Mijn vriend wilde eerst ook niet en dat heb ik gerespecteerd, ook al was het nog zo moeilijk. Hij heeft er iets langer dan een jaar over gedaan maar staat er nu wel voor de volle 100% achter en dat vind ik wel zo belangrijk. Kl*te is bij jou dat hij eerst ja heeft gezegt en nu weer niet dus dat is absoluut niet leuk maar denk toch dat je het moet respecteren. Je bent immers met z'n 2en.
hoi meid ik heb vorig jaar maart hetzelfde gehad mijn vriend wilde eerst wel toen ineens niet meer...toen werd ik onverwacht zwanger door medicatie door me pil heen...en ha en apotheek waren even vergeten bij te vertellen dat dit kon gebeuren(ook dom van mezelf om even niet de bijsluiter te lezen).. hij wilde toen nog steeds niet...ik had zelfs een afspraak voor abortus staan. maar ik kon dit niet over mijn hart verkrijgen en wilde dit ook niet doen omdat hij geen kind wilde. 4 dagen ervoor vertelde hij mij dat hij dolgraag kinderen wilde maar gewoon enorm bang was/is voor de grote zorg en verantwoordelijkheid. helaas heb ik een miskraam gehad en die dag vertelde hij mij (ik had het nooit verwacht) dat hij dolgraag het opnieuw wilde proberen en het resultaat is er om een lang verhaal kort te maken ik lees veel van dit soort verhalen en vaak komen ze allemaal op hetzelfde uit. respecteer het vooral ik vond het ook heel moeilijk maar geef het rust dan komt het vanzelf. maar daarnaast krop je gevoelens niet op ik ben er altijd over blijven praten niet dagelijks maar wel 1 x per maand meestal rond me nod want dan had ik weer lichtelijk last van me gevoelens. dat gaf me ook de rust om gewoon de pil te slikken dat hij me wel begreep en ook liet weten dat het echt wel kwam. je moet er samen aan toe zijn anders gaat het kapot en dat is denk ik ook zeker niet wat je wilt denk ik. zet het niet boven je relatie! het komt echt allemaal wel meid maak je daar geen zorgen over! al weet ik maar al te goed hoe moeilijk de komende dagen/weken zullen zijn.
Ikke, bij mijnman was het idd ook de angst of hij t welkon...klaar was om die verantwoordelijkheid te dragen. Ook toen ik zei graag een 2e te willen, zat die angst er. Of hij 2 kindjes wel aan kon. Eens per week is het n.l hier papadag. Maar wat ik wel erg vond, is dat hij dat pas heel laat zei. Waaromzei hij dat niet gelijk, i.p.v gewoon zeggen; WIL HET NIET! Nadat hij die angst besproken had en ik serieus met hem erover praatte en zei dat ik dat wel begreep. Draaide hij om en wilde hij ook wel een 2e. Mede door die angst hebben wij er voor gekozen om er wat jaren tussen te laten. Zodat Eva al naar school gaat en zelfstandiger is. Maar luister idd naar elkaar en probeer in die gesprekken niet alleen je eigen gevoelens belangrijk te vinden, maar net zo zeker die van je partner!
mijn vriend vond het ook moeilijk (2 zomers terug, toen hebben we tot afgelopenzomer gewacht) maar sinds een paar maanden is hij 2x oom geworden en vond hij het heel leuk om de zwangerschappen van zijn zusje en schoonzusje te volgen en nu de kleine hummels te verschonen, voeren en mee rond te lopen. Hij zegt dan: dat wil ik ook.. ik denk dat het ook helpt als familieleden zwanger worden en vrienden van hem ook kinderen krijgen. Sommige mannen blijven best lang 'jong' dat kun je echt merken dat ze achterlopen op ons vrouwen. Dar ze bang zijn dat hun hele leven ineens stopt en dat ze de verantwoordelijkheid niet aankunnen hebben volgens mij de meeste mannen.