Hoi lieve mensen, Ik ben net begonnen met 'proberen' en ik kom nu al mezelf tegen. Deze maand heb ik allerlei symptomen gehad die volgens mij met ontpillen te maken hebben. Toch hoop ik natuurlijk dat dat niet zo is. In ieder geval zorgt het er wel voor dat ik er in het algemeen meer mee bezig ben. Nu ben ik van nature een doemdenker en ook over zwanger worden heb ik allerlei doemgedachtes. Wat als het niet lukt? Is mijn vriend misschien minder vruchtbaar vanwege zijn leeftijd? Ben ik vruchtbaar? Etc. Ik houd me er voor mijn gevoel teveel mee bezig en richt me teveel op de dingen die misschien kunnen tegenwerken of dingen die mis kunnen gaan. Ik wil graag weten of jullie ook zulke gedachtes soms hebben en hoe jullie jezelf weer oppeppen. Liefs
Pff ja dat had ik ook hoor, maar weet je, je kan er niets aan doen he! Je lichaam moet het zelf doen en wij hebben gewoon geprobeerd te genieten van elkaar en zie het resultaat. Nu ik zwanger heb ik ook weer heel veel onzekerheden, het hoort er ook een beetje bij denk ik. Maar ja, ook hier heb ik zelf geen hand in, het gaat zoals het gaat!
heey ik denk dat iedere vrouw wel gaat twijfelen aan zichzelf, zich dingen gaan afvragen waar je zelf toch geen antwoord op kunt geven waardoor je weer meer gaat twijfelen, ik heb dat zelf ook! wat bij mij helpt weet ik ook nie praat dr veel over met mn vriendin die ondertussen knettergek van wordt het enige wat je kan doen is proberen er niet te veel mee bezig te zijn.. mja makkelijker gezegt dan gedaan he succes
Hoi KML! Ik kan je geruststellen: Je bent niet de enige! Mijn vriend en ik hebben eind vorig jaar (november) besloten om in augustus babies te gaan maken. Wij moeten dat strak gepland doen, omdat ik medicijnen gebruik die ik 3 maanden voor het proberen moet stoppen (zijn niet goed voor de baby). Ook ik maak me erg druk. Ten eerste omdat ik voordat ik aan de pil ging altijd een erg onregelmatige en lange cyclus had (30-60 dagen). Ten tweede omdat ik me druk maak hoe het met mijn ziekte gaat als ik zonder medicijnen zit, zal ik niet weer een terugval krijgen? Ben bang dat het zwanger worden niet snel zal lukken en dat als het lang gaat duren, dat het met mijn lichaam niet goed zal gaan. Enfin, allemaal drukmakerij voordat we uberhaupt iets geprobeerd hebben, want ik heb nu een Mirena, waarbij ik geen idee heb wat mijn cyclus is, aangezien ik geen tot nauwelijks bloedverlies heb. Door omstandigheden hebben we de datum van het proberen iets naar voren gehaald, het wordt nu half juni. Het plan was eerst dan ook de Mirena te verwijderen. Maar door mijn druktemakerij (ik wilde zelfs vervroegd naar een gyn voor fertiliteitstesten), hebben we besloten tegelijk met het stoppen van mijn medicatie de Mirena te laten verwijderen en 3 maanden condooms te gebruiken. Zodat ik 3 maanden langer kan zien wat mijn cyclus doet. En hier voel ik me goed bij. Dit geeft 3 maanden tijdswinst en het betekent dat ik over anderhalve maand al bezig ga zijn zonder hormonen, spiralen etc. Maar goed, genoeg over mijzelf, dit was even om aan te geven dat ik jouw zorgen heel goed herken. Wat je kunt proberen om het minder te maken: 1. Open deur: focus je op andere dingen. Helpt meestal niet bij extreme druktemakers (ik kan het weten) 2. Hou je cyclus bij. Dat geeft je het gevoel van controle, dat je ermee bezig bent. Het leert je hoe je cyclus eruit ziet en of deze normaal/regelmatig is. Dit kun je doen op www.menstruatiekalender.net of op www.fertilityfriend.com 3. Met vriendinnen die in dezelfde fase zitten erover praten. Werkt relativerend. De meeste vrouwen maken zich hier druk over. 4. Geef het de tijd. Ik weet niet hoe oud je bent en of je die tijd kan nemen.Maar bij de meesten komt het allemaal vanzelf goed. Hoop dat je hier wat mee kan. Relax en enjoy! Geniet van deze mooie tijd, je gaat babies maken! Groetjes!
Hoi, Bedankt voor de reacties! Dat maakt me al iets rustiger. Ik moet mezelf echt in de hand houden, want ben ik uitgepiekerd over het ene, pieker ik lekker door over het volgende! Ik ga proberen er wat minder mee bezig te zijn, want het slokt zoeveel tijd op. Krokodieltje, ikzelf ben midden twintig, maar mijn vriend is veertig plus, eind veertig zelfs! Dus maak ik me soms druk of hij nog wel vruchtbaar is.. En hoe zit het met jou? Heb je een bepaalde tijd dat je geen medicijnen mag slikken en moet je daarna weer beginnen? Xx
Hoi kml, Midden twintig is een mooie leeftijd, dus wat jezelf betreft niet zoveel haast. Wat je vriend betreft: gelukkig zijn mannen op latere leeftijd ook nog vruchtbaar. Het neemt bij mannen wel iets af met de leeftijd, maar er zijn mannen van in de 70 die nog kinderen verwekken. Ik moet 3 maanden voordat ik evt bevrucht kan worden stoppen met medicatie en zolang ik zwanger ben en borstvoeding geef, mag ik ze ook niet gebruiken. Daarna mag ik pas weer beginnen, tenzij het eerder slecht met me gaat. Dan zou ik eerder moeten beginnen en stoppen met borstvoeding. Dat is best lang en ik hoop dat dat allemaal goed gaat. Ben blij dat je je al wat beter voelt