Hé een topic over vaginisme! Wat leuk.. nou ja Nou ja jullie snappen me wel. Al wel een ouder topic maar goed. Ik ben ook zwanger geworden door zelfinseminatie. Ik heb al jaren vaginisme en het heeft me niet weerhouden om zwanger te worden. Ik vond het heel erg fijn dat het op deze manier ook kon! Ik zie dat er al een paar meiden zwanger zijn geraakt door de spuitjes! Ik vroeg me af , voor de meiden die al bevallen zijn, hoe jullie bevalling is gegaan. Had je moeite met ontspannen?
Die heb ik ook gebruikt, waren heel fijn. Die van 5 ml hebben zo'n stekend puntje vond ik. Die van 1 ml was gewoon 1 lengte
Hallo Allemaal Ook wij kunnen helaas niet op een "normale" manier zwanger worden (reden: vaginisme) en zijn nu aan de tweede ronde ZI begonnen.Ik vind het super spannend allemaal en ben ook vaak erg onzeker. Doen we het goed, voel ik al iets, gaat het lukken op deze manier. Heb al veel tips gelezen op dit forum en succes verhalen ook dat is helemaal fijn ! Froukje
Dag Froukje, Ik wil je veel succes wensen en ik hoop dat je wat minder onzeker gaat worden want dat is echt niet nodig! Misschien is het handig als je je naam verandert in relaxkippetje ipv stresskippetje Wie weet scheelt dat al de helft Ik wens je een heel vruchtbaar 2009! Gr. Lola2
Super fijn topic ! Is echt fijn om al de verhalen te lezen en de herkenning te merken. Ik dacht echt dat ik zo een beetje de enige was, niemand praat er namelijk over. Nou ja ik wel met een klein groepje, maar verder hoor je er echt heel weining over. Mijn huisarts wist niet eens wat het was, nou toen voelde ik me helemaal stom zeg. Maar gelukkig ik ben niet de enige Ben inderdaad niet meer een enorme stresskip, maar nog wel een kip
Zo te zien een kip rond haar vruchtbare dagen dan! Een vruchtbare relax kip! Ik hoop op een mooi EI voor je! Wat shoking dat je huisarts er niet van gehoord heeft. Niet te geloven?! Ergens hier op het forum zwerven er meerdere topics over stelletjes die niet kunnen klussen vanwege vaginisme of omdat 'het' de mannelijke partner niet makkelijk lukt tijdens het vrijen. Ik geloof dat het zoiets heet als; help mijn man wil niet klussen ' Volgens mij lees je daar ook wel bruikbare tips over insemineren. Hoe dan ook; nogmaals ik wens ons een vruchtbaar doehetzelfinseminatie jaar toe! Het gaat goed komen, je zult het zien! Groetjes, Lola2 die 2009 als laatste kansjaar gaat ervaren (duimen julllie mee?)
He Lola ! Bedankt voor je tips over andere topics, kan op dit forum nog heeeeel veel uren doorbrengen Ik duim ook voor een goed ei ! Wens jou ook een vruchtbaar 2009 toe ! Froukje
Pfff vandaag laatste ZI van deze ronde gedaan, nu maar weer afwachten. Wel super vreemd dat mijn ovu testen nog steeds niet "vet" posi zijn.... Nou ja misschien morgen nog een keertje insemineren Hoest met jullie allemaal? Froukje
He Froukje, Had je nog een positieve ovu-test gescoord? Ik zit nu al dagen te testen op een positieve ovutest en tot op vandaag nog niets Gisteravond toch maar geinsemineerd...dan ligt er al een voorraadje klaar. Morgen maar weer testen, hopelijk is die dan positief. Wat een gedoe toch, he? Doei-doei! Lola2
Hoi meiden, Ik zie dat er opeens weer gezellig gekletst wordt in het ZI topic! Kom even langs om jullie inderdaad een super vruchtbaar 2009 te wensen... mét ZI succes natuurlijk! Onthoud gewoon: het kan écht, kijk maar naar mij! (by the way, over onzekere stresskippetjes gesproken, ook al ben ik nu eenmaal zwanger, nu maak ik me weer megazorgen of het allemaal wel goed zit en of het nog wel leeft enzo.... *zucht*) SUCCES!
Ha Liefie, Ja, goed en gezellig topic is dit he?! Ik kan het me heel goed voorstellen dat je je megazorgen maakt. Ik dacht laatst (net voordat ik mijn NOD had) dat ik misschien wel eens zwanger kon zijn (last van tepels, over tijd..enfin je kent de spanningen wel) en tegelijkertijd dat ik dat dacht kwamen direct de zorgen van 'als het maar goed mag gaan'.' (en toen werd ik weer ongesteld ). Ik denk dat als ik ooit weer zwanger mag raken, ik gezien mijn eerdere miskraam, enorm in de stress zal schieten of het wel blijft zitten. Voor mij zal een onbevangen, zorgeloze zwangerschap er hoogstwaarschijnlijk niet in zitten. (zie eerst maar eens zwanger te raken... ). O ja, deze maand is het mijn laatste ZI maand. Mocht het deze keer weer niet lukken dan starten we in januari as. met hormonen en IUI. Dus dan wordt het het kille ziekenhuis ipv hier gezellig tussen de kaarsjes en de kussentjes. Jammer hoor! En mocht IUI niet snel aanslaan dan krijgen we de gelegenheid om voor IVF te gaan. Dus 2009 wordt voor ons het jaar van de waarheid. Spannend he meiden? Laten we blijven hopen, bidden, kaarsjes branden en duimen. Dat het maar een giga-vruchtbaar jaar mag worden. (inmiddels mijn 2de ovu-test vandaag gedaan en nu ziet het er toch wel aardig richting positief uit, dus morgenochtend-middag gaan we weer insemineren). En dat alle zwangerschappen maar giga-goed mogen verlopen Amen! Liefs, Lola2
He Lola 2 Inderdaad wat een gedoe en wat spannend allemaal. Wij zijn net begonnen en merk nu al dat het mega veel energie kost. En dan heb ik mijn "donor" gewoon hier lekker bij de hand. Maar het leven van ei, naar ongesteld, voel ik iets, ik ben misselijk zou ik... ik voel mijn buik, ik heb last van mijn rug... Zou ik zou ik zou..... Gek word ik er van. Ben nu de hele dag al misselijk. (weet niet eens of ik dat nu al een symptoom van zwangerschap kan zijn..... heb het topic over eerste verschijnselen nog niet gevonden )... Heb erg veel hoop maar mijn hoofd weet dat het waarschijnlijk er niet in zit. Is de tweede maand ZI en we prutsen eigenlijk nog wat aan. Heb geen vet positieve test meer gehad trouwens dus ik denk dat het lichte streepje mijn ei was. Ik weet het allemaal ook niet zo goed meer. Ben ook ontzettend labiel en onzeker... NIks aan. Ellendige hormonen Nou ja is voor een goed doel hoop ik.... Nog 10 dagen en ik kan testen zegt de banner *LOL* Voor als ik jullie niet meer "spreek": Een heel vruchtbaar, gezond en gelukkig 2009 ! Froukje
Al tijdje niet meer geweest en zie nu opeens dat Liefie zwanger is! Gefeliciteerd meid! @Lola: wanneer is je NOD? Hoop zo voor jullie dat het in de laatste ronde ZI tóch gelukt is! Nou, het geklungel met potjes&spuitjes begint te wennen; gaat sneller en gemakkelijker. Alleen nog geen resultaat helaas, vandaag weer aan een nieuwe cyclus begonnen. Hopelijk gaan we dit nieuwe jaar allemaal het voorbeeld van Liefie volgen, maw: de beste wensen voor 2009, dat 't maar een vruchtbaar jaar zal zijn!
Hee die Zinah, Mijn NOD verwacht ik liever niet rond de 16de januari. He, sh*t Zinah, weer een nieuwe cyclus begonnen Zullen we samen afspreken dat het ons (en alle andere niet zwangere ZI-meiden) dit jaar gaat lukken? Positive vibes Hoe is het eigenlijk met de rest van de ZI-meiden? Groetjes, Lola2
Hoi iedereen. Ik ben net nieuw op dit forum en ik moet jullie zeggen dat er een wereld voor me opengaat! Ik zal proberen kort en bondig mijn situatie beschrijven. Ik ben 30 jaar en kamp al 15 jaar met vaginisme. Hierdoor hebben mijn man en ik maar 1 keer in die 15 jaar geslachtsgemeenschap gehad. Dit is iets wat ik niemand(behalve mijn man) durf te vertellen, omdat ik me hier enorm voor schaam. Mijn man en ik hebben op andere manieren sex, maar toch heeft mijn vaginisme een enorme invloed op ons sexleven. Mijn zin in sex is ver beneden peil.Daarnaast voel ik me als vrouw niet volmaakt en doe mijn partner tekort. Mijn vaginisme is dus niet alleen een fysiek, maar ook een psychisch probleem geworden. Wij willen dolgraag kinderen en het idee dat ik verplicht geslachtsgemeenschap moest hebben(zo voelt dit echt voor mij) met alle spanning en stress die hier bij komt kijken, zag ik onze kinderwens langzaam wegdrijven. Nu lees ik julle berichten over zelfinseminatie en begin weer hoop te krijgen. Hierdoor voel ik me zeker gesterkt..het idee dat er meerdere vrouwen zijn met dit probleem. Ik vind het te moeilijk dit met vriendinnen te bespreken, aangezien zij zelf allemaal zwanger zijn of kinderen hebben. Vaak krijg ik de vraag wanneer wij nu eens aan kinderen beginnen..."Je bent toch de jongste niet meer he?" Dit doet vaak zo'n zeer en die pijn wordt alsmaar groter. Ik mag niet jaloers zijn op mijn vriendinnen, maar vaak kan ik er niks aan doen. Ik overweeg wel om naar mijn huisarts te gaan om dit probleem voor te leggen. Een hele grote drempel... Ik hoop dat hij me verder kan helpen. Maar door het lezen van jullie berichtjes zie ik weer een beetje zon door de donkere wolken! Ik hoop van jullie te horen!
Lieve Hettepettie ! Als eerste wat goed dat je je verhaal gedaan hebt ! Ik hoop dat je hier steun kunt krijgen die je zoekt ! Verder: Je hoeft je niet te schamen voor je vaginisme ! Je doet het niet express. ik kan me voorstellen dat het heel spannend is om over te praten. Ik heb het zelf uiteindelijk wel aan een aantal mensen verteld die dichtbij mij stonden en heb alleen maar heel veel steun, liefde en troost ervaren. Ook vond niemand me gek of stom. Ik wil op dit moment niet werken aan mijn vagnisme omdat het te veel spanning oproept en mijn man het ook lastig vind om er met anderen (sexuoloog oid) over te praten. maar ZI is voor ons de uitkomst om het in elk geval eerst samen te proberen ! Heerlijk samen stuntelen met spuitjes en potjes. Eerst best spannend en ongemakkelijk hoor. Maar wij zitten nu in de tweede ronde en het word al makkelijker. Het word echt iets van ons tweeen en dat maakt het voor mij super bijzonder ! Hopelijk heeft het ook nog snel succes en dan is het helemaal geweldig Meid hopelijk lukt het je om over de drempel te stappen om hulp te zoeken als dat is wat je wilt of om samen met je partner te zoeken naar andere mogelijkheden die bij jullie passen ! Succes Froukje
Och Hettepettie, begint jouw jaar toch ineens onverwacht hoopvol, wat mooi! En wat ontzettend dapper dat je hier je verhaal komt vertellen. Je bent van harte welkom! Er zijn idd meerdere meiden hier op het forum met vaginisme. Wat lijkt me dat fijn voor je om herkenning bij die meiden te vinden. Weet je, ik ben geraakt door je verhaal en dan voornamelijk dat stuk over je schaamte en het zo enorm 'voor jezelf houden.' Meid toch, wat moeilijk voor je. Tja, het zal je wellicht niet helpen als ik zeg dat jij je nergens over hoeft te schamen; je hebt het al lastig genoeg en als daar dan ook nog eens schaamte bij komt kijken pfffffffff, nog moeilijker wordt het dan, toch? Mensen die geweld plegen of vreselijk dingen doen, die moeten zich schamen, maar jij niet hettepettie... En dan raak je me ook met het gegeven dat je langzaam je kinderwens ziet wegdrijven. Dat is niet nodig, meid! Heel snel weer teruglaten drijven naar jou toe, zou ik zeggen. Met potjes, spuitjes, en acrobatische toeren (grapje) zijn namelijk heel veel leuke, lieve, grappige en zeer gewenste kindjes geboren. Mocht je overwegen om met je huisarts in gesprek te gaan dan zou ik je willen adviseren om een dubbel consult te vragen zodat hij/zij ook de tijd voor je heeft. En als de assistente vraagt 'waarover het gaat' dan mag je dat voor jezelf houden. Zeg je gewoon dat je dat prive wil houden. Nou, hettepettie, ik wens jou en je man het allerbeste. En 2009 wordt voor jou het jaar van de hoop! Groetjes, Lola2
Lieve hettiepettie, Ook ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik herken je hele verhaal, ook ik schaam me voor mijn vaginisme en ik praat er ook met niemand over behalve mijn man. Nu ik met ZI zwanger ben geworden weet ook niemand op welke bijzondere manier wij dat geflikt hebben. Ik hoop maar dat ik hier op het internet anoniem blijf... Ik hoop dat je hier lekker je verhaal kwijt kunt en je ervaringen kunt delen. Heb je vragen over ZI dan kun je die hier allemaal stellen en als je het prettig vind mag je me ook altijd een PB sturen. Heel veel sterkt en succes, en op naar een klein hettiepettie-tje in 2009!