Hallo allemaal, Ben nieuw hier en wil me graag even voorstellen. Uiteraard kom ik hier niet zonder reden via google op dit forum uit. Mijn naam is trouwens Jolanda en ben 29 jaar. Ik heb altijd gedacht dat kinderen niets voor ons was. Mijn man dacht er net zo over. Tot in mei dit jaar. Ik ben naar de dokter geweest en ook die gaf ons groen licht. Ik wilde graag zeker weten dat het met alles goed zat. Bloeddruk was goed en ook alles waarop bloedgeprikt was, was prima. Ik kreeg na het stoppen met de pil wel onregelmatige cycli, maar uiteindelijk kon ik er toch wel redelijk van op aan dat het ongeveer 28 dagen duurde. In het begin had ik al een test gedaan, omdat ik toen nog een onregelmatige cyclus had, maar die was negatief. De laatste cyclus, die 19 november begon, was anders. Halverwege had ik gewoon een bloeding. We wisten niet wat ons overkwam, zouden dit de eerste voortekenen zijn? Het was te vroeg voor mijn ongesteldheid, dus het moest wel iets met zwanger zijn te maken hebben. 17 dec had ik ongesteld moeten worden, maar dat werd ik niet. Dus de 19e een test gedaan. Positief, dat had ik nog nooit gezien; leuk! En echt, je bent dan alles al aan het inrichten enzo, geweldig! Zaterdag de 20e verloor ik wat bloed. Ja oke, kan, het is nog maar pril, maar toch schrikken. Dit bleef eigenlijk aanhouden en dinsdag de 23e heb ik in alle wanhoop de verloskundige gebeld. Die kon me natuurlijk ook niet helpen. Het ergste vond ik de onzekerheid, je weet niet wat er moet en kan gebeuren. Als het een miskraam zou worden, dan zal dit een reden hebben, maar laat me dan niet wekenlang aan het lijntje. Om een lang verhaal wat korter te maken: ik ben woensdagmorgen begonnen met ontzettend veel vloeien. Het bleef er (voor mijn gevoel) aan alle kanten uitstromen. Hier viel niet meer veel aan te redden. Ik verloor ook echt veel stolsels en ook wel ondefinieerbare dingen, wat voor mij toch wel een bevestiging is dat het een miskraam is geweest. Al met al ben ik volgens mij nu zo'n beetje uitgevloeid, dus ik heb gisteren een test gedaan, omdat ik zeker wil zijn dat het weg is. Deze was nog positief, dus ik kan het nog niet afsluiten en verder. Ik wil vandaag even de huisarts bellen, kijken wat hij er van zegt. In ieder geval weten jullie nu n beetje wat er allemaal speelt. Ik hoop hier nog veel te leren en te kunnen delen op dit forum!
Hoi, Ik heb dit vorig jaar ook gehad, maar bij mij is het wel misgegaan. Dat de test positief is zegt niet alles want er kan nog genoeg hcg in je lichaam zijn om positief te testen. Heel veel sterkte en ik zou idd snel contact opnemen met een huisarts of verloskundige
Ik weet eigenlijk niet of ik er hier nog op door mag gaan, of dat ik wellicht naar een ander topic moet?! Misschien kan een beheerder het dan evt verplaatsen? Bedankt! Ik ben nogal ongeduldig aangelegd (verschrikkelijk is dat) en ik heb vanmorgen inderdaad de huisarts gesproken. Hij gaf ook aan dat het hcg nog wel even in je lichaam kan blijven, maar dat dit afhankelijk is van de duur van de zwangerschap. Aangezien ik al met al nog maar een week overtijd was, was dit niet lang en zou het snel uit mijn lichaam moeten zijn. Hij raadde me aan eerst een menstruatie af te wachten, zodat ik zeker weet dat alles weer werkt. Hij zei dit niet uit gezondheidsoverwegingen, maar vooral om de duidelijkheid. Hij zei ook dat mocht ik niet ongesteld worden, dat hij dan verder ging onderzoeken of er wellicht toch iets achter gebleven is, of dat er toch nog leven zou zijn. Het blijft dus nog een beetje onzeker. Wat dit betreft ben ik nog zo groen als maar zijn kan. Ik weet totaal wat ik kan vergeten en welk gevoel wat betekent....
Hoi Jolanda, Allereerst, diep RESPECT en medeleven voor je intense verhaal, mooi dat je dit met ons wilt delen. Ik kan me voorstellen dat je op dit moment absoluut uit die onzekerheid wilt geraken. Ik wil jou en je partner heel veel sterkte, kracht en liefde toewensen! liefs Wendy
Ik vind jullie medeleven echt hartverwarmend; heel erg fijn! Ik ga jullie ook zeker op de hoogte houden van hoe t nu verder gaat.