Ik heb mijn ouders en een paar hele goed vriendinnen verteld wat het wordt, maar heb er heel duidelijk bij gezegd dat we het niet aan de grote klok willen hangen, maar dat het geen staatsgeheim is. Mensen kunnen zich ook verpraten vandaar dat staatsgeheim. Mijn moeder heeft dit niet gerespecteerd en heeft het aan de eerste beste verteld die ze tegen kwam (dus ze heeft zich niet versproken, maar gewoon gezegd) Nu zegt ze tegen mij 'je hebt het tegen je vriendinnen gezegd dus dan weet de hele wereld het' Of zij voor mij kan en mag bepalen dat zij het dan ook maar rondverteld, terwijl mijn vriendinnen echt wel te vertrouwen zijn. Ik heb haar verteld (helemaal overstuur natuurlijk, want het is niet niks als je je eigen moeder niet eens kan vertrouwen) wat ik ervan vond. Ze zegt tijdens het gesprek dat ze een ander telefoontje moet opnemen en sindsdien heeft ze niets meer van haar laten horen. Net alsof ik degene ben die fout is Ik heb vandaag de 20 weken echo gehad en nog steeds geen telefoontje! Ik ga zeker niet bellen, want ik vind dat zij fout is. Wat vinden jullie ervan?
Ik vind dat echt niet kunnen! Jij bent degene die bepaalt wie het mag weten, zij niet! Zij heeft je keuze maar te respecteren, of ze het leuk vindt of niet! Dus je zit zeer zeker niet fout. Ik zou het echter wel uitpraten de komende tijd, want ruzie met je familie is niet leuk. Zeker niet als je kindje straks geboren wordt. Sterkte ermee!
Ik vind dit zeker niet netjes van je moeder en ik zou precies hetzelfde gereageerd hebben als jij. Snap niet dat ze het verder verteld terwijl jij toch duidelijk gezegd hebt het voor haar te houden. Beetje jammer. Ik zou het dan ook absoluut niet pikken en nog maar eens heel duidelijk zeggen wat je ervan vind!
ik ben het met Jippie eens, wat een rare actie van je moeder zeg, en dan helemaal als ze JOU de schuld nu geeft omdat je er boos om bent, ik kan het niet begrijpen wat denkt ze hiermee te bereiken? doet ze wel vaker dit soort dingen? of komt dit compleet uit de lucht vallen?
Leuke moeder heb je.. Kennelijk hecht ze geen waarde aan jou woorden om het niet aan de grote klok te hangen.. Ik vind het erg lullig voor je.. Nu zij geen contact op neemt zou ik, als ik jou was, ook niet de eerste zijn.. Jij bent NIET degene die bewust een geheim breekt.. Ik kan me heel goed voorstellen dat je telleurgesteld bent in je moeder en dat zij je vertrouwen in haar een flinke deuk heeft gegeven..
Ik zou stijl achterover slaan als mijn moeder dit zou doen! En dat zou ik haar laten weten ook! Jou buik, jou baby, jij moet uitmaken aan wie je het verteld of niet. Niet je moeder. Jammer dat ze dat niet respecteerd. Misschien wil ze ook iets hebben om mee te 'showen' tegenover vriendinnen ofzo, maar ik zou haar toch nogmaals heel erg duidelijk uitleggen dat je dit niet vind kunnen...
Dank je Iedereen, want je weet onderhand niet meer wat je ermee aan moet, omdat ze nog steeds niet gebeld heeft... En ja ze heeft vaker van dit soort kuren. Kijken wie het koppigste is..... Ik vind nog steeds dat zij fout is en dat zij contact op moet nemen met mij en niet andersom. Heb er wel veel verdriet om..
je verdriet begrijp ik heel goed, is je moeder nou een volwassen vrouw? je hebt groot gelijk als je wacht tot zij contact met jou opneemt, en hou vol! je staat in je recht en je hebt gelijk.
En dit is niet de eerste keer dat ze zoiets doet! Ik heb met de kerst verteld dat we zwanger zijn van de tweede en dat ik het na mijn vakantie het aan de rest ga vertellen en dat ze het op mijn werk nog niet weten. Wat doet ze... ze zet het op Hyves Ik meteen gebeld met de vraag of ze het ervan af wil halen, omdat ik mijn collega's en vriendinnen het graag zelf wil vertellen en het niet leuk vind als ze het via deze weg horen. Ze weigerde het ervan af te halen, terwijl ik toch echt wilde wachten met vertellen. Ook gaf ik aan 'stel dat het mis gaat' Zegt ze 'het gaat niet mis' Net of zij dat bepaalt. Toen had ik dus geen keus meer en ben maar mensen gaan bellen, want het eerste telefoontje kwam nog geen 5 minuten later binnen.
wat een kinderachtige actie, het is heel duidelijk dat je moeder alleen met zichzelf bezig is en totaal niet met jou, ze respecteerd in ieder geval niet hoe JIJ dit allemaal wilt doen met JOUW zwangerschap, ik weet niet eens wat ik erop moet zeggen, ik zou WOEST zijn. heel veel sterkte meid, dit is echt niet leuk, het wordt tijd dat je je moeder een lesje leert!
Tsjonge, wel heel vervelend zeg. Woon je ver van je moeder vandaan? Want anders zou ik zeggen, praat het in ieder geval uit face-to-face, dat maakt het een stuk minder moeilijk. Op die manier kun je er allebei niet onderuit om even als volwassenen te proberen te praten. Daarbij had ik eigenlijk het slechte idee om je moeder te bellen met de mededeling dat ze het op de nieuwe echo toch niet zo goed konden zien, en dat jullie het toch nog niet zeker weten. Misschien wel slecht, maar dan weet je zeker dat de rest van de wereld het niet te horen krijgt. Oja, en misschien kun je er van leren en je moeder gewoon alles vertellen wanneer iedereen het mag weten. Er zullen altijd mensen in je omgeving zijn die hun hele leven graag rondbazuinen (en dus ook dat van jou), maar het is wel vervelend dat dat nu juist je moeder is. Ik zou er in het vervolg echt rekening mee houden en haar niet meer zomaar alles meteen vertellen. Misschien begrijpt ze je beter als je dit nu verteld. Wat doe je bijvoorbeeld als je baby geboren is? Liever een paar uurtjes later bellen, zodat je even kan uitrusten en niet meteen van iedereen gebeld wordt omdat ze het van je moeder hebben gehoord... Ergens zou ik wel consequenties stellen!
Als je dit niet gewend bent van je moeder lijkt het me wel moeilijk. Dit zou mijn moeder kunnen zijn, ik weet niet beter. Als je er echt mee zit ben ik bang dat jij degene bent die het mag gaan lijmen aangezien je moeder er nogal makkelijk overheen lijkt te stappen. Wanneer je nu voet bij stuk houdt (waarmee je in je recht zou staan hoor), ga je denk ik aan het kortste eind trekken. En... misschien is ze wel zó blij met "de uitslag jongen/meisje" dat ze in haar enthousiastme totaal vergeet dat jullie het écht toegevoegde waarde vinden om het niet aan de grote klok te hangen. Moeilijk hoor, die moeders Succes
Tja misschien ben ik dan nu wel een boosdoener hoor... Maar als je al weet dat je moeder iets niet voor drzelf kan houden, waarom vertel je het geslacht dan ook aan haar?
nou, dat is duidelijk: jij kunt je moeder dus nooit meer ergens mee vertrouwen. heel rot voor je. het is zéker niet jouw schuld, maar die van haar. ik kan me je verdriet wel goed voorstellen. ik weet niet wat me meer gekwetst zou hebben; het feit dat ze mijn geheimen doorl*lt, of het feit dat ze tijdens jullie gesprek je doodleuk opzij zette voor ene ander telefoontje, om daarna niks meer te laten horen. dat is gewoon bluntuit onbeschoft! als mijn moeder zoiets zou doen, mocht ze mooi in d'r sop gaar koken... lekkere oma ook voor je kleinkind. sterkte meis!
Omdat je toch hoopt dat ze het deze keer (iets wat voor mij/ons belangrijk is) voor zich houdt. Het is heel erg moeilijk om in te zien dat je moeder ECHT niet te vertrouwen is en je hoopt stiekem dat het deze keer anders zal zijn. Plus daar komt nog bij dat ze duidelijk heeft laten merken dat als anderen het wel weten en zij niet, dat dat niet kan en dan de boel helemaal op stelten staat dus ja dan probeer je toch maar iedereen tevreden te houden Maar goed misschien ben ik ook wel een ezel die zich meerdere keren aan dezelfde steen stoot.
Ik geloof dat het al gezegd is meis, maar als ze al eerder haar mond niet kon houden, waarom heb je haar dan toch weer ingelicht? Ik snap het wel hoor, want het is toch je moeder, maar het is inderdaad niet leuk voor je. Ik weet van mijn moeder dat ze het minimaal tegen haar zussen gaat zeggen, dus aan de hand daarvan bepaal ik ook de hoeveelheid informatie die ik haar geef (en ik heb echt een hele goede band met mijn moeder hoor!) Ik heb ook een vriendin, ik zou het haar het liefst meteen al vertellen (dus een paar weken terug) maar door haar eigen 'doorpraat' gedrag in het verleden bij andere zwangere vriendinnetjes zal ze nu toch een van de laatste zijn... Tja, daar kan ze boos om worden, maar het is mijn zwangerschap... In ieder geval raad ik je aan om je koppigheid aan de kant te schuiven en gewoon je moeder te bellen! Echt waar, meis - het is het niet waard!
ik zou haar gewoon zulke gevoelige informatie niet meer vertellen voordat het algemeen bekend mag worden. je schrijft dat ze vaker dit soort geintjes vertoond dus ergens had je het kunnen weten. maar leuk is anders. ik denk dat wachten op haar ook wel een ilussie zal zijn. ze denkt immers dat jij degene bent die fout zit en jij andersom. dus wordt het een wellus nietis touwtrek spelletje. ik snap je woede en verdriet heel goed maar je zal het óf moeten aankaarten (om het van je af te kunnen zetten) óf naast je neer moeten leggen, want zij komt echt niet over de brug denk ik allemaal zomaar. en in het vervolg eerst 2 keer nadenken of je het nieuws al wereldkundig wil maken. en is het antwoord nee dan maar niet aan haar vertellen nog. triest dat het zo moet maar ze maakt het er zelf naar. sterkte met deze toestand.
wow sorry hoor maar zo een moeder............ hoe kan ze nou zomaar over jou heen stappen ik kan me er niks bij voorstellen alleen wel dat ik dus ook flink op mijn tenen getrapt zou zijn en het zou zeggen............ ja kijken wie het koppigst is nou zou ik dus niet doen he ik zou gewoon bellen en als ze dan zo 'aso' ( sorry hoor maar dat vind ik dus wel ) is om gewoon je min of meer op te hangen omdat ze een ander telefoontje krijgt zo ik dus 5 minuten later weer aan de tel hangen he zo makkelijk zou ze er bij mij niet vanaf komen ik zou gewoon door gaan als ze dan weer zou ophangen zou ik op dr stoep staan maar goed dat ben ik haha mijn moeder zou dit echt never nooit doen als ze het al doet zou het echt geheel uit verstrooidheid zijn ( en ja daar heeft ze soms flink last van maar we kunnen er gelukkig om lachen ) weet dat ze nooit zoiets zou doen om mijn vertrouwen te beschamen nou meid sterkte ermee en laat het niet op je zitten hoor zie het maar als opkomen voor je recht en als je met haar praat zou ik duidelijk zeggen dat je in het vervolg dus dit soort dingen niet meer 1,2,3 met haar gaat delen omdat ze jou niet respecteerd. suc6
Nou ja zeg, echt super rot voor je dat je je moeder niet kan vertrouwen. Ik weet hoe dat is (die van mij was ook voor geen meter te vertrouwen) maar die van mij is gelukkig wat bijgedraaid de afgelopen jaren. Ik snap heel goed dat je dat verdriet doet, het is toch je moeder. En dat je het toch weer probeerd met haar door het toch weer te vertellen snap ik ook...je blijft toch hoop houden dat het goed komt. Ik kan je maar 1 raad geven, hoe rot en pijnlijk het ook is, neem afstand van je moeder, ook al betekend dat alleen maar dat je dat soort dingen niet meer tegen d'r zegt. Misschien leert ze het wel en misschien ook niet maar kies voor jezelf en je gezin.