hi meiden ik heb vandaag me punctie gehad en moet zeggen wat viel dat tegen ik had er echt last van en nu nog maar doe nu lekker rustig aan word vrijdag tussen 9 en 10 gebeld voor de terug plaatsing had alleen weinig eitjes maar 3 maarja 1 is er al genoeg me rechter eierstok maakt geen eitjes dus moet het hebben van me linker nu maar duimen dat ze bevrucht raken groetjes sabine
Sabine, 3 eitjes is idd niet heel veel, maar zoals je zelf al zegt, je hebt er maar 1 nodig. Ik duim voor je voor vrijdag!
Sabine, sorry ik wist niet dat je vandaag je punctie had. Het valt best tegen he, maar je vergeet het ook wel weer snel. Als ze nou alle 3 bevrucht worden en mooi doordelen is het een mooi aantal hoor. Je ziet het aan mij, 9 bevrucht en nog maar 2 die normaal doordelen. Ik ga voor je duimen meis, spannend. Pfff ik weet niet of het door de Utrogestan komt maar ik ben zo verschrikkelijk chagrijnig. Hebben jullie daar ook last van?
Nee ben niet chagrijnig... maar heb wel al de hele dag last van een soort van maagpijn. Net alsof je heel veel last hebt van "gas", maar het er niet uit wil... vervelend, verder voel ik me prima. Wel erg moe!
Ik post normaal hier nooti, maar lees altijd mee. Hopelijk vinden jullie het niet erg dat ik dit nu post. Ik wil jullie allen een hart onder de riem steken. liefs a jaren van tobben, spuiten, mislukte IVF pogingen is het dan eindelijk, eindelijk zover: Wij verwachten ons kindje, mijn man en ik en mijn zoon krijgt een broertje of zusje. Wie had dat ooit gedacht, wij en zeker ik in ieder geval niet! Zoveel verdriet en zoveel pijn en teleurstelling moeten verwerken de afgelopen drie jaar. Iedere doemscenario leek voor ons ontworpen te zijn, nergens ontsnapten we aan: Afgesloten eileiders, man die door aandoening een periode niet kon ejaculeren en als dat al gebeurde was het een druppel. Eindelijk na 2 jaar mochten we aan de IVF beginnen en waar we hoopvol aan begonnen eindigde afgelopen mei in een enorm anti climax. Mijn man kreeg de nacht voor de punctie een epilepsie aanval en kon dus niet produceren. We verwerkten deze enorme teleurstelling en gingen hoopvol in augustus voor de 2de poging, die werd al na de uitgangs echo afgebroken want ik bleek Graves te hebben. Het zat ons niet mee, maar we bleven optimistisch en hoopvol, de volgende poging kan gewoon niet misgaan. In januari van dit jaar eindigde deze poging ook tot onze ( en van de artsen verbijstering weer in een anti climax omdat mijn man weer een epilepsieaanval kreeg avond voor de punctie. Zenuwen? Misschien, maar feit is wel dat we super ontspannen waren en het dus totaal niet hadden verwacht. We dachten : de bliksem slaat nooit 2X op dezelfde plek in. Wel dus! Voor het ziekenhuis was ook intussen 'de maat vol'. Er werden andere maatregelen genomen: man's sperma word ingevroren, mits het van goede kwaliteit is. We leefden naar 2 data toe: het inleveren van het sperma en de dag dat we de uitslag zouden horen, dat was vandaag. Tussen door nog een gezamelijk verjaardagsfeest gevierd, want hij in februari en ik in maart jarig. Ik weet dat ik nog dacht: oh stel je toch eens voor dat we dat als verjaardags cadeau zouden krijgen. Als klap op de vuurpijl vertelde mijn zusje op 14 fevruari dat een man tegenover haar ineens over mij begon, die man kent mij niet en ik hem ook niet, hij zei letterlijk tegen haar: zeg tegen je zus dat ze zich geen zorgen moet maken over haar kinderwens, ze zal nog 2 kinderen krijgen. De dag daarop ( en beiden is geen woord van gelogen) kreeg ik een smsje van een vriendin: meid, ik heb over je gedroomd, dat je zwanger bent. Ik weet nog dat mijn man en ik er om moesten lachen. Ik wilde het nog op deze site plaatsen maar dacht: ga nou niet voorbarige conclusies trekken. Achteraf vind ik het spannend en griezelig tegelijk dat dit op die 2 dagen aan mij is verteld. Gisteren heb ik getest, meer om het zh vandaag te vertellen dat ik op CD 46 zit en nog steeds niet ongesteld ben en of ik daar iets voor kon krijgen.Deze was tot mijn verbijstering positief, iets wat ik pas na vanochtend geloof. Ik heb in het zh weer positief getest en ook op de echo was onze kleine frummel te zien, 6 weken en 2 dagen oud is onze kleine doorzetter. Precies papa en mama, vol optimisme heeft hij zich een weg gezwommen naar zijn wederhelft de eicel en zich gaan nestelen in mijn baarmoeder, precies waar hij hoort. Het is een heel verhaal geworden, maar voor mij is bewezen dat wonderen bestaan. Lieve meiden die al zo lang proberen, ik gun jullie hetgeen mij uiteindelijk is gebeurd: een wonder op het moment dat je het niet verwachtte. Als ik altijd zoiets las was mijn gedachte: zoiets gebeurt anderen, niet mij. Bij mij kan dat niet want mijn eileiders zitten potdicht. Maar onze kleine survival heeft het toch mooi geflikt en heeft zijn doel bereikt. Ik hoop dat alle wachtende en hopende meiden ook dit geluk mogen meemaken. Liefs.... Een dolgelukkig en verdwaasd Smoeltje...
Goh smoeltje! Wat een verhaal zeg! Zoveel tegenslag, maar daarna ook zoooooooveel geluk! Wat een wonder! Nog maar ruim 6 weken oud, maar wat zul je al trots zijn op dit hummeltje! En wat griezelig dat die man dat zo ineens zei! maar hij heeft dus gelijk gehad. Kende je zus die man wel!? Was het op een verjaardag ofzo? Mijn oudste zus heeft af en toe ook van die ingevingen en laatst dacht ze ineens, oh als mijn middelste dochter toch eens van de trap valt! Zo ineens, omdat haar middelste nog wel een pechvogel is! En een paar uur later lag ze onderaan de trap! (gelukkig niks ernstigs) Toen ik mijn familie vertelde dat het dus bij ons niet spontaan ging lukken en we voor ICSI moesten gaan, toen was iedereen een beetje van slag, behalve mijn zus. Ze zei; ik vind het heel erg voor jullie hoor, maar het komt allemaal wel goed! Ik heb zo'n rustig gevoel bij jullie, dus jullie krijgen echt wel kinderen! Ik zei al tegen haar: Ik hou me heeeeeeeeeeel erg aan jouw gevoel vast hoor! En nog iets...ik heb heeeeeel sterk het gevoel dat we ooit een tweeling krijgen! Snap zelf niet waarom! Ja, omdat er misschien 2 emmie's terug worden geplaatst, is de kans ook groter, maar als ik er aan denk, aan dat ik ooit zwanger mag raken, denk ik altijd aan een tweeling! hihi! Ben zelfs al namen aan het bedenken voor een tweeling! whahaha! Loesie...RUSTIG BLIJVEN! Ik hoop gewoon dat ik zwanger raak, kan me niet schelen van wat (ja, wel van een kindje natuurlijk, maar jongen of meisje!) of hoeveel! Zo...dit was even een loos verhaal, maar als ik eenmaal aan het typen ben! Sabine, houdt moed meis! Het worden vast toppertjes! Lisa, wat een teleurstelling zeg! Ik duim voor een wondertje, toch lekker zwanger! Maar een late positieve test! euh...ga ff lezen weer! Liefs Loesie
Smoeltje wat een fantastisch mooi verhaal en van harte gefeliciteerd met dit gigantische wonder. Inderdaad wat zul je trots zijn. Ik hoop dat wij het allemaal hier mogen meemaken. Lief dat je het wilde delen.
@smoeltje; wow wat een vreselijk mooi en hoopvol verhaal zeg. Dank je wel dat je die met ons wou delen. Ik hoop dat een aantal meiden hier kracht en moed uit kunnen halen. @loesie; helemaal geen loos verhaal hoor; daar is dit forum toch juist zo heerlijk voor? Hoe suf en raar je vragen/ideeen of antwoorden soms ook mogen zijn. Niemand (nouja, niet veel mensen) hier zullen je veroordelen. En als jij alleen maar droomt over tweelingen waarom zou het niet gewoon zo kunnen zijn? Ik heb altijd 'geweten' dat ik niet zomaar zwanger zou zijn, maar dat er uiteindelijk wel een kindje komt. Nou, dat ik inderdaad niet zomaar zwanger ben geworden kopt; zijn al 3 1/2 jaar bezig; ligt aan manliefs zwemmers. Nu uiteindelijk wel zwanger na ICSI. Dus, niet zomaar je dromen aan de kant zetten hoor. Heel veel succes met je ICSI en bedenk je (ook al hadden we het liever op de natuurlijke weg gehad) dat je op deze manier heel bewust bezig bent me het creeeren van jullie wondertje. Vraag lekker op tijd om foto's (ik heb ze al van de punctie en de terugplaatsing; eerder kan gewoon niet). Dat zo bewust meemaken dat kunnen 'gewone' stellen niet. Heel veel kracht en een knuffel van Lena
Dankjewel Lena, lief van je! Ik heb ook precies hetzelfde gevoel als jij gehad. Dat het bij ons niet spontaan zou gaan. Daarom zijn wij in ronde 8 al naar de ha gegaan. Had zo'n rotgevoel. Als alles goed was geweest hadden we nog lekker een jaar door geklust hoor, maar we kwamen er daarom wel achter de de zwemmers van vriendjelief ook niet goed waren! Heeft ons een hoop onzekerheid bespaard! Fijn dat je wel altijd het gevoel hebt gehad dat je kinderen zou krijgen! dat ontbreekt bij mij soms! Maar dat heeft mijn zus dan weer, haha! Hoe bedoel je dat ik foto's moet vragen?! En ik ben het met je eens hoor, over dat wij heel bewust met ons wondertje bezig zijn! Heb weleens gezegd, dat ik helemaal niet zeg dat mensen die spontaan zwanger raken niet minder blij zijn, maar die beseffen minder wat voor wonder het is! Mocht ik zwanger zijn, dan ben ik binnen 2 seconden helemaal verliefd op onze frummel! Liefs Loesie
Hoi, je moet natuurlijk helemaal niets , maar ik heb bij elke echo die er werd gemaakt (zowel tijdens follikelmetingen, als de punctie als de terugplaatsing) gevraagd of ze een afdrukje van de echo wilden maken. Ze zijn toch met dat echo-apparaat bezig dus even op 'Prnt Scrn' drukken moet makkelijk kunnen, toch? Liefs Lena
hoi meiden, vanmorgen weer getest, en hij was zo als verwacht negatief. m'n ongie is ook al onderweg, met wat bruinverlies, buikpijn en hoofdpijn. en dat precies 14 dagen na de tp. vanmorgen gelijk ziekenhuis gebeld om de uitslag door te geven, en de nieuwe cryo poging in te plannen. de recepten worden opgestuurd, en cyclus dag 18 begin ik weer met het spuiten van lucrin, en dan cyclusdag 1 met progynova en dan 2 weken later de echo. we gaan weer het zelfde ritueel in, spuiten, slikken en noem maar op. het is weer een klap in m'n gezicht maar kan het hebben. de vorige keer was veel meer hel. nu ff rust aan m'n lijf, en dan weer toeleven naar de 1e spuit. hoe blij kan een mens worden om zichzelf te gaan spuiten. maar we moeten wel, alles voor een klein baby'tje. x lisa.
Nogmaals heel veel sterkte Lisa. Ik vind het knap dat je weer zo snel opkrabbelt. Heel veel sterkte meis.
Lisa, hier ook nog maar, erg shit voor jullie dat het niet gelukt is, maar ik vind je een topper. En je weet het de aanhouder wint! Dikke kus!
Lisa, wat goed dat jullie direct de kracht weer vinden om door te gaan! Even rustig aan doen he?! Zet hem op! Lena, ik bedoelde het ook niet zo hoor, haha! Maar snapte het niet. Maar dat is inderdaad wel heel interessant, als je daar foto's van hebt...Ga dat dan ook eens vragen! Bedankt voor de tip! Liefs Loesie
dank je meiden, @zoe, half apr. cryo tp, zitten we waarschijnlijk samen op het bankje, gezellig @ tja de kracht om gelijk weer door te gaan, voor m'n gevoel wil ik ook gelijk weer doorgaan, dan blijf je tenminste overeind staan. stil staan en niet bezig zijn lijkt me gewoon zo erg. ik doe het nu ook ff lekker rustig aan, en over een dagje of 20 beginnen we dan weer. dan is de tp toch pas weer tegen eind apr, en dat klinkt nog zo ver weg. x lisa.