Getsie... Dat is ook niet niets! Brrr.. Toen ik 10 was, gingen we op vakantie naar oostenrijk. Ik zat naast mijn moeder, die achter het stuur zat. Mijn vader reed in zijn auto voor ons. Hij kon (het was savonds) nog net wat ontwijken, maar mijn moeder niet. We reden eroverheen. We werden echt gelanceerd zowat. Kwamen we er later achter dat het een donkere vrouw was in zwarte kleding. Dat beeld net voordat we over die vrouw heenreden, blijft me ook nog steeds bij. Ben wel blij dat we het niet herkende als zijnde een persoon. Brrr
Ow verschrikkelijk zeg,zou er ook helemaal van ontdaan zijn en niet kunnen slapen,want zoiets ziet er natuurlijk ook erg onsmakelijk uit.
Op zicht viel de onsmakelijkheid wel mee , hij is ook ´maar´van de 7 de verdieping gesprongen terwijl we er 12 hebben , achteraf heb ik ook gehoord dat deze man getrouwd was en twee kinderen had , maar aan het randje van failliet staan stond met zijn bedrijf , verschrikkelijk .. maar klinkt stom maar aan de andere kant heb ik ook zoiets stel je voor dat je net met je dochtertje naar buiten loopt , hij sprong namelijk precies voor de fietsenstalling het blijft gewoon een vreselijk iets ..
Ik ben opgegroeid in een flat (14 etages) en ik kan niet meer wonen in een flat. Heb er hulp voor moeten krijgen, want dit soort gruwelijkheden hebben bij mij een hoop ellende veroorzaakt. En nóg loop ik met klamme handen de flat in, als ik op bezoek ga bij mijn moeder... Sterkte, meis. Natuurlijk is het voor die man en zijn familie afschuwelijk, maar als omstander wordt je ook geconfronteerd met de kwetsbaarheid van een mens...
Kan me voorstellen dat je met klamme handen voorbij loopt naast een flat , ik heb hier altijd heel graag gewoond , echt supermooie flatjes hier van binnen maar je hoort er hier heel vaak van zelfmoorden ... meestal pakken ze de 1ste of de 4de flat ( er staan er vier naast elkaar hier ) maar dit is al de tweede in een half jaar tijd .. word daar echt niet blij van .. vooral omdat ze aan de gallerij kant springen en daar dus ook echt mensen moeten lopen om bij hun auto of fiets te komen ...
He bah...en wat naar voor je dat je dit hebt gezien. Groetjes Najet Dunya 22 maart 2007 Younes 26 april 2008 ons 3e in oktober 2009?
Eng hoor. Ik woonde ook in een flat, die ze ook de dodenflat noemde. Mijn moeder woont er nog maar ik durf er niet te wonen....heb er 2 beneden zien liggen en daarna zijn er nog 2 gesprongen. Nou dat beeld....bah! Vergelijk het maar met een ei die je tegen de muur gooit.
verbijsterend hoeveel meiden dit gezien hebben. hier in de buurt is een ggz instelling en daar loopt een spoor langs.daar springen ze regelmatig voor de trein.lijkt me voor zo'n machinist ook superheftig om mee te maken.
voor de trein springen gebeurd idd ook vaak.. hier ook.. mijn vader werkte toen die jong was bij de spoorwegen.. en toen was er net voor de aankomst op het eindstation 1tje ervoor gesprongen.. waren ze al zijn lichaamsdelen aan het zoeken, maar ze hadden nog het hoofd niet gevonden.. en toen was er een nuchter mannetje en die pakte ergens ineens een hoofd vandaan en tilde hem op: ''IK HEB HEB JONGENS'' nou dat beeld krijgt hij ook nooit meer uit zijn hoofd.. afschuwelijk zeg! Het is altijd zo jammer dat die mensen geen andere uitweg meer zien en het zo proberen op te lossen.. en eigenlijk ook heel triest...
Tja... Voor die man vind ik t minder erg. Die is waarschijnlijk van alle ellende af. Erg dat t zo moest. Voor de nabestaanden is dit hel. En dan spreek ik uit ervaring. Mn zoon van bijna 12 heeft er nog regelmatig problemen mee. En die was 5 toen papa dood ging. Je blijft met een hele hoop vragen en losse eindjes zitten. Ben iig blij dat wij hem niet hebben moeten vinden. Dat was denk ik 10 x erger geweest. Vind dat jij toch even bij jezelf na moet gaan of je hier echt zo over heen kan komen met behulp van vrienden. Want anders kan je het later in je leven ineens komen vervelen in op een aparte maar erg vervelende manier. Ondanks dat jij hem niet gevonden hebt of gekent hebt. Het is toch n hele shock zoiets te zien en dan net voor je deur.
Ik kom daar zeker wel overheen , het houd me nu al niet meer zo bezig , maar als ik langs die plek loop heb ik wel zo'n naar gevoeletje van binnen ... met die treinen hoor je inderdaad hier ook heel veel , en dan die lichaamsdelen bij elkaar zoeken , dat is helemaal om een trauma van te krijgen :sick: aan de ene kant denk ik wel doe het lekker thuis of op een hotelkamer dan zijn er niet zoveel mensen die er mee geconfronteerd worden , maar ik weet ook wel dat zo iemand zo ver weg is dat ze dat niet meer beseffen ...
oooh getsie, ik voel mee me de achtergebleven familie , lijkt me erg ongemakkelijk voor de andere bewoners in de flat zeg nogmaals getsie
Ben blij dat ik niet in een flat woon. Hier hoor je meer zelfmoord via de trein Echt balen meid dat je dat hebt gezien! 2 jaar geleden had ik een raar gevoel en zei tegen een vriendin kom we gaan nu ipv straks (van Den Haag naar Maastricht) nou 20 min. voor Maastricht had zich een man voor de trein gesprongen en het lijk lag onder onze coupe lekker als je daar zit en iedereen staat te zoeken bij jullie coupe. We hadden niks meer te drinken en eten en moesten meer dan 2 uur daar binnen in zitten wachtten in de warmte! pff Had de vrouw van de man het ook nog eens zien gebeuren dat lijkt me echt erg Ook ben ik blij dat ik niet in de positie sta van mijn moeder. Mijn broertje is paar jaar geleden verhangen op de trap met uitglijden en mijn moeder heeft hem zo gevonden Ze heeft nu nog steeds behoorlijk last ervan. Morgen zou hij 18 zijn geworden
Ow wat verschrikkelijk van je broertje en al helemaal voor je moeder , nee dat lijkt me het allerergste wat er is .. sterkte ermee ..