ik wil even mijn verhaal kwijt. ik ben net zwanger en nu al gezeik aan mijn kop van mijn schoonmoeder. ze wilt alles weer naar haar hand draaien. vorige week kreeg ik van haar mijn oren gewassen dat ik haar niet bij de geboorte wil hebben, hallo ik ben pas 10 weken... ik wil straks bevallen alleen met mijn man erbij en verder niemand, zelfs mijn eigen moeder niet! nu is madame op haar tenen getrapt dat ze er niet bij mag zijn. maar goed. vanavond heb ik mijn 2e echo dus met 10 weken, nu heeft ze zich gisteren liggen beklagen bij kennissen van ons dat ze zo graag bij de bevalling wil zijn, maar ook bij mijn echo van vandaag. nu heeft ze weer eens een potje zitten janken bij die kennissen( ja mevrouw is ook nog eens depressief) nu wordt ik net opgebeld door die kennis met het verzoek dat ik haar moet meenemen vanavond naar de echo, want de kennis had het zich toch zo aangetrokken. ja hallo waar zijn we mee bezig.. ik ben zo kwaad. dat mens beheerd zo mijn hele leven. ik wordt er knetter gek van. zij zorgt ook dat er spanningen ontstaan tussen mij en mijn man. want stel ik vertel dit aan hem dan zegt hij van ja ze kan toch mee. terwijl ik dat niet wil. ik krijg ook misschien een inwendige echo. ik ben net 10 weken en het gezeik begint al. ik wil dit samen doen met mijn man en met niemand anders. het is ons kindje niet dat van haar! zo gaat dit nu al jaren, maar dan met andere dingen, bijv. ons nieuwe huis. alleen maar bemoeien met alles. sorry voor mijn lange verhaal maar dit wilde ik echt even kwijt. ben ik nou de enige met zo'n probleem of herkent iemand dit?
bij ons is het gelukkig niet zo extreem maar helaas herken ik het opdringerige wel, ik heb hier onlangs ook een topic over geopend en een hoop reactie gekregen miss heb je er wat aan, ik weet niet hoe ik een link moet plaatsen maar t heette ff over me schoonmoeder klagen.. en als jij dr niet mee wilt nemen naar je echo moet je t gewoon lekker niet doen.
ik herken het wel maar ik merk ook dat het opdringerige wat minder wordt nu ik haar af en toe meeneem naar de vk, kan ze het hartje luisteren, ik hou haar goed op de hoogte van alles en nu wordt het opdringerige minder, bij mijn schoonmoeder was het pure angst buitengesloten te worden terwijl dit zo speciaal voor haar is. jouw schoonmoeder is ook nog een depressief dus die zal zich alles persoonlijk aantrekken en het als een afwijzing ervaren als ze ergens niet bij mag zijn, misschien kun je eens proberen het wat positiever te brengen, bijvoorbeeld haar uitleggen wat het met jou doet en dat het niks persoonlijks is maar dat je zo'n inwendige echo toch echt alleen maar met je vriend wil delen, misschien krijg je een afdruk mee en kun je een kopietje aan haar geven? veel sterkte hoor
Ooooooooooh wat herkenbaar! Ik heb er af en toe nog last van dat ze weer even 'opspeelt' maar gelukkig gaat het bij ons de laatste tijd beter. Maar in het begin bemoeide ze zich ook overal mee. Dan heb ik het niet over mijn zwangerschap maar in de jaren daarvoor met het huishouden, onze afspraken enz enz. Ik durf/durfde nooit goed te zeggen dat ik dat heel vervelend vond en probeerde op allerlei andere manieren duidelijk te maken dat ik het zo niet wilde. Maar nu na een aantal jaar ben ik er toch echt achter gekomen dat je echt het beste kan zeggen wat je vindt en wat je wilt. Probeer haar uit te leggen dat je dit samen met je man wilt doen. Dat je haar niet wilt kwetsen maar dat het in dit geval gewoon niet om haar maar om jou en hem gaat. Hou het vooral bij jezelf, schiet niet in verwijten want dat werkt altijd verkeerd! Ik leef echt met je mee want ik begrijp PRECIES wat je bedoelt maar echt ZEG het! Ik merk dat ik sinds mijn zwangerschap gewoon gedwongen word voor mezelf op te komen en dat is echt een opluchting!
Jeetje, wat een gedoe. Ik herken de problemen met mijn schoonmoeder, alleen niet op deze manier. Gelukkig snapt zij wel dat wij alles samen willen doen. De kans bestaat dat mijn man niet bij de bevalling kan zijn, dan zalmijn moeder erbij zijn en daar deed ze gelukkig niet moeilijk over. Maar ander gebied helaas wel problemen waarbij ik me dan moet aanpassen aan haar/hun, dit zie ik bij jou nu ook, en dat is inderdaad niet de bedoeling. Je hebt goed recht om alles te doen hoe jij dit wilt! Vervelend is natuurlijk dat ze depressief is, maar ja daar hoef jij jou ideeen niet op aan te passen vind ik. Probeer het toch met je man er over te hebbne en uit teleggen hoe jij je hier onder voelt. Moet toch niet zo zijn dat je straks inwendig moet en dat schoonmams erbij zit. Wat betreft je bevalling, probeer het nog eens uit te leggen, alhoewel ik het idee heb dat dat niet gaat helpen, maar succes. Hoop dat je eruit komt. Liefs
bedankt voor de snelle reacties! maar hoe kan ik het haar nu het beste duidelijk maken, want aan mij heeft ze het niet gevraagd. die kennis heeft mij opgebeld en gezegd dat ze zo graag mee wil gaan. moet ik haar dan zeggen dat zij mij gebeld heeft en dat ik het niet wil dat ze meegaat? maar dan krijg je weer zo'n drama, net zoals je zegt ze voelt zich dan weer buitengesloten of afgewezen. pff wat een gedoe bah. ik ga me inderdaad voornemen dat ik niet meer over me laat lopen, en van me af spreek, want ik zeg alleen maar ja en amen, en dat is ook niet goed. straks is het kindje geboren en dan ben ik bang dat ik daar nog niets over te zeggen heb. dit kan toch niet! vanaf nu ga ik fatsoenlijk mijn weerwoord geven, kan ze daar dan niet tegen jammer dan. hmm ik merk wel dat dit oplucht. bedankt allemaal!
als ik jou was zou ik niks doen tot je schoonmoeder het zelf vraagt, die kennis heeft daar niks mee te maken, niks doen dus tot ze het zelf vraagt en dan rustig uitleggen hoe privacy-gevoelig een inwendige echo is en dat dat voor jou echt niet fijn is als er iemand anders dan je vriend bij is, en anders moet je vriend het even uitleggen, misschien neemt ze het van hem beter aan?
Ik herken er gelukkig helemaal niks van, maar het lijkt me erg frustrerend. Ik zou het ook absoluut niet willen. Idd, een gesprek met je man is wel goed, anders krop je van alles op en krijg je alleen maar stress. Misschien kun je het met haar ook rustig bespreken. Hoe zou zij het vinden wanneer haar schoonmoeder er toen die tijd bij was geweest? (ik weet niet of dat niet zo was, maar goed) En wanneer zij ergens mee zit, zij dit gewoon tegen jou moet zeggen en niet tegen die kennissen. Meid, lijkt me echt moeilijk en ik wens je ook veel succes, want ik vind ook echt dat een bevalling tussen man en vrouw is.
Ik zou wat betreft je echo niks zeggen idd, evt die kennis laten weten dat dit iets is tussen jullie en dat zij zich daar niet mee moeten bemoeien, hoe goed bedoelt ook, maar dit geeft alleenmaar stress en dat is het allerlaatse wat je nu kan gebruiken. Ik heb door de problemen een aantal weken flink stress gehad en dat leverder goed buikpijn op waar je je dan weer druk over gaat maken. Anders tezijnertijd tegen je schoonmoeder zeggen dat je het er tijdens de zwangerschap omwille van de gezondheid van jullie kindje het er niet meer over wilt hebben, en evt daarna het nog wel een keer gaat uitspreken. Succes met de echo! Geniet ervan.
het is trouwens ook zo dat een inwendige echo makkelijker gaat als jij je kan ontspannen, lijkt me een goede reden om alleen met vriendlief te gaan toch?
ik zou haar ook nu niet meenemen hoor! lekker als je daar misschien in je blote doos ligt misschien idd een foto geven...en anders spreek je toch met haar af dat jullie een pretecho doen...en dat ze dan meegaat! bij ons zijn 4 mensen extra mee geweest...dus dat is geen probleem. je hebt ze al vanaf 30 euro geloof ik! en probeer het gewoon rustig uit te leggen...dat je je gewoon niet op je gemak voelt...en dan is het echt niet lekker hoor...gespannen een inwendige echo!
Goed idee van die 3d echo. Hoor je heel veel dat er dan meer mensen mee gaan, en dan please je haar toch een beetje zonder dat ze bij de officiele dingen is.
toe zeg, mee naar een inwendige echo, mee naar de bevalling: had ze soms eigenlijk ook bij de conceptie aanwezig willen zijn? ik zou niks laten weten even. zij weet immers niet dat die kennis gebeld heeft. als ze wil klagen moet ze dat bij jullie doen, niet bij derden. lekker met zijn tweeën naar de echo toe (hier mocht er trouwens maar 1 iemand mee, mijn vriend dus), en geef haar een kopietje van de afdruk die je krijgt. sterkte! en natuurlijk nog gefeliciteerd met je zwangerschap.
Nou ja! Ik ben blij dat ik het helemaal niet herken. Ik zou het nogal raar vinden als mijn schoonmoeder bij mijn bevalling zou zijn. En helemaal als ze daar bijna vanuit gaat. Wat denkt ze wel niet. Het is jullie kindje en jij draagt t, dus jij bepaalt hoe, wie en wat! Haar meenemen naar een (pret)echo zou ik op zich nog wel doen, maar zeker niet als t (misschien) een inwendige wordt. Vervelend dat ze depressief is, maar gaan uithuilen bij kennissen en nou ja... onbegrijpelijk hoor! Lekker volwassen gedrag.
Dikke kans inderdaad dat je een inwendige echo krijgt met 10 weken. Ik kan me heel goed voorstellen dat je daar niemand anders dan je man bij wilt hebben. Ik zou daar in ieder geval niet op reageren en gewoon lekker zonder haar gaan. Ik hoop dat je het een beetje van je af kunt zetten en lekker gaat genieten van je zwangerschap. Overigens vind ik ook dat je man wellicht beter aan zijn moeder kan uitleggen waarom ze er bij sommige zaken niet bij kan zijn. Hij moet jou ondersteunen, jij draagt immers ook zijn kindje!
Sinds wanneer ben je verplicht om je schoonmoeder mee te nemen naar echo's en weet ik veel wat allemaal? Als jij daar GEEN behoefte aan hebt, dan toch lekker niet. Ze ziet de baby heus na de bevalling wel. JIJ bent zwanger, niet zij. Schoonmoeders kunnen wel erg dramatiseren en vergeten dat het niet HUN speciale tijd is, maar dat van de papa en mama. Mijn schoonmoeder moet echt niet zo beginnen tegen mij. Dan ziet ze mij niet meer. Ik betrek die van mij ook niet bij mijn zwangerschap. Sja, ik heb daar geen enkele behoefte aan. Dus dan houdt het op voor mij. Ik spreek en zie haar namelijk ook alleen maar als we bij haar op bezoek gaan ofzo. Koester ook geen warme gevoelens voor haar.
Het valt me op dat er zoveel meiden zo onverdraagzaam naar hun schoonmoeder toe zijn. Ik heb zelf ook wel wat irritaties, het is toch anders dan je eigen moeder. Maar ik realiseer me nu wel, nu we zelf weten dat we een zoontje krijgen, steeds meer dat ik ook ooit ( hopelijk) schoonmoeder word en dan zit ik aan die andere kant Elke schoonmoeder is anders en ik heb soms ook echt wurgneigingen, maar dan denk ik, ja haar zoon wordt ook papa, dus ik begrijp het wel. Maar...bij de eerste ( inwendige) echo wilde ik ook niemand bij hebben hoor, bij de pretecho mogen beiden moeders wel mee!
Ik zou je het advies geven om er nu tegenin te gaan.. Dan liever nu stress dan aan het eind van je zwangerschap of als de beeb er is.. Er tegenin gaan wil niet zeggen dat je brutaal en onrespectvol bent.. Maar het is jouw leven.. En helaas als jouw man niet "geheel" achter je staat zul je het alleen moeten doen. Gewoon eerlijk zijn tegen haar en ja eerlijkheid doet pijn. En met eerlijk zijn bedoel ik niet dat je haar verteld dat ze een bemoeial is, maar dat je het niet fijn vind als ze erbij is en dat je het al helemaal niet fijn vind dat kennisen jouw opbellen of ze mee mag. Gewoon op die manier vertellen.. aat haar maar even pruttelen, ze wil toch het kleinkind zien, maar dan wel op jouw manier.. En ja het is haar keuze hoe ze ermee omgaat. mijn moeder heeft precies hetzelfde gehad met de moeder van mijn vader, ze heeft nu nog spijt dat ze niet gelijk in het begin voet bij stuk gehouden heeft. Zo heeft mijn vader ook nooit kunnen leren dat zijn moeder hem helemaal niet voor de keuze mag stellen of je vrouw of ik, jij stelt hem niet voor de keuze om te kiezen, dat doet je schoonma en dat moet je duidelijk blijven verwoorden naar je vriend toe. Laat haar iig ook zeker merken dat je haar wil betrekken, maar dan wel tot op jouw hoogte en op jouw manier. Depressief zijn is erg relatief, sommige mensen doen er wat aan, sommige willen hun leven zo inrichten dat anderen er allemaal rekening mee moeten houden, maar ondertussen niks eraan doen en alleen maar klagen... Dat is iig mijn mening.. Ben misschien heel hard hierin, maar ik mag helaas zeggen dat ik als kleinkind van mijn oma geleden heb onder de druk die er bij ons thuis heerste vanuit oma... Nu pas komt mijn moeder voor zichzelf op naar die vrouwm ze is 84 en nog zo lsuw en kwik als een vos. nu pas ziet mijn vader dat mijn moeder er eigenlijk helemaal niks aan kon doen, omdat mijn moeder niet eerder op haar strepen stond en zij niet diegen was die mijn vader onder druk zette... en ja ik heb daar onder geleden... SUcces ermee... Sorry als ik misschien te hard klink :S
Ik denk wel dat het inderdaad goed is dat je zo vroeg mogelijk duidelijk bent. Mijn schoonmoeder is ook vrij bemoeizuchtig, maar ze is nou eenmaal zo en ik ga er van uit dat ze het goed bedoeld. qua opvoeding is ze totaal het tegenovergestelde en mijn vriend doet echt zijn best om dat zo duidelijk mogelijk te maken. Ik kon er af en toe zo pissig om worden hoe ze deed, maar dat kost alleen maar energie en ik denk dat er nog veel ergere schoonmoeders rondlopen dus mag ik in mijn handjes knijpen. Ik vind dat je eerste echo(s) echt prive zijn, daar zou ik mijn eigen moeder ook niet bij willen hebben en daar hou ik zielsveel van. Jullie hebben het samen gemaakt, dat is jullie wondertje, jullie "geheimpje". later mag de rest hem/haar zien. Ik probeer mijn schoonmoeder er bij te betrekken door ze meteen na de echo's te bellen en advies te vragen (soms bedenk ik gewoon iets) daar bloeit ze helemaal van op. Ook laat ik haar mijn (ieniminie) buik voelen en bestuderen we de echo foto's nauwkeurig. Ik wens je veel succes!