We hebben van beide wat en ik vond het even geweldig. Bij de laatste wisten we ook niet wat het werd en heb ik de meisjes naam dus "over". Ik heb zo sterk een band met die naam, het gevoel die hoort bij ons en mijn enige dochter wil dolgraag een zusje , daarom zou ik een dochter wel leuk vinden. Maar het allerbelangrijkste is dat het goed gaat, dat heb ik afgelopen dagen wel ervaren, bloedverlies gehad( gelukkig goede echo, maar geen verklaring, misschien van laaggelegen placenta ). Dan vallen alle geslachtsvoorkeuren weg.( hoe klein ook)
Ik vind het niet erg als mensen voorkeur hebben voor geslacht. Mij lijkt een meisje leuk, maar mijn vriend lijkt een jongetje leuk. Wat het ook wordt we zullen het allebei leuk gaan vinden.
Gelukkig heeft bijna iedereen wel een voorkeur! Bij ons hielp het heel erg dat we een naam hadden bedacht van de week, die we heel leuk vonden. Nu kunnen we ons dat veel beter voorstellen en vind ik het bijna jammer als het een meisje wordt. Die jongensnaam is zo lief! Aan de andere kant, mijn zwager heeft net een kleintje en dat is een jongen, en verder zijn er nog geen baby's in onze ouderlijke gezinnen zeg maar. Een meisje is dan natuurlijk leuk verdeeld, maar er komen er vast nog wel meer. Onze VK is trouwens heel sceptisch over het zien van het geslacht. Alles leuk en aardig, maar we weten het toch niet zeker... Nou ja, dan houden we de mogelijkheden open, ook na de 20 weken echo.
Klopt helemaal; je zal de eerste niet zijn met een roze babykamertje bij wie het ineens tóch een jongetje blijkt (of andersom). En dat lijkt me toch wel even 'slikken', niet vanwege een 'teleurstelling' of de praktische dingen ofzo, maar gewoon omdat je je dan maandenlang op een meisje gericht hebt. Gelukkig weet ik écht niet wat het wordt !
nou hier was het anders heel erg duidelijk dat het een jongetje werd hoor ,geen twijfel over mogelijk Foto staat in mijn album
mijn man en ik hadden voorkeur voor een jongen ! met 14 weken zei gyn dat hij dacht dat het een jongentje ging worden, maar niet 100% zeker want was nog vrij vroeg om dit te zien... met 19 weken overduidelijk een jongen ! en we waren dolblij moet wel zeggen dat in de periode tussen het niet zeker weten en de 19 weken echo, ik toch ook soms naar meisjes kleedjes keek en dat ik het helemaal niet erg zou gevonden hebben om een meisje te krijgen ! cliché maar oh zo de waarheid : als het maar gezond is !
ik had totaal geen voorkeur. Maar ik VOELDE gewoon al vanaf dag 1 dat het een jochie zou worden. Tuurlijk had het net zo goed een meisje kunnen zijn hoor en had ik net zo mooi en fijn gevonden! Ik heb me ook gewoon ingesteld op beide geslachten, ook met kleertjes kopen en de babykamer maken. Als men me zei: tword vast een meisje! Dan dacht ik in mezelf, die is gek, tis echt wel een jochie! We hebben geen geslachtsbepaling gedaan, gewoon omdat het ook helemaal niets uitmaakte! Maar toen hij geboren was en de vlos zei, het is een jongen!, dacht ik meteen, Ja duh? Dat wist ik al lang! hihihihi, grappig toch!
Ik heb absoluut geen voorkeur. Zolang het maar gezond is. Mijn vriend heeft een lichte voorkeur voor een meisje. Eerst maar eens zwanger zien te worden
Bij mijn eerste wist ik van te voren het wordt een jongen. Ik voelde het gewoon. En ja na de bevalling bleek ik gelijk te hebben . Nu weer zwanger en weer heilig overtuigd van een jongen, ben ook precies hetzelfde zwanger en zelfde kwaaltjes Het leek me ook zo leuk 2 knullen, Nu wilde mijn man het geslacht graag weten van te voren dus een echo gehad gister. Blijkt het een meisje te zijn. We zijn helemaal in schok, als je van iets overtuigd denk te zijn en het is niet zo voelt heel raar, maar ook zo super! Ik ben echt zo blij dat we het voor de tweede keer mogen meemaken en ja als ik heel eerlijk ben ben ik natuurlijk ook super blij met een zoon en een dochter. Nu nog even goed doorgroeien en dan kan mijn geluk niet op.
een voorkeur hebben is niet erg, dat is toch je gevoel? daar hoef je je nooit voor te schamen/verantwoorden. bij de eerste was ik ervan overtuigd dat het een meisje zou zijn, mijn man dacht een jongen en het is dus een jongen geworden. Natuurlijk waren we helemaal blij. Bij de tweede droomde ik en zag ik mezelf lopen met 2 jongens aan de hand, dat gevoel was heel sterk en jawel, weer een knul. Nu is de derde in aantocht en heel veel mensen zeggen: je wil nu zeker wel een meisje. Maar ik moet je eerlijk zeggen dat ik juist nu helemaal geen voorkeur heb. Tja, een meid is leuk want dat kennen we nog niet maar een knul is ook weer helemaal prima, ik heb al twee van die schatten! Als ik zou moeten kiezen zou ik dat niet kunnen, maar gelukkig is de keuze voor J/M al gemaakt bij het prille begin vaak wordt op het uitspreken van een voorkeur net zo gereageerd als op het ""verklappen"" van het geslacht als je dat weet. Wij hebben er beide keren dat we wisten wat het geslacht was, geen geheim van gemaakt, maar zelfs mensen die er specifiek naar vroegen: weet je al wat het wordt?, reageerde toch enigszins verbaasd als wij dan gelijk zeiden: ja een jongen! "oh, zeg je dat gewoon?" zeiden ze dan, waarop ik zei: " je vroeg er toch naar?" groeten esther
Hoi! Toen ik net zwanger was, hoopte ik dat het een meisje zou zijn. Waarom weet ik eigenlijk niet, misschien omdat het vertrouwder zou voelen.. Met de 20-weken echo was echter duidelijk te zien dat er een jongetje in mijn buik groeide en ik was meteen supertrots! Vanaf het moment dat ik het wist was ik er super blij mee en ook nu na de geboorte van Kyano ben ik zo blij met ons mooie ventje! Een voorkeur is logisch maar zodra de kleine geboren is hou je onvoorwaardelijk van hem of haar! Geniet van je zwangerschap!
hooii.. In het begin was ik er heilig van overtuigd dat het een meisje werd en keek ook alleen maar naar meisjes dingen en bedacht alleen maar meisjes namen. Met de pretecho bleek het toch echt een jongetje te zijn maar ik was absoluut niet terleurgesteld..(alleen in de kleren die ze voor jochies hebben vind ik minder) Het wordt ons stoer jongetje dat net als papa een fanatieke honkballer wordt. ben ontzettend blij met mn jongetje
Ja hoor, natuurlijk is het oke om een voorkeur te hebben. Ik heb altijd gedacht dat ik een meid zou krijgen als eerste, en dat leek me ook het leukste. Toen ik hoorde dat we een jochie kregen, moest ik wel heel erg wennen. Nu zou ik er weer moeilijk aan moeten wennen als het toch een meisje blijkt te zijn. Ik kan het me ook niet meer voorstellen. Ik wil dolgraag een jochie!
Wij hebben altijd gedacht dat ons eerste kindje een jongetje zou worden. Vraag me niet waarom ! Ik denk dat we daarom ook een lichte voorkeur voor een jongen hadden; in onze fantasie was het altijd een kereltje geweest! Helemaal in het begin van mijn zwangerschap bleef deze overtuiging bestaan, tot ik rond de 11-12 weken ineens een "meidengevoel" kreeg. Ik voelde op een of andere manier aan dat het een meisje zou gaan worden, en heb zo langzaamaan mijn fantasie aangepast aan een meisje. na een paar weken was het zelfs zo dat mijn voorkeur was omgeslagen naar een meisje! De pretecho die we met 17,2 weken kregen was dus errug spannend. En wat bleek: een echte meid! Bij mijn vriend was al die tijd wel het gevoel blijven bestaan dat het een jongen zou worden. Natuurlijk was hij superblij toen hij zijn kleine meisje zag, maar hij heeft er wel een paar dagen aan moeten wennen. Niet aan het feit dat hij een meisje zou krijgen, maar wel aan het feit dat hij (nu) geen jongen zou krijgen... Liefs!
Ik heb eerlijk gezegd een lichte voorkeur voor een jongentje, en mn vriend heeft een lichte voorkeur voor een meisje haha. Een van ons krijgt in ieder geval zn zin. Ik moet wel zeggen dat de voorkeur steeds minder wordt. In het begin dacht ik echt van: het is een jongen, en nu denk ik meer dat het allebei heel leuk is. Ook bij mij komt de voorkeur door de familiesituatie. Mn schoonzus heeft al een dochter, en is nu zwanger van nog een meisje, dus een jongen zou leuk zijn voor de afwisseling. Nog 4 nachtjes slapen en dan weet ik het (zaterdag geslachtsbepalende echo).
Och wat je ook denkt, als het er eenmaal is dan maakt het je niks meer uit volgens mij Wij dachten bij onze eerste de eerste weken allebij dat het een meisje zou worden. WAs niet echt een voorkeur, maar het bleek een jongen en ik was er dolblij mee! Voor ik zwanger raakte van de 2e had ik echt zo'n beeld in mijn hoofd van 2 broertjes, dus misschien een voorkeur voor weer een jongen, maar nu ik een heel leuke meid als oppaskindje heb zie ik weer dingen die me zo leuk lijken.....Dus vandaag riep ik uit, IK WIL EEN DOCHTER! Maar weet je, als ik zoals gisteren een echo heb dan sta ik er helemaal niet bij stil 'wat' het is....Ben alleen maar zo verliefd op dat wezentje op het scherm. Mijn voorkeur wisselt dus nogal. Zolang je niet teleurgesteld bent als het wat anders word is een lichte voorkeur niet erg denk ik. Is pas erg als je je zoon gaat verwijten dat hij geen meisje is of andersom, want dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik hoopte van begin af aan al dat het een meisje zou worden, mijn vriend was er vol van overtuigd dat we een jongetje kregen, We hebben zelfs een weddenschap gedaan. Maar we krijgen dus een meisje.! Als het een jongen was geweest was ik ook super blij geweest.. Als het maar gezond is natuurlijk..
Hay meiden Mijn eerste was een jongetje en ik was daar super blij mee. Met mijn 2de dachten ze dat het een meisje zou worden 70% kans zij de arts. Later hebben we een 3d echo gemaakt en bleek het een jongetje te zijn. Ik was natuurlijk wel een beetje teleur gesteld en het duurde even voordat ik er overheen was. Het was niet omdat ik niet nog een jongetje wilde maar meer omdat ik verwachtte dat het een meisje zou zijn. Hij is inmiddels 2 en ik zou hem voor geen goud willen ruilen! Wij gaan inmiddels voor een 3de, meisje of jongetje maakt niet uit! groetjes gemma
Mijn man is er heilig van overtuigd dat het deze keer een meisje word, en ik zou dat ook erg leuk vinden... Een jongen en een meid, wat wil je nog meer! Maar een jongetje is net zo welkom hier! Mijn moeder zei tegen me toen ik verteld had dat ik zwanger was: "Deze keer "bestel" ik een meisje, hoor..." Ze heeft 4 kleinkinderen, allevier jongens... We zullen zien....