Tijdens de bavlling zo vaak geroepen: hoelang gaat het nog duren, ik hou het niet meer vol (weeenstorm)Daarna was mijn eerste opmerking: is ze er al? @mikki wat ontzettend mooi! Wordt meteen jaloers (mijn dochter werd meteen weggehaald)
Het was flink paniek geweest voor m'n zoontje eruit was. Z'n hartslag was sterk gedaald, de schouders zaten vast. M'n man hield m'n benen in m,n nek, terwijl de verpleegkundige( super vakvrouw) met al haar kracht op m'n buik duwde. Toen de verloskundige onze zoon omhoog hield en zei "tis een zoon" , kon ik niets anders uitbrengen dan "Leeft íe nog? "
ik weet niet meer precies wat ik heb gezegd. Was al 3 dagen/nachten wakker, kreeg medicatie toegediend en het werd een keizersnede. Weet nog wel dat mijn man zei dat het een meisje was en ik zei: ja, echt? Daarna kreeg ik geen lucht meer, een beetje teveel verdoving,kon alleen mijn hoofd bewegen. En op de ic heb ik blijkbaar (weet het zelf niet meer) tegen mijn broertje gezegd van: ze hebben me helemaal opengesneden.hahaha
ik kon alleen maar huilen van blijdschap zodra ik mijn mannetje op mn borst had liggen......was dolblij dat ie er was na een moeilijke zwangerschap...was alleen wel heel bang erna, ik durfde geeneens zijn 1e flesje te geven dat moet zijn papa maar doen zei ik..was doodsbang dat ik hem zeer zou doen of liet vallen...raar he..
Ik weet het alleen maar van wat mijn man me vertelde. Maar ik heb naar het schijnt wel 10 keer gezegd: "mijn klein meisje wat ben je mooi, mama houd van je" En toen de gyn me vroeg of ze et kleine scheurtje moest hechten of gewoon zo laten heb ik haar geantwoord: "jij bent de arts, jij hoort die dingen te weten"
Ehm... tegen mijn vriend.. Nooit meer he? (was na drie dagen alweer veranderd....Een derde zou ook wel heeeel leuk zijn!)