Ik zat meteen op een roze wolk, alleen had ik het erg moeilijk als de kraamverzorgster 's middags weer weg ging. Dan zaten we daar samen met een baby, die verantwoordelijkheid vond ik de eerste week gewoon heel lastig, ik was angstig. Maar toen de kraamverzorgster een dag weg was, was er helemaal niets meer aan de hand.
Ik was gelijk helemaal dol op mijn dochtertje, voelde me ook meteen moeder. Mijn dochtertje heeft de eerste 6 weken alleen maar gehuild en we waren allebei oververmoeid. Een aantal dagen na haar bevalling kon ik van vermoeidheid niet meer praten, er rolden gewoon af en toe woorden in willekeurige volgorde mijn mond uit. Nog nooit gehad. Toen we erachter kwamen dat ze reflux heeft en daarom zo huilde en we er wat aan konden doen, is het een heel ander kind geworden, supermakkelijk en vanaf toen ging het met ons ook stukken beter.
Ik vond het prachtig! Mijn bevalling was best wel naar (eindigde in een spoedkeizersnede) maar ik was zo smoorverliefd op ons ventje! Hij maakte het echt helemaal goed! Ruben was zo lief, tevreden etc. mijn man, de kraamzorg en familie heeft zo goed voor ons gezorgd dat ik ook echt wel de tijd heb gehad om te herstellen (die tijd had ik ook wel nodig). De visite was mooi verspreid (beetje te eigenlijk..hebben nog heel lang in de visite gezeten omdat iedereen dacht: we laten ze eerste even met rust ). Voor mij geld dus echt dat ook de eerste weken mooi waren! Ik heb echt de tijd gehad en genomen om onze zoon te leren kennen. Tuurlijk is het ook onzeker, zeker qua voeding, maar ook dat heeft wel charmes. Uiteindelijk, toen ik toch wel erg onzeker raakte en Ruben veranderde, gestopt met de bv en over gegaan op de fles. Dit was in ons geval ook een goede beslissing (ook al voelde dat op dat moment niet zo). Luister vooral goed naar jezelf en neem de tijd om je instinct te ontwikkelen. Elmo
Ow, kraamtranen...met tuiten..maar dat vond ik geen tegenvaller hoor! Ook dat hoort erbij. Ik heb het ook gewoon laten gaan. Als ik eerlijk ben, heb ik ze soms nog! Als ik denk aan hoe blij ik met Ruben ben, dat we hem na zo'n strijd hebben mogen krijgen...dat roept nog steeds emoties op hoor! Die mogen er zijn, vind ik!
Ik vind het het mooiste wat je als vrouw kan overkomen, moeder worden, maar tegelijk ook het zwaarste... De eerste paar weken was ik echt kapot ( ik stond er sowieso alleen voor) dat betekend dat ik elke keer moest voeden en het opstaan in de nacht brak me echt op....me zoontje huilde ook nog eens bijna de hele dag als hij niet sliep...dus het was echt geen roze wolk... wel voelde ik meteen onvoorwaardelijke liefde en verantwoordelijkheid...in de zin van jij bent mijn kleine man en ik moet jou beschermen de eerste week heeft hij in de couveuse gelegen.. ik noemde hem toen DE baby, ik wist wel dat het mijn kind was, maar ervaarde niet meteen dat gevoel...vond hem meer een mooi 'pop'je om naar te kijken, klinkt misschien raar, maar ik kan niet zeggen dat ik meteen voelde van ik ben jou moeder...
Eng, spannend, maar oh zo leuk! toen begon het huilen....huilen huilen huilen. Zoontje bleek een allergie te hebben en we wisten het niet, dat was een moeilijke tijd, want je zag dat je kindje pijn had en je kon niet veel doen... Wel zwaar, na de kraamweek sta je er ineens alleen voor (ik had nog nooit voor een baby gezorgd) dus bij alles dacht ik "doe ik het wel goed"....
De eerste weken vond ik het echt zwaar en wennen aan zo'n kleintje. Vooral de nachten waren erg vermoeiend. Want als mijn kleintje gegeten had 's nachts, dan wilde hij niet meteen in slaap vallen. Soms bleef hij dan een paar uren wakker en huilen, jij als moeder kan dan zelf ook niet slapen. Dus dat was erg wennen. En zeker geen roze wolk. Ik kon wel uren naar hem kijken, omdat ik hem zo mooi vond en me verwonderde dat hij in mijn buik heeft gezeten. Nu begint het te wennen en geniet ik met de dag steeds meer van hem. En ook leuk om te zien dat hij al steeds meer dingen kan. In het begin is het dus echt zwaar, maar het went. We hebben verder ook een heel makkelijke baby, dus het is niet zo moeilijk om van hem te genieten.
ik vond en vind he nog steeds het allermooiste en beste wat er op de wereld bestaat.... ik kan mijn goed aansluiten bij de steekwoorden die amber noemde. Ik zat zeker vanaf dag 1 op die roze wolk en ben er nog steeds niet van af
kan me van het eerste jaar eigenlijk niet of nauwelijks iets herinneren... heb een behoorlijke prenatale depressie gehad, mede door de slechte relatie waar ik in zat. Pas toen ik bij die vent wegging (zoon was toen 11 maanden) begon ik een beetje vat op dingen te krijgen en nu vind ik het heerlijk om weer zwanger te zijn! Ik merk nu dat steeds meer herinneringen terugkomen en dat lang niet alles zo zwart was als ik me toen voelde... eigenlijk was het een hele mooie tijd die door de omstandigheden grondig verkloot werd... Tijd is een raar ding....
Heel gek , normaal was ik best onzeker, heel erg emotioneel en overgevoelig, maar toen onze oudste geboren was, heb ik geen traan gelaten. Het voelde heel normaal, verbazingwekkend vertrouwd en het liep vanzelf. Natuurlijk was ik erg blij en trots met onze knul, maar ik stond vooral te kijken van het moederinstinct bij me zelf, mijn handigheid. Terwijl ik vroeger als kind geen poppenmoedertje was , maar van de autootjes en de lego, dit overtrof mijn verwachtingen. Laat het maar gewoon over je heen komen, iedere moeder reageert anders.
Kraamtijd was heftig. Na een bevalling van 40 uur, was ik doodmoe en kon weinig genieten, want ik wilde wel dagen slapen. De kraamzorg komt vroeg en dan moet je er gelijk uit; baby verschonen, voeden, ontbijten, zelf douchen, controle van je buik om vervolgens weer je baby uit bed in bad te doen, aankleden en voeden etc. Lastig vond ik ook de borstvoeding. Bij mij wilde ze niet direct aan de borst zodat ik moest kolven. Hierdoor was ik nog meer tijd met haar bezig en bleef er nauwelijks tijd over voor een broodje of wc-bezoek. kolven-verschonen-voeden- dat 7 x per dag! En helaas 's avonds darmkrampjes (waardoor ze heeeel hard huilde) en er 's nachts 2x uit om te voeden. Na 3 weken kreeg ze 6 voedingen en hadden we 's nachts minimaal 4,5 uur slaap, dat hielp. Je gaat dan ook overdag meer op pad met je baby en kom je in een lekker ritme. Trots wandelen enzo! Na 6 weken sliep ze van 23 tot 06.00 uur:geweldig! Onthoud dat het echt beter wordt na 6 weken. Dit geloofde ik niet in het begin, maar het is ECHT zo.
ik vond t ook alles behalve roze wolk.. (bij de eerste) hij huilde dag in dag uit.. doodop van de bevalling.. borstvoeding die niet lukte.. alles ging mis.. bij de tweede thuis bevallen.. rap.. zonder complicaties.. rustige beeb... dus vond t geweldig.. kreeg een dubbele roze wolk terug.. ook wat zekerder natuurlijk dat scheelde enorm...
Ik vond het meteen helemaal geweldig. Kon de hele dag wel naar mijn meisje kijken . Vanaf de eerste dag was het alsof ze er altijd al was geweest. We zijn ook allebei helemaal niet onzeker geweest, maar ze is ook wel heel makkelijk, dat scheelt denk ik ook wel. En het word echt met de dag leuker
geweldige tijd en zo onwerkelijk allemaal. ik genoot van elke minuut, uur en dag (nu nog) en keek heel de dag naar der. ik had veel liefde verwacht maar dat het zo intens en sterk zou zijn was nogal overdonderend. erg verbaast was ik na de bevalling en toen ze op me buik lag dacht ik alleen maar wow is dit van mijn . Ik wilde der niet uit het oog verliezen en als ze lag te slapen en ik gind douchen was ik razendsnel want zelfde geld zou er wat gebeuren . ik zij ook voor de bevalling dat ze meteen in de eigenbedje zou slapen maar ze was nog geen week oud en hebben een wieg aangeschaft . lekker inde buurt en niet slapen omdat je bij elk kikje of geluidje rechtopzit om te kijken en als je niks hoorde ging ik kijken of ze het nog wel deed. ze was meteen een deel van mijn en nu ze wat groter is geeft ze heel wat liefde terug. een heerlijke knuffel en eennatte kus helemaal uit het niks, heerlijk. nu ik zwanger ben van de 2e ervaar ik heel de zwangerschap wel anders moet ik zeggen. minder intens. toch weet ik zeker dat het gevoel straks wel weer het zelfde zou zijn al blijft je 1e kindje extra bijzonder denk ik ik wilde de fles geven maar probeerde uiteindelijk toch de borst en heb er 3 heerlijke maanden van genoten. Ik heb tranen gelaten vanwegen het overweldigende gevoel van het moederschap. ik was super vermoeit door de bevalling die begon 11 uus savonds en pas 14 uur smiddags is ze geboren. ik heb niet meer geslapen en de 1e nacht samen kon ik alleen maar naar de kijken. in een woord een fantastische tijd. ik was wel dood moe hoor en echt moe en probeerde tussendoor te slapen en viel wel is zomaar weg. de hevige naween tijdens de borstvoeding en de hevige pijn bij het plassen, de slapenloze nachten ik hat het er allemaal voor over. alicia is nu bijan 16 maanden en heb nog geen 1 nacht door geslapen. vermoeiend maar de moeite waard. het 1e jaar was heel de dag huilen en deed niks op schema. even wenne en vermoeiend. nu is het een super vrolijk en eigenwijze meid.
Ik moet zeggen dat ik een heel makkelijke dochter heb, Maar de eerste weekjes met mijn meisje vond ik geweldig. Ik leefde echt op een roze wolk... Bv geven, een badje geven, knuffelen,... Moet wel zeggen dat ik een mega probleem zwangerschap heb gehad, met de angst om ons meisje te verliezen die tot de laatste moment bleef bestaan. Dus voor mij was mijn kleine meid die nu voor alle dokters bereikbaar een echte opluchting.
hier hetzelfde gevoel gehad tijdens de zwangerschap. ook een spoedecho met 17 weken omdat er geen hartje te horen was maar alles leek goed. ik had toen de hoop al opgegeven en moestna de cho weer helemaal wenne aan het zwanger zijn. na de bevalling zat der navelstreng 2x om der nekje en bleek er ook nog is een dikke prop in te zitten. als ze 2 weken later was geboren hadden we der kunnen begraven werd ons dood leuk verteld. gelukkig was alles goed met der en een scorre van 9/10/10 en 3160gr bij 46cm is prima toch. misschien hierdoor dat ik nog meer genoot van der en de liefde nog intenser was omdat het juist zo anders had kunnen lopen.
Ik vind het geweldig. Met het enige nadeel dat door de bevalling mijn weerstand op het nulpunt gedaald is en ik constant ziek ben. Zit nu alweer een paar dagen met griep en koorts. Zorg ook goed voor de vitamientjes na de bevalling!