Gisteren was het zover, ik ben geweest voor mijn 2e echo. Bij de vorige echo zagen ze geen hartje (waarschijnlijk is het vocht geweest) en dachten ze dat ik minder zwanger was dan 7 weken. Nu heeft ze gisteren gekeken en bleek er niks meer te zitten, waarschijnlijk toen ik die bloeding heb gehad, is het vruchtje ermee uitgekomen wat ik niet gezien heb. Met 5 weken heb ik dus een miskraam gehad (mijn voorgevoel zei het toch goed...) Nu moest ik gisteren nog bloed laten prikken om te kijken of er nog HCG in mijn lichaam zat, omdat ik nog steeds een beetje last had van mijn hormonen, daar bleek ook niks meer in te zitten, dus ik ben niet meer zwanger, helaas en ik moet zeggen dat mijn hormonen nu ook verdwenen zijn. Ik hoef niet gecuretteerd te worden. Over 2 weken moeten we terug komen voor een gesprek met de gynaecoloog, ik weet niet wat ik ervan moet verwachten, dat merken we dan wel. Ik moet wel zeggen dat we hier een beetje op hadden ingesteld (ookal hoop je dat het goed zit, maar diep van binnen wist ik dat het mis zat) en merk ik dat ik er heel nuchter onder ben. Het klinkt misschien heel cru en ik weet dat het niet leuk is, maar ik ben nu eenmaal een optimistisch persoon die positief in het leven staat en vol houd. Het belangrijkste vind ik, dat ik zwanger kan raken en dat vond de gynaecoloog nu ook. We gaan gewoon weer verder met oefenen en voor ons komt het ook wel! Liefs, Karin
Meid ik heb er ook niet al te lang bij stil gestaan toen hoor. Ik ben ook uitgegaan van het feit dat onze kans wel komt. Op een of andere manier is je gevoel dan wel juist het als het mis gaat.