lieve belle, ik begrijp je bezorgdheid volkomen, en zeggen probeer rustig te blijven heeft geen zin. al hoop ik wel dat je je deze dagen toch rusitg kunt houden. goed dat je je ziek hebt gemeld op je werk, ik heb 2 weken geleden precies hetzlefde gedaan. ik hoop het allerbeste voor je, hele dikke knuffel van lisa.
Goed zo, doe het maar rustig aan deze week! Ik blijf aan je denken! Liefs van een bezorgde Lola/Fie xxx
verstandig hoor Belle, om lekker thuis te blijven. ik kan me goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit nu Vrijdag heb je dus de echo? (dat wist ik niet). heel veel sterkte de komende dagen. neem je rust hoor!
Lieve Belle, Het enige wat ik kan doen is je een hele dikke knuffel geven. Ik hoop echt vanuit het diepst van m'n hart voor je dat er niets aan de hand is. Het is je zo gegund! Liefs, Con
Hi Belle. Ik heb van week 5 t/m week 8 bloedverlies gehad. Had ook steeds maandverband nodig. En elke keer als ik dacht dat het ophield, begon het weer overnieuw. Er bleek een bloeding in de baarmoeder te zitten ONDER het vruchtzakje. Reden onbekend. Je zag het bloed zitten op de echo. Maar.... terwijl ik me die weken ongerust liep te maken heeft onze beeb er niets van meegekregen. Die zat hoog en droog in de baarmoeder. En met 7 weken zagen we een bewegend beebje en een kloppend hartje. Volgens mij komt bloedverlies in het begin ook ontzettend veel voor. Maar ik begrijp dat het je ontzettend onzeker maakt. Ik heb die 4 weken bijna continue lopen huilen, voelde me zo machteloos, maar gelukkig gaat het goed nu. Ik ben trouwens al die weken thuis geweest, moest rustig aan doen en dat hielp! Heel veel sterkte, het komt vast goed!
Lieve Belle Ik heb hier nog nooit gereageerd, maar ik volg je topic altijd. Ik hoop zo voor je dat het een kleinigheidje is en dat alles gewoon goed gaat. Ik heb het zelf nog nooit meegemaakt maar ik kan me voorstellen dat je zo ongerust bent! Sterkte iig en ik hoop dat de verloskundige je gerust kan stellen.
Hier ook tot 8 wk fikse bloedingen gehad... Je hebt er nu gevoelsmatig misschien niet zoveel aan maar toch bleef het goed gaan. De bloeding was wel te zien op de echo maar heeft de uk toen geen kwaad gedaan. Ik duim dat je een prachtige echo zult hebben en dat jullie uk heerlijk blijft zitten. Goede beslissing denk ik, thuis blijven. Sterkte meid! Elmo
Lieve Belle, wat een onzekerheid weer. Bah, waarom moet dat nou? Ik kan me je angst zo goed voorstellen en ik wil graag iets zeggen om je gerust te stellen, maar helaas kan ik dat niet. Daarom alleen maar een hele dikke knuffel en kus van mij Ik denk aan je, sterkte. Liefs Hope
Pfffft... Ik heb niet meer gebloed. Misschien was het toch de inspanning van het fietsen ofzo, waardoor er een adertje was geknapt. Nou ja, ik kan van alles bedenken, maar ik moet gewoon afwachten tot mijn echo. Nog vier nachtjes slapen. Mijn leidinggevende was gelukkig vol begrip en ze hoopte maar dat het allemaal in orde was. En ik... Ach, ik ben vanmorgen natuurlijk vergeten te eten (zenuwen), dus ik ben nu ontzettend misselijk. Ik kijk even of ik wat sultana's naar binnen kan werken, en dan ga ik daarna voorzichtig wat boodschappen doen. Sinterklaas heeft me verblijd met twee dvd-boxen van Gooische Vrouwen (fout!) en twee dvd's van Fry & Laurie (goed!) en een boek vol samenzweringstheorieën (fout!) en Moab is my Washpot van Stephen Fry (goed!), dus ik zing mijn tijd wel uit. Belle, nog steeds bang, maar ietsjes rustiger dan gisteren.
lieve belle gelukkig dat t bloeden gestopt is, kan me voorstellen dat je er erg van geschrokken bent meid! ik hoop zo dat t blijft zitten dit keer! het moet gewoon! klaar! marieke heeft gesproken hele dikke knuffel!
Oh wat fijn dat het bloeden gestopt is! Nu inderdaad lekker languit op de bank naar Gooise Vrouwen kijken en dan is het zó vrijdag! Denk aan je! Knuff
Gelukkig is het bloeden gestopt meid! We duimen met je mee dat het gewoon een geknapt adertje was en alles nog goed is daarbinnen. Knuffel! Kirby
Dat het bloeden weer gestopt is, is een heel goed teken. Ik heb het ook gehad, was al zo bang en onzeker na de MA, en ineens, rood bloed op mijn toiletpapiertje! (niet dat ik blauw bloed had verwacht, maar het was niet bruin bedoel ik) Zo, nou, dat was dat dacht ik. Meteen helemaal in de put. Maar er was niets mis. Twee weken later zag ik een hartje kloppen, Ik ben nog nooit zo verbouwereerd geweest in mijn leven. Maar ja, ik weet ook dat je je toch wel zorgen maakt, wat je ook leest. Alleen die echo kan je zorgen wegnemen. Maar de bloedvaatjes rond je baarmoedermond knappen echt om niets. Even flink hoesten of niezen kan al genoeg zijn, kun je nagaan. En harde ontlasting had ik ook in het begin, dat kan er ook voor zorgen dat er wat knapt. Ik hoop niet dat je je helemaal gek zit te googlen, net als ik deed! Daar word je ook niet echt wijzer van. Het is echt je tijd uitzitten tot de echo, onmenselijk bijna he. En je wacht al zo verschrikkelijk lang. Een vriendin zei tegen mij 'je moet er niet aan denken dat het misgaat, want dan gaat het mis' (universum, the secret.. je kent het wel) En ondanks dat ik daar niet zo in geloof, hielp het toch wel om positief te denken, omdat ik alle mogelijkheden tot mislukken wilde uitsluiten. Dat maakte me iets minder doemdenkerig. Ondanks dat ik erg van doom hou
Ik vind het juist verschrikkelijk om zo te denken. Dit geeft me hetzelfde gevoel als wanneer mensen zeggen; 'Je moet er niet zo mee bezig zijn, dan komt het vanzelf.' Alsof het je eigen schuld is dat het misgaat. Meneer Belle en ik zijn heel open, liefdevol en positief begonnen, maar hij bleek 100% onvruchtbaar te zijn. Hoezo? Waren we niet positief genoeg ofzo? En toen we dankzij de liefdevolle hulp van onze donor eindelijk zwanger waren, was het kind zo ontzettend welkom, keken we zo naar haar komst uit. Dat we bij de echo een levenloos embryootje te zien kregen kwam als een donderslag bij heldere hemel. Waren we dan toch weer niet positief genoeg geweest? En als deze zwangerschap straks ondanks al onze liefde en al onze goede hoop ook mis blijkt te gaan, hebben we ons kindje dan opnieuw vermoord door bang en onzeker te zijn? Niks persoonlijks tegen jou hoor, Anabella, maar ik kan dus ontzettend kwaad worden om zulk soort simplistische, rechtlijnige spiritualiteit van de koude grond. Ik wil goddomme niets liever dan positief en vrolijk zwanger zijn, maar na alle teleurstellingen van de afgelopen jaren valt me dat heel, heel zwaar. En dan moet je me niet gaan vertellen dat ik iets wel of niet moet denken of voelen, omdat ik anders 'onheil over mezelf afroep' of dat soort bullshit. Het is moeilijk genoeg zónder dat ik me ook nog eens een schuldcomplex aan laat praten door iemand die in de commercial breaks tussen GTST door ooit eens een boek heeft gelezen. Fuck! (En nee, doom is ook mijn kopje thee niet. Heb ik geen geduld voor. Hehehe, verrassend hè? ) Ondertussen heb ik de witte kool uit mijn groentenpakket verwekt tot een heerlijke frisse coleslaw (met een yoghurtdressing, dus helemaal verantwoord) en heb ik aardappeltjes gekookt voor lekkere zelfgemaakte aardappelpuree. Een Valess burger erbij en Meneer Belle en ik kunnen vanavond met een voldaan gevoel gezond gaan slapen. Nog vier nachtjes slapen tot aan de echo. Ik schijt bagger, maar ik kan niets anders doen dan afwachten. Belle, nog steeds bang, maar strijdlustig als altijd.
Ah shit, verdorie wat onwijs onnadenkend van me. Ik wilde juist niet een van die mensen zijn die zoiets misplaatst zegt, en nu heb ik het toch gedaan. Dat vind ik echt heel erg. Ik hoop dat je begrijpt, dat het echt lief bedoeld was en dat ik het heel erg stom van mezelf vind. Sorry meis, het zal niet meer gebeuren hoor. (ik schrik ook erg van je reactie, tranen lopen over mijn wangen)
Sorry meis, het was nou ook weer niet mijn bedoeling om je zo hard aan het schrikken te maken dat je ervan moet huilen. Ik hoop dat je van me wilt aannemen dat ik geen seconde aan je goede bedoelingen heb getwijfeld. Ik waardeer je medeleven juist heel erg en ik ben blij dat er ook vrouwen met me meelezen die níet in het medische circuit zitten of zaten. Maar sommige dingen maken me kwaad, en jij had er precies eentje te pakken. Ik neem aan dat ik mijn visie duidelijk genoeg heb gemaakt en ik neem ook aan dat je mijn kant kunt zien en begrijpen. Laten we er verder geen woorden aan vuil maken, dat is het niet waard. En het verander niets aan de klote-situatie waar ik nu in zit... Wees niet boos op mij, ik wilde je niet kwetsen. En wees niet boos op jezelf, jij wilde mij ook niet kwetsen. Liefs, Felle Belle. (En voor de geïnteresseerden: Lees vooral Het Strafbare Lichaam van Karin Spaink.)
hey die belle, gelukkig lees ik weer wat positievere berichten. Ik snap hoe jij zulke opmerkingen interpreteerd, en ik ben het daar ook deels wel mee eens. Maar, ik geloof wel dat een positieve houding nooit kwaad kan en dat haal ik er dan maar uit. Wij hebben ook genoeg opmerkingen gekregen die verdriet deden, en eigenlijk, ik krijg nu nog steeds opmerkingen die me verdriet doen. Als ik vertel dat ik zwanger ben door icsi, verwacht ik dat mensen extra blij en enthousiast voor me zijn. Maar het is vaker 'oh? zeg, weet je wat zo leuk is van mijn kind..? blablabla..' Ik blijf nu gewoon positief voor je
Ik vind dit wel heel erg rot, en schaam me behoorlijk. En ik heb besloten niet meer mee te doen op zwangerschapspagina. Zoveel schreef ik toch al niet meer. Ik hoop, nee ik weet zeker dat je een prachtig kindje krijgt Belle! Tot sinas allemaal
Anabella, zoals Elmo al zegt, je moet het niet zo zwaar opnemen... het was toch goed bedoeld van je en dat weet Belle ook. Iedereen begint positief aan zijn kinderwens, maar naarmate de tijd vordert en die niet vervuld wordt, kun je niet altijd even positief blijven en soms word je dan overspoeld door angsten en negatieve gedachten en dat kun je niet altijd helpen. Hetzelfde met er veel mee bezig zijn... hoeveel keer ik (en met mij vele anderen) dat riedeltje niet heb mogen horen: "Je bent er veel te veel mee bezig, zo zal het nooit lukken". Wel, mijn gyn zei altijd: "Het is niet omdat je er veel mee bezig bent dat het niet zal lukken, het is omdat het niet lukt, dat je er zoveel mee bezig bent!". Maar positief denken kan inderdaad nooit kwaad! Op naar een goede echo dus!