och, breek me de bek niet open over dat geze*k... mijn bazin spant wel de kroon eigenlijk. ben nu gestopt met werken, dus zie haar niet meer, maar tot vorige weke continue opmerkingen als: tsja, jij moet niet meer op die stoel gana staan hoor, want jij bent zoooo zwaar nu, daar zak je dwars doorheen! ehhm, ik ben 2 kilo aangekomen nu?!? OK, toegeven, heb een enorme buik, maar ben dus alleen GROTER in omvang geworden (alleen mijn buik, de rest is hetzelfde als anders, of zelfs wat slanker!), NIET ZWAARDER! grrrrrr! bij sommige mensen is het echt alsof je tegen een muur aan praat wanneer je dat uitlegt. heb vd week tegen iemand iets akeligs terug gezegd. ze zei iets van jeeeeeh, jij bent echt DIK geworden. ik: ja, ik krijg een baby, en wat was jouw excuus?! fout van me, maar het floepte er zó uit!
Je moet jer niet zoveel van aantrekken. Ieder zwangerschap is weer verschillend. Je bent nou eenmaal zwanger en ja je komt aan. So what!
Same here! Opmerkingen te over, over mijn gewicht, mijn figuur, mijn buik. Ook wordt ik de laatste tijd op straat aan en na gestaard. Geen idee waarom, ik zie er gewoon (nogal) zwanger uit en ik waggel. Vandaag kwam ik bij de kapper. Goh, zegt ze, jij wordt ook iedere keer dikker! Nou, dat heb je wel vaker als je zwanger bent! heb ik gezegt. Al een aantal maand geleden heb ik voor mezelf de knop omgezet. Ik geniet van mijn zwangerschapschap èn mijn prachtige zwangere lijf. En die opmerkingen? Daar lach ik meestal om. En ik spui ze lekker bij mijn ventje die mij nu heel erg mooi vind met ons kindje in mijn buik.
heerlijk dat mijn VK niet meer weegt dus ik kan het alleen zelf bepalen.. en ik weet wat ik woog voor zwangerschap.. en ik kijk wel achteraf... en verder vind ik het allemaal niet nodig om te weten.. zolang beeb en ik het maar goed doen
Ik vind de opmerkingen over mijn buik eigenlijk wel leuk? Kan me er nu nog niet zo aan storen eerlijk gezegd. Vind het grappig dat mensen over je buik praten alsof je er zelf niet aan vast zit...
Och ik ben nu dik 24 weken, bij de controle vorige week (op 23 week) was ik 6 kilo zwaarder dan bij het begin van de zwangerschap. Ben in het eerste trimester trouwens wel 2,5 kilo afgevallen. Kreeg deze week van mn leidinggevende te horen dat ze mn buik al mooi gegroeid vond, maar dat je het dus in mijn gezicht niet zag dat ik "gegroeid" was. Eerder dat ik was "afgevallen" in mn gezicht.... terwijl ik inderdaad normaal bij "aankomen" direct in mijn gezicht teken. Ach ik heb me er ook bij neergelegd hoor. Ik zie het verschil duidelijk en zeker nu we vanmorgen weer een foto hebben gemaakt... ten opzichte van drie weken geleden zie je echt duidelijk verschil hoor. En ik denk maar zo.... alles wat er nu niet aankomt... hoeft er straks ook niet af
Tot ik 17 weken was, was ik niets aangekomen, met 24 weken 2 kilo en op een eind 20 kilo. En al die tijd bleven mensen vragen of ik al was aangekomen. En riepen mensen van alles. Wel een grote buik, nog een heel klein buikje voor hoe ver ik was... Mijn idee was wel dat mensen het gewoon vragen uit interesse, of om wat te zeggen. Zei van de week ook tegen de vrouw van een collega die 31 weken zwanger was van zooooo kijk haar een klein buikje hebben voor een derde zwangerschap! Als ik mensen soms hoor zouden sommigen hier enorm aanstoot aan nemen? Misschien zou het voor haar lullig klinken maar ik bedoel het alleen maar positief, vind haar supermooi zwanger, er leuk uit zien... Alleen mag je dat blijkbaar niet zeggen? Tja, zwangere vrouwen zijn nu eenmaal een wonderlijk iets, iedereen wil iets erover zeggen of weten (was mijn ervaring...) Het is toch niet lelijk bedoeld!
Haha, heel herkenbaar. Hoeveel mensen al niet zomaar (ongevraagd) even over mijn buik moesten wrijven. En ook berichtjes krijgen met; "leuk dat jullie een zoon krijgen". We hebben het alleen aan onze ouders verteld en wie zegt dat we een zoon krijgen? Maar via deze weg proberen mensen te weten te komen welk geslacht ons kindje heeft. Raar hoor.... toen ik nog niet zwanger was deed ik dat toch ook niet bij anderen?!
ik word er ook gek van, ik ben nu zn 8 kilo aangekomen..en gelijk als ik mensen tegenkom wat me een tijdje nie hebben gezien is het van zo jij bent dik geworden, pas maar op na nu gaat het alleen maar sneller dat aankomen, dan zit je dalijk met dat probleem! Ja nou dan heb ik toch maar dat probleem..ook constant het vergelijken heb ik een hekel aan zovan die en die is ook zwanger en nog niks aan gekomen..boeien!
hier ken ik het ook, pffff De een zegt tegen mij zo wat heb jij een dikke buik, weet je wel zeker dat het er 1 is ? En een ander zegt tegen mij, nou je zou het niet zeggen dat je bijna uitgerekend bent, je hebt zo'n klein buikje snap er nix meer van, trok het me eerst heel erg aan, maar nu denk ik iedere keer l*l maar verder het intresseert mij niet meer, Maar het ergste vind ik nog dat iedereen mijn buik wil aanraken Laatst vroeg iemand mij van : mag ik eens voelen als hij of zij schopt ? Waarop ik antwoordde: nee maar je mag wel voelen hoe IK schop !
Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het allemaal wel vindt meevallen hoor, 8 kilo en 24 weken zwanger. Vindt het eerlijk gezegd hartstikke mooi en ik zou er enorm blij mee zijn.. Helaas moet ik zeggen dat ik nu 19 weken zwanger ben en 11 kilo ben gegroeid, heb wel niet overgegeven in mijn zwangerschap en woog eigenlijk toch net iets te weinig maar goed. Die "zogenaamde 12 kilo" (die je ongeveer aankomt in je zwangerschap) ga ik ruimschoots overschreiden en ik zeg maar zo: "als die kleine maar gezond is"! Toch?
ja, vooral in het begin van mn zwangerschap goed bedoelde adviezen dat straks ook alles er weer af moet, ik kwam de eerste weken al flink aan namelijk. ik was 68 kilo bij 1.70 m maar nu ik 24 weken (we lopen wel redelijk gelijk op!) zwanger ben en de voetjes trappelen en ik met een megabuik loop alsof ik in mn laatste weken zit en 10 kilo ben aangekomen, lijkt iedereen het mooi te vinden, en hoor ik er allemaal leuke opmerkingen over. Men ziet dat het allemaal op mn buik is gaan zitten (dus echt bij de zwangerschap hoort) en dat ik niet ontzettend vadsig ben geworden. Zou ik zelf anders ook niet fijn vinden. soms hoor ik nog wel een opmerking over mijn gewicht maar eigenlijk interesseert dat me weinig wat een ander ervan vindt. Ik ben erg trots op mn mooie dikke buik en mn lieve kindje daarin. Over de andere opmerkingen: meestal willen mensen even een praatje maken en zeggen ze dingen als: zo wat groei je mooi en is het er echt maar een? maar dat komt op mij meer over als belangstelling, het is ook een wonder van de natuur om zwanger te zijn en veel mensen kennen iemand die zwanger is vergelijken dat met jou. ik heb trouwens dat liever dan wanneer ze in de sportschool allemaal naar je lopen te loeren ( met een blik gaat dat wel goed, tilt ze niet te zwaar? kan dat nog wel?) zonder iets te zeggen. Vreemd dat mensen aan jullie buik gaan zitten wanneer je dat niet wilt. Bij mij zit alleen familie aan mn buik en dat vind ik eerlijk gezegd wel fijn, dat ze contact willen maken met mijn kindje en dat hij er al helemaal bijhoort. van een vreemde zou het wel raar vinden en ik denk dat ze dat wel zouden merken door mijn houding dat ik het niet fijn vind. Verder: ik ben er van overtuigd dat de een gewoon een grotere buik krijgt dan een ander, ik heb er zelf weinig over te zeggen over hoeveel ik eet. ik eet best veel maar wel veel gezonde dingen, heb steeds honger. Vraag me wel af hoe groot die buik gaat worden als ie nu al erg groot is. Groetjes
Soms heb ik het idee dat mensen dat alleen maar vragen dat ze kunnen opscheppen hoe goed zij het gedaan hebben met de kilo's bij hun zwangerschap. Ik heb het een man namelijk nog nooit horen vragen. Ik zeg eigenlijk altijd ik weeg me niet, dat doen ze bij de vk in de praktijk ook niet (wegen) dus ik hoef het niet te weten ik heb liever een gezonde baby en na de bevalling zie ik wel weer verder.
Mensen moeten altijd iets te melden hebben. Ik ben nu ongeveer 10 kilo aangekomen. Als ze zeggen dat je dikker bent geworden zeg ik altijd: ik heb er geen last van, jij wel?! En als andere dan mijn familie aan mijn buik willen zitten ben ik in staat om ze te slaan. Gelukkig heb ik het nog niet hoeven doen.
Vreemden zitten gelukkig niet aan mijn buik. Mijn moeder wilde graag eens voelen en een vriendin was erg nieuwsgierig hoe het voelde, die heb ik zelf moeten uitnodigen om hun hand op mijn buik te leggen, uit zichzelf deden te het niet. Dat vond ik wel erg fijn trouwens. Het dochtertje van een vriendin van mij zat tig keer aan mijn buik als ik op bezoek was. Daar heb ik tegen gezegt dat ik het niet fijn vond als ze dat deed en dat het mijn buik is. Ze kan het in vervolg vragen. Wat ik dan wel weer leuk vind is dat vrienden als ze mij begroeten ook heel even zachtjes een hand op mijn buik leggen en de kleine begroeten.
ik kan me er ook best aan storen ben nu 17 weken en 4 kilo aangekomen.. om eerlijk te zijn krijg ik bij elke kilo die er aan komt een beroerte.. mensen zeggen nu al wat begin je een dikke kop te krijgen(voor de zwangerschap 1,76 lang en woog 66) mijn buik is best nog heel klein en me vriend begint al over dat me heupen beginnen aan te komen :x word er soms wel onzeker van
Ik werd in het begin ook erg onzeker van al die opmerkingen, vooral omdat je zelf ook moet wennen aan al die veranderingen. Ik heb op een gegeven moment gewoon gezegt dat ik de negatieve opmerkingen over mijn omvang en gewicht niet leuk vond en gevraagt of degene die dat zei (was meestal dezelfde) deze voortaan voor zich wilde houden.