Bij mijn 1e was ik ook zo hoor; het wordt echt vanzelf minder (ook al kan het een paar jaar duren haha). Bij mijn 2e ben ik gelukkig een stuk relaxter. Dus ... het komt ooit goed met je ! Een pscholoog of iets dergelijks vind ik een beetje overdreven voor dit hoor.
er is dus nog hoop GELUKKIG MAAR (iemand zei hartmonitor hihi ja soms zou het wel fijn zijn maar dat valt volgens mij in de categorie TE VER hahahaha)
als jullie er eentje vinden, laat me het ff weten hahahahhahaa lijkt me een heerlijk idee! Ja ik heb ook sterk overwogen om een babyfoon met camera te kopen maar ik heb er al 1 van ruim 80 euro en ik heb eigenlijk het geld niet voor zulke dingen. plus dat ik denk dat het wel snel weer overgaat als ze ouder wordt en het dus voor korte periode is... tenminste, dat HOOP ik
hee thanks! ...heb m net even besteld! alleen denkik dat ik dan toch stiekem ga kijken ...je weet natuurlijk nooit of hij niet stiekem kapot is gegaan of dat ik hem niet goed heb gelegd of datie is gaan verschuiven onder het matras... haha ooh k ben echt erGG!
Ik heb juist express geen babyfoon gebruikt (sinds ie in een groot bed ligt en verder van onze kamer af ligt pas in gebruik genomen maar staat vaker uit als aan) en ook geen nanny care e.d. je maakt jezelf helemaal gek met al die dingen joh! Ik zou steeds in die camera zitten kijken of dat apparaat checken ed. ik vidn het juist stressverhogend.. haha Ik probeer (wat niet altijd lukt maar wel meeste van de tijd) toch gewoon vertrouwen te hebben en daar rust in te vinden....
Ik vind het heel herkenbaar hoor. Het is alleen wel een stuk minder erg geworden. Ben nog steeds wel bezorgd, maar niet meer zo erg dat ik er buikpijn van heb zeg maar. Ik heb toen ook een nanny care besteld. Ik heb echter dezelfde avond nog een e-mail gestuurd om het ding af te bestellen. Volgens mij word je alleen maar zenuwachtig van dat ding. Zou ik iedere keer gaan checken of 'ie het nog wel doet, kan ik beter gaan kijken of mijn meisje het nog wel doet Ja (zucht), het hebben van kinderen is het mooiste wat er is (voor de meeste mensen dan). Maar omdat je zoveel van ze houdt, maakt de gedachte dat ze iets overkomt je alleen al gek. Dat vind ik soms wel moeilijk. Ik had dat niet van mezelf verwacht.
Hoi meiden, Heel herkenbaar allemaal. Wij hebben wel een nannycare gekocht nadat onze oudste zoon na een ademstilstand gereanimeerd was (hij was toen 2 maanden oud). Misschien gaf het een soort schijnzekerheid maar wij voelden ons er toch prettiger door. We hebben nooit last gehad van vals alarm. Hij is maar een keer afgegaan en dat was toen ook terecht (toen moest hij direct naar het ziekenhuis) Liefs, josie
Nee ik herken het niet in deze hoedanigheid. Ik heb 1 keer gehad dat ik schrok. Normaal is ie altijd tussen half 7 en half 8 wakker 's ochtends. En die ene keer schrok ik om half 9 wakker en dus mijn kind nog niet gehoord. Ik heb mn vriend laten kijken... Maar ik heb dan ook geen verhalen in mijn omgeving waarbij het is misgegaan. Ik kan me voorstellen dat jij er wat huiverig voor bent, aangezien het zo dichtbij je gebeurd is. En wat Imd zegt, babyfoons werken bij mij ook stressverhogend, dan ben ik continue met dat apparaat bezig.. nee ik heb vertrouwen dat het goed gaat, anders maak ik mezelf helemaal gek.
maar stel nou dat jij het vertrouwen hebt dat het goed gaat en je wil eigenlijk kijken maar je denkt; nee het zal wel goed gaan en je laat hem lekker slapen. vervolgens gebeurt er WEL iets ergs... dat zou je jezelf nooit vergeven. niet om je bang te maken ofzo Maar zo denk ik dus steeds. Ik kan me wel inhouden, maar dan denk ik; stel dat ik me inhou en er WEL wat gebeurt, dan geef ik mezelf de schuld...
Josie daar moet ik echt niet aan denken als je dat overkomt, ik zou dan daarna echt neurotisch worden ook! Kon je vlak daarna nog rustig slapen enzo? hartmonitor, grote ramen, alarm, infraroodcamera's, sms-functie, alles zou ik dan nodig hebben om normaal te blijven doen. Ik volg mijn gevoel nu gewoon, als ik ff wil kijken, doe ikdat, en anders hoeft het niet, niet dat het nodig is geweest tot nu toe, maar goed, als ik niet ga kijken als ik eigenlijk wil, kan ik zowiezo niet slapen, dus dan ga ik toch maar ff spieken bij het kereltje, die dan altijd heeeeeeeerlijk ligt te slapen.
Je kan zien of de battarijen het nog doen, de lampjes gaan namelijk knipperen als je hem aan zet. Als de battarijen op zijn, geeft hij een piep singaal. De battarijen zijn bij ons pas 1 keer leeg geraakt in 14 maanden tijd. Ook is het matje erg gevoelig, dus ligt je beeb er niet helemaal op, dan reageert hij toch. De bewegingen geeft hij weer met een lampje. Er zit evt. een lang verlengsnoer bij om het apparaatje dichter bij jou te leggen (doen wij niet). Verschuiven doet ie niet hoor... Als je het mij vraagt is dit een product wat elke ouder moet hebben.. Mij werd door de artsen ook afgeraden een nanny care te kopen. Omdat ik over bezorgd zou worden dan. Ook omdat hij weleens vals alarm zou geven. Is hier nooit gebeurt. Rosalie heeft een hersenbloeding gehad en stopte toen met ademen. Mijn kind in bed leggen zonder enige controlen leek mij daarom ook gekke werk. Ik vind het echt heel fijn. Een baby foon gebruiken wij niet. Hebben wij in het begin gedaan, maar werden van elk zuchtje wakker.....Ik hoop dat de nanny jou ook zoveel rust geeft als dat het ons geeft... Heb je hem al binnen en gebruikt?
nou als mijn kindje zoiets had meegemaakt had ik er ook heeeeeeel anders over gedacht hoor vind ik jou nog heel kalm bij denk ik
Ik raad de nanny aan alle vrienden aan hoor. Ook bij gezonde beebs. Tenslotte "was" mijn dochter ook gezond verklaard.
Tja, zo kan je natuurlijk alles omdraaien en daardoor klinkt het verwijtend. Laten we het erop houden dat jij er behoefte aan hebt om vaak te gaan kijken en een ander (waaronder ik) de behoefte heeft om vertrouwen te hebben. Wat beter is laten we maar in het midden
@vrouwpoohbeer Maar stel nou dat je gaat kijken en hij ligt lekker te slapen. Jij gerust. Vervolgens gebeurt er een half uur later wel iets. Denk je dan: ik ben in ieder geval nog wezen kijken of had ik NOG een keer moeten kijken, dan had het niet gebeurd? Ik denk namelijk dat je je als moeder altijd schuldig voelt als er iets met je kind gebeurt, het maakt niet uit hoeveel je bij m kijkt. Daarom heb ik dat voor mezelf afgesloten en vertrouw ik erop dat het goed gaat. Anders maak ik mezelf helemaal gek en dat lijkt me ook niet goed voor mn kind.
Nee herken ik niet, ik kijk eigenlijk nooit als hij slaapt. Ja een enkele keer maar dat is meer het feit dat ik dan verbaasd ben dat hij 's middags zolang slaapt terwijl hij regelmatig maar 45 min. slaapt. Ik heb het eigenlijk ook niet echt gehad, in het hele begin misschien een beetje en heel af en toe gaat het wel door mijn hoofd maar ik ga nooit boven zijn bedje hangen. Ik weet voor mijn gevoel dat het goed zit en daar ga ik vanuit. Ben heel erg nuchter met alles en ben blij dat ik me niet zoveel zorgen maak want anders maak ik mezelf helemaal gek.
Ik heb voor mezelf bepaald dat ik 2 keer mag kijken. De eerste keer als hij net slaapt en ik meestal net uit bad kom. (Maar dat is meer omdat ie er zo lief uitziet als ie slaapt.) De tweede keer is voordat ik naar bed ga. Dan spiek ik nog even om het hoekje. ik heb het soms ook heel erg maar ik probeer het altijd maar te relativeren,zo van. Als er iets mis gaat dan gaat het mis en daar kan ik dan toch niets aan veranderen.waarom je zorgen maken om dingen waar je geen invloed op hebt. Mijn kindje slaapt veilig en meer kan ik niet doen. maar ik ken de angsten maar al te goed hoor....