gek van het afwachten

Hallo allemaal,

Ik wil graag hier op dit forum mijn verhaal kwijt in de hoop dat ik er wat aan heb.

Ik ben moeder van een zoon van bijna 5 jaar.
In sept. 2007 toen ik 12 weken zwanger was verloor ik een klein slijmpropje met wat bloed.
Een paar uur later was op de echo een babytje van ongeveer 9 weken te zien, helaas zonder hartslag.
het vruchtje zat al drie weken dood in mijn buik zonder dat ik ook maar iets bloed verloor. De week daarop ben ik gecurateerd. Viel veel tegen, heb veel pijn gehad en babytje is wel opeens heel abrupt weg.

In december 2008 heb ik na ruim een week overtijd te zijn een test gedaan en joepie ik was weer zwanger.
Ik was wel erg ongerust omdat ik van begin af aan veel buikpijn heb gehad.
Vorige week verloor ik een slijmpropje met bloed, na veel heen en weer gebel mocht ik woensdag komen voor een echo.
Er was een vruchtzakje te zien van ongeveer 5 weken. Dit klopte al niet met mijn laatste menstruatie het had zeker al 6,5 week moeten zijn.
De gyn. dacht aan een miskraam, ook omdat ik steeds wat bloed bleef verliezen en ik de buikpijn hield.
Ik werd naar huis gestuurd en moet nu woensdag terug.
Ik wordt echt gek van die onzekerheid. De gyn heeft gezegd dat ik er vanuit moet gaan dat het eraf zal komen maar toch blijf je hoop houden.
Vooral de eerste dagen verloor ik bijna geen bloed, wel buikpijn.
We zijn nu bijna een week verder en ik vloei nu steeds kleine beetjes helder rood bloed. Ik heb nog geen maandverband nodig maar ik merk wel dat het erger word.
Het zit ook al dagen niet lekker in mijn buik, krampjes en een zeurende buikpijn. Ook mijn onderrug doet erg pijn, daar heb ik nog het meeste last van.
Ik kan mijn hoop nu wel laten varen denk ik, ik bleef steeds hoop houden dat de gyn het niet goed had en dat ik een woensdag toch nog een hartje zou zien kloppen.
Het is erg fijn mijn verhaal hier eens kwijt te kunnen, wie deelt mijn ervaring?

Groetjes,

Mariët