Voel me zo vreselijk... Mijn meisje is van het bed gevallen.

Ik begrijp dat je je superschuldig voelt, mij is het ook overkomen, rond dezelfde leeftijd. mijn zoontje begon toen te teigeren, en dat wist ik niet.

het is iets wat bijna iedereen een keer overkomt, gelukkig heeft je meisje niks en is ze lekker vrolijk.

Voel je niet schuldig. En leg je kindje maar lekker in haar bedje als je even wat moet doen.

groetjes, Miranda

 

Oei arme Emma.
Kan me voorstellen dat je je schuldig voelt, maar volgens mij overkomt iedere moeder wel eens zoiets.
Je weet dat je er op moet letten, maar het is zo snel gebeurd.

lekker knuffelen vandaag om het goed te maken

 

Is mij ook een keer overkomen...Hij kon ineens tijgeren.
Helaas had hij wel zijn sleutelbeentje gebroken. Gelukkig heeft hij er niet lang last van gehad. Maar het was wel heel zielig. En ik voelde me enorm schuldig.

 

ow meis niet schuldig voelen hoor dat overkomt bijna iedereen wel eens. alles is goed met je meisje dus weer een leer momentje voor je

 

Pff je bent je vast rot geschrokken... proberen niet té schuldig te voelen.. het kan iedereen gebeuren!

Pfff nu krijg ik het warm want K. ligt op het moment ook te slapen in mijn bed.. al is die een stuk jonger.. ik ga toch maar eens even kijken!

 

meid ik begrijp dt je je schuldig gevoeld, ik heb het zelf ook een keer gehad dat ze van de bank is gevallen, volgens mij gebeurt iedere ouder het wel een keer. en dan letten we voortaan alleen maar beter op!
xx

 

aahh arme emma!

nou meis, zal ik nou wat opbiechten?

ik had Romy met 2,5 maand in een reiswiegje op een logeerbed bij iemand waar ik sliep. reiswiegje was tot 3 maanden uiterlijk en Romy liep al voor en was groter dan de doorsnee baby dus ik zei die dag nog tegen mn vriend: we moeten ff campingbedje gaan halen.

nou toen heb ik het geweten hoor. ik hoorde geen klap maar ik lag in bed smorgens en hoorde haar ineens gillen, echt keihard. dus ik sprong op en rende naar haar kamertje waar ze lag.

jahoor... op de grond! helemaal spartelen en doen en krijssen.

nou je voelt je als moeder vreselijk! en ik weet zeker dat het mij meer pijn deed dan haar hahaha dus k heb zeker een half uur met haar in mn armen gezeten en geknuffelt tot ze stil was, daarna fles gepakt en haar lekker een flesje gegeven, toen viel ze in slaap en mn vriend heeft hetzelfde uur nog een campingbedje gehaald hahaha.

ik heb haar niet meer losgelaten tot er een bedje was waar ik haar in kon leggen.

dus zo heeft iedere moeder zn stomme dingen!

welke moeder heeft bijvoorbeeld bij de eerste keer nagels knippen niet de halve vinger meegeknipt?

ikke wel en ik huilde harder dan haar hihi

dus koppie op meid! het is effe schrikken voor beide maar je kindje huilt meer van de schrik dan van de pijn hoor!

Liefs Vrouwpoohbeer

 

je moet je zeker niet schuldig voelen. ze gaat nog veel vallen. ik weet dat je geschrokken bent.

ik had isa ook bij ons op bed gelegd en is ook uit ons bed gevallen. maar er is gelukkig niets gebeurd.

 

Schrikken he? Ik heb mijn dochter met 9 maanden oud van de commode laten vallen; dat is nog hoger dan een bed! Ik deed een stapje naar achteren en had mijn hand bij haar, maar toch ging ze! Ze had gelukkig alleen maar een schaafplekje op haar hoofd. Ik had toen in paniek meteen de dokter gebeld, maar werd door de assistente al gerustgesteld. Ik was schijnbaar niet de eerste . Zij had haar kind bijv. in bad een keer laten glippen. Maar ik heb toen de hele dag door zitten brullen! Wat voelde ik me slecht (en nu weer nu ik er weer aan denk ).
Inmiddels is ze 6 en ik heb nog meer domme dingen gedaan. Ze ging toen ze 2 was een keer op de buggy staan en ik lette niet op; toen klapte ze met haar kin op de tegels; hechtpleisters (en dus litteken op kin) en stukjes van 2 kiezen eraf. Een jaar later liep ze op haar slippertjes en eigenlijk was ze er al een paar keer mee gevallen dus ik had die dingen gewoon weg moeten gooien. Op die slippertjes glijdt het arme kind uit en valt op haar wenkbrauw tegen een stenen bloembak...nu hechtingen en weer een litteken .... Nu maar hopen dat Jeugdzorg niet op de stoep staat morgen na deze opbiechtingen... Gelukkig zie je niet zoveel meer van de littekens, maar ik zie het nog steeds voor me.

 

Erg he? Dat is idd schrikken, maar inderdaad gebeurt het iedereen wel eens...
Onze dame is pas nog van de bank gevallen; je let even niet op en dan gebeurt het....
Gewoon vandaag proberen te genieten van het lekkere weer en weten dat het iedereen wel overkomt!

 

Ja hoor, hier is er een van het bed gevallen en de ander van de bank! Ben ik zelf op de eerste dag dat ik met de baby's thuis was uit het ziekenhuis met Julian van de trap gevallen. (hij heeft er gelukkig niks van gemerkt ik viel op mijn kont en had hem stevig tegen mij aan vast). En zijn ze allebei met de wipstoel omgevallen (het zijn zo van die bezige mannetjes haal ik even brood uit de keuken en lagen ze al ondersteboven.

@vrouwpoohbeer: ik moest zo lachen toen ik dat las van die eerste keer nagels knippen, ik knipte natuurlijk ook gelijk in zijn duim! En huilen (mama dan). Sindsdien knipt papa de nageltjes want mama durft niet
Ik hoor nog heel regelmatig van mijn vriend (en dat vertelt hij dan ook uitgebreid aan iedereen ) dat ik nog harder moest huilen dan de kleine.

Kortom: het overkomt iedereen wel eens, en inderdaad wij voelen ons daar veel rotter bij dan die lieve baby's die alles schijnbaar gelijk weer vergeten zijn!

 

Ik geloof dat het bijna iedere moeder wel eens is overkomen. Mijn dochter is ook rond dezelfde leeftijd van ons bed gevallen. had voor de zekerheid nog kussens langs het randje gelegd zodat ze er niet af kon vallen. Ze kon alleen nog maar van buik naar rug, maar is er zo over heen gerold. Ik schrok me kapot. Was op haar kamer bezig het bedje op te maken. 2 sec later gelijk een brul. Daar lag ze op haar buik. Het ergste vind ik nog dat ik niet weet hoe ze gevallen is (op haar hoofd/buik/rug/zij?) Gelukkig snel getroost en geen schade. Maar ooowww...wat heb ik me vreselijk schuldig en ellendig gevoeld. Krijg er nog kippenvel van!

Gelukkig bij jou kleintje ook geen schade.
Maar ik snap dat je je schuldig voelt! Lekker veel knuffelen, dat ben je haar wel verschuldigd

 

Ik weet niet hoe dat zit, maar kijk je uit voor een hersenschudding. Soms hoef je daar weinig van te merken aan het kindje maar wordt er door bijv. de huisarts toch geadviseert om het kindje 's nachts even een paar keer wakker te maken.
Ik denk dat iedere ouder dit wel eens is overkomen of zal overkomen.

 

Mijn zoontje is in 3 weken tijd 3 keer gevallen. 1 x van de bank. Hij zat omringd door veel kussens maar kroop ineens naar voren toen ik even 2 seconden niet keek en viel zo op de grond. Ik wist toen niet eens dat hij kon kruipen. Dat was zijn eerste keer. 2de en 3de keer was hij omgevallen in zijn wipstoeltje. Toen was de tijd om het wipstoeltje weg te doen.

Je voelt je idd schuldig, maar elk kind valt weleens. Straks als ze gaat lopen zal het veel vaker voorkomen. Daar doe je niets aan.

 

Meid kan me voorstellen dat je je schuldig voelt maar het gebeurt eigenlijk iedere moeder wel eens dat zo een soort ongelukje gebeurt.
Kinderen zijn zo snel en doen onverwachte dingen dat dit soort dingen in een klein hoekje zitten
Gelukkig is je kleine meid ok die kunnen vaak wel wat hebben .

 

hihi ik heb ook netzolang gewacht tot ze me open krabte voor ik haar nageltjes durfte te knippen en dan ook heeeeeeel voorzichtig!

gelukkig was ze erg lief en hield ze zich stil (terwijl ze geconcentreerd naar de tv keek) haha

 

Als je nog meer van dit soort foutjes wil lezen, moet je eens kijken bij "na de bevalling" Daar heb ik pas een topic geopend met de naam: "beginnersfouten schuldgevoel" Die heeft inmiddels zes pagina's. Dan zul je zien dat echt iedereen weleens zoiets overkomt!

 

Ochjee, wat zul jij geschrokken zijn zeg! Niet schuldig voelen hoor, je kunt het toch niet terugdraaien!

Ik ben doodsbang voor dit soort dingen. Ik heb dan ook tot vorige maand zijn nageltjes gevijlt enz. Gelukkig zijn dit soort dingen me nog niet overkomen.