Sorry hoor meiden, maar ik moet het echt even kwijt. Ik heb een ontzettend leuke baan als accountmanager bij een grote uitzendorganisatie. Iets minder commercieel dan wat ik gedacht had (dat vind ik wel jammer), maar leuke collega's, goede sfeer etc. Nu hebben wij sinds een aantal maanden een nieuwe leidinggevende. In het begin was ik erg enthousiast over haar, maar ondertussen ben ik er echt helemaal klaar mee. Het begon er mee dat wij een nieuwe collega kregen. Ik noem haar even piet. Piet werkte parttime en was tegelijkertijd met de nieuwe leidinggevende aangenomen. Vanaf de 1e dag had ik een prima klik met piet. echter na 2 wkn. (lees 3 gewerkte dagen, waarvan ook nog 1 dag cursus) moest ze bij de leidinggevende komen. Het kwam er op neer dat ze te commercieel was voor de functie en ze werd ontslagen in haar proeftijd. Onbegrijpelijk. Mijn collega had nog geen bezoek gedaan, maar was wel een 'zwaargewicht' oftewel iemand met veel relevante werkervaring. Vervolgens heeft die collega een klacht ingediend die op landelijk niveau is behandeld. Toen kwamen er doelstellingsgesprekken. In dit gesprek kwam naar voren dat ik te resultaatgericht/commercieel was volgens haar. Wat ik hier zo erg aan vond was dat ze dit gebaseerd had op 1 gezamelijk bezoek waarin ik letterlijk 1 zin gezegd heb. Goed, vol enthousiasme ben ik door gegaan met mijn werk. Begin december kreeg ik echter last van mijn rug, en moest ik met spoed naar het ziekenhuis (hernia)hierdoor ben ik een maand uit de roulatie geweest, en moest ik vervolgens mijn werk rustig aan opbouwen. Sinds ik in dienst ben, ben ik precies 1 keer ziek geweest. Ik heb verder nooit iets, terwijl mijn manager 1 maand gezond is geweest en verder altijd loopt te kwakkelen. Iig kwam er tijdens mijn afwezigheid een klacht over een door mij uitgevoerde actie. Deze was van voor haar tijd, en volgens bedrijfspolicy. In plaats van dat ze mij even gebeld heeft om te vragen hoe of wat, is ze het gesprek met de contactpersoon aangegaan en heeft ze dit erg hoog binnen de organisatie gespeeld. Onterecht, want de actie was wel door mij uitgevoerd, maar niet door mij bedacht. Dit had ik voor een groot deel zelfs op papier staan en daarnaast was het een actie van tijdens mijn inwerkperiode, en dan neem je neit dit soort grote beslissingen. Iig kwam ik dus terug en kreeg ik toen een ernstig gesprek met haar waarin ze haar zorg uitsprak en aangaf dat dit echt niet meer kon. Tja.. Toen had het belletje natuurlijk allang al moeten gaan rinkelen maarja.. In dit gesprek kwam ze met allerlei info op de proppen. Zo was volgens haar mijn administratie niet op orde en leidde dit tot irritatie bij mijn collega's. Nu ben ik juist iemand die mijn collega's altijd een cc'tje stuurt, en ik weet zeker dat er geen belangrijke dingen waren blijven liggen. Daarnaast ben ik zelf van mening dat mijn collega's nooit ALLES kunnen weten, want dan hadden ze het werk zelf wel kunnen doen. Ik zat dus 's avonds in tranen op de bank, en besloot opnieuw het gesprek met haar aan te gaan. Alle info verzameld, overleg met mijn collega's gehad aangezien ik graag wilde weten waar de irritatie vandaan kwam etc. wat bleek: geen irritatie bij de collega's. De collega die ik hierover in vertrouwen genomen heb wilde maar wat graag dit ook tegen mijn manager zeggen. Ben dus opnieuw met haar in gesprek gegaan waarin ik heb aangegeven dat ik het erg jammer vond dat ze mij niet even gebeld had, omdat het om iets ging wat ik zelf gedaan had, dus waar ik ook makkelijk duidelijkheid over had kunnen geven. Ook aangegeven dat ik verbaasd was dat ze over irritatie was begonnen, want dat bij navraag (bij collega's om mezelf te verbeteren op dit vlak) niks van irritatie bleek. Meer dan een oh en een ah kreeg ik neti te horen. Na dit gesprek kreeg ik een verslag waar mijn haren echt recht van overeind gingen staan. In plaats van een eerlijke weergave van dit gesprek had ze mijn argumenten grotendeels weggelaten, en in plaats van haar oh's en ah's had ze nieuwe argumenten gezocht en deze erin gezet. De druppel kwam van de week helemaal toen ik een brief kreeg dat ik mijn doelstellingen niet gehaald had en ik dus ook geen periodiek kreeg. Dit gaat echt helemaal nergens meer over. Ik durf te zeggen dat er weinig mensen zo gemotiveerd zijn als dat ik ben. Ik werk hard, krijg complimenten over mijn kennis, pas goed in het team etc. Ik weet wel waar het botst: Mijn manager zou het liefst alles zelf doen, terwijl ik graag redelijk zelfstandig werk. Maar op het moment krijg ik dus echt op alles wat ik doe commentaar. Iig heb ik vanmiddag een sollicitatie. Piet (die eerdere collega) had binnen een week een andere baan (sales) en heeft mij gevraagd of dit niet ook iets voor mij is. Ach. de voorwaarden zijn beter, veel zelfstandigheid en een hoger loon.. Sorry voor het extreem lange verhaal, maar ik baal er zo van! Weet ook echt niet meer wat ik er mee moet. Mijn werk is leuk, maar zo'n leidinggevende verkloot alles.
Jeeezus wat een ontzettend kreng zeg! Kun je niet naar haar leidinggevende toestappen en het precies zo vertellen zoals je hier doet, met bewijzen erbij (evt. collega's, het verslag enzvoorts) Ik zou het er echt niet bij laten zitten! Laten we hopen dat je gauw een nieuwe baan hebt met een veel hoger loon! Wel erg jammer dat je door haar gewoon weg wilt gaan... Mijn baas is ook echt een eikel af en toe, maar gelukkig werkt ie me niet tegen ofzo. Maar goed, ik zou zeggen; stap naar haar leidinggevende!
Bedankt voor de reacties meiden! Ik ben er ook echt wel klaar mee, maar ik baal er gewoon van. Heb een leuke baan, fijne collega's en dan ga ik iets anders zoeken om mijn leidinggevende. Het is toch te belachelijk voor woorden. Ik ga het idd wel hogerop spelen in de organisatie, maar eerst even de sollicitatie afwachten. Ik heb intern een gesprek gehad met mijn oud regiomanager, en zij wil me graag terughebben. Moet echter wel plek komen, en die is er nu niet. En dan moet is ook mijn auto etc. inleveren. Maarja, plezier in je werk is natuurlijk belangrijker dan een auto. er zijn dus wel opties..
Ik zou idd op zoek gaan naar een andere baan en op het moment dat je daar aangenomen bent een brief sturen naar haar leidinggevende met de reden waarom je bent weggegaan (zoals hierboven beschreven) Ik zou het dus nu niet doen, stel je krijgt niet binnen afzienbare tijd een andere baan, dan moet je (helaas) nog wel met haar kunnen werken. Het is namelijk inet gezegd dat haar leidinggevende iets met de brief doet, maar het haar wel verteld. Dan kan ze je helemaal wel schieten.
Ik zou denk ik helemaal geen brief naar haar sturen, hoe erg ik me aan haar ook irriteer. Misschien zou ik het wel face to face zeggen maar dan wel op het moment dat ik er echt weg ga. Stel dat je, intern of niet, een sollicitatiegesprek krijgt en ze vragen je in dat gesprek of ze om referenties mogen vragen bij je voormalige leidinggevende. Zij kan je op dat moment maken of breken, en zou me niets verbazem als ze dan na aanleiding van je brief je juist helemaal zwart zou maken. Dat is natuurlijk ook niet handig.
Pffff dit klinkt me wel heel bekend zeg, ik heb ook bij een uitzendorganisatie gewerkt waar op een gegeven moment een nieuwe leidinggevende kwam en het klinkt alsof ze nu bij jullie werkt :S. Begint haar naam toevallig met een C?
Nee hoor, haar naam begint met een K. Overigens is ze nieuw in de uitzendbranche. Nou, gesprek gehad. Positief. Maandag 2e gesprek met een recruitment manager en dan is het definitief. De baan is zwaar, maar erg uitdagend. Kan er veel leren, salaris ligt idioot hoog (incl. bonussen dan, basissalaris is iig al hoger dan wat ik nu heb) en krijg een grotere auto. (wat fijn is, want we gebruiken hem meteen als gezinsauto) Even afwachten tot maandag dus. Goed voorbereiden (moet op het gebied van verkooptechnieken nog wel wat leren volgens mij) en dan komt het helemaal goed.