depressief

hoi,

had je dit gevoel voor de zwangerschap ook al? ik was in het begin ook heel moe, en misselijk en dan is het ook moeilijk om er van te genieten, maar in het tweede trimester krijg je ineens je energie terug (althans bij mij) en toen kon ik er meer van genieten. (ik maakte me door de hele zwangerschap ook veel zorgen of alles goed ging, daarom kon ik er ook minder van genieten)

hoop dat je je gauw beter gaat voelen, misschien helpt het door overdag (als er tijd voor is) wat meer uit te rusten...

 

Heb ik de eerste 3 maanden ook gehad, waren bij mij inderdaad hormonen. Op sommige dagen voelde ik me zelfs weer net een puber.

Daarna was het weer goed.

Alleen tijdens BV geven kreeg ik weer af en toe depressieve gevoelens.

 

Ik heb het nu ook. Bij mijn vorige zwangerschap was ik juist heel vrolijk, maar nu ben ik aldoor chagrijning en heb nergens zin in. Ben moe en futloos en ben aldoor aan het doemdenken. Ik hoop heel erg dat het idd na die eerste 3 maanden ophoudt.

Denk trouwens dat dit topic straks verplaatst gaat worden.

 

Ik heb het niet in het begin gehad maar wel later..na de 20 weken geloof ik..duurde ong 2 weken was echt vreselijk was al bang voor een zwangerschapsdepresie maar gelukkig is het weer overgegaan.
Nu heb ik het zo af en toe eens een dag dat ik me rot voel maar dat hoort er bij

 

Dat weet ik niet zeker hoor, dacht ik, omdat dit misschien eerder thuis hoort onder het kopje zwangerschap.

 

Ik heb ook niet genoten van mijn zwangerschap. De eerste schopjes en de beweginkjes van de baby vond ik wel geweldig, maar verder voelde ik me totaal niet comfortabel ermee. Ik had enorm last van hormonen, voelde me somber en opgejaagd. Ik was niet eens blij met mijn buik.
De periode na de bevalling heb ik dit ook nog erg gehad. Pas toen mijn kindje een maand of 3 was begon ik met genieten en toen was het allemaal goed.

 

ja heel herkenbaar hoor!
ik heb het ook gehad.
of ik kan beter zeggen heb het nu soms ook nog wel.

eigenlijk vind ik zwanger zijn gewoon helemaal niet leuk!
vind er niets aan. maar ja het hoort erbij hahaha.

succes meis!

 

Oh gelukkig ben ik niet de enige die hier last van heeft. Bij mijn eerste heb ik alleen maar gestraald en genoten van mijn zwangerschap. Maar deze 2e zwangerschap zit ik echt mijn tijd uit. Durf ook niet te genieten, bang dat er alsnog iets mis gaat. ( heb hiervoor miskraam gehad) Ben veel minder mobiel als bij mijn eerste, en voel me gewoon niet lekker. Maar ja, nog n 9 weekjes, dus ik kan gaan aftellen gelukkig.

 

hier met de eerste en nu weer de tweede erg depressief. zwanger zijn is voor mij een hel en een noodzakelijk kwaad. als ik het kon overslaan, graag! ik zit het week voor week uit. kaart het eens aan bij je vk, vaak hebben ze wel tips of begeleiding.

helaas bij mij hebben mijn vk's én nu mijn gyn er niks mee gedaan. ik moet mijn tijd echt maar uitzitten, maar dat doe ik wel met dagelijks meerdere jankbuien terwijl ik niks meer kan. mijn man moet het enorm ontgelden en doordat ik vrijwel niks kan, zorgt mijn moeder veel voor mijn zoontje (waar ik nog wel héél blij van word hoor!). gelukkig is hij heel gek met oma en oma ook met hem

ik hou me er maar aan vast dat dit straks ook weer voorbij is. nog 4 weken. ergens heel kort, andere kant nog zo lang

 

"Fijn", lotgenoten!
Ik voel me slap, misselijk, vreselijk moe en heel erg in mezelf gekeerd. Ik heb geen zin in eten, geen zin in andere mensen, zelfs mijn man moet het ontgelden en die wil alleen maar helpen en lief zijn voor me. Het liefst zit ik de hele dag op de bank tv te kijken, echt verschrikkelijk. Ben echt zo'n zeikende zwangere en ik weet dat ik het zo slecht nog niet heb vergeleken met een boel anderen, maar toch.

Nee, voor Miepie ook (nog?) geen roze wolk helaas. Ik vestig mijn hoop op het tweede trimester, nog 3,5 week!

 

oh dames, wat herkendbaar, jammer genoeg.
Ik voel me met vlagen ook zo.
Vanmorgen huilend mijn vader opgebeld ( manlief is werken) en daar heb ik even lekker uitgehuild.
Volgens mijn vader komt het allemaal goed, maar nu vindt ik dat nog moeilijk te geloven.

Ik heb er al eens over gedacht om hiermee naar de huisarts te gaan, maar heeft dit zin? Kan hij hier iets mee?

 

Fijn om te lezen dat er lotgenoten zijn. De tijd week voor week uitzitten, dat is waar het hier ook op neer komt. Voel me niet echt depressief maar ik braak nog bijna dagelijks, nu met de zwaarte van de beeb komt daar incontinentie bij, ik loop slecht omdat de beeb op een zenuw in het bekken drukt en heb constant een lam gevoel in mijn been, kom amper de trap nog op en af..... dat was het wel zo'n beetje.
Ik krijg een geplande keizersnede en heb zelfs het aantal dagen in mijn agenda tot die dag ingepland....hoezo aftellen..... nog een maandje....
Kindje zeer welkom, zwangerschap kan me gestolen worden, daar komt het hier op neer. Sterkte meiden!

 

Bij mij was en is het af en toe nog allebei. Ik was depressief voor de zwangerschap. Ben de eerste 14 en een halve week erg misselijk geweest en moe en kon daardoor helaas minder genieten. Dan voelde ik me ook down en voelde ik me schuldig dat ik niet kon genieten. Maar dat depressieve gevoel blijft er altijd wel in bij me maar gelukkig heb ik het in de hand. Nu kan ik steeds meer genieten. Je leert ook met de zwangerschapshormonen om gaan of ze te herkennen. dat is altijd makkelijker.

Het kan heel goed aan de hormonen liggen daarword je ook wel down van en soms wat in de war. Er gebeurd zoveel in je lichaam