Mijn man was echt mijn steun tijdens de bevalling. Ik heb hem gewoon naar bed laten gaan (de weeën begonnen 22:00) Maar om 5:00 had ik hem echt nodig. Ik ben naast hem gaan zitten en zei dat tegen hem. Hij ging gewoon rustig naast me zitten en zei verder niks. Zijn aanwezigheid was genoeg. Ik moest om 9:00 naar het ziekenhuis en de hele dag heeft hij rustig naast me gezeten. Ik was helemaal in mezelf gekeerd. Tijdens de persweeën, voordat ik ook echt mocht persen heeft hij alleen maar af en toe gezegd dat ik moest blijven zuchten.(ik hield steeds mijn adem in) Hij was zo geduldig en rustig, dat zijn aanwezigheid me enorm heeft gesteund. En dat tot 21:00 s'avonds! Ik heb een paar keer gezegd dat ik het voor hem zo erg vond, het moet voor hem een lange dag zijn geweest.
wat vervelend zeg dat je er een katertje aan over gehouden heb. Bij Daan en Roos was ik dusdanig in mezelf gekeerd dat ik niet weet wie wanneer en hoe lang er iemand naast me bed heeft gestaan en ben ook hele stukken kwijt. Tot aan het persen dan na het persen werd ik wel iets helderder maar ik kon echt niemand aan me lijf of in me buurt verdagen dus dat is alleen maal wel wat anders als dat je wel iemand nogdig had
Hoi, Ik heb heel veel aan mijn vriend gehad... Hij is de hele tijd bij mij gebleven, heeft het bad 3x! voor me vol laten lopen en me daarna afgedroogd en gemasseerd... Hij heeft wel gerookt tijdens mij weeen(ik rook zelf ook)dus vond ik niet erg..In het ziekenhuis is hij de hele tijd bij mij gebleven en is een uur na de bevalling een sigaret gaan roken, en heeft familie en vrienden gebeld. Hij heeft ook mee gepuft en telkens gezegd als ik het even niet meer zag zitten(ik had een hele zware bevalling)dat ik het goed deed..een keer werd het hem ook teveel en begon hij te huilen en toen heb ik zo goed als ik kon hem er doorheen geholpen..wat een team he
Marijke84, mooie naam, Sterre! Ik heb ook veel aan mijn mannetje gehad tijdens de bevalling vond ik. Om 23.00 uur begonnen de weeën een beetje en ik heb hem gewoon laten slapen nog. Wel moest hij tussendoor om 1 uur de verloskundige even bellen om te zien of de weeën al wat gedaan hadden. Ik heb HEM tijdens zijn slaap zelfs nog over zijn rug geaaid en in zijn haar liggen kroelen Verloskundige zei dat ze dat nog nooit meegemaakt had Jammer genoeg liet hij zijn moeder weten dat de bevalling bezig was, en zij heeft de rest van de familie toen ingelicht. Rond half 3 stond dus ook mijn vriend zijn oudste broer op de stoep (had zijn café net gesloten...) en die dacht even bij ons te blijven tot Sterre er was... Gelukkig heeft hij hem een tijdje later de deur uit kunnen werken Toen we eenmaal in het ziekenhuis waren was hij ook super lief. Moest me in een zithouding gedrukt houden voor de ruggenprik, maar vond dat denk ik zielig want deed het niet goed genoeg volgens verpleging Toen de persweeën eindelijk begonnen kreeg ik water, washandje op mijn voorhoofd en in mijn nek van hem, en ook tijdens de geboorte heeft hij mijn benen op hun plaats gehouden omdat ik dat zelf niet kon
Ik heb mijn man echt als slaaf gebruikt tijdens de bevalling Ik heb hem laten masseren, een kruik tegen mijn rug laten houden, hij voerde me steeds water, zuchtte met me mee (ik kon niet puffen en kreeg er met moeite 1 ademteug uit... maar voor het grootste gedeelte heb ik geschreeuwd en dat is natuurlijk niet hoe je weeen moet wegpuffen ). Vaak vroeg ik hem iets te doen om vervolgens te zeggen dat het toch niet fijn was. Zo ben ik echt de hele ziekenhuiskamer door gegaan met hem. Gelukkig voor hem duurde de bevalling maar 5 uur en een kwartier
ik had liever niet dat mijn vriend teveel zei omdat ik ook erg in mezelf gekeerd was..... hij zat dus heel rustig bij mijn bed een tijdschrift te lezen en af en toe als ik het puffen even vergat keek hij me aan en hielp me weer aan het puffen. ik heb echt super veel aan hem gehad, heerlijk die rust die hij uitstraalde en het was fijn om te weten dat er de hele tijd iemand was die me wou helpen als ik dat ook wou. tijdens het persen heeft ie me ontzettend aangemoedigd. doordat hij na 1 x persen het hoofdje al zag en daar heel enthousiast door werd, werd ik dat ook.
Mijn man heeft me geweldig geholpen. Ik heb hem eerst laten slapen (op een andere kamer). Daarna heeft hij mijn rugweeen gemasseerd. Dat was echt heel fijn. Bij het persen raakte ik af en toe de draad kwijt en hielp hij me ook geweldig. Mijn benen "aangeven" en kramp in m'n kuiten weghalen. Ook door aan te moedigen en te vertellen dat het hoofdje al zichtbaar was. Voor mijn gevoel hebben we het ook echt samen gedaan.
Ik heb genoeg aan mijn vriend gehad, gewoon om het feit dat hij er WAS... meepuffen en masseren wilde ik allemaal niet, ik kon de weeen het beste alleen "handelen". Maar ik wilde niet dat hij de kamer verliet, voor het geval dat er iets niet goed zou gaan... en tijdens de persweeen heb ik heel veel aan hem gehad, al was het maar omdat ik toen iemand's hand bont en blauw kon knijpen