Ik was alleen thuis. Ging de test doen op de w.c. en hij kleurde direct dik positief. Het eerste wat er door mij heen ging was: 'Zie je nou wel!' En dat terwijl ik voor het testen nog dacht: Nee joh, ik ben toch heus niet zwanger... Eenmaal de w.c. uit besefte ik het pas. Dat streepje was niet zomaar een streepje, maar een nieuw begin, een nieuw leven, een kindje! Ik word mama....hij word papa.... Zoveel veranderingen. Ik had het koud..mijn handen waren ijskoud. Ik kon niet stil zitten... Liep alleen maar te ijsberen door het huis en het enige wat ik uitriep was: 'Oh mijn God....oh mijn God.....oh mijn God....oh mijn God....' Ik voelde paniek, angst en voorzichtige vreugde tegelijkertijd. Toen mijn mannetje thuis kwam hield ik op met stofzuigen en zei droog: 'Wat denk je? Ik ben zwanger!' Hij was er nuchter onder, maar hij zei later: 'Ik was echt blij en ik stond er zelf ook van te kijken' We zijn namelijk ongepland zwanger geraakt. We hebben 1x niet voorzichtig gedaan en meteen raak! En nu zijn we helemaal in de wolken Dat moment na het testen vergeet ik in ieder geval nooit meer.
Wij hebben bij deze zwangerschap in Zweden op vakantie getest. Het was pas de eerste ronde en ik had geen testen meegenomen, dus die heb ik daar gekocht... Zo'n gebruiksaanwijzing in het Zweeds is nog best te lezen... In ieder geval was het bij ons wel heel dubbel. Mijn schoonouders waren op dat moment ook in Zweden en zaten in het huisje naast ons. Mijn schoonvader was toen al ernstig ziek, alleen hoe ziek wisten we toen nog niet. We hadden al wel een heel sterk vermoeden dat het niet goed zou zijn, maar de uitslag van alle onderzoeken zouden ze na de vakantie krijgen. Ik heb uiteindelijk toch maar getest 's avonds, na heel wat getwijfel en de test was knalpositief... Na 3 seconden al... Echt een heel dubbel gevoel, want aan de ene kant ben je blij en aan de andere kant wisten we eigenlijk diep in ons hart al dat mijn schoonvader de geboorte niet ging halen. Mijn man en ik hebben de test bekeken, elkaar een beetje lauwtjes gefeliciteerd en we zijn naar bed gegaan... En vervolgens hebben we beide de halve nacht liggen piekeren... De volgende dag hebben we het er helemaal niet over gehad en ik heb 's avonds zelfs nog een klein borreltje op bij mijn schoonouders... De dag daarna hebben we er toch maar even over gepraat en hebben we besloten om het maar meteen te vertellen, ook al was ik nog maar net 6 weken zwanger. Mijn schoonouders waren ook erg blij, maar vooral mijn schoonvader had het er wel moeilijk mee... Hij wist toen al dat hij de geboorte niet mee zou maken... Terwijl wij hadden gehoopt dat het voor hem een boost zou zijn om te proberen er toch nog iets van te maken... Helaas heeft hij zelfs de echo niet meer gezien, daar was hij niet meer toe instaat... Hij is overleden toen ik 10 weken zwanger was. Maar goed, nu zijn we wel heel blij natuurlijk, al blijft het dubbele gevoel. Niet dat het geholpen had als we niet zwanger waren geweest, maar ik hoop dat jullie snappen wat ik bedoel. Ik kan alleen maar hopen dat hij over ons kindje waakt...
twee dagen er voor zei mijn vriend tegen mij "nou als je niet zwanger bent moet je toch wat aan je buikje doen" was een grapje, maar het klopte wel dat mijn bovenbuik helemaal opgezwollen was. Een dag voordat ik ongesteld moest worden had ik opeens veel last van witte vloed, dus ik maar een test uit de kast gepakt.. mijn mannetje was al op het werk dus het ging echt zo van "schat... een streepje" "huh.. wat?" "schat ik heb twee streepjes" "streepjes, waar heb je 't over". haha.. eerste serieuze maand oefenen en daar was het streepje.. was totaal van slag, blij, ongeloof, paniek, ongeloof haha.. maar voelde me meteen heel warm van binnen... moet er trouwens nog steeds aan wennen haha.. die dag blijft me altijd bij!
ten eerste, een erg leuke topic om te lezen allerlei verschillende reacties, erg leuk! Wij waren in ronde 4, en ik was een aantal dagen overtijd. 2 dagen voor mn positieve test testte ik al erg vaag, we zagen een streepje, maar wel zo licht dat wel het nog niet als positief beschouwden. En dan.. De dag dat de o zo overduidelijke positieve test kwam! Ik testte met CB digitaal .. En jawel al binnen een minuut stond er met dikke letters ZWANGER! Ik voelde me van binnen zo blij, een onbeschrijflijk gevoel! Ik belde direct mijn vriend op om het geweldige nieuws te vertellen. Hij reageerde zooooooo lief! Hij was op de werkvloer en kwam met een ongelovelijke gelukkige grijns weer terug van het telefoontje op de werkvloer. Die lach verhulde zoveel moois, dat natuurlijk iedereen die op dat moment aanwezig was benieuwd was waarom hy een zo intens gelukkige lach op zijn gezicht had staan. Toen hij savonds thuis kwam hebben we elkaar heerlijk vastgehouden, en naar mijn gevoel eerst heerlijk met elkaar geknuffelt hebben net zo lang tot het tot ons doordrong dat we echt papa & mama worden!
Op mijn 29 ste en na 3 maanden getrouwd te zijn dachten we laat ik maar met de pil stoppen, je weet nooit hoe lang het gaat duren. Ik ben nooit een meisje geweest dat een hele grote kinderwens was. Ik wilde graag kinderen maar LATER. En later werd steeds later, maar ik durfde er gewoon niet aan te beginnen (bang voor het onbekende). Toen ik mij besefte dat ik er waarschijnlijk nooit het moment zou krijgen dat het nu maar eens moest gebeuren, maar wel onze toekomst met kinderen zag (hoe dubbel het ook klinkt) besloten we met de pil te stoppen en het allemaal over ons heen te laten komen. In de tweede maand dat ik met de pil gestopt was waren een weekend in Milaan. Dat weekend zou ik ongesteld moeten worden, maar het gebeurde niet. Ik had wel opgezette borsten wat op zou moeten duiden dat ik ongesteld zou worden, maar er was steeds niets. En aangezien ik zeer regelmatig ben, zelfs meteen na het stoppen met de pil besloten we om bij de terugkomst in NL maar eens een test te gaan halen. 's Avonds maar eens test gedaan, toen ik een plusje zag ging een golf van gemengde emoties door me heen. Ik stond echt letterlijk te beven als een rietje, werd zo bang maar tegelijkertijd blij, maar nog meer bang. Het duurde echt een week of 2 a 3 voordat ik alles heb kunnen laten bezinken en er echt helemaal mee blij mee kon zijn. Het ging allemaal zo snel, in de maand 2 was ik alweer zwanger. Wij waren er niet eens gericht mee bezig. En nu hebben we een zoontje van 6,5 maand en nu denk ik waar was ik in godsnaam zo bang voor? Alle clichés kloppen en het is zo gaaf en zo'n verrijking voor je leven. Niet dat ik er spijt van heb dat we er niet eerder aan begonnen waren hoor, dit moment is prima geweest.
Op mijn verjaardag 4 april '08 zijn we gestopt met het slikken van de pil! Mijn moeder rook dat natuurlijk op een km afstand dus die vroeg eigenlijk in mei al of ik misschien al zwanger was! In juni herhaalde ze de vraag weer net 1 dag voor mijn ongi dag! Ik had zoiets van ach, ik doe gewoon een testje! Gewoon om van de spanning af te zijn! En daarna heb ik er nog 6 gedaan, want kon het niet geloven
hallo, Ik heb positief getest 1 dag voor ik eindelijk mochte testen, dit na het misselijk komen in de winkel bij de kaas dan dacht ik het is raak en kon niet meer wachten. de donderdag positief getes en de maandag al naar de gyn, groot was onze verbazing niet toen we twee vruchtjes zagen met hartjes zoals fonkelende sterretjes, waren direct in de zevende hemel, we zeiden direct we nemen wat er komt. nu zijn ze beiden 9 cm en gans compleet. groetjes wendy
mijn eerste reactie was ongeloof.ik was al 17 dagen overtijd en 7 negatieve testen verder. ik had ook echt de hoop op gegeven. ik was wel wat misselijk en kon tegen verschillende dingen niet meer maar dat verklaarde ik doordat ik veel spanning had de laaste tijd. toch vertrouwde mijn vriend het niet en heeft toch maar een test gehaald deze gewoon midden op de dag gedaan ik had er toch gee vertrouwen in.deze werd dus echt gelijk positief ik heb 4 testen gedaan voordat ik het ook maar geloofde.toen ben ik begonnen met huilen lachen nog maar meer huilen om daarna de meest walgelijk gelukzallige lach op tezetten die je maar kan bedenken.
De eerste sloeg in als een bom. We waren nog niet zo lang samen, en in de veronderstelling dat we veilig vreeën... Tot m'n vriendje zei dat ik maar eens over een stokje moest gaan plassen omdat ik blauwe aders op mn borsten had. Die tweede streep op de test was donkerpaars, bijna zwart, zó zwanger was ik. Huilen, schrikken, blij, ik denk dat overweldigd het wel omschrijft. Maar ook probleem qua woonruimte, ons eenkamerappartement was echt veel te klein! Uiteindelijk heb ik 3 dagen met gebroken vliezen gelopen en ben ingeleid. Pas na een spuit morfine wilde ik gaan bevallen, ik (en dus ook mn lijf) was er helemaal niet klaar voor om ons kindje op de wereld te zetten... Ons eerste kindje is pure liefde, was meer dan welkom en heeft bijna 8 maanden borstvoeding gehad. Vriendje is inmiddels mijn man, we hebben een fijn ruim huis een hond en een kat, en zijn nu weer zwanger. Afgelopen 2 keer resulteerde in een miskraam, maar denk dat t met deze wel goed zit. Ik was niet eens verbaasd toen ik de test deed, wist van tevoren al wanneer mijn bevaldatum is en heb gelukkig met mn gyn de regeling dat ik meteen mag bellen en snel mag komen als er iets is. Dus woensdag voor de eerste echo, denk dat ik t daarna pas echt ga geloven... Dit kindje is zo verschrikkelijk welkom! Maar ik ken je reactie, geniet er maar van. Deze kadootjes zijn geweldig!
Op een feestje feliciteerde iemand me met mijn zwangerschap. Ik stond perplex, was niet zwanger, nooit over nagedacht. En ja, ik was wel wat dikker geworden na het samenwonen. Mijn avond was accuut over. Toch ging ik er over nadenken. 't Zou wel leuk zijn om echt gefeliciterd te worden, een kindje te dragen, moeder te zijn. Na drie dagen non-stop met vriend praten liet ik mijn spiraal weghalen. Dat was 28 autgustus. 7 weken later testte ik posi. Ik heb mijn cyclus nooit kunnen meten. 't Was echt een verrassing dus, geen idee of ik overtijd was. Moest ook 10 minuten later de deur uit om een wedstrijd te spelen. Kompleet perplex dus. Ik riep vriend naar de hal waar ik met die test stond. "' Ben je zwanger?" vroeg ie. Toen ik ja zei, zei hij "O". Vervolgens zei hij zijn schoenen kwijt te zijn, die hij in de koelkast ging zoeken .
haha geweldig om al die verhalen te lezen hier. Gelukkig uiteindelijk allemaal moooie verhalen al zitten er bij sommige snikkende voorstukken aan. Tja bij ons....ik ben vorig jaar april gestopt met het slikken van de pil. Eigenlijk altijd meteen een nette cyclus gehad. 2e kerstdag bij mijn ouders die toen eigenlijk pas doorhadden dat we al een tijdje bezig waren . We hadden er niet echt een geheim van gemaakt omdat helaas mijn schoonvader in oktober is overleden en we toch gehoopt hadden dat hij er iets van mee zou krijgen. Dus 2e kerstdag zou ik ook ongesteld moeten worden...wel raar gevoel in mijn buik, wat emotioneler maar verder eigenlijk niks anders. Zaterdagochtend nog niet ongesteld...toch een test gehaald en getest. Mannetje was er niet want die was gebeld dat er een storing was op het werk. Ik na het testen naar beneden...kopje koffie gezet en weer naar boven..... Naar de test gekeken zo van...dan weet ik in ieder geval zeker dat ik snel ongie wordt Staat er ineens een dikke plus in het venster....stond te janken, lachen springen en bibberen tegelijk. Snel mijn vriend gebeld op het werk en die dacht dat er iets met de katten aan de hand was Ik stotterent verteld dat we papa en mama worden Hij heeft de eerste 3 dagen rondgelopen met...he plusje...hoe voel je je nu
We hadden een maand eerder besloten dat ik niet meer aan de pil zou. We zouden niet actief gaan klussen of iets dergelijks maar als er een kindje zou komen dan zou het heel erg welkom zijn. In het weekend voor mijn NOD uit eten geweest. Was altijd gek op stokbrood met kruidenboter maar ik ging haast over mijn nek toen het opgediend werd die avond. Had toen al het idee dat er iets aan de hand was. Ik heb toen toch nog tot 1 dag na NOD gewacht met testen ook al wist ik het eigenlijk wel zeker. Ik was heel vroeg wakker die dag en heb direct getest. Ik kon het echt niet geloven. Heb nog tegen die test aan getikt en dacht dat het streepje wel weer weg zou gaan, maar hij stond er echt. Heel onwerkelijk is dat, als je zo veel verhalen hoort van mensen die jaren bezig zijn zwanger te worden, en wij waren er helemaal niet echt mee bezig en het lukt in een keer. Ben naar mijn vriend gelopen en heb hem wakker gemaakt. "Liefie, kijk nou..." "Het is half 6..." "Ja maar.... twee streepjes. Twee!" Toen was ie wakker en kreeg ik direct een knuffel. We hebben samen nog de hele ochtend naar het plafond liggen staren en liggen mijmeren over de baby.
Hier na jaren lang dokteren en behandelingen was het na de 9e behandeling raak en dat met de slechste behandeling, vol ongeloof belde ik overstuur mijn zus want manlief kon ik niet bereiken, nog een paar keer getest na zoveel jaren negatieve testen nu een positieve, ben lekker gaan winkellen kadootjes en toen manlief thuis kwa kadootje gegeven met kaart en test, en zo de rest van de familie door. De tweede keer gingen we na 1,5 jaar proberen terug naar het ziekenhuis om alles te laten checken, maar het was nog slechter als daarvoor dus moesten we door voor ivf/icsi, maar mijn gyneacoloog had zoiets kan het zaad weggooien is zonde maar kan hem ook inbrengen, gezien de vorige ook slecht was en ook zwanger was, omdat ik schijnbaar wel super vruchtbaar ben. Niet meer aangedacht lekker op vakantie gegaan om vervolgens als we terug komen te starten, maar ik werd niet ongesteld in spanje en ik wachte maar af op aandringen van mijn zus en man ben ik maar naar een apotheek gegaan, dacht kan toch niet, en wat bleek zwanger heel spanje doorgeweest om nog meer testen te halen en ja hoor zwanger. En twee vond ik mooi en we waren compleet, en nu ben ik geheel onverwachts spontaan ongepland zwanger van een derde, eerst jaren lang ziekenhuis en dokteren, ik ging met buik klachten na de dokter en die vroeg kun je niet zwanger zijn en ik lachte haar nog uit, en zei nee joh het is best zo, toen ze terug kwam werd ik toch even doorgestuurd en daar bleek ik ruim 3 maanden zwanger te zijn, belde manlief op die zat thuis met de kindjes, ik was erg geschrokken en overstuur, zus gebeld daarna na me ouders gegaan, iedereen helemaal blij en het was een kadootje maar heb nog lang met een gevoel gezeten en in de war, begin het nu wel te beseffen maar me gevoel is toch anders.
was totaal in shock. loop namelijk 3weken achter. maar wat wil je ook met een onregelmatige ongi. had al een paar testen gedaan. maar gaf niks aan.heb toen besloten om 21 nov de laaste te doen.maar was ook nega. was bij een vriendin de 28ste van nov. en zat vreemd in mijn vel. en ineens ook aan de diaree. en iets zei in me,haal een test. dus heb ik gedaan. dus de test gehaalt en getest,en bij zo vaak een nega test (raakte er aan gewent) gooide ik de tester op de keuken,en dacht het zal toch weer nie zo zijn. toevallig moest ik toch snel nog ffs naar het hok achter en liep dus bij de tester langs. en wat zag ik daar,een tweede streepie. heb de tester mee genomen naar buiten om toch goed te kijken of het wel een streepie was. maar het werd steeds duidelijker. en daar stond ik met trillende beentjes en handjes met de tester in de handen. echt alles vliegt door je hoofd heen. zo dat was mijn verhaaltje ffs.
wij zijn 2 jaar bezig geweest...hadden al een aantal miskramen achter de rug en vorig jaar september een bbz....hierna was voor ons het "wauw" effect bij een posi test er wel af...toevallig hadden we het er net voor mn test in november `08 nog over gehad.. maar goed, de test: ik was die dag weg geweest met alle dames van de familie (mam`s, tante`s en nichtjes) en kwam s`avonds thuis en had om een of andere reden het vage gevoel dat ik een test moest doen..maar ik dacht: ach..zit nog 3 dagen voor mn nod, vorige keren was het ook pas posi een week na mn nod dus laat ik maar wachten.. ik liep boven naar het toilet en kreeg steeds sterker het gevoel om een test te gaan doen...mn gevoel kreeg de overhand en ik heb maar zo`n goedkoop stickie uit de verpakking gehaald (had er nog een heel aantal liggen) even in mn urine gedipt, makkelijke kleding aangedaan voor op de bank..en opeens dacht ik: oh jah...die test..dus ik pak m op en zie een HEEL licht 2e streepje...ik denk dit kan niet...echt niet....ow jee....zie ik het echt goed? manlief was niet thuis en zou pas rond 22.30 thuis zijn...dus heb ik in "paniek" mn buurvrouwtje gebelt (wat ook een hele goeie vriendin van me is) met de vraag of ze AUB zo snel mogelijk even wilde komen...dus nog geen minuut later staat ze aan de deur....ik trek die deur open en duw haar dat stickie onder de neus....z z zie jij ook 2 streepjes? JAAAA zij zag ze ook...heb even gigantisch gejankt....omdat me eigenlijk ook direct op dat moment het gevoel bekroop van: o jee en als ook dit weer mis gaat? mn buufje is weer naar huis gegaan en ik heb manlief gebeld......je wordt papa! En hij had echt zoiets van...oh jah...ik wil eerst morgenvroeg zelf een test met je doen voor ik het geloof...(dus hebben de volgende ochtend samen een CB test gedaan, hier spatte het blauwe kruisje bijna vanaf) hij heeft het tegen z`n leidinggevende verteld en een paar collega`s..deze wisten ook allemaal van onze voorgeschiedenis...en direct werd hem verteld dat ie naar huis MOEST...hij had wel andere dingen om te doen dan bij deze receptie aanwezig zijn...hij moest ergens anders een feestje vieren volgens collega`s het is nie zo`n rooskleurig moment van de waarheid als bij sommigen hier...maar goed...achteraf moet ik er wel om lachen.
wat een geweldig onderwerp! eerst wil ik mij ff richten tot Kaatje. ik heb echt met tranen in mijn ogen jou verhaal zitten lezen. Heel mooi dat jullie ook een wondertje mogen verwachten! dit is mijn verhaaltje: hier op het forum waren er een aantal pendels die "zeiden" dat ik nu zwanger was en ik had echt zo iets van dat kan helemaal niet... maar toen op een vrijdag avond had iemand (vh forum) kaarten voor mij gelegd en die zei ook je bent nu zwanger ik denk dat kan helemaal niet. Het weekend van mijn ei was mijn vriendje een weekendje weg... Toch maar een test gedaan de volgende morgen en idd 2 streepjes, ik was helemaal door het dolle heen en dan weer angstig (eerdere mk) dan weer helemaal hyper wist ik veel dat het zaad 72 uur kon blijven leven xx Inger
Bij mij was het heel onverwachts en ook totaal niet gepland! Ik was gewoon aan de pil en de papa en ik waren toen geen eens bij elkaar, hij zat met zijn vorige vriendin ergens op een eilandje vakantie te vieren! We hadden al wel plannen om weer bij elkaar te komen, maar zouden het rustig aan doen.. Alsof de duivel ermee speelde haha! Kmoest op een maandag ongesteld worden, maar werd het niet, pas 2 dagen later.. super licht en het was de volgende avond alweer over.. Vond het een beetje vreemd, want normaal ben ik goed ongesteld als ik aan de pil ben, 4 volle dagen lang ! Gewacht tot na het weekend, en toen een test gedaan.. Eerst kwam het eerste streepje, dus kd8: okkaay, hij is in ieder geval goed gelukt..dus ik blijven kijken en zag me urine verder naar het andere vakje gaan.. Het 2de streepje kwam gelijk tevoorschijn zodra mijn urine het had bereikt! Ik keek nog eens goed.. Begon helemaal te trillen en kon niks anders zeggen dan: oh my god! oh my god! Heb dit egt vaak achter elkaar herhaald.. het 2de wat ik d8 was: Okkaay en nu ? Heb altijd wel kinderen gewild met mijn vriend, maar omdat het niet de goede situatie was, was ik egt even radeloos. Kon het ook pas na 3 weken aan hem vertellen, omdat hij net 2 dagen voor de test op vakantie was gegaan.. Nu zijn wel allebei super trots en alweer een tijd bij elkaar.. Op een andere manier dan eigenlijk de bedoeling was, maar wel super gelukkig nu samen!