Ik vind dit wel een heel interessante discussie. Maar voor mijzelf weet ik eigenlijk al heel lang dat ik bij de bevalling alleen samen met mijn man wil zijn. Het is een gevoel. En ik denk dat dat het belangrijkste is, dat je je eigen gevoel volgt hierin. En als dat betekend dat je je moeder erbij wilt hebben, lijkt mij dat prima. In ieder geval allemaal veel succes met het beslissen hierin, want het kan inderdaad lastig zijn om iemand te vertellen dat je ze er liever niet bij wil hebben. Groetjes Mariska
Bij mijn eerste zouden mijn moeder en mijn schoonmoeder aanwezig zijn maar toen het eenmaal zover was hebben we het met zijn 2en gedaan (en de gyn en de zusters natuurlijk) Ik heb een hele zware bevalling gehad die 80 uur geduurt heeft en was erg uitgeput. Mijn vader kwam naar me toe (de halve familie zat in de wachtkamer te wachten....:S) en vroeg of ik niet liever alleen met mijn man de bevalling wou doen en dat dat onze eigen keus is.Hij vond het allemaal veel te lang duren en had door dat de druk van de moeders erom heen nu niet kon. Ik heb het samen heel kort met mijn man erover gehad en toen hebben we besloten om er niemand bij te hebben. Nu we bezig zijn voor de 2de zijn we het allebei met elkaar eens:Niemand erbij! Dat is een bewuste keuze om het zo rustig en ontspannen mogelijk te kunnen maken (helemaal gezien na de eerdere bevalling!) Wel wil ik het graag op video vast gelegt hebben. Bij de eerste heb ik zelf doordat het zolang duurde niet echt wat mee gekregen van het geboren worden (hij werd er in 1 ruk uit getrokken tot zijn buik) en het lijkt me mooi om achteraf te bevalling te kunnne terug kijken (dat had misschien wat beter geweest voor de verwerking van bevalling 1).
Ja dit bedoelde ik ook met wie weet denk je er straks anders over. Ze is ook nog in het begin van de zwangerschap dus tijd gnoeg nog. Maar heavy zeg 80 uur kan me voorstelen dat je er dan niemand verder bij wil. Je voelt je al moe en rot genoeg op zo'n moment lijkt me. Nu kan je ook makkelijker de keus maken omdathet beviel bij de erste zwangerschap! maar ik begrijp ook dat ze haar moeder niet wil kwetsen omdat ze er waarschijnlijk niet over nagedacht had dat haar vriend ook wel eens nee kon zeggen. Praat er goed over meid dat is het enige advies dat ik je kan geven.
Hier zal ook enkel me vriend aanwezig zijn als ik het geluk mag hebben, ben dan niet zwanger, en ben wel bezig ermee, maar een ding hadden me vriend en ik al afgesproken, de familie komt het pas te weten na de bevalling ,zodsat de kleine eerst wat rust heeft ( mijn kant van familei is soms nogal zeurderig en opdringerig)
bij mij is me vriend me moeder en me schoonmoeder erbij... mijn vriend kan er niet tegen als ik pijn heb dus hij heb gezegt van nou doe mij en jou moeder er maar bij want dan kan ik tenminste nog een beetje kletse en afleiding zoeken....
Bij allebei mijn bevallingen (eentje thuis en een keizersnede) is mijn moeder er bij geweest. Ik heb dat als heel prettig ervaren. Ze was heel rustig aanwezig en als ik het heel moeilijk had, was oogcontact genoeg om wat rustiger te worden. Tja, aan mijn inmiddels ex had ik niet veel, die was helemaal op van de zenuwen en dacht steeds dat hij flauw zou vallen. Wilde juist steun van mij ipv andersom. Nu ben ik zwanger van de 3e, van mijn nieuwe partner. We hebben het er over gehad wat hij wilde. Hij gaf aan, je moeder is er bij de eerste 2 ook bij geweest, je hebt heel veel steun aan haar, dus waarom nu ook niet dan? Ik ben blij dat hij zo reageerde, want ik heb veel aan haar gehad. Maar als hij het absoluut niet gewild had, zou ik het niet gevraagd hebben aan haar. Het is toch ons kindje, hij wordt per slot van rekening vader...En ik weet zeker dat ze dat begrepen zou hebben. Mijn moeder gaf aan dat ze het vervelend vond mij pijn te zien lijden (bij de eerste bleef mijn placenta vastzitten en dreef ik werkelijk in het bloed, ze dacht dat ik dood zou bloeden), maar dat ze het een hele mooie ervaring vond haar kleinkinderen geboren te zien worden. Ik denk dat je inderdaad gewoon even moet wennen aan je zwangerschap en er later nog met je vriend over moet hebben. Wil hij echt niet, dan leg je dat gewoon uit aan je moeder. Als je zo'n goede band met haar hebt, zal ze het vast wel begrijpen denk ik.
Ik heb bij mijn eerste bevallin geen operatieteam, een aneastesist, een stel kraamvrouwen, en ook nog ergens mijn vriend erbij gehad... maar dat was een keizersnede. als ik weer zou moeten bevallen op een normale manier... weet ik eigenlijk niet. MIjn vriend (dan man) kan er niet tegen als ik pijn heb... En die gaat buiteneen tig pakkies peuken oproken ben ik bang.. Maar als ik wil, bel ik mijn moeder op en dan is ze ook zo daar
Ik wilde in de eerst instantie het met z'n tweeën doen. Mijn vriend en ik hebben het er wel over gehad of we iemand bij de bevalling willen hebben. Na een tijdje zei me vriend je moeder mag er wel bij zijn hoor. Ik heb er toen wel over nagedacht en we hebben er over gepraat of hij het zeker weet. Mijn moeder is nu dan bij de bevalling aanwezig. Ik denk dat mijn vriend het zelf ook fijner vind dat me ma erbij is alleen hij zegt het dus niet haha. Mijn moeder is een rustige vrouw en raak niet in paniek en mijn vriend die weet gauw wat hij niet moet doen. Heb het er met je moeder over maar ook met je vriend. Het is jou bevalling. Als jij je moeder erbij wilt hebben, je vriend het wel begrijpen maar ik begrijp ook wel dat hij het met z'n tweeen wilt doen. Heb het er gewoon over kan geen kwaad
Hier zal (als het gaat zoals ik hoop) mn vriend er echt bijzijn, maar mn moeder beneden in de woonkamer. Dat is uiteraard als ik gewoon thuis kan bevallen. Het lijkt me fijn als mn moeder er idd nog is als het nog niet "echt" is begonnen plus het feit dat wij een hond hebben die we vanaf het begin erbij willen betrekken...(uiteraard gewoon beneden hoor!) en dan kan zij bij de hond blijven zitten...dit heeft ze zelf aangegeven dat ze dat wel wil. Ze kwam zelf met dat idee...en ik vind het wel fijn dat ze in de buurt is!
De verloskundige, kraamverzorgster, mijn vriend (dan man) en moeder zullen erbij zijn. Daar voel ik me het prettigste bij en mijn vriend accepteert dat omdat ik degene ben die ons kindje moet baren!
In eerste instantie zal alleen mijn vriend bij de bevalling aanwezig zijn en het medische team of vk ofzow... mja mijn vriend word nogal snel naar van bloed/viezigheid e.d. dus mijn moeder zal wel standby staan voor het geval mijn vriend het even niet meer trekt hahaha...! Mja mijn vriend en ik hebben nog tijd zat om daar naartoe te leven... Liefs Nelleke
Tijdens de bevalling wil ik alleen mijn vriend bij me hebben verder niemand. Hij weet hoe ik reageer op pijn of wat dan ook en weet ook hij zich dan op dat moment moet gedragen. Anderen weten dat niet en dat zal het allemaal nog moeilijker voor mij maken tijdens de bevalling. (heb al jaren geen contact meer met mijn moeder dus dat idee gaat over en tjah mn vader..die hoef ik er echt niet bij hoe lief hij ook is hahaha)
Mijn moeder zou er ook graag bij willen zijn, heeft ze ook al aangegeven. Ik ben haar enige kind en ze zou het ow zo graag een keer mee willen maken. Echter mijn man wil het niet en ook ik heb wel twijfels of je "dat" gebied nou echt aan je moeder moet tonen. Mijn advies: luister naar je hart! Als jij het heel graag wil, overleg dan met je partner maar laat je niet door je moeder lijden.... Het is immers jullie (van je partner en jezelf) beslissing!
Hier ben ik het helemaal mee eens! Als je het zelf prettig vind om je moeder erbij te hebben, zou ik dat zeker doen, daar heeft je man verder niet veel over te zeggen want jij moet de bevalling doen, dus jij moet je prettig voelen, en als je denkt dat ze je goed kan steunen zou ik je zeker niet laten tegenhouden door je man..
Allemaal bedankt voor jullie adviezen! Ik ga zeker het nog eerst even met mijn vriend bespreken en zeker ook met mijn moeder. Ik vind inderdaad ook dat mijn vriend ( die ook een goede band heeft met mijn moeder) mee moet kunnen beslissen. Als hij zegt, 'nou ja, doe dan maar, omdat jij het wil' dan zou ik mij daar op het moment van de bevalling ook niet prettig bij voelen. Ik ga het eerst nog even bij mijn vriend voorleggen en daarna mijn moeder op de hoogte stellen, want anders gaat ze zich misschien teveel verheugen.
haha, iedereen zo zijn ideeen over privacy. Maar schat, ik denk echt dat je moet doen wat jij wilt. Jij moet je kunnen ontspannen. Goed dat je erover gaat praten. Ik denk dat het belangrijk is om je vriend te vragen of het bijzijn van je moeder zo een effect op hem heeft dat hij er zich dan niet over heen kan zetten of dat hij dat wel op zij kan zetten voor jou. Zelf zie ik het als iets sensueels, en ik neem mijn moeder ook niet mee naar de slaapkamer.. dus, nee ook niet bij de geboorte. Nog een ding.. wellicht veranderen je wensen nog. Aan het begin wilde ik iets anders dan nu.
de eerste 3 dagen kwamen ze onregelmatig (om de 5 tot 45 minuten) en de laatste dag lag ik aan de weeën opwekkers en de ruggenprik en heb toen wel continu weeën gehad. Het hoort tegenwoordig iid niet meer maar ja daar dacht mijn gyn anders over en had totaal geen zin in mijn bevalling. Mevrouw was zelf ook zwanger en was boos omdat ze haar uit bed gebelt hadden en rekende dat dus op mij af. Achteraf beweerd ze ook nog dat alles via het boekje gegaan is maar de zusters die er bij stonden vonden het heeeeel erg riskant wat ze deed en heb het dossier ook niet mogen zien (ze was te druk op dat moment en kon ze er niet bij vertelde ze) Ik weet 1 ding: Die gyn hoeft zich niet aan mijn bed te vertonen als ik opnieuw bevallen moet want dat gaat haar duur komen te staan!