Op 2 februari, ik was bijna 40 weken zwanger, heb ik de stoute schoentjes aangetrokken en de verloskundige gebeld met de vraag of ze me wilden strippen. Mijn schoonmoeder zou vrijdags geopereerd worden, mijn man had al bijna 2 weken zorgverlof om ons zoontje van 16 maanden te verzorgen, dus ik wilde toch wel elke kans benutten. Op 3 februari mocht ik langskomen, nog even alle standaard controles gedaan (mijn baarmoederhoogte was 46 cm!) en daarna een inwendig onderzoek. Mijn baarmoedermond was verweekt en verstreken en ik had 2 cm ontsluiting, dus ze konden me strippen. De rest van de dag een rommelende buik gehad, maar verder niks bijzonders. Op 4 februari werd ik 's ochtend wakker en had ik toch wel het idee dat mijn zeurende buikpijn wat wee-achtig begon te lijken. Later in de ochtend ben ik de tijd gaan bijhouden en kwamen de weeen/krampen om de 5 a 15 minuten, nog geen regelmaat dus. Begin van de middag kwam er wat meer regelmaat in. Eind van de middag kwamen ze om de 7 a 9 minuten en duurden ze ook ongeveer een minuut, dus hebben we het ziekenhuis gebeld. En we mochten langskomen! Pete was nog op het kdv, dus hebben we opa/oma gebeld om hem op te halen, zodat wij naar het ziekenhuis konden rijden. Om 18.00 werd ik aan het ctg gelegd en gelukkig waren er goede weeen te zien! Na een uur kwam de gynaecoloog langs en vertelde dat ik mocht blijven om te gaan bevallen. Om 19.30 kwamen de weeen om de 4 minuten, ik had toen ruim 3 cm ontsluiting, dat was wel balen. Gelukkig hadden ze een ligbad, dus heb ik in een warm bad kunnen liggen. De weeen kwamen steeds sneller, duurden steeds langer en deden meer pijn. Om 22.00 kwam er een verloskundige kijken, die zag dat ik het erg zwaar was, de weeen kwamen inmiddels om de 2 a 3 minuten en duurden ook bijna 2 minuten, dus een flinke weeenstorm. Helaas bleek ik nog maar 5 cm ontsluiting te hebben. Om 23.00 waren de weeen niet meer om te houden en ben ik uit bad gegaan, zodat ze me alvast een infuus konden geven, ik bleek toen 7 cm ontsluiting te hebben. Rond 23.45 werden mijn vliezen gebroken en ging het ineens erg snel! Ik had ook gelijk het idee dat ik persdrang kreeg, maar ik heb nog even mijn best gedaan om het weg te puffen, omdat ik niet wilde dat onze jongens op 2 verschillende dagen geboren werden... Op 5 februari om 00.05 had ik volledige ontsluiting (waarschijnlijk al een tijdje...) Na 3 persweeen werd Luc om 00.16 geboren, zonder scheur of knip! Na een aantal minuten waren er nog geen nieuwe weeen, dus de gynaecoloog kwam even kijken. Ik kreeg wat wee-opwekkers via het infuus, maar er kwamen nog steeds geen nieuwe weeen. Uiteindelijk hebben ze een echo-apparaat gepakt en bleek Stan dus dwars te liggen. Met zijn hoofdje bij mijn linkerzij, zijn voeten bij mijn rechterzij en zijn rug tegen mijn bekkeningang aan, volgens de gynaecoloog de meest ongunstige dwarsligging. De dienstdoende gynaecoloog was de draaispecialist van het ziekenhuis, maar zowel uitwendig als inwendig kon hij Stan niet draaien. Om 01.00 werd ik naar de OK gereden, gelukkig deed Stan het nog steeds goed in mijn buik, zodat er tijd was om een ruggenprik te zetten en we beide de geboorte konden meemaken. Om 01.52 werd Stan geboren! Luc woog 3450 gram en Stan 3330 gram en beide waren ongeveer 50 cm bij de geboorte. Ik heb vaak gehoord dat het wel bijzonder is om de 40 weken vol te maken en dan ook nog dat beide jongens het gewicht van een eenling hebben.
Wauw, ondanks je zware bevalling heb je een schitterende start van je 2-ling. 7 pond en krap-aan 7 pond. Gefeliciteerd! Groetjes van Kiki
hallo van harte gefeliciteerd met je tweeling, weet hoe bijzonder het is want heb zelf ook een tweeling. maar die van mij waren gelukkig wat kleiner en lichter. 40 weken is inderdaad zeldzaam, ik ben bevallen met 35 weken en 6 dagen. van harte en geniet van de twins. xxx jessey
van harte gefeliciteerd met jullie 2 zoontjes. Super dat ze het goed doen en een lekker gewicht hebben