Hallo Meiden, Gister ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een termijnecho, ik was 10 weken en 1 dag zwanger van ons eerste kindje na een jaar klussen. Ik voel(de) met hartstikke zwanger, alle symptonen waren er. Maar het hartje klopte niet meer en blijkt dat het is gestopt met ca. 8 weken. Ik dacht in september mama te gaan worden..en dan hoor je dat het niet goed is. Ondertussen zit het er nog wel, ik heb pas volgende week dinsdag een curretage omdat de ok niet eerder vrij is, ik kan alleen maar hopen dat het voor die tijd dan tot een spontane miskraam komt, dan kan ik het gaan afsluiten, want ondertussen voel ik me nog steeds hartstikke zwanger. De gyn is een heks....die noemt dit een duidelijk geval van pech....zou je dr niet Dit zeg je toch niet : Ondertussen weet ik niet wat ik moet doen, heb me in ieder geval ziek gemeld op mijn werk, die vanmiddag gelijk een hele mooie bos rozen kwam brengen. Meiden hoe gaan jullie met zulk verdriet om? Liefs Chantal
Hey meid, Wat naar zeg. Al tien weken op weg en dan dit rot nieuws. Ik wens je echt heel veel sterkte toe om dit allemaal een plekje te gaan geven. Ik zit zelf nog midden in het proces om alles te verwerken en vind het dan ook moeilijk om te zeggen hoe je met dit verdriet omgaat. Voor mij geldt wel dat ik er heel graag over praat met iedereen die maar wil horen wat er is gebeurd. En ik heb gemerkt dat praten heel goed helpt. En ik heb een armbandje met haar naam erop en een hangertje van een vlinder eraan. In onze voortuin hangt ook een mooie roze vlinder en van mijn collega's heb ik twee vlinderstruikjes gekregen. Dit biedt ook troost. Liefs Romy
Ooow meid Wat verschrikkelijk...... sterkte! Ik heb september vorig jaar een MA gehad en ben ook gecuretteerd met bijna 11 weken. Wat een verdriet..en zo oneerlijk! Ik voelde me ook nog zo zwanger. Nu bijna een half jaar verder en heb het wel een plekje kunnen geven... heb door middel van een zelfgemaakt filmpje mijn verdriet er laten zijn. Volgende maand zou mijn uitgerekende datum zijn. Ik merk nu dat dichterbij komt dat ik ook vaker naar het filmpje kijk... Laat het verdriet er zijn meis...en neem de tijd voor jezelf! Liefs Eleni
Ik denk niet dat gyn het woord pech verkeerd bedoelde. Veel vrouwen voelen zich schuldig bij een miskraam, ze bedoelde "Je kan er niets aan doen"( woordkeus hè, maakt soms wereld van verschil hoe het overkomt) Heel veel sterkte bij de verwerking . Mama van 3 en 4 vroege vlinders( rond 8wk)
Hoi, heel veel sterkte! Ik weet precies hoe je,je voeld, 9 januari ben heb ik een curretage ondergaan, ik ben nog steeds erg verdrietig. wat mij erg helpt is om er veel over te praten/schrijven. Nogmaals heel veel sterkte! njoy
Sterkte meid ik heb hetzelfde 2 keer meegemaakt! 1 keer met 8 weken en de andere keer met 11 weken. Het is een hel om het mee te maken. Vooral omdat je lichaam niks aangaf. Meid sterkte en neem je tijd ervoor. Je zal dit nooit vergeten maar er komt een dag dat je weer zwanger bent en je wel een mooie echo krijgt! En een kindje!
Helaas weet ik ook hoe dat is... In september kwamen wij er ook via de echo van 10 weken achter dat het met 8 weken mis was gegaan. Wat een shock! Je houdt er ergens rekening mee, maar toch.. Je verwacht het niet! Afgelopen januari gebeurde het bij ons nog eens, dit keer ging het weer met 8 weken mis.. Meid, het is niet niks. Neem er de tijd voor, hoor! Heel veel sterkte met alles!
Oja, mijn verloskundige die er de 1e x bij was, zei ook: "Klinkt misschien raar en hard, maar het is 'domme pech'."
Hey meiden, Bedankt voor jullie lieve reacties! Gisteravond begon ik hevige buikpijn te krijgen en vannacht heb ik denk ik het vruchtje verloren. Heb nu nog steeds buikpijn. Ik hoop dat dit snel voorbij is. Het is trouwens ook onvoorstelbaar wat voor een reacties bepaalde mensen geven: zoals mijn moeder zei " ah joh, als je ben gecurreteerd ben je zo weer zwanger". Jullie begrijpen mijn moeder hoef ik voorlopig niet meer te zien. Ik vind het zeer fijn dat we in ieder geval elkaar hier kunnen steunen! Voor de meiden die er ook nog middenin zitten ook heel veel sterkte en liefs. Chantal
meid, heel veel sterkte... dikke knuf! wat de rest ook voor 'doms' zegt, besef dat niet iedereen goed weet hierop te reageren en het beste vaak wel met je voorheeft... dat heb ik me ook hele tijd voorgehouden als iemand iets 'stoms' zei. je hebt er niks aan als mensen zeggen, ache je bent nog jong, ach je bent vast zo weer zwanger, ach dan is het mooi dat het afgestoten wordt als het niet goed ontwikkelt, of wat een domme pech.... het enige waar je wat aan hebt is dat het gewoon in 1 woord kl*te is en het op het moment dat je dat vernietigende nieuws hoort wil je horen dat het NIET zo is, dat je gewoon nog wel zwanger bent ve klein gezond minimensje! als de hormonen een beetje uit je lijf zijn, kun je het een beetje een plekje gaan geven. Een MK wordt heel vaak onderschat door mensen die het niet hebben meegemaakt, maar ze bedoelen het wel vaak goed voor je moet je maar denken! sterkte meid! liefs humm
wat verschrikelijk lijkt me dat.... je verwacht het natuurlijk totaal niet als je zo 'zwanger' naar de echo gaat... heel veel sterkte... Wij hebben afgelopen weekend ook een miskraam gehad ook in de 11e week en een vruchtje van ongeveer 8 weken... en omdat ik het hier zo vaak hoor dat de verrekte 8ste week zo cruciaal is wil ik de volgende keer denk ik geen 7 weken echo meer maar een 9 weken echo.... Wij hebben wel hele lieve reacties gekregen uit onze omgeving alleen waar ik het zelf moeilijk mee had is dat sommige mensen (ondanks onze vraag het stil te houden) het door hebben verteld en daarom weten nu ook mensen, waarvan wij niet wilde dat ze het uberhaupt wisten, dat we een mk hebben gehad en dat vind ik erg jammer. Ik had het veel liever in het (door ons gekozen) kleine kringetje willen bespreken en andere mensen straks alleen maar het goede nieuws verteld... Nu weten ze al van onze kinderwens enz... Hoe hebben jullie dit ervaren? En dan nog een vraag in hoeverre heeft jullie verloskunidige jullie bij gestaan bij de miskraam? Wij vinden eigenlijk dat onze verloskundige ons wat aan ons lot over laat maar we weten eigenlijk ook niet wat we van haar mogen verwachten...... Groetjes johanna
@Johanna, voor jouw ook heel veel sterkte! Ik ben erg bang dat mensen inderdaad straks gaan kijken van o is ze nou al weer eens zwanger of niet. Alleen de mensen in onze naaste omgeving wisten dat we zwanger waren, dit hadden we net afgelopen weekend verteld. Van mijn broertje wiens vrouw ook een miskraam heeft gehad heb ik heel veel steun (hij heeft gewoon een middagje vrij genomen van zijn werk om met mij te knuffelen en te praten). Maar op mijn werk hebben ze het iedereen ook maar verteld zodat als ik straks weer ga werken geen vragen krijg van o had je de griep of zo...kunnen ze wel rekening met je houden, dat is denk ik wel fijn. Zeker nu er bij mij op de etage een zwangere van 5 maanden zit. Ik was met 8,5 week bij de vk geweest maar omdat ik medicijnen voor mijn bloeddruk gebruik heeft ze me gezegd dat ik niet bij hun onder controle mag. Maar had dus eigenlijk maandag na de echo intake bij de gyn. Nou de gyn heeft na de slechte echo maar 5 min de tijd voor ons genomen en me gezegd van die pech en afspraak geregeld voor de curretage met de mededeling als ik in de tussentijd een mk zou krijgen ik gewoon op de afspraak moest verschijnen. Pfff hoop dat ik volgende dinsdag dus een andere gyn krijg, durf eigenlijk niet eens te bellen met het ziekenhuis om te vertellen dat het vannacht vanzelf is gegaan en wacht maar af tot dinsdag. Dus ook aan onze vk/gyn heb ik helemaal niets gehad! Liefs Chantal
pffff heftig is het maar allemaal.... Nou ik hoop inderdaad voor je dat je dinsdag een andere gyn hebt of dat dan blijkt dat ze laatst een hele slechte dag had en alsnog de tijd voor je neemt... Ik zou ook niet alvast iets laten weten en gewoon dinsdag even afwachten mocht er nog wat restjes zitten dan kunnen ze die dan tenminste weghalen en ben je er (hoe kut ook) wel echt vanaf. Bij mij heeft het wel geholpen dat ik dus op een gegeven moment wist dat het weer helemaal schoon was.... Laat je dinsdag nog even weten hoe het is gegaan? succes
Als ik dit zo lees heb ik echt mazzel met mijn verloskundige. Mijn bloeding begon zondagavond en ik wilde wachten met bellen maar mijn vriend heeft meteen de verloskundige gebeld, die kon niks doen maar zou me maandagochtend terugbellen en om 10.00 uur belde ze al en had ze afspraak gemaakt voor een echo. (ook bij de eerste x bloedverlies had ze geregeld dat ik de volgende dag terecht kon voor een echo, waar toen nog mooi hartritme op te zien was). Ze belde twee uur na de echo omdat ze van het echoscopiecentrum de slechte uitslag had gehoord en vroeg hoe het ging en wat ik nu wilde, afwachten of curettage. Zij vroeg me of ze me van het weekend nog even moest bellen om te kijken hoe het ging, dat vond ik zelf niet nodig. Dus nu belt ze me maandag omdat ik het weekend zelf wil afwachten in de hoop het vruchtje te verliezen en anders wil ik volgende week de ingreep. Ben nu al ruim 5 dagen bloed aan het verliezen en sinds dinsdagavond behoorlijke pijn erbij ben er lichamelijk echt klaar mee. Heb er alleen maandag heel veel verdriet over gehad en vandaag overmande het me in eens weer, maar ook omdat de pijn soms echt heftig is (dacht dat ik best stoer met pijn was, maar dit is ff anders) Domme opmerkingen, tja die heb ik ook al gehad, mijn vader heeft uberhaupt niks gezegd, die had ik net aan de telefoon omdat ik mn moeder ff iets wilde vragen en hij vroeg en zei niets terwijl ik hem nog niet gesproken had. Sommige mensen weten gewoon niet hoe ze er mee om moeten gaan, er is eigenlijk ook weinig wat ze kunnen zeggen. Mijn beste vriendin zei letterlijk 'ik weet niet wat ik moet zeggen'en dat deed me vreemd genoeg nog het meeste goed. Succes ook aan iedereen met de verwerking.
Hey Chantal, Ik zat je verhaal te lezen, wat onpersoonlijk zeg van die gyn! Ik vind het echt heel erg voor je. Grt Patricia
Hey Meiden, Nou de curretage is achter de rug, en het is me niet meegevallen. Geen narcose of roesje, of ruggeprik alleen een inwendige verdoving gehad. schijnt de werkwijze in ziekenhuis Beverwijk te zijn. Heb ook veel (na)pijn, soort steken / kramp in mijn buik. Hadden jullie dit ook? Verder bloed ik gelukkig heel lichtjes. De vrouwelijke gyn (de heks) heeft vandaag plaatsgemaakt voor een mannelijke die vele malen aardiger is en bij hem zal ik voortaan onder controle blijven. De gyn zei dat het beter is als ik op andere medicijnen voor mijn bloeddruk overstap (en die medicijnen zouden niets met MA te maken hebben?) en dus in ieder geval maar 2 maandjes moet wachten voordat we weer een poging om zwanger te worden doen. Hoop dat het met jullie allemaal wat beter gaat! Liefs Chantal
Ik vind het echt erg voor je! Ook ik weet hoe je je voelt. Heb met 11 weken te horen gekregen dat ook ons kindje niet meer leefde (was op 31 december). Ben 4 januari gecurreteerd, had paar weken nodig voor herstel, lichamelijk, en geestelijk ging het goed. Nu, weken later, komt het verdriet bij mij pas. Toevallig had ik me al ingeschreven voor een cursus meditatie en die komt nu erg goed van pas, daar komt mijn verdriet goed los en dat is fijn. En wat die opmerkingen betreft, ik weet dat het gebeurd, ik had toevallig een super lieve gyenecoloog, maar bij mij was het mijn schoonmoeder die zei: Misschien is het maar beter zo, nu komt je tweede kindje pas als je dochter bijna naar school gaat. Ik denk dat dat beter is voor jou en dat je het dan beter aankunt allemaal. En bedankt! Net alsof ik zo'n labiel iemand ben en daarbij vind ik het onbegrijpelijk dat iemand zegt dat een miskraam misschien maar goed is geweest, dat raakt je diep in je ziel, onbegrijpelijk. Heel veel sterkte en laat je verdriet er lekker zijn! Liefs, Linda
Wat een belachelijke opmerkingen kunnen mensen geven zeg, en dat zijn nog mensen uit het vak ook. Vind het echt heel erg dat jullie dit bovenop het verdriet ook nog mee te maken krijgen, als of het al niet erg genoeg is. Ik ben gister gecurreteerd in ziekenhuis Alkmaar en kreeg een al gehele narcose, waar ik heel blij mee ben, ze zeiden dat het met deze ingreep standaard was omdat het toch wel een heftige (emotionele) ingreep is. Ik voel me vandaag eigenlijk heel goed, de pijn is zo goed als weg (zeker in verhouding met de pijn die ik ervoor had). Ik ben echt met stomheid geslagen en weet dat ik me heel gelukkig mag prijzen met de verloskundige en hulp die ik gehad heb tot nu toe als ik dit zo lees. Ik hoop natuurlijk dat jullie dit nooit meer meemaken maar voor het geval dat of als iemand anders dit leest, met zo'n behandeling moet je echt niet akkoord gaan hoor! Sterkte allemaal!