Ik wilde ook graag zonder pijnbestrijding bevallen, maar uiteindelijk is het anders gelopen. De rugweeen waren na 9 uur echt verschrikkelijk en ik kreeg het idee dat ik geen kracht meer over zou houden. Toen ze na 9 uur zei dat ik in de laatste 4 uur geen cm extra ontsluiting had, was ik er klaar mee! Ik heb pijnbestrijding gekregen via een pompje. Het was heerlijk! Ik heb de bevalling gevoeld, heel bewust meegemaakt en ook daarna me goed gevoeld. Tijdens de weeen was ik wel wat suf, maar dat was eigenlijk wel grappig. Toen ik moest persen, werd het pompje (injectie) verwijderd en dan is ook gelijk het spulletje uit je bloed verdwenen. Bij een tweede bevalling zou ik het toch weer zonder proberen, maar ik heb er zeker een goed gevoel aan over gehouden!
Is voor iedereen anders denk ik.... Ik lag met bijna 34 weken al in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Met 37 weken en een paar dagen werd dat Hellp. Ik ben ingeleid, maar het ging te snel. Raakte helemaal in paniek. De ontsluiting en weeën gingen te snel. Kreeg daarom peth. Na 12 uur kwamen ze er achter dat mijn baarmoeder gekanteld was en mijn beebje te groot om normaal te bevallen. Werd een keizersnee en dus een ruggeprik. Ik was zo blij met die prik.......Ik was doordat ik zo ziek was helemaal kapot en was gewoon niet fit genoeg om de bevalling op te vangen. Ik weeg normaal 65 kg en op het moment van bevallen 110 kg! Was een ballon vol met vocht. Kon mijn eigen benen niet vasthouden bij het persen, zo zwaar waren ze. Als ik weer ziek word en weer zo'n moeilijke bevalling heb, ga ik eerder voor een ruggeprik!
Ik kies ook voor een bevalling zonder pijnbestrijding. Ik wil nl thuis bevallen. Mijn laatste bevalling kon ik de pijn goed opvangen doordat ik mijn gedachten op iets anders richtte. Geconcentreerd denken aan een gebeurtenis die je eerder hebt meegemaakt. Bij mij hielp het.
Tja ik zei ook dat ik thuis wilde bevallen en geen pijnstilling, als moeders in Afrika het konde dan ik toch ook zeker? Maar ja soms lopen dingen anders en als je al 24 uur weeën hebt en nog maar 2cm ontsluiting en je helemaal gesloopt ben dan heb je niet veel keus, ik mocht niet meer thuisbevallen, moest naar het ziekenhuis en eenmaal daar een weeënstorm van 3 uur met buik en rugweeën wat ook niet voor meer ontsluiting zorgde toen moest ik wel een ruggeprik om bij te komen.. En ik heb na de ruggeprik nergens last van gehad geen bijwerkingen.
Liever niet, maar je weet het nooit als de pijn echt te ondragelijk wordt ga ik er wel anders over denken, denk ik .
Bij Sverre heb ik ook bijna gesmeekt om iets tegen de pijn, maar mijn verzoek werd weggewuifd en ik moest 'gewoon anders puffen'. Dit was na 3 nachten zonder slaap, 2 dagen (voor)weeën en een infuus met wee-opwekkers... Ik vroeg 2 weken geleden aan de VK hoe het nou zat met pijnbestrijding (omdat ik overal las dat de ruggeprik nu gewoon voor elke vrouw een optie is), en nog stééds houden zij vol dat 'Nee hoor, als het niet nodig is doen we dat niet. Alleen als de gynaecoloog en/of anesthesist het nodig vindt.' Nou jaaa! IK ben toch degene die beslist of het nodig is?! Ik lijd pijn! Nu wil ik zelf absoluut géén prik in mijn ruggemerg, maar pethidine ofzo lijkt me wel iets. Heb dus voor optie 1 gekozen. Het is alleen afwachten nu het een tweeling blijkt te zijn - we zien wel!
He Ker. Volgens mij is het zo dat de regels zijn veranderd. De barende vrouw beslist of zij wel of geen pijnbestrijding wil en niemand anders. Dus als je dat wil, dan moeten ze je gewoon serieus nemen. Ik heb al tegen mijn verloskundige gezegd dat ik geen discussie wil op het moment dat ik vraag om pijnbestrijding. Ook mijn vriend heb ik gevraagd voor mij op te komen als ze moeilijk gaan doen. Hij heeft al gezegd dat te doen. Dit maakt me een stuk rustiger. Gelukkig hebben ze in het ziekenhuis ook al aangegeven dat pijnbestrijding geen probleem is.
Ik werd laatst geholpen aan een peri-anal abces...Enne omdat ze geen algehele narcose konden/mochten gebruiken, kreeg ik een ruggenprik. Dat viel reuze mee hoor! Ik had meer last van prik van het infuus, dan ruggenprik....
Nee, dat is niet zo. Dat ligt maar net aan de situatie van jou en je baby op dat moment. Het blijft de arts die dat beslist. Je kan als patient wel zoveel roepen. Ik heb ooit een heel zware, pijnlijke operatie gehad en de morfine die ik had gekregen was niet voldoende, dus schreeuwde ik het hele ziekenhuis bij elkaar voor meer, maar de anesthesist vond dat ik genoeg had gehad. Uiteraard had hij gelijk. Het is nu zo dat in ieder ziekenhuis 24/7 een anesthesist aanwezig is, dus dat de mogelijkheid bestaat dat je 24/7 een ruggenprik krijgt.
Kar, ik sta wel te kijken van jouw VK hoor. Ik vind echt dat het je eigen keus moet zijn. Bij mijn eerste bevalling kon ik de weeen op een gegeven moment slecht opvangen en had een slechte VK die me helemaal niet geruststelde/hielp. Ik wilde toen ook naar het ziekenhuis voor pijnstilling. In het half uurtje in de auto ging ik van 2 naar 7 cm ontsluiting dus toen was ik al te ver voor een ruggeprik. Ik vond het toen ook niet meer nodig omdat het toen eindelijk opschoot. De verpleegster in het ziekenhuis zorgde ook dat ik m'n weeen weer goed ging opvangen. Uiteindelijk ben ik erg blij dat het zonder gelukt is, maar ik kan me dus ook heel goed voorstellen dat iemand er wel voor kiest. In het buitenland (ik woon in China en ga bevallen in HK) is het inderdaad veel normaler om een ruggeprik te krijgen. Ik hoop de 2de weer zonder te kunnen doen, maar aangezien ik al direct in het ziekenhuis ben (en de ruggeprik wel heel makkelijk dichtbij is) weet ik niet of ik sterk genoeg ben.
Mijn keuze staat er niet bij, ik wil nl in eerste instantie het zelf proberen, zonder pijnstilling. Maar ik wil ook mijn opties openhouden (gister met verlos over gehad) dat als ik het niet meer red of het toch te zwaar vind, dat ik dan iets kan krijgen. (meestal is dat dan pethidine). Mijn verlos vindt dat een verstandige keuze, en de opties zijn er in het ziekenhuis gelukkig (24 uur per dag een anesthesist aanwezig). Dus ik heb niet gestemd.
Ik heb (toen we besloten om een laatste kindje) dat ik die laatste ook wel GRAAG zonder pijn wil hebben!Of in ieder geval dragelijk wil hebben! Dus ik zou voor iets gaan, geboorte tens schijnt ook te helpen! Dus misschien dat! Wil nl als het kan niet in het ziekenhuis bevallen! Maar bij de jongste was ik in 5uur bevallen, dus als de laatste ook zo zou zijn.. Wil ik niets doen! Want die pijn was goed te doen
Ja de geboortetens spreekt mij ook aan. Maar je hoort er nog zo weinig over! Ik zal eens aan mijn vk vragen of ze er ervaring mee heeft.
Ik wil graag thuisbevallen dus dan kan het sowiezo niet en ben eerlijk gezegd ook vrij bang voor eventuele gevolgen voor mij en of baby. Ik heb zoiets van; het moet eruit, tuurlijk doet het pijn maar er is nog nooit iemand dood gegaan van de pijn, dus moet ik het ook zien te overleven. En wil eerlijk gezegd alles ook zo bewust mogelijk meemaken. Zo ook de minder leuke kanten
Ik kreeg 5 jaar geleden bij mijn zoontje lach-gas! Echt geweldig! Hoop dat ze daar nog steeds aan doen!
Ik ben bekend met een TENS. Geboortetens is geen andere TENS dan de gewone TENS. Veel vk's hebben daar geen ervaring mee en kunnen ze dus ook niet goed instellen. Dat is echt werk voor iemand die er verstand van heeft als arts of fysio. Simpel gezegd zijn het elektrische stroomstootjes op je zenuwbanen. De mijne moet heel hoog staan, anders werkt het niet en ik weet niet of de baby er last van heeft op zo'n hoge stand! Je mag een tens niet gebruiken in het eerste trimester.
Bij de eerste belande ik in het ziekenhuis,na 12 uur weeen,waarvan 8 uur om de 3 á 4 min,en slechts 1 cm ontsluiting.Een paar uur later kreeg ik de keus uit een ruggeprik of een pethidine prik,omdat ik al aardig uitgeput raakte en het einde nog lang niet in zicht was.Ruggeprik wilde ik niet,dus de prik in mijn been,daar heb ik ruim een uur lekker van kunnen 'slapen' .Uiteindlijk is onze dochter na 24 uur weeen geboren.In principe kies ik deze keer ook weer voor geen pijnbestrijding,maar je weet nooit hoe je bevalling gaat lopen.
Vijf weken geleden ben ik bevallen van ons eerste kindje. Ik wilde thuis bevallen, dus zonder pijnstilling. Omdat de ontsluiting niet vorderde moest ik naar het ziekenhuis. Vooraf had ik gedacht de bevalling op eigen kracht te kunnen. Onder het motto dat vele vrouwen mij al zijn voor gegaan. Helaas werkte dat niet zo voor mij. Ik begon op een gegeven moment over mijn hele lijf te trillen en kon tussen de weën door niet meer ontspannen en dus de weeën niet goed opvangen. Ik wilde graag pijnbestrijding die de scherpe kantjes er van af zou halen, maar de gynaecoloog vond een ruggeprik beter omdat het vooruitzicht wat dat ik nog wel een flink aantal uren bezig zou zijn (en daar had hij gelijk in). De ruggeprik had ook wel nadelen: ik heb geen persgevoel gehad (ondanks dat de ruggeprik niet meer werkte toen ik persweeën had) en ik heb behoorlijke blaas problemen na de bevalling die vermoedelijk verband houden met de ruggprik. Ons kindje scoorde een 8 en een 9 (dus geen 10) en wilde het eerste nog niet drinken aan de borst. Maar dat is een paar uur later helemaal goed gekomen. Bij een volgende wil ik weer thuis bevallen, maar officieel mag ik dat niet meer. Ik wil het heel graag weer zonder pijnstilling proberen en wil de pijnstilling ook niet te dicht bij de hand hebben. Maar als het niet gaat; dan weer pijnstilling. Welke hangt wat mij betreft af van wat op dat moment het beste is.