Hallo allemaal, Ik zit al een paar maanden met iets in mijn maag, en alhoewel ik vind dat ik er tot op heden goed mee omga, blijf ik de kwestie erg lastig vinden. Twee jaar geleden zijn wij bevallen van een gezonde zoon. Dat is echter niet zonder slag of stoot gegaan; de zwangerschap verliep zeer probleemloos, de spoedkeizersnede is niet zonder complicaties verlopen waarvan ik de eerste anderhalf / twee jaren van mijn zoontjes leven heel veel last heb gehad, en veel in het ziekenhuis heb gelopen. Mijn man en ik zijn enkele jaren geleden zeer goed bevriend geraakt met iemand, en via onze vriendschap met hem vervolgens ook met zijn vrouw. Dat was al ruim vóór onze zwangerschap. Ik heb deze vrienden op een bepaald moment in vertrouwen genomen, en verteld dat een tweede zwangerschap / kindje voor ons (ook fysiek) geen vanzelfsprekendheid meer is. Deze vriendin wilde een derde kindje in die tijd, en haar man wilde pertinent niet. Dat leverde de nodige discussies op binnen dat huwelijk, waarvan wij soms getuige waren. Het derde kind kwam er, haar man was er niet helemaal gelukkig mee, maar legde zich er toch bij neer. Op het moment dat dit derde kindje geboren werd, en ik bij mijn vriendin´s kraambed zat om haar derde pasgeborene te bewonderen, meldde zij dat zij persé ook nog een vierde wilde en zou krijgen. Haar man integendeel wilde volgens haar zich laten steriliseren. Als hij dat écht zou doorzetten, dan zou zij vóór die tijd zorgen dat ze ´per ongeluk´ nog een vierde keer zwanger was geworden, zo meldde zij. Ik schrok daarvan, vertelde dit verhaal op de terugweg naar huis aan mijn man, en we dachten: dat zijn vast de hormonen dat ze zo heftig reageert (want zoiets dóe je toch niet?!). Verder hebben we hier niet vaak meer aan gedacht. Afgelopen zomer waren we met ze op vakantie met deze vrienden. Alhoewel mijn vriendin tijdens deze vakantie nooit de woorden ´ik ben zwanger´ uitsprak, meldde ze wel dat haar buik al dikker begon te worden, dat dit de laatste vakantie met zijn vijven zou zijn en dat ze maar geen wijn meer dronk. Dit zei ze op momenten dat haar man er niet bij was. Mijn man en ik dachten: nou, dan heeft ze het tóch weer voor elkaar gekregen. Maar dat is hun zorg, hun gezin, en hun huwelijk. Dus wij deden verder niet met deze informatie. Wij dachten dat haar man hiervan op de hoogte was, stonden er verder niet bij stil. Twee maanden later belde deze vriend mij totaal overstuur op. Ik moest niet schrikken zei hij, maar er was iets héél ergs gebeurd. Zijn vrouw bleek al 3 ½ maand zwanger te zijn en had daar helemaal niets van gemerkt. Sterker nog, zo zei deze vriend, drie maanden geleden had hij zich laten steriliseren (dus al ruim voor de vakantie, maar wij wisten dat niet). Hij was totaal overstuur en heeft zelfs met een hulpverlener gepraat die naar zijn zeggen ´s avonds nog aan huis is gekomen. Dat zegt, denk ik, wel iets over de mate waarin hij overstuur was (en zo kennen wij hem totaal niet): Inmiddels is deze vriendin bijna uitgeteld. Ze praat over niets anders (en dat bedoel ik letterlijk) dan over haar zwangerschap en over ´de vierde´, altijd met groot enthousiasme en met iedereen (ook met mij) die het maar wil horen. Ik voel me dan opgelaten t.o.v. haar man, die naar haar zeggen ´ook heel blij is´ maar dat straalt hij nou niet bepaald uit. Tijdens de afgelopen maanden heeft haar man al een keer terloops laten vallen ´dat ik wel jaloers zal zijn´ en dat er bij ons geen kinderen meer zullen komen (hij bedoelde ongetwijfeld omdat wij zoveel ellende hebben doorstaan). Op beide opmerkingen heb ik niets gezegd, maar het voelde als een klap in mijn gezicht. Ik klapte beide keren dicht. Zo ken ik hem niet. Ik vraag me soms af of zijn vrouw hem dit soort dingen ´aanpraat´, want zij weet natuurlijk heel goed wat ze mij ooit heeft gezegd over ´per ongeluk zwanger worden´, en misschien wil ze mij mijn mond op voorhand al snoeren door haar man ervan te overtuigen dat er bij ons geen kinderen meer zullen komen en wij dus jaloers zijn? Toen zij en haar man vertelden dat zij zwanger zijn van de vierde, zij zijn vrouw overigens. "Oh, wat erg, wij hebben er dadelijk al vier en jullie nog maar één" Die opmerking raakte mij heel erg. Ik durf niet te reageren omdat ik bang ben dat ze het dan op ´jaloers zijn´ zullen gooien, want dat vind ik erg kwetsend. Ik gun iedereen zijn kinderen (maar wel op een eerlijke manier); ook al hebben wij zelf daarin erg veel pech. bovendien ben ik dolgelukkig met het feit dat wij toch maar een gezonde zoon hebben. Ik weet soms niet wat ik met deze situatie aan moet. Wij zijn aan het proberen om zwanger te worden, en ik hoop en verwacht dat dat nu binnenkort toch wel een keer zal lukken. Ondertussen weet ik niet wat ik met hun reacties aanmoet (overigens is het contact wat minder, zonder verdere ruzie of voorvallen, vooral van hun uit). En eerlijk gezegd ben ik ook een beetje boos op deze vriendin (maar laat dat niet blijken) omdat zij onze vriend en haar ouders en zijn ouders zo voor de gek houdt, en mij bij haar leugens ongewild heeft betrokken. Nu voel ik me medeplichtig en ik voel me ook een leugenaar t.o.v. onze vriend. Zij windt overigens alle vier de (schoon)ouders om haar vinger met het verhaal dat zij totaal onverwachts en ongepland zwanger is waar zij ook niks aan kan doen, en dat zij (die 4 ouders) dus maar het huishouden van haar moeten overnemen, moeten komen klussen en de zorg van de oudste twee op zich moeten nemen. En dat doen ze ook: naar eigen zeggen komen twee ouders iedere middag en de andere twee ouders iedere avond om het gezin en het huishouden te runnen, zodat mijn vriendin zittend op de bank of rondwandelend of winkelend met de jongste van haar zwangerschap en van de jongste kan genieten (zo zegt ze zelf). Ook haar man moet maar ´een tandje harder werken´ zodat zij haar baan kan opzeggen en kan gaan ´genieten´ (zijn haar letterlijke woorden). Al heb ik er niets mee te maken, ik vind dit egoïstisch en vind het lastig dat ik een vriendin blijk te hebben die met het grootste gemak liegt tegen dierbaren, en hen misbruikt. Want wat zegt dat misschien over ónze vriendschap en wat zegt dat over wat voor een mens zei eigenlijk is? Het lastige is overigens ook, dat ik peettante ben van een van haar kinderen. Met mijn petekind wil ik natuurlijk wel gewoon om blijven gaan. Wat moet ik met deze situatie? Ik kan heb bijna niet opbrengen om enthousiast te reageren op al haar enthousiaste zwangerschapsverhalen, en zie tegen het toekomstige kraambezoek op. Niet omdat ik jaloers ben, maar omdat ik de leugens ken. En omdat ik me medeplichtig voel en me geen houding weet te geven t.o.v. haar en t.o.v. haar man. Maar als ik niet enthousiast genoeg reageer, voel ik de bui al hangen: dan ben ik natuurlijk jaloers. Wie heeft tips hoe hiermee om te gaan en hoe te reageren op opmerkingen als: wij hebben er vier en jij maar een, je bent vast jaloers, enz.? Dank jullie wel alvast, iedere tip is welkom. Groetjes, Mamsi
Jeetje, wat een verhaal. Persoonlijk zou ik zo klaar zijn met zo'n vriendin, maar goed, zo ben ik nu eenmaal. Vind het heel lastig om je hier in te adviseren, zeker ook omdat 1 van haar kids jouw petekindje is. Misschien moet je gesprek aangaan en duidelijk maken hoezeer dit soort reacties je krenken?
ik zou ook gewoon eerlijk zijn, en hun vertellen waar het op staat. Even goeie vrienden, maar ze mogen wel weten waar jij mee zit. Wat een lastige situatie is dit zeg. Ik wens je veel sterkte.
hoi meid ik wordt helemaal krielig van dit verhaal, het kippenvel loopt over me lijf. wat een achterbakse PIEP sorry dat ik het zo zeg, maar kan je zo iemand echt een vriendin of vriend noemen ze belazeren waar je bij staat en lopen naar mij gevoel over je heen te walsen terwijl jij alles zo goed bedoeld. dat je niet wil stoken in een ''goed'' huwlijk (dit noem ik gewoon een klote huwlijk) begrijp ik. maar jij leeft toch voor jou gezin moet jij hier zo onder lijden. Ik ben zelf iemand die altijd alles zegt of iemand het nou aanstaat of niet. wel op een nette manier want hoe je het ook went of keert die bom barst toch een keer, maar dan op de negatieve manier. ik zou gewoon langs gaan met beiden rond de tafel gaan zitten en hun jou verhaal is laten horen. wat heb je nog te verliezen? zoiets noem ik gewoon gestoord en egoistisch om zoiets te flikken en dan die man nog zoiets eerst zo drama en dan zulke opmerkingen sorry hoor ben je alleen goed als hij het slecht heeft en daarna zo in de zeik genomen worden. en als ze denken dat jij jaloers bent en daar een opmerking over te maken, zou ik helemaal een steek onder water terug geven. mijn advies is zo ver mogelijk uit de buurt blijven voor je het weet flikken ze weer wat anders en ga je alleen maar rotter voelen. lekker laten gaarkoken jij weet beter wie het laatste lacht lacht het beste meid. veel succes met zwanger worden, en jou kindje zal wel met veel liefde op de wereld gebracht worden. bij dit soort mensen heb ik daar mijn bedenkingen bij. liefs
ik sluit me volledig aan bij ikke23, als je er eerlijk over bent en er wat van zegt dan heb jij het gedaan en dan maakt ze van jou de leugenaar die zogenaamd jaloers is. inderdaad zover mogelijk uit je buurt houden en alle problemen van hun ook.
pffff jeetje wat een 'vriendin' zeg. Ik snap heel goed dat je hier toch een beetje mee in je maag zit. Ik denk eerlijk gezegt dat je hier niet echt meer van vriendschap kan spreken. Als je toch besluit met haar om te blijven gaan, dan zou ik 1 op 1 een gesprek met haar aangaan. Dat jij heel goed weet dat ze niet per ongeluk zwanger bent geraakt. En dat ze niet moet gaan rondstrooien dat jij jaloers bent. Maar eerlijk gezegt denk ik niet dat deze vriendschap nog de moeite waard is. De volgende keer als je wat van haar hoort, dan zou ik zeggen wat je op je hart hebt, en de vriendschap verbreken.
zij weet ook perfect wat ze tegen jou gezegdt heeft dus ik zou in jouw plaats haar der eens persoonlijk over aanspreken en haar ook zeggen dat je der niet meer mee gediend bent, je nog wel contact met je petekind wilt hebben maar dat ze je der voor de rest moet buiten houden met haar leugens. kijk ik denk niet dat je der nog veel aan gaat veranderen met de waarheid nu te zeggen, ofwel gelooft haar man je en gaat hij scheiden of blijven voor de kids( ondanks niet willen ziet hij ze toch graag) of ze geloven je niet, ben je de vriendschap ( alléja) kwiijt niet zo erg maar wss ook het contact met je petekindje. maar zou haar zeker wel zeggen waar het op staat en dreigt er ook gerust mee dat je het nu laat rusten maar anders niet.
Ja,hier zou ik dus ook heel gauw klaar mee zijn.Kappen dus.Lijkt wel of ze ervan geniet dat jij er niks van zegt.
ooooohhh,wat een vreselijke luizestreek om je man er in te luizen door bewust zwanger te raken tegen zijn wil in. kan ik met mijn verstand niet bij kan begrijpen dat het voor jouw een hele vervelende ervaring moet zijn omdat ze het terloops op het kraambed van de derde al had gemeld aan je. kan ook niet begrijpen dat ze zulke opmerkingen plaats tegen over haar "vrienden?" wij zij in heel goed overleg begonnen voor een vierde kindje,,en hebben een sch zusje die heel veel moeite doet voor een tweede. mijn angst is alleen maar dat ik niet eerder zwanger raak dan haar,want zou ik niet leuk vinden voor hun. we hebben dan ook besloten om als het zo zou zijn,het nog even stil te houden en hopen dat hun i.u.i poging deze maand geslaagd is ik vindt dat meer dan respectvol gedrag en niet iemand anders een trap onder zijn achterste geven en nog eeens en nog eens. bah,,wat een nare vrouw zeg! veel sterkte ermee.
Wat een (laat vriendin maar weg) K.R.E.N.G jeetje, ik had met haar man gepraat en duidelijk gemaakt wat voor een gestoorde (kan het niet anders zeggen) en manipulator die vrouw is! Dat mens is niet lekker in d'r kop. Dat ze wil liegen prima, maar zodra ze jou er in mee trekt.. niet pikken. Ik zal een goed gesprekje voeren en daarna het contact verbreken. Ik weet er is een Petekind in het spel, maar als je al zoiets doet/kan.. wat dan in de toekomst? Wie weet heeft ze nog meer leugens of gestoorde dingen. bah...
Ik zou deze dame er op aan spreken dat je dit gedrag niet tolereert en dat je niet medeplichtig gemaakt wilt worden, en dat zou ik onder 4 ogen doen omdat madam vast wel weet waar jij op doelt. ik zou de vriendschap met jullie vriend niet op het spel zetten door hun beiden tegelijk aan te spreken want dan gooit ze het vast op jaloers zijn, en aangezien hij niets weet van het expres zwanger raken zou ik niet proberen te stoken in hun relatie dat word je vast niet in dank afgenomen.
Het ligt eraan wat je nog met haar wilt. Wil je haar eigenlijk te vriend houden of wil je van haar af? Want als je van haar af wil, zeg je gewoon wat je denkt. En wil je haar te vriend houden, dan kun je je er beter niet in mengen denk ik.
Jeetje zeg, lijkt me echt heel erg om daar tussen te zitten. Echt achterbaks wat zij gedaan heeft en dan misschien nog wel het meest dat ze jullie daarin betrokken heeft. Ik zou zeker tegen die vriendin uitspreken dat je het erg vindt dat ze jullie hiermee opgezadeld heeft en dat je hier echt heel erg mee zit tegenover die vriend. Dan zou ik denk ik afwachten hoe zij reageert of je nog met hem gaat praten. Moeilijk hoor...
Vind het een klotig verhaal misselijk van die "vriendin" van je.. verrot sneu voor die man en de ouders.. Kun je het op een of andere manier niet voor hen op nemen en die meid links laten liggen.. Zij leeft helemaal in haar eigen bij elkaar gelogen wereldje lijkt het wel.. Waarin in ze iedereen voorliegt.. Ik vind het heel gemeen wat ze doet.. Ook doordat jullie er in betrokken zijn.. Een echte tip hoe hier mee om te gaan heb ik niet voor je.. maar hoop voor die meid dat ze eens flink op haar plaat gaat..
de man wilde zich steriliseren staat er. Waarom hij het niet gedaan heeft? geen idee, mijn man wel heel snel hh
Jeetje wat erg...! Hoe kun je leven met zulke leugens? Wat een egoistisch mens. Ik zou ze niet tegen elkaar uitspelen maar misschien wel eens voorzichtig laten vallen dat je haar vanwege leugens niet meer wilt zien en dat zij dan maar aan haar man moet vertellen waarom dat dan zo is. En met zulke stekende opmerkingen zou ik het ook al heel snel helemaal gehad hebben. Dan zou me er zo een bekentenis uitfloepen, geloof ik, zonder dat ik het echt wil maar goed...
Ik heb je verhaal niet eens uitgelezen. Zo van slag raak ik ervan. Gelijk af kappen die mensen. Achterlijk mens. Ik zou daar echt geen vrienden meer mee kunnen zijn.
ik ook, vind het heel vervelend voor je petekindje, maar dit kan gewoon niet. en idd eerlijk zijn tegen haar man.