Tim heeft hem ook niet vanaf z'n geboorte aan want toen was hij te groot, daarna steeds aan en uit ('s nachts uit) en nu ik weet dat hij hem goed laat zitten enz heeft hij hem altijd aan
idd als je de reactie's hier zo leest wel! Ach ieder z'n menig en ieder z'n ding, ik zit er allemaal niet zo mee
hier heeft Gwen al vanaf 8 weken al gouden oorknopjes en van haar overgrootoma een gouden armbandje met haar naam gekregen en staat echt leuk! en als ze een jaar wordt wil mijn schoonmoeder een gouden ringetje laten aanmeten en mijn moeder een ketingtje dus vindt het zelf niet ordinair! Maar ff op het Topic te reageren! als ze het weten dat je het niet leuk vindt is het wel lastig ,maar anders toch nog moeten zeggen heel leuk bedankt maar hou er eigenlijk niet zo van. want niet omdoen en in de kast laten liggen is ook zo ondankbaar, dus toch misschien eerlijk zeggen.
@Jannes: ik kan me voorstellen dat je ermee in je maag zit. Je hebt duidelijk aangegeven dat je het niet wil,maar je wil je schoonouders ook niet voor het hoofd stoten. M.i. kan je maar het beste gewoon eerlijk zijn naar je schoonouders toe. Je vindt het lief dat ze het gekregen heeft,maar je vind het niets voor een klein kind. Daarom laat je het haar ook niet dragen, en dat heb je middels je man dat ook duidelijk hebt laten weten. Dat ze het er dan niet mee eens zijn/niet leuk vinden is hun probleem. Overigens ben ik het met je eens dat sieraden niet iets voor kleine kinderen is. Ik vind het ook ordinair.
idd, jannes,kobus,foeke,kees,toon etc etc. heb mijn mening al gegeven maar blijf erbij dat ik het verre van ordinair vindt.
Ik had niet alles gelezen, ik reageerde op het eerste bericht van haar, enne wie ben jij eigenlijk? Ik denk dat Elmo mij zelf ook wel kan mailen als iemand last van me heeft.
@ Joma: ik vind de oorbelletjes heeeel schattig lijken bij je dochtertje (wat ik er van kan zien op de foto) Ik zou t persoonlijk bij Dewi ook niet doen...kan later altijd nog wel denk ik dan maar. Ik zelf had ze al wel toen ik een paar maanden was. Een armbandje heeft Dewi wel, een zilveren. Ik wou er sowieso al graag een maar dat ze em van mijn broer kreeg maakt t nog net weer wat specialer! TS: je heb TWEE opties: 1) er mee doen wat jij wilt, dwz bijv weggooien, 'kwijtraken', teruggeven aan je s.o etc. En optie 2) beleefd en dankbaar zijn en je kindje het af en toe laten dragen zodat je s.o er met trots naar kunnen kijken. En op de momenten dat ze t niet omheeft het bewaren in een bakje voor later (want een armbandje met je eigen naam erop in zo'n miniformaatje is aaaaaltijd leuk voor later! ! !)
Geweldig! Mijn schoonmoeder wilde ook een gouden armbandje kopen toen Ruben was geboren. Heb toen zo hard moeten lachen dat ze het niet meer durfde. Hahaha!
Ik vind het geen lelijk gezicht bij een baby,maar door een nare ervaring bij mijn oudste dochter die bijna stikte in een babysierraad hebben geen 1 van mijn kinderen never meer een sierraad omgehad in hun baby/peuter/kleuter periode. Gelukkig liep het goed af en waren we er op tijd bij,maar moet er niet aan denken wat er wél mis had kunnen gaan
na de geboorte van Sascha kreeg ik meteen een armbandje voor haar, een zilveren dan. dit armbandje had ze om tot een week geleden zelf hou ik absoluut niet van goud, ook niet bij volwassenen. Mijn schoonfamilie woont grotendeels in Iran en hun hebben 2 gouden armbandjes,oorbellen en een ring gegeven. ze krijgt het niet om, maar ben er wel blij mee en bewaar het ook zeker voor later.
gelukkig is het hier niet aan de orde, traditie is hier een gegraveerd bestekje, maar als ik een armbandje zou krijgen plak ik dat in het fotoboek, omdat ik vind dat sierraden en kleine ontdekkingsreizigers niet samen gaan. ik vind het wel heel schattig, en zou het misschien een keer omdoen voor een foto
Nou... Eerst en vooral: Noortje gaat als ze een jaar wordt zo een bandje krijgen met haar naam erop. De meter (mijn mama) heeft dit wel met MIJ besproken. Ik denk dat het eerder daarover gaat: stel nu dat mijn schoonmoeder had gevraagd: 'ik ga een jeans kopen voor haar (ik zie liever iets klassieks, een babymeisje in een jeans is niet echt mijn stijl 8) ) is dat goed? En hij had geantwoord neen en ik kreeg toch die jeans nja... dat vind ik een beetje stijl opdringen. Ik zou wel uit beleefdheid het jeansje hebben aangetrokken als we op bezoek zouden gaan maar er niets van zeggen om de goede vrede te bewaren. Niet dat dit zou gebeuren (denk ik), cadeautjes worden hier uitgebreid besproken.
weet je wat kinderachtig is je wenkbrauwen optrekken naar mensen die hun kinderen sieraden omdoen Maar dames waar gaat het nou eigenlijk over!sieraden bij een baby! De een vind t leuk en de ander totaal niet prima toch!
@sylvia: precies, maar dan moet je toch ook respecteren dat er mensen zijn die het ordinair vinden. Jij vind het misschien mooi en schattig lijken, ik vind het niet mooi en ordinair lijken. Nou klaar toch? Ieder zijn mening.
Het ziet er lief uit zo'n klein armbandje met de naam van het kindje.... ik denk dat het kopen van zoiets erg leuk is. Voor het kindje zelf is het dragen ervan niet handig. Mijn mening is dat ze het even iets te vroeg hebben gekocht. Met een jaar of vier is het naar mijn idee ook leuk voor het kind om het te krijgen. Groetjes, Danielle
Dewi heeft haar armbandje dag en nacht om en tijgert en ontdekt de hele kamer....heb niet t idee dat ze last heeft van t armbandje...Wat bedoelen jullie daarmee dan?
Is dit nu ineens een "oorlog" tussen: sieraden-bij-babies-lovers EN de-groep-anti-sieraden-bij-babies? Zoveel mensen.... Zoveel smaken.... En de 1 is niet meer/beter (mens) dan de ander Sjongejonge...om dit soort verschillen in visie (groots en klein) moorden hele volksstammen elkaar uit. Laat ieder lekker in zijn/haar eigen waarde @ TS: Ik kan me voorstellen dat het vervelend voor je voelt dat er voorbij wordt gegaan aan hetgeen jij (via je partner) hebt aangegeven jegens je schoonouders, namelijk dat jij dit cadeau liever niet zou willen hebben omdat je het niet mooi vindt voor je kindje. En daar is helemaal NIETS mis mee. Jij hebt uiteraard recht op je eigen gevoel hierbij. Dat staat ook helemaal naast/los van de eventuele goede bedoelingen van hen, eventuele tradities, dankbaarheid vs. ondankbaarheid etc. Je hoeft hier mijns inziens helemaal geen heftige discussie/confrontatie over aan te gaan met hen. Het werkt wellicht wel bevrijdend voor je als je zou verwoorden dat je niet goed begrijpt waarom ze toch dit cadeautje hebben gekocht terwijl ze op voorhand te horen hebben gekregen dat jullie dit niet mooi zouden vinden, dat jij je door dit soort dingen (jouw gevoel) voelt. Dus niet in de verwijtende sfeer, absoluut niet, maar gewoon vanuit jouw eigen gevoel. Dan kun je daarnaast even goed oprecht dankbaar zijn (en die dankbaarheid uiten) dat zij een cadeau hebben uitgezocht (dat zij zelf waarschijnlijk erg mooi vinden en dus ook met veel liefde geven). Wie weet komt het wel tot een goed gesprek samen waarin er over en weer meer begrip ontstaat? Veel succes ermee meid! Liefs, Chipske