nou, dat was het dan. twee jaar proberen en dan zwanger. Het was ook te mooi om waar te zijn. Het kwam alleaal te goed uit. Net toen we allerlei nare onderzoeken moesten ondergaan in het ziekenhuis bleek ik zwanger; een wonder! We hebben een eigen eetcafé op een waddeneiland en de uitgerekende datum was 7 oktober, ideaal voor ons, vlak na het seizoen. Nou, niet dus. Op de eerste echo was duidelijk een hartje te zien, maar het vruchtje was nog erg klein. Twee weken later (afgelopen maandag) moesten we voor een tweede echo, zodat ze konden bepalen hoe ver ik nu ongeveer was. Nou, geen hartje te zien natuurlijk. Het vruchtje was ook niet groot genoeg, waarschijnlijk zou er een miskraam volgen, en anders curretage (want ach, dat kan er dan ook nog wel bij). 'Gelukkig' kreeg ik woensdagochtend vanzelf een miskraam, na een vreselijke nacht vol krampen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, het verlies is zo groot en het verdriet zo intens. Ik heb ook geen tranen meer, maar dat maakt het eigenlijk alleen maar moeilijker. Ik snap ook wel dat ik blij moet zijn dat mijn lichaam een vruchtje afstoot wat niet goed is, maar het feit blijft dat het zo verschrikkelijk pijnlijk is dat het vruchtje in de eerste plaats niet 'goed' was. Ik vraag me af wanneer er een dag gaat komen dat ik er niet aan heb gedacht. Morgen heb ik nog een echo om te kijken of alles helemaal weg is, maar daar heb ik helemaal geen zin in en ik zie er als een berg tegenop. Wat me ook tegevalt is de pijn die er bij komt kijken, lichamelijk dan. Er was me vertled dat het een 'ongesteldheid' zou zijn, maar dan wat heftiger. Nou, ik weet niet hoe anderen ongesteld zijn, maar dit was toch wel heel heftig hoor. En het had niets met een 'beetje kramp' uit te staan. Ik hoop dat mijn lichaam gauw weer op orde is, geen idee hoe lang dat duurt. Is daar een bepaalde tijd voor, of verschilt dat per persoon? Liefs mij
Hallo, Jeetje wat heftig zeg. Ik kan me voorstellen dat je helemaal van slag bent en er continu aan denkt. Ik heb het helaas ook mee gemaakt en ook al hebben we nu een gezonde jongen rond lopen ik denk er ook nog regelmatig aan. Ook ik had echt een soort van weeen en was idd niet te vergelijken met ongesteldheid. zo ie zo komt er een ander gevoel bij kijken. Het is echt verschrikkelijk wat je nu door moet maken. Eerst zie je een hartje kloppen en nu...geef het echt de tijd. helaas neemt de buitenwereld die tijd niet. Hier kan je goed van je af praten dat heeft mij hier wel goed geholpen. Ik was de eerste persoon die hier onder het kopje miskraam zijn bericht plaatste en het is erg te zien dat er al zoveel gevolgd zijn. Ik wens je heel veel sterkte morgen en en de komende tijd. Liefs jenny
Ook heel veel sterkte van mij. Ik heb ook al twee vlindertjes moeten loslaten. Het verdriet blijft ontzettend groot, ook omdat een volgende zwangerschap echt wel op zich laat wachten. De laatste miskraam is alweer een jaar geleden en ik heb nog meer slechte dagen dan goede. Ik had gehoopt dat dit al wel lang het omgekeerde had geweest. Ik weet wat je doormaakt. Heel veel sterkte voor de komende tijd. Groeten miesje
heel veel sterkte, Ik heb al 4 vlindertjes los moeten laten, dat doet ons erg veel verdriet. De laatste curretage is vandaag 2 weken geleden. Ook 1e keer hartje horen kloppen, maar 4 weken later niet meer. Wij hebben wel een dochtertje van bijna 11 maanden, daar krijgen we heel veel liefde van en geven ook heel veel liefde weg, maar dat neemt niet weg dat we geen verdriet van onze vlindertjes hebben.
Hey Minke, Wat verdrietig zeg... Mijn verhaal, wat betreft het verloop van de miskraam, lijkt op het jouwe... Ik heb net mijn tweede miskraam achter de rug. Bij de eerste echo ook een hartje, maar het vruchtje kleiner dan je zou denken. Na 3 weken moesten we terugkomen, en daar zagen we dat het vruchtje was gestorven. al enkele dagen na die eerste echo. Ik heb nog 2 weken gewacht of de miskraam zelf op gang kwam. Maar er gebeurde niets... die weken deden zo lang. Van de gyneacoloog cytotec pillen gekregen om de miskraam op te wekken. Wat doet het zeer he... zoveel krampen. De volgende dag had ik een controle echo, en helaas moest ik ook nog een curretage. De curretage is nu 1,5 week geleden. Ik heb vandaag pas het gevoel dat het bloeden eindelijk begint te stoppen. Mijn eerste miskraam was 9 maanden geleden... dus deze miskraam kwam rond de uitgerekende datum van mijn vorige zwangerschap. ironisch. Gelukkig heb ik ook al wel een gezonde zoon, die is 20 maanden. Van hem heb ik veel troost. Wat verdrietig dat dit jouw eerste kindje was. Hoe was je controle echo? Was je baarmoeder schoon, of heb je ook nog een curretage moeten ondergaan? Je vroeg over herstel. Ik zit er deze keer nog middenin, dus ik weet niet hoe het deze keer zal gaan. Ik heb over drie weken nacontrole bij de gyneacoloog. Mijn eerste miskraam kwam na 6 weken zwangerschap spontaan op gang. Ik was eigenlijk na enkele dagen fysiek compleet hersteld, het bloeden deed een week. Precies 4 weken later werd ik weer ongesteld, zoals mijn normale cyclus. 6 maanden later was ik weer zwanger. Butterfly, hoe is het met jou? Is bij jou het bloeden helemaal gestopt nu 2 weken na de curretage? Heb jij ook een nacontrole? Hebben ze een reden gevonden voor al 4 miskramen? En inderdaad, ook al hebben we al een kindje.... het verdriet om het verloren kindje is zooo groot. Sterkte ermee
Hoi BlauweLucht, bij mij is het bloeden nog niet gestopt, dinsdag dacht ik van wel, maar gister is het weer begonnen, net voordat ik op nacontrole moest. uit het onderzoek is niets gekomen. we zullen wel weer gewoon pech hebben gehad. De baarmoeder was gelukkig wel schoon, maar als ik over 2 weken nog bloedde, moet ik me weer melden, maar daar ga ik niet van uit. neem aan dat het dan wel over is. ze zeiden wel na de curretage dat het vruchtje erg vast zat (2 liter bloed verloren), dus ik kan me voorstellen dat het misschien niet heel naar buiten is gekomen, misschien dat hij daarom zegt dat er niets uit de onderzoeken zijn gekomen. Hij was trouwens ook erg kort door de bocht, echt kortaf, echt een beetje snauwerig naar ons toe. was blij dat ik er weer weg was. Hoe is het nu met jou dan?
Hoi Butterfly Irritant he, snauwerige gyneacologen. zo stom. Mijnes was ook een keer zo bot, dat ik dacht: waarom ga je dan als man met vrouwen werken? helemaal in dit vakgebied... Fysiek gaat het prima me me. Gisteren en vandaag geen bloed meer, maar ik hou er deze weken wel rekening mee dat het maar zo weer kan gaan beginnen. En ik heb nooit echt buikpijn gehad van die curretage. Ik heb de dag voor de curretage de miskraam met cytotec pillen op gang gebracht, en daar had ik wel erg veel krampen van, maar dat was na de curretage weg. Emotioneel heb ik het nog wel zwaar. Ik denk dat de buitenwereld, op mn man na, daar niet veel van merkt. Maar van binnen ben ik best depri. Overdag ben ik vrolijk, want ik heb mn peutertje hier lopen en die heeft gewoon recht op een vrolijke mama die speelt en boekjes leest. Maar 's avonds ben ik helemaal op en huilerig. Vind het ook wel pittig dat mn 2 zussen en mn 2 vriendinnen wel zwanger zijn. de een krijgt de 1e, de ander de 2e, de ander de 3e, en de ander de 4e! allemaal hebben ze al een dikke buik, 1 is deze week uitgerekend. Dus ik ga vrolijk op bezoek en leef met ze mee... maar als ik thuiskom lig ik snikkend op de bank. wil ook zo graag een broertje of zusje voor mn kleintje... Jij ook nog heel veel sterkte... nu begint de onzekerheid weer he...wanneer zwanger...gaat het deze keer wel goed? heftig dat je het al 4x mis is gegaan bij je. Dit was mijn 2e miskraam, en daar heb ik het al zo moeilijk mee. sterkte jij
Dank je, jij ook veel sterkte. Dat is zeker wel aardig pittig dat er zoveel zwangeren zijn. Hier ook wel aan aantal, zelfs 2 die op dezelfde dag als mij waren uitgerekend, dat doet mij echt wel pijn als ik dat lees op hun hyves. Zo overdag gaat het wel, mijn dochtertje geeft iig veel afleiding, maar als ik s avonds alleen ben begint dat gepieker. heb nog de 1e echo foto waar alles nog goed was en heb de 2e echo waarop het was overleden, vind het erg moeilijk om daar naar te kijken. Of je denkt van.....anders had ik het al voelen bewegen en had ik al een buikje gehad. Had zoooooooo graag een broertje/zusje voor mijn dochter gewild, zat dan 17mnd verschil tussen, ideaal toch? Hopelijk gaat voor ons de zon snel weer schijnen. xxx