He hallo, Ik ben een moeder van een gezonde zoon van 1.5 jaar. Mijn man en ik hadden besloten om voor een tweede te gaan en eigenlijk binnen 3 maanden (net als bij ons eerste kindje) was het raak. Maar helaas vorige week heb ik mijn eerste miskraam gehad. Ik was 11 wk zwanger. Ik stond 's morgens op en het voelde niet goed, dus ik had de verloskundige gebeld daar moest ik langs komen vlak daarna kwamen we erachter bij de echo, dat ons kindje niet meer leefde en dat het maar 6 a 7 wk het hartje was gestopt. Eigenlijk heel raar want bij 6 wk hadden we nog een echo gehad en daar hadden we het hartje zien kloppen, maar vlak erna is het mis gegaan. Helaas moest ik me in het ziekenhuis laten helpen, omdat de miskraam niet van zelf kwam, dit is zaterdagavond gebeurt. Was eigenlijk wel blij, dat ik werd geholpen, omdat ik helemaal geen fijn gevoel had, dat ik iets in mijn lichaam had, wat er eigenlijk niet meer hoorde te zitten. (Ja het klinkt misschien raar, maar zo bedoel ik het niet) Nu zit ik thuis met nog wat buikpijn er zelf ben ik erg emotioneel. Mijn man en ik willen er eigenlijk meteen weer voor gaan, want ja we willen graag een tweede kindje. Zelf heb ik het idee als ik straks weer zwanger ben en alles gaat dan wel goed, dat ik beter of mijn miskraam heen kan komen. Nu heb ik het idee, dat ik iets fout heb gedaan en dat ik mensen (vooral mijn man) teleurgesteld heb. En ik wil laten zien van jongens het lukt ons ook gewoon weer en alles is ok enz enz. Ik wil graag weten hoe andere hier over denken en eventueel hoe snel andere weer zwanger waren geworden na hun miskraam en of ze hebben gewacht tot hun menstruatie of meteen weer aan de slag zijn gegaan. Alvast bedankt voor jullie reactie's.
Tja moeilijk he. Ik ben zelf vorige week gecurretteerd na een lege vruchtzak, was bijna 10 weken. Ik voel het heel dubbel, aan de ene kant wil ik er meteen weer voor gaan maar aan de andere kant heb ik ook zo iets van even bijkomen van alles. Zowel lichamelijk als geestelijk. De hormonen nemen snel af merk ik en ben echt emotioneel zwak, zwaar irri...je hebt je zelf niet in de hand. Ik denk persoonlijk dat ik wacht tot na de eerste menstruatie maar kan me erg goed voorstellen dat je er meteen voor wilt gaan. Volg jullie eigen gevoel (ook dat van je man) en als jullie je er goed bijvoelen...ga ervoor zou ik zeggen!
Ik heb een vroege miskraam gehad, en we waren van plan om het een maandje rust te gunnen. Je lichaam weer even een time out te geven. We hadden geen voorbehoedsmiddelen gebruikt, maar ook geen ovutesten of tempkaarten. Toen werd ik na 5 weken niet ongesteld en heb ik op aanraden van de vk een test gedaan. Die bleek positief! Wij hebben pas na een maand een echo gehad en daaruit bleek dat ik exact 13 dagen na mijn miskraam weer geovuleerd had en dus zwanger was geworden! mijn advies, laat het lekker even rusten, niet 'ervoor gaan' maar ook niet 'voorkomen'. een maandje rust kan geen kwaad. En lukt het dan toevallig wel, dan is het toch mooi meegenomen?
17-01-09 kreeg ik een bloeding na 7 weken zwangerschap. de dag erna verloor ik een redelijk stolsel. 's maandags heb ik de verloskundige gebeld. deze wou niet naar het stolsel kijken en zij dat ik maar even moest afwachten en als ik na een week nog bloede moest ik maar terugbellen. Hier kon ik toch niets mee ik wou duidelijkheid! Ik heb hierna mijn huisarts gebeld. Ik kon gelijk langskomen!. Hij heeft naar het stolsel gekeken, maar kon niet zeggen of dit daadwerkelijk alles was. Ik mocht dezelfde dag nog een bloedtest laten doen om mijn HCG waarde vast te stellen. En Vrijdags weer een. Als de waarde zou zakken zou het echt mis zijn, als hij gelijk bleef moest er nog meer afkomen, en zou hij stijgen dan zou er nog een goed vruchtje zijn. Ook al geloofde hij wel dat de uitslag het eerste zou zijn. Maandag avond belde de dokter mij al terug, de waarde was al erg laag, gelijk aan een zwangerschap van ong. 2 weken. Vrijdags was de waarde sterk gedaald, tot bijna niet meer zwanger. Een miskraam wens je niemand toe, Hoe klein het ook is het is al echt een deel van je leven! Na de miskraam hebben wij niet gelijk weer geprobeert zwanger te worden maar we hebben het ook niet voorkomen. 5 weken na de laatste bloedtest was ik nog niet ongesteld. Heb toch maar een test gekocht en ja hoor Positief! Maar dan ga je gelijk twijfelen, is dit echt of is dit vals ivm de vorige zwangerschap.. De huisarts kon mij helaas ook geen definitief antwoord geven. Het kan allebei. Ik moest een aantal dagen wachten, en dan kon ik weer een bloedtest laten doen. Afgelopen vrijdag 06-03-2009 heb ik de bloedtest gedaan. Het is nu afwachten op de uitslag.. Maar als ik mijn borsten kan geloven is het positief! Hopenlijk lukt het bij jou (jullie) snel om weer zwanger te raken.
hoi Svm, er moet me toch iets van mijn hart als ik je bericht lees.. Ten eerste heel veel sterkte met de verwerking van de mk.. Ik heb er zelf ook ervaring mee, helaas.. Ik begrijp uit je berichtje dat je de lat er hoog voor jezelf legt door het schuldgevoel naar jezelf toe te trekken en maar zo snel mogelijk zwanger te worden zodat mensen niet aan je twijfelen.. Dan vraag ik me af hoe onzeker je over jezelf bent, het lijkt me voor jou namelijk erg vervelend dat je het gevoel hebt dat de oorzaak van een mk bij jezelf ligt.. Ik zou je eerder de tip willen geven om over het gevoel dat je hier beschrijft te praten met je partner, zo kun je ook samen het verlies beter accepteren en weet je waar de ander staat. Als je voor jezelf en anderen iets wil bewijzen verlies je het uiteindelijke doel uit het oog en dat is een kind verwekken uit liefde.. en niet omdat je wil laten zien dat je het wel kunt... Ik hoop dat je er iets aan hebt, ik bedoel het iig niet verkeerd, maar je moet echt in deze aan jezelf denken.. je mag je verdriet en ook je opgebouwde frustratie tonen, maar laat het geen verkeerde beweegredenen worden heel veel sterkte en heel veel succes met het zwanger worden groetjes Ele
Dit is inderdaad een moeilijke vraag. Aan de ene kant ben je nog bezig met het verwerken van het verlies van je eerste kindje (want ondanks dat de zwangerschap afgebroken is bestaat een kindje toch al in je gedachten als baby en verder), en aan de andere kant wil je gewoon zo snel mogelijk moeder worden dus wil je er weer voor gaan. Bij ons is de keuze wat dat betreft al genomen; het duurde een jaar voordat ik eindelijk zwanger was, dus wij gaan er gelijk weer voor. Stel je voor dat we weer een jaar nodig hebben....