Heb net mijn bloeduitslag binnen en hieruit blijkt dat ik dus de ziekte van Pfeiffer heb. De eerste 3 maanden zijn het 'ergste' zei de ha en ik heb die 3 maanden nu net gehad. Ik vond het al 'vreemd' dat ik overal en altijd kon slapen (zelfs op mijn werk tussen de middag), 4 keelontstekingen had in nog geen 3 maanden tijd, hoofdpijn, soms iets misselijk. maar hoe moet ik nu 'verder' zeg maar? Moet ik naar mijn lichaam luisteren? moet ik gewoon doorgaan? wil mijn werk best inlichten maar wat moet ik zeggen? dat ik gewoon kan werken? (kom ik wel bekaf thuis hoor) of wat? ik weet het niet.. Ik wil mijn werk behouden nl, ik werk als invalkracht dus tja.. Iemand ervaring?
ik heb precies hetzelfde gehad een aantal jaren geleden..bij mij kwamen ze er ook achter toen ik eigenlijk t ergste al achter de rug had..maar tpch adviseerde mijn dokter dat ik even time off nam..want de nasleep van pfeiffer kan heeeeeeel lang duren dus t beste is toch echt om wel even je rust te nemen. ik dacht ja maar ja ik ben de afgelopen paar maanden ook doorgekomen..maar toch naar de dokter geluisterd en vanaf dat moment kon ik me er aan toegeven en was ik echt HE-LE-MAAL kapot! veel geslapen, maar ja dat hoort er gewoon bij. als je nu door blijft lopen, blijf je er misschien veelste lang last van houden. het is echt heel vervelend en ik wens je dan ook heel veel sterkte toe meis!
Mijn man heeft ook pfeiffer gehad en kwam er ook achter toen het ergste al geweest was. Maar ook hij is even de ziektewet ingegaan, ik geloof 2 weken en is toen langzaam weer gaan opbouwen. De dokter zei ook dat het belangrijk was om er even van te herstellen. Als je niet goed uitzoekt kan het weer terugkomen.
dat kun je in feite ook niet, er zijn geen medicijnen tegen ofzo, het moet vanzelf overgaan... Het enige wat er is, zijn 'leefregels' zeg maar. Luister naar je lichaam. Maar dat is iets wat ten allen tijden eigenlijk belangrijk is.
er zijn idd geen medicijnen voor...t is gewoon rusten..dan kom je er echt t snelst vanaf. t kan echt heel erg lang doorgaan namelijk en blijven sukkelen ermee lijkt me ook niet prettig voor je
yep, ik loop er al maanden mee, het duurde ook ontzettend lang voor ik uiteindelijk naar de ha ging en na mijn klachten te hebben verteld heeft ze me dus doorgestuurd voor een bloedonderzoek (ook op lyme) en daar kwam dus idd pfeiffer uit Tja en wat moet je ermee? Ik ben zoveel mogelijk door blijven gaan, en heb er zo min mogelijk aan toegegeven, maar of dat slim is geweest ik weet het niet? Ik heb er al met al bijna een jaar last van gehad en nu pas begint het wat te minderen dat ik voel dat het wat beter gaat, dus tja misschien dat ik er eerder vanaf zou zijn geweest als ik er wat vaker of eerder aan toegegeven had? Persoonlijk zou ik ze op het werk wel inlichten en aangeven dat als het soms echt niet anders kan je toch naar huis gaat, dan hebben ze waarschijnlijk meer begrip dan dat je misschien een keer zover bent dat het echt niet meer gaat en je zegt dat je moe bent Sterkte meid
Is pfeiffer niet besmettelijk? En volgens mij werk je op een KDV of niet? Lijkt me wel verstandig dat je ze inlicht...
pfeiffer is inderdaad besmettelijk, zelfs zo erg dat mijn moeder destijds (bij mij werd het vroeg ontdekt door een erg oplettende weekendarts) appart bord/bestek/glas enz voor mij had. Ik ben er toen dik 4 maanden druk mee geweest (lekker handig ook in mijn examenjaar), voordat ik weer naar school toe kon en het heeft meer dan een jaar geduurt voordat ik weer echt mijn oude ik was. Groetjes Anita
Ja in het begin is het besmettelijk voor mensen die erg verminderde weerstand hebben, je kunt het overbrengen door speeksel en hoesten. Kinderen (baby's en peuters) krijgen (míts ze het krijgen) wat uitslag voor de rest niks.
Inlichten is altijd verstandig met Pfeiffer, vooral naar je collega's toe. Pfeiffer is overigens alleen besmettelijk via speeksel. Hier onder wat info: De ziekte van Pfeiffer wordt ook wel 'kissing disease' genoemd. Het wordt veroorzaakt door het Epstein-Barr virus en dat virus is overdraagbaar via het speeksel. Je kunt dus Pfeiffer krijgen als je iemand met Pfeiffer zoent, uit hetzelfde glas drinkt, hetzelfde bestek gebruikt, door aanhoesten, enz. Het lastige is dat je Pfeiffer eigenlijk alleen krijgt als je een lage weerstand hebt. Als je met het virus in aanraking komt en je hebt een hoge weerstand, kan het zelfs zijn dat je helemaal niets merkt. Persoonlijk als moeder van een baby, zou ik het niet eens erg vinden als m'n kindje nu besmet wordt. Liever nu, dan wanneer ze boven de 10 jaar is ofzo. Als baby en klein kind, merk je er vaak weinig van. Zelf heb ik ook antistoffen tegen pfeiffer, maar nooit bewust de ziekte doorgemaakt. Verder geef je aan dat je oproepkracht bent, tja, als je het financieel kan redden, zou ik zeggen: Luister naar je lichaam en zeg af en toe nee, wanneer gevraagd wordt of je kan werken. Maar ik weet niet hoe dat bij jullie gaat als je oproepkracht bent?
Ik heb net gebeld en ze ingelicht. Ze reageerde heel aardig. Zegt zelf ook dat ik wat rustiger aan moet doen dan en dat ze mij ipv 3 dagen werken pw op 2 dagen gaat zetten. Ben ik heel blij mee.
Ik heb pfeiffer gehad toen ik 17 was. Best 'hoog' bleek, alleen ik had er niet heel veel last van en na 3 maanden rustig aan doen, was het zo goed als over. Luister naar je lichaam en pak genoeg rust. Fijn dat er op je werk goed is gereageerd! Sterkte ermee!
IK heb ook pfeiffer gehad. Alleen ik had de acute vorm. Ik voelde me gewoon niet lekker het leek wel een griepje. Maar het hield zo'n twee weken aan. Ik werd steeds zieker en ik kon niets binnen houden. Ik heb zelfs nog in het ziekenhuis gelegen. Heb ook een half jaar bijna in de ziektewet gelopen. Ik was niet moe, maar ik voelde me heel slap. Bijvoorbeeld een fles drinken voelde voor mij aan of ie 5 kilo woog. En bij fietsen voelde het altijd of ik de berg op moest. Maar het is nooit zo geweest dat ik veel heb moeten slapen daarvoor.
Ook ik heb destijds in mijn examen jaar Pfeiffer gehad. Ik ging ook door, omdat mijn HA dacht dat het psychisch was. duhhh niet dus. Ik Had het behoorlijk heftig en daarbij ook nog eens flink bloedarmoede. Arts in het ziekenhuis zei tegen mijn moeder Dat dat kind nog op d'r benen kan staan. Nou ja dat ging ook bijna niet. Toen rust heel veel rust. En ik heb er echt jaren last van gehad. Moest altijd s'middags nog even slapen. Maar uiteindelijk waar ik super trots op ben, Ben toe wel geslaagd met allemaal 7ens. Ben een halfjaar niet naar school geweest. En daarna mocht ik niet mee gymen, en moest mijn moeder me brengen en halen. Dus idd zoals de rest al zei, echt even rustig aan doen hoor. Fijn dat ze op je werk zo meedenkend zijn. Heel veel beterschap.
Heb ook pfeiffer gehad toen ik 12 jaar was. Best heftig. Ben een poos niet naar school geweest, omdat het gewoonweg niet ging. Lag iedere middag te slapen. Ben zelfs een periode nog halve dagen naar school gegaan. Heeft nog jaren doorgespeeld. Dus pas goed op jezelf meid! Beterschap
Ik heb het een jaar of vijf geleden gehad, terwijl ik herstellende was van een burn-out (daar heb je dus de verminderde weerstand ook al ) Ik zat nog in het "acute" of "besmettelijke" stadium toen we het ontdekten om het maar zo te zeggen. Uit het bloedonderzoek komen dan andere anti-stoffen naar voren, waardoor het duidelijk wordt dat je de infectie net doormaakt/ hebt doorgemaakt. Zit je in het "stabiele" stadium dan kan een arts alleen maar zeggen dat je ooit besmet bent geweest... maar hij kan dan niet zeggen wanneer. Ook ik kon "niets" doen volgens de HA, maar vooral goed naar je eigen lichaam luisteren en toch echt voldoende rust nemen! Vooral mijn basisconditie was superslecht na de burnout en de pfeiffer.
Oh en ik heb eens gehoort dat bijna 95% van de wereld bevolking pfeiffer krijgt. Alleen meestal als kind zijnde. En kinderen schijnen er geen last van te hebben
Mijn vriend heeft een aantal jaar geleden gehad. Heeft een poosje in de ziektewet gezeten en is vervolgens halve dagen gaan werken en zo verder opgebouwd. Hij heeft de 1e 2 maanden alleen maar geslapen. Had het heel heftig dus. En hij is nooit meer 100% de oude geworden, is nog steeds sneller moe als voor de pfeiffer. En nu komt het rare, want daar zijn de meningen erg over verdeeld... Hij heeft het daarna nog een keer gehad. Maar dan minder heftig. Er is dus weinig aan te doen, hooguit rusten.