ik vond de weeën (ontsluitingsweeen) erg tegenvallen. Het wegpuffen en ontspannen lukte echt niet meer. Maar goed, ging ook niet helemaal volgens t boekje. Scheuren, knippen, hechten, persen, ruggenprik, nee dat viel me niet tegen (was geen pretje, behalve de ruggenprik, maar viel me niet tegen).
Ik vond de hele bevalling echt 200 % meevallen, echt een eitje tegenover alle verhalen die ik altijd hoor. Ik besef wel dat daar echt geluk mee heb gehad, en dat 't bij een volgende weer heel anders kan zijn. Maar ik zie nu niet op tegen een eventueel volgende bevalling. 't Ergste vond ik 't plassen na de bevalling. Ik had een redelijke knip en enorme schaafwonden van onderen, dus tijdens 't plassen leek 't net alsof ik in brand stond. Maar dat was wel echt 't enige vervelende.
De weeen. Ik had 28uur lang buik, rug en been weeen. Terwijl ik het na 5 uur wel had gehad (ik heb gevraagd of de vk me neer wilde knuppelen zodat ik niks meer voelde, en ik was in staat om van het dak af te springen)
het is wel een techniekje, en als je hem eenmaal geoefend hebt is het beter terug te halen tijdens de bevalling. Maar de keus is natuurlijk altijd aan jezelf hyperventileren is een verkeerde techniek van het adenhalen, misschien juist een aanrader om hier een cursus voor te doen, zeker om hier samen met je vk naar te kijken of er tips zijn! En overgeven,,, tjah dat hoort helaas voor veel vrouwen bij de bevalling... komt vast goed! en laat je niet gek maken door allen enge verhalen!
heb 2 dagen lang ALLEEN MAAR HELE HEFTIGE RUGWEEEN gehad .. om de 2 minuten en ze duurde ruim een minuut. en ze deden helemaal NIETS! eindelijk na ruim 2 dagen heftige weeen heeft me lichaam het zelf over genomen en is me ventje na nog ergere rugweeen na 1 uur en 12 minuten geboren. dus al die weeen niet voor niets geweest blijkbaar. het persen vond ik heerlijk. eindelijk weeen waar ik iets aan kon doen om ze weg te krijgen. kan begrijpen dat ze een hel zijn als je niets mag doen. omdat ik ma 12 min hoefde te persen voordat hij er was heb ik daar totaal geen pijn van gehad. was iets ingescheurt ma gelukkig werd het hegten verdoofd en ook dagen erna vrijwel geen last gehad. zitte was iets ongemakkelijk meer niet. ma als ik moet kieze wat het meeste pijn doet zijn het absoluut de ontsluitings weeen!
Het ergste vond ik de laatste cm van de ontsluitingsweeen! Ik vond die persweeen een zegen, eindelijk het gevoel dat er wat ging gebeuren. Ik werd pas 1,5u na m'n bevalling gehecht omdat het zo druk was en dat vond ik ook geen pretje. Een van de hechtingen zat ook te strak dus kon ik niet lekker zitten. Als ik er aan terug denk ben ik blij dat ik het allemaal achter de rug heb...Mijn hobby is hiet niet
De persweeen zijn op zich niet pijnlijk (bij mij niet in ieder geval), maar als ze bij 7 cm ontsluiting beginnen is het helaas geen zegen.
Wat ik het allerergst en pijnlijkst vond tijdens mijn bevalling, was dat de verdoving tijdens de KS steeds minder werd, en ik op het laatst een groot gedeelte heb gevoeld van de geboorte van Vigo.
Misschien heel raar maar het vervelendste vond ik dat ik niet zelf begonnen ben. Het voelde alsof ik (mijn lichaam) niet wist hoe het moest, soort van falen. (Ben ingeleid met gel met 42 weken, alles zat nog potdicht)
de rugweeen en de rit met 5 cm ontsluiting naar het ZH. Ben tijdens de rit naar het ZH deze duurt ongerveer 20 min van 5 cm ontluiting naar volledige ontsluiting gegaan. We gingen naar het ZH wegens niet vorderende ontsluiting, had al 29 uur weeen weggepuf waarvan 25 uur om de 5 minuten. dus ik zou een infuus krijgen, was uiteindelijk niet meer nodig. 2 persweeen (heerlijk) en meneer was er. Persen kan een opluchting zijn!
Het vervelendste aan mijn bevalling vond ik het hechten achteraf. Ik ben bevallen met vacuumpomp en dus was er al verdoving gezet, dus ik kreeg geen nieuwe voor het hechten. Vroeg me af of die wel goed gezet was, want heb alles echt letterlijk gevoeld...
Ach dat is zo verschillend per bevalling. Ik vond de ontsluitingsweeen het ergste. Ik had met 8 cm al persweeën en weet het nog steeds niet Had ik mazzel wat dat betreft zeg, in het begin was er één andere vrouw aan het bevallen op de afdeling en later was ik de enige. Ik heb van 11:00 ochtend tot 2:00 nacht op de verloskamer gelegen en had nadat die andere vrouw was bevallen steeds een vk tot mijn beschikking!
Het vervelendste aan mijn bevalling vond ik de ontsluitingsweeën. Mijn lichaam besloot er zeer lang over te doen, waardoor ik na bijna 36 uur heftige weeën nog steeds maar 2cm ontsluiting had. In overleg met de vk ben ik toen naar het ziekenhuis gegaan waar ik weeënopwekkers kreeg en de weeën toen nog pijnlijker werden Maar toen ging het wel een stuk sneller!
Uhhh... de 28 uur weeen... Het ergste waren de laatste uren ontsluitingsweeen, man ik dacht dat ik dood ging! Oja, en toen ik even persweeen moest opvangen was ook afschuwelijk.
Ik vond de eerste 2 uur het vervelendst. Ik had heel erg buikpijn, aan een stuk door krampen, maar ik dacht dat het een beetje oefenweeën waren. Was alleen thuis, ik kon mijn man niet bereiken, durfde de verloskundige nog niet lastig te vallen en voelde me heel erg alleen. Om 11 uur kwamen mijn man en de verloskundige bijna tegelijk aan en had ik 8 cm ontsluiting. Toen voelde ik me zo opgelucht dat ik me niet zat aan te stellen, dat ik me gelijk veel beter kon ontspannen. Handje van m'n man vasthouden hielp beter dan alle yoga-oefeningen bij elkaar, haha.
de laatste paar cm ontsluiting. Ik was net in het ziekenhuis aangekomen en dacht dat ik MOEST liggen, en ik had rugweeen. Kwam er telaat achter dat ik best mocht staan die laatste paar cm op mijn rug was echt vreselijk!
Ik had in 3 uur tijd 6 cm ontsluiting en toen wist ik op een gegeven moment niet waar ik het zoeken moest. Dat was wel erg vervelend. Persweeen vond ik echt niet erg. Net wat ik eerder las, je hebt het gevoel dat je gewoon heel dichtbij het einde bent. Geknipt of gehecht ben ik gelukkig niet. Over het algemeen is het mij 100% meegevallen