schoonma en een super oma.. Achteraf bleek dat ze het zelf allemaal nog zo spannend vonden en ook erg onzeker waren.. Praat er over.. Als ze huilt zeg je, Senna heeft haar Mama nodig. Of zeg tegen je Schoonma geef Senna hier.. En i.d. niet verontschuldigen.. Hallo het is JOUW kind.. Ik durf bijna met zekerheid te zeggen dat je schoonmoeder het goed bedoeld en met alle liefde voor je meisje wil zorgen maar zorg dat er goede grenzen zijn..en bewaak die. Oma's kijken vaak niet naar de behoefte van hun kind maar bevredigen de behoefte van zich zelf door te spelen/knuffelen terwijl de baby het liefst bij Mama is. Ook strax als ze 3 dagen gaan oppassen. Ik zou de ik ik jij methode gebruiken.. eerst 2 x ik vin, ik voel en dan Jij.. Ik vind het vervelend dat ik Senna huild, ik voel me daar verdrietig onder.. zou JIJ/U hier rekening mee willen houden.. Hier kan je schoonmoeder toch niet anders dan Ja op zeggen Heel veel succes meid. Kom voor je zelf en je meisje op, je meisje heeft niets aan een onzekere moeder die niet voor de belangen van haar meisje op komt. Judith..
Nee, dan zeg je: kom maar, ik troost haar.. en dan pak je je eigen kind in je eigen armen. Het is absoluut niet raar als jij precies doet wat je zelf wilt. De omgeving wil toch altijd van alles, daar kun jij niet altijd rekening mee houden, en dat wil je ook niet altijd. Wat jij beschrijft heb ik ook in de eerste weken gehad. Ik zal je eerlijk zeggen: heb er nog steeds last van. (ik bedoel, van die rotherinneringen) Ik vluchtte ook naar de keuken om maar niet te horen dat ze huilend in de armen van mijn kleine nichtje lag. Achteraf snap ik niet dat ik niet gewoon ingreep, dat doe ik nu wel meteen. Maar ik moest wennen, ik moest het leren, en ik was niet gewend om een kind te hebben dat zoooooo als een stuk van mezelf voelt, dat ik me bijna ´schaamde´ om mijn bezitterige gedachten. Nu, anderhalf jaar later, weet ik dat dat normaal is. Ik heb ook wat lastige situaties gehad daarna, dat we bij familie waren en dat iedereen zat te azen op het flesje geven... Als het zover was, pakte ik gewoon mijn baby en zei ik: ik ga haar even flesje geven. Iedereen stil, maar niemand durfde tegen te spreken. En zo kon ik rustig in een hoekje mijn kindje voeden en daarna mocht ze weer naar de familie... ik blij, zij blij, kindje rustig. veel sterkte, ik weet hoe moeilijk het is! Amber
Hoi, Ik heb niet alle reacties gelezen dus dan weet je dat. Ik herken het heeeel erg. Het is heel vervelend als mensen zo doen en vooral dat je schoonmoeder Senna gaat troosten enzo...OH MY GOD. Mijn schoonmoeder deed precies hetzelfde in het begin en als ik Fleur dan even had nadat ze bij iedereen op schoot was geweest dan sprong ze op en ging bij me staan gek doen om de aandacht van Fleur te krijgen, zo van: ik wil dat ze MIJ ook ziet staan. Ja ja en dan hebben we het over een kindje van 2 weken. Oh oh. Maar ik heb er nooit wat van gezegd omdat ik dacht: je weet nooit wanneer je ze ergens voor nodig hebt later. En ze bedoelen het wel goed. Ik merkte ook dat ze gewoon niet meer wisten hoe het in hun tijd ging met kinderen. Zo deden ze zoooooo druk met Fleur toen ze 4 maanden was, alsof ze een kleuter was of zo. Hard praten enzo. Nu gaat het goed en komen ze 1 x per week oppassen. Ze doen nog steeds druk maar Fleur vind het wel leuk. De volgende dag slaapt ze dan extra lang enzo om bij te komen. Ach die oudjes van tegenwoordig. Laat je niet gek maken en probeer bepaalde situaties te voorkomen. Niet te veel visite tegelijk dat kan je zelf bepalen. En iedereen heeft daar maar mee te leven, kom nou. Het is jullie nieuwe gezinnetje en daar ga je eerst zelf maar eens van genieten. Anderen komen later wel inclusief de schoonouders. Drie keer per dag op de voicemail zou ik ook lekker laten dan. Niet terugbellen, gewoon zeggen dat je druk was met de kleine. Gelukkig is mijn vriend er zo een die meteen tegen zegt wat we er van vinden als ze te ver gaan met iets. Succes hoor! En een groot deel is ook de hormonen maar dat duurt gewoon even. Marijn
Mijn broertje had Esmee vast toen we nog in het ziekenhuis lagen.. ze was toen 3 dagen.. Esmee moest zo huilen.. Ik heb tot 3x toe moeten zeggen, geef haar aan mij! En dan nog zeggen, ja maar ik had haar nog maar eventjes.. Nou en.. het is MIJN kind! Helemaal als ze nog zo klein zijn.. ze hebben dan vooral mama nodig..
ik herken het ook helemaal, vooral het troosten. ik krijg de kans bij mijn schoonouders niet om haar zelf te pakken. en als ik haar dan heb contiunue de aandacht naar zich toe trekken. ik zeg er weinig van, heb het een keer geprobeerd en toen was ze beledigd. en die adviezen steeds, bij elk kuchje moet ik naar de dokter, ze moet warmere kleding aan, ze moet dit drinken en dat eten. we zouden haar te stil opvoeden.. ik word er niet goed van.. als iemand ' te wild' met sascha speelt zegt mijn schoonmoeder daar iets van. mijn schoonmoeder noemt haar ook steeds dochter. IK ben haar moeder en ik kan zelf wel bepalen wat wel en niet kan. maar owee als je er iets van zegt dan is ze op haar tere hartje getrapt. of ik ben de trut met grote mond. van mijn eigen moeder kan ik het wat meer hebben en brengt het ook anders. bij haar heb ik wel het gevoel dat ze mij de moeder laat zijn. Gisteren ' schrok' ik wel een beetje dat ze een foto van sascha op hyves had gezet waar bij stond: Mijn Sascha. vanaf nu ga ik ook wat meer optreden als het niet gaat zoals ik wil, ik dacht dat ik me aanstelde maar na dit gelezen te hebben voel ik me wat sterker
Oh lieve schat neem lekker je kindje bij je! Jij bent haar mama en je moet nog een band opbouwen... Ik vind het logisch dat je beschermend bent hoor! Ik had die gevoelens ook wel (en nog steeds) maar ik greep veel eerder in. Heb ik me nooit rot om gevoeld hoor!
Nou, ik geloof dus dat ik hier niet de enige hyena ben Serieus, ik ben zo blij te lezen dat ik niet gek ben, of tè bezitterig ofzo! En wat hierboven al gezegd is, het maakt me sterker dat jullie er allemaal zo over denken. Gewoon zeggen als me iets niet zint, het belangrijkste is m'n zoontje en zijn belangen, niet de gevoelens van mensen omdat ze zich anders gepasseerd voelen! Pfew....hele opluchting dit
Ik heb niet alles gelezen maar ik pak mijn meisje gewoon als ik dat wil. Desnoods trek ik haar uit iemands armen Ik heb het wel eens gedaan toen ze net geboren was. Ze mocht bij mijn moeder op school en die vond het wel leuk als ze ook bij de rest van de kraamvisite op school mocht. Ik heb haar zo uit de lucht geplukt en heel duidelijk gezegt dat het mijn kind is en geen doorgeefpoppetje. Meid, probeer wat assertiever te worden, het is jou kind, jou verantwoordelijkheid om voor haar te zorgen. Het is nu nog even wennen, maar het komt echt goed!
het argument van (schoon)ouders´: ´ik heb zelf ook kinderen opgevoed` vind ik een non-argument. Want daar gaat het namelijk niet om. Het gaat erom dat je ZELF wilt bepalen wat er met je kindje gebeurt en het niet wilt laten bepalen door anderen. Ik geloof best dat iedereen de beste intenties heeft en dat iedereen zelf tientallen kinderen heeft grootgebracht, maar dat maakt voor mij geen enkel verschil. (hihi, klink ik als een hyena? Niet kattig bedoeld hoor, maar dat argument krijg ik te vaak om mijn oren geslingerd. Alsof ik dan zou zeggen: oooh, dat verandert de zaak, hier heb je mijn kindje... het gaat bij mij niet om wantrouwen over opvoeding bij schoonouders, ik wil het dit keer gewoon zelf bepalen. Jij hebt je feestje gehad, nu is het mijn feestje!)
Ik heb gelukkig het probleem van een "hebberige" schoonmoeder niet, ze is dol op al haar kleinkinderen, maar wij zijn de ouders... Mijn moeder daarintegen snapt het soms echt niet... Dat het ons kind is en niet het hare... En dan vind ze het nog vreemd dat ik Jelle niet wil laten logeren... Nee.. Niet zolang jij er vanalles instopt wat ik niet wil, (koek, snoep ed) en zijn neus afveegt met een katoenen zakdoek die je zelf al ik weet niet hoe vaak gebruikt hebt... Gadverdamme! Om maar een paar voorbeeldjes te noemen... Overigens ben ik net zo'n held als jullie allemaal en durf ik de waarheid eigenlijk niet te zeggen zoals ik wil. Ik draai maar een beetje om de hete brij heen, en tot nu toe pikt ze het... Denk ik.. Dat zou ze dan toch nooit tegen ons zeggen, maar eerder tegen mijn zus of de buurvrouw... Weet je, ik vraag me dan altijd af hoe onze moeders zich gevoeld hebben toen wij nog baby waren.... Volgens mij zijn ze gewoon vergeten dat ze die gevoelens ook gehad hebben.. Mijn moeder kennende zal ze die wel niet geuit hebben, dat doet ze nu nog niet... Als ik iets vraag aan d'r over toen ik klein was, dat is ze het "vergeten"...
He meiden,, Wat een hoop reacties nog .. het maakt mij ook sterker dat ik lees dat ik niet de enige ben ... Ze hebben me alleen alweer 4 keer gebeld vandaag.. heb nog niet opgenomen want ik ben heel druk geweest haha Ik ga even voeden nu want me baby roept me... Kus