Ik denk dat ik voor mijn vriend ga! Op dit moment in mijn leven is mijn vent enorm belangrijk voor mij dat ik er niet aan moet denken hem te moeten missen.
Ik zou absoluut voor de kinderwens gaan. Als mijn man geen kinderen had gewild was ik niet met hem getrouwd.
moeilijk! maar ik zou voor mijn man kiezen misschien wel omdat ik het me echt niet kan voorstellen ik wil kinderen met hem en niet met iemand anders dus dan houd het al snel op
Ik zou 100 procent voor de kinderwens kiezen! Een leven zonder kinderen zou ik me niet voor kunnen stellen. En stel dat je partner op latere leeftijd tegen je zegt, ik ga bij je weg, dan heb je helemaal niemand meer. Geen kinderen en geen partner. Desnoods zou ik voor bam moederschap kiezen.....als je ouder bent en geen partner hebt, want daar is mijn kinderwens echt groot genoeg voor!
Een van de redenen waar het met mijn ex op misliep was de kinderwens. Ik wilde toen al 2 jaar heel graag kids. Onze relatie ging verder ook niet super. Wel pijnlijk om te weten dat hij uiteindelijk eerder papa is geworden als ik de kans kreeg mama te worden. Mijn huidige (jongere) vriend was er nog niet aan toe tot hij peetoom werd.
Ik zou voor de kinderwens kiezen, en heb hem dat ook zeer duidelijk gemaakt toen hij nog in de twijfelfase zat. Niet om hem te chanteren, maar puur om mijn eigen wensen en verlangens duidelijk te maken. Ik wilde gewoon heel eerlijk naar hem toe zijn. Het heeft bij ons een paar jaar geduurd, maar bij ons was het een klein jaar terug eindelijk zo ver: we maakten afspraken over wanneer we gingen starten en zijn ook daadwerkelijk gestart. Ik zou er niet gelukkig van worden om met mijn droomman samen te zijn, maar de wetenschap te hebben dat ik nooit mama zou worden. Mijn vriend is mij heel erg dierbaar, en ik wil ook helemaal niet zonder hem, maar mijn kinderwens... pff dat is zo'n heftig, intens verlangen: daar komt geen draaikont/twijfelkont tussen
Mijn kinderwens was ook nog heel erg sterk en die heeft af en toe best voor beroering gezorgd Ik heb al 2 kinderen van een ander, mijn vriend ook en ik ben dus nu zwanger van hem. Mijn kinderwens voor nog een kindje heb ik vanaf het begin duidelijk gemaakt aan hem en hij wilde ook wel. Op een gegeven moment liep het allemaal niet zo goed en wist ij niet of hij het nog wel wilde, heb heel uidelijk gezegd dat hij daar maar goed over na moest denken, want op een bepaald punt zou ik daarom bij hem weggaan. Daar was hij heel boos over, dat ik koos voor een kind wat nog niet eens bestond, boven hem....... Maar je kan je gevoel niet ontkennen. Ik ken ook iemand di een man had die al een kindje had bij een ander en net meer wilde, ze is net bevallen, is 39 en iedereen denkt hetzelfde, ze heeft hem erin geluisd! Nu is hij er dolgelukkig mee, want dat hij niet wilde kwam voort uit angs en wat zijn ex met hem heeft gedaan na de scheiding (hij mocht zijn kind niet meer zien, is arenang touwtrekken geweest) en dat wilde hij nooit meer, maar toch..... En weet je, ik begrijp het van haar ook wel weer, truulijk, het mag net en is moraal niet veranwoord etc etc.......maar ik snap het wel
ik zou mijn kinderwens niet aan de kant kunnen zetten. ik vroeg hem al vrij vroeg in de relatie of hij later kinderen wou. ik zou geen relatie kunnen aanknopen met een man die dan al zou zeggen dat ie later geen kinderen zou willen. maar vriendlief zij dat hij heeel graag kindjes wou haahha dus dat is dan weer mooi mee genomen. als hij nu opeens zou zeggen dat hij geen kinderen meer zou willen, dan word het natuurlijk wel moeilijker.. we hebben genoeg mee gemaakt afgelopen jaar, maar toch zou ik mijn wens denk ik niet op zij kunnen zetten...
Mijn man heb ik in het begin van de Relatie al gezegt: ik wil kinderen, ik weet niet hoe jij er over denkt. De reden voor mijn vraag was dat hij al 2 kinderen had uit een vorige relatie. En al een stuk ouder was dan dat ik was. Maar gelukkig zei hij dat hij dol graag nog kinderen wilde, En zie hier, nu bezig voor een 2de wondertje.
Hier andersom.. ik was er niet klaar voor.. maar mijn vriend is gewoon bij me gebleven.. met de gedachte dat ik ooit wel "om" zou gaan
Ik zou wel voor mijn relatie gaan, maar het zou niet makkelijk zijn... Ik denk wel dat ik heeeel vervelend zou kunnen gaan worden, en het onderwerp niet zou laten rusten. Misschien dat mijn gevoel zou "overwaaien" als ik dan een jaar of 40 ben, of misschien worden we het helemaal zat en gaan alsnog uit elkaar. Ik weet niet, gelukkig zit het bij ons wel goed
ja zoiets zei ik ook, of toch een relatie met hem maar dan LAT en dat ik de kids opvoed en dat hij er verder niks mee hoeft te doen ofzo.. geen zeggenschap enzo verder, maar of dat werkt?
ja stom is dat he? bij een andere relatie zijn ze dan wel ineens klaar voor kinderen/vaste relatie/commitment.. bah
Hij doet maar. Ik ben nu toch veel beter af. Zijn huidige vriend klaagt nu over dezelfde dingen als waar ik bij hem tegenop liep. Enige verschillen, zij heeft een kind van hem (dus komt nooit van hem af, ik ben van hem af als alle terug te betalen huursubsidie is betaald) en hij is nog meer gaan werken (hij heeft nu 2 eigen bedrijven, bij mij was het er nog maar 1)
Ik ga voor mijn kinderwens. Ik heb altijd al kinderen gewild en dat wist hij ook vanaf het begin (mijn schoonmoeder wilde dat altijd als eerste weten...) En als mijn partner echt geen kinderen zou willen dan zou ik opzoek gaan naar iemand die dat wel wilt.
Ik heb voor mijn kinderwens gekozen. Mijn ex wilde geen kinderen (hoewel ie er nu wel één heeft, dus blijkbaar wilde hij geen kinderen MET MIJ, hahaha). Ik heb de relatie verbroken omdat mijn kinderwens wel ineens groot werd. Met mijn man heb ik vanaf dag één besproken dat ik graag kinderen wil (eentje is ook al mooi, hoor), en gelukkig dacht hij er hetzelfde over. Een kinderwens is het enige waar je geen compromis over kunt sluiten...
Op dit moment zou ik voor mijn relatie kiezen, ik ben nu gelukkig met hem, zonder kinderen. Als we later kinderen krijgen dan is dat gewoon een extra geluk bovenop ons geluk. En daar komt bij dat ik met hem kinderen wil en alles samen met hem wil meemaken... niet met een ander omdat ik perse kinderen wil.
ik zou voor mn kinderwens gaan, maar ik kan me voorstellen dat je voor een hele moelijke keuze zou staan op het moment dat het daar is. ik heb het dan ook niet zelf meegemaakt. ik vind ook dat een man zich ook moet gaan bedenken in wat voor mate hij zijn vriendin/ vrouw gelukkig wilt maken. het krijgen van kinderen is nou niet bepaald een uitzonderlijk wens voor de meeste vrouwen... anderzijds is het krijgen van kinderen natuurlijk ook iets wat zeker heel veel invloed zal hebben op de relatie en leven van mensen. nogmaals ik heb nooit in deze situatie gezeten, wellicht dat er mensen zijn die vinden dat ik er lichtzinnig over denk... sorry dan
ik weet het niet...... wij zitten in een situatie,dat we bij het ziekenhuis lopen... Mijn man zegt al dat ie verder is gegaan dan dat hij ooit zou hebben gedaan, Wij hebben in 2007 een bbz gehad,en zijn nu in totaal zo'n 4 jaar bezig! mijn man doet het allemaal voor mij,en dat weet ik heel goed. Dus ik denk dat als eruit zou komen dat wij verder geen kindjes zouden kunnen krijgen,dat ik echt voor mijn man zou gaan...hoe erg ik het dan ook zou vinden,maar we hebben al zoveel meegemaakt samen in de afgelopen 13 jaar,dat ik hem echt net zomaar zou gaan verlaten voor een kinderwens! Groetjes Brigitte