Hoi hoi, Ik heb even onpartijdig advies nodig van jullie. Probeer het zo kort mogelijk uit te leggen. Het gaat om de vader van mijn zoontje. Na een relatie van 2 en half jaar raakte ik in 2007 onverwachts zwanger. Hij wilde dat ik het liet weg halen, maar ik heb dat niet gedaan. Na 6 maanden van wel en niet een relatie, en totaal geen interesse in mijn zwangerschap heb ik de relatie verbroken, daarna nog 1 gesprek gehad, maar hij wilde geen contact tot na de bevalling, en dan zouden we het ook over de financiele kant hebben. Daar was ik het niet mee eens, en toen zei hij, ik wil niks meer met jou, nog met dat kind te maken te hebben, en weg ging hij. Ben in maart bevallen en heb hem toen gesmst dat z'n zoon geboren was, een paar dagen later belde hij en kwam daarna langs, en beloofde van alles. Maar helaasss, ik kwam er achter dat hij al die jaren mij bedrogen had met weet ik veel hoeveel andere vrouwen, waar hij ook relatie's mee had. Wat ik dus altijd al vermoedde kwam uit. ( we hebben nooit samen gewoond, en hij woont in het oosten, en ik in het westen van het land). Daarna ging het allemaal met up's en down's. Elke maand beloofde hij financieel bij te dragen, maar telekns was er weer wat, dan was ze geld niet gestort, dan was er te weinig gestort, enz. Hoe vaak ik hem niet me huis uit gezet heb.....dat is niet op 2 handen te tellen. Na weer een periode van rust, kwam hij weer terug, en zei dat hij over alles nagedacht had, en niet meer wilde liegen, geen vrouwen meer wilde, want hij was geen goed voorbeeld voor zijn zoon, dus alles werd anders, ik heb hem daarin nooit geloofd. Hij is ontzettend dominant, als hij hier binnenkomt dan weet hij het beter en alles moet in zin ritme lopen, terwijl mijn kind in en heel vast ritme zit, en als je hem daar uit haalt is hij dagen van pad. Tegen mijn 2 andere kinderen zegt hij alleen hallo, en meer niet. En de laatste weken negeert hij mij als hij komt, want hij komt alleen voor zijn zoon zegt ie. Vorige week heeft de huisarts hem nog zelfs weggestuurd omdat mijn zoontje de griep had en bleef huilen, niet van de griep maar gewoon van de spanningen in huis. We hebben bij de huisarts afgesproken dat hij nu 2 uurtjes per week zijn zoon mag zien, meer niet. Hij is afgelopen woensdag 2 uurtjes geweest, maar deed eerst weer net of ik er niet was, totdat ik over de financiele kant begon (hij heeft 3 banen hé!), hij wilde mij 150 euro per maand gaan geven, en als hij zijn zoon niet meer mag zien zou hij ook niet meer betalen. Ik had gezegd dat hij hem nooit mee mag nemen naar zijn familie, die pas na de geboorte van mijn zoontje wisten dat ik bestond, en hier ook nog nooit geweest zijn om naar hem te kijken enzo. Hij ging weer lekker uit z'n dak, en toen hij wegging kreeg ik 80 euro, en het geld wat ik hem geleend had om zijn bekeuringen te betalen, en ik heb maar een bijstandsuitkering. Maar ik vond het dan rot voor hem dat hij niet kon komen omdat hij bang was om aangehouden te worden onderweg. Toen hij woensdag wegging vroeg hij of hij maandagmiddag weer kon komen, ik zei ja, maar bedoelde nee. Ik heb hem dan ook donderdag gesmst dat maandag niet doorgaat, en dat ik dan wel hoor wanneer hij dan kan, tot nu toe niks geen reactie gehad. Ik ben er eigenlijk klaar mee, met dit hele gedoe, en ik vind ook dat hij geen rechten meer heeft als vader, kansen genoeg gehad, en hij is 57, maar gedraagt zich als een puber, als ik boos wordt, loopt hij weg, en vervolgens hoor je niks meer, totdat ik weer gaat smsen of bellen. Nu wil dat ik echt niet meer gaan doen. Vind het jammer voor mijn zoontje, maar mijn 2 andere jongens zijn ook zonder papa groot geworden. Vinden jullie dat hij nog wel recht heeft om zijn kind te zien? Sorry dat het toch een beetje lang verhaal is geworden, kon niet anders, en ik heb nu nog maar een heel klein stukje verteld.....! Wie kan mij een beetje advies geven over wat nu te doen? Ik weet het ff niet meer! Groetjes lotte
Advies inwinnen bij maatschappelijk werk? Je huisarts kan je ook doorverwijzen. Dit is niet gezond,voor jou niet,en je zoontje niet. Veel sterkte!
Hai Lotte Ja het is moeilijk meid,ik kan er niet over oordelen naturlijk,als je ziet dat jou kindje er onder lijd dat zijn vader langskomt en eigenlijk ziek word als ik het goed begrijp dan zou ik toch stappen ondernemen want de gezondheid van je kindje is het belangrijkste,belangrijker als het financiele plaatje,want dat beetje wat die geeft kan je ook wel missen toch. Je weet wel als je officieel het geld aanneemt dat hij via zijn rechten,het recht heeft om zijn kind te mogen zien,maar dan moet je zeggen ik neem niets meer aan en ik verbreek het contact. Heb je hem laten tekenen voor het erkennen? zo ja dan heeft hij rechten zo niet dan kan hij weinig maken als je maar geen geld overd e bank aan neemt
Hij heeft mijn kind niet erkend! En dat zal ook nooit gebeuren. Ik ben al sinds juli bij een psychotherapeut. En ik sta in nauw contact met de huisarts. De huisarts vind dat hij zijn kind wel mag zien, mits hij normaal doet, en ik vind dat hij dat niet doet. Iemand negeren en zeggen jij bestaat niet meer in mijn leven! En dat allemaal in mijn huis. Die 80 euro heeft hij in mijn hand gegeven, via een bank wil ik niet en gaat ook niet. Maar hij heeft toch nog steeds geen rechten, nu ik hetgeld heb aangepakt?
Er staat niet vast dat hij de vader van jouw kind is, dus in principe kan hij niks beginnen. Hij maakt ook geen bedrag over (dus staat niet zwart opw it), dus in principe heeft hij geen poot om op te staan.
Meid hij heeft je kleine niet erkent en dat geld heeft hij zo gegeven dat is zijn woord tegen het zijne dus daar hoef je je niet druk om te maken. Dus nu je weet dat hij geen poot heeft om op te staan,wat ga je nu doen als ik dat mag vragen?
Ik weet echt niet wat ik ga doen. Eigenlijk vind ik dat ik hij geen recht heeft op mijn kind. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, had ik net een week daarvoor de relatie verbroken. Toen ik hem belde om te zeggen dat ik zwanger was zei hij, tis niet van mij, je bent vreemd gegaan, tja zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten hé! Hij heeft me gewoon laten zitten in mijn zwangerschap, wilde niks van en mij het kind weten, en nu eist hij het gewoon op! Dat gaat er gewoon niet in bij mij. Maar kan ik omdat ik het heel erg moeilijk vind om hem toe te laten, mijn zoon zijn vader niet meer laten zien? Ik loop op mijn tenen als ik weet dat hij komt, en dat voelt mijn zoontje ook. Een gesprek is gewoon niet mogelijk met hem, want hij houd zich toch niet aan zijn afspraken. Als ik alleen al aan hem denk, gaat mijn bloed borrelen, pfffff........weet het echt niet!
ik moet eerlijk zeggen dat ik vind dat hij sowieso recht heeft om zijn kind te zien. Hoe hij ook tegen jou doet. Dat staat er namelijk los van. Hij is toch de vader en heeft toch evenveel recht op het kind als jij. Bovendien is het ook gewoon beter voor het kind als hij wel contact heeft. Als hij er een zaak van maakt zou hij waarschijnlijk weekendrecht en zal dan ook vaste alimentatie moeten betalen. Ik weet eigelijk niet of alimentatie van je uitkering afgaat maar lijkt me logisch dat je dat gewoon opgeeft he... je krijgt tenslotte geld van de belastingbetaler. Daarmee moet je niet gaan lopen frauderen.
Hai meid Kijk ik vraag het omdat ik inje vorige berichtje las dat je kindje ziek word van de spanningen en dat die komen omdat hij dan komt,dus ik vind het allerbelangrijkste dat je kindje of er niets van meekrijgt of dat je de banden verbreekt en als je zoontje ouder is dat je het hem uitlegt wat er is gebeurt. En ik vind natuurlijk heeft een varder het recht om zijn kind te zien,maar het is niet de bedoeling dat je je kindje in het midden zet en dat je kind er ziek van word,en anders moet je alles buiten je kind om regelen,dus als hij de kleine komt ophalen dan laat je hem niet binnen,of is het een optie dat hij de kleine bij je ouders ophaalt?
@ Lotte, kan je evt. wel pb-en (heb veel uitgezocht destijds, en ik ben zelf blij dat ik alle contact met zijn 'kant' heb verbroken). Beter een 'stief'vader voor mijn kind, dan een 'biologische'vader die er niet voor zijn kind wil zijn. Dan mag die wegblijven!
Hij mag van echt mijn zoontje niet meenemen, zijn dochter heeft hij vroeger ook al willen ontvoeren, dus geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt. Weet je ik vind gewoon maar dat is mijn kijk er op, als je van het begin af aan roept dat je dat kind niet wilt, vervolgens de moeder laat zitten met alle gevolgen van dien, en dan doodleuk na de bevalling terug komt, nog wel even door gaan met mij te bedonderen, terwijl we het toen toch weer probeerde, een hoop geld schuldig is bij mijn vader en broer, maar nu toch wel mijn zoontje willen zien, nee hoe langer ik erover nadenk, wilde je het toen niet, dan hoef het nu ook niet meer. @debby, Frauderen? ja daar staat m'n hoofd nu echt naar! Hoezo heeft hij evenveel recht op zijn kind? Ik sta van mijn uitkering ook belasting af, voor het geval dat je dat nog niet weet, maar daar gaat het nu even niet om!
Hai Loran Kijk ieder verhaal is natuurlijk anders,het is ook geen uitspraak wat hij zegt,en ik haal hier meteen uit dat hij zelf geeneens contact wilt met zijn dochter of ik moet het mis hebben,dat is dan een ander verhaal,haar ex vriend wil zijn zoontje graag wel zien,maar doet het op een aso manier waar het kind onder lijd ,en dan naar haar toe,hoe hij tegen zijn kind doet weet ik niet,als hij echt zijn kind verwaarloosd word dit een heel ander verhaal. Dat is super dat je vriend zo met haar omgaat,en zo hoort het ook. Mag ik vragen zeg je later wel tegen je dochtertje wie der vader is? Natuurlijk mag je je mening delen daar is ene forum ook tocg voor
Hai Lotte meid dan moet je je kindje niet meegeven,hij heeft dus ook al ergens een dochter en daar weet je het een en ander al van als ik het begrijp,dus meid luister naar je gevoel,ik zei het net ook al tegen Loran,eht ligt aan het verhaal en de omstandigheden en als je denkt dat je kind er onder gaat lijden doe het dan niet,je weet zelf wel hoe het in elkaar zit meid. En over dat geld dat mag ie best nog meer geven want in je zw zal je ook genoeg kosten hebben gehad!
Ja, ze komt het wel te weten, en ik wil het haar zelf vertellen als ik vind dat ze daar 'groot' en oud genoeg voor is dat ze het begrijpt. Ze mag dan zelf beslissen wat ze wil. Wil ze contact dan help ik haar mee (hoewel ik liever heb van niet , maar zou het wel voor haar doen). Wil ze het niet dan respecteer ik dat.
Ik vind het wel netjes dat je het wel verteld,zeg je ook wat hij heeft gezegd als zij vraagt waarom dit is gekomen? het lijkt me erg moeilijk als ze wel zo willen na zo'n lange tijd,en stel dat je hem vind en hij wil het niet,dan is het erg rot voor je meisje natuurlijk. En waarom schamen het is je gevoel,dus daar hoe je je niet voor te schamen. Ik ben wel blij als ik deze verhalen lees dat ik een lieve papa voor mijn kindjes heb die heel blij is met hun 3
Ik heb een 'boek' gemaakt voor haar. Waarin ik alles van begin van de zwangerschap (toen nog samen met ex.) , tot nu. Als ze vragen heeft kan ze daar antwoorden in vinden, en uiteraard bij mij. Ik vond het voor mezelf goed om het van me af te schrijven, en hoop dat het voor haar een 'houvast' of 'troost' kan zijn. Ik heb hem echter geen enkel keer in het negatief 'gezet', wat ik opzich al een prestatie van mezelf vind. Wat er gezegd is staat er kort beschreven in, niet uitgebreidt. Als ze mij naar hem zou vragen, zou ik ook positief over hem blijven, maar toch ook eerlijk vertellen waarom ik die keuze destijds heb gemaakt ( ik vind niet dat ik kan/mag liegen tegenover haar).
@loran, als je wilt kan je me een pb sturen, voor het geval hij nog raarder gaat doen en wel naar de rechter ofzo toestapt. @patrieske, Ik heb sinds een half jaar contact met zijn dochter, zij is 30 en heeft een zoontje van 2. Zelfs zij zegt mij, dat ik nu maar is aan mezelf en de jongens moet gaan denken. Ze weet precies hoe haar vader is, want hij doet tegen haar niet anders. Toen 15 was kregen ze pas contact en dat is nu al 15 jaar lang, dan wel niet, en dan weer een tijdje wel. Tis een man, dat als jij niet doet hoe hij het wil, nou dan is gelijk over, en is hij boos. Hij is 57, maar vaak denk ik, er zit hier een puber, want hij doet niet anders als mijn oudste zoon. En geld geven, nee dat zal hij niet gaan doen, als hij hem niet meer mag zien, nou ja dan maar niet!