Hallo allemaal, Even mijn hart luchten hoor. Ik heb mij zo'n 1,5 jaar geleden aangemeld op zwangerschapspagina omdat wij in 2009 voor een kindje wilden gaan. Ik heb Borderline en Diabetes type 2 dus dat zijn dingen waardoor je het nog niet kan plannen maar wel in zoverre dat het van tevoren goed met de psychiater en de internist besproken moet worden. Mijn man en ik zijn zo'n 6,5 jaar bij elkaar waarvan 1,5 jaar getrouwd. We wonen in mei 2 jaar samen. Er is helaas zoveel gebeurd waardoor wij er niet aan konden beginnen. Mijn man zijn werk is altijd een punt geweest, heeft nog nooit een goede baan kunnen vinden en is tot overmaat van ramp overspannen en depressief geraakt door zijn werk waardoor hij nu tijdelijk aan de medicijnen zit en ook nog eens bij een psycholoog zit. daarnaast zijn mijn suikers een ramp dus groen licht zal ik de komende tijd ook niet krijgen en financieel is het bij ons een puinhoop. Allemaal niet de beste situatie voor een kindje. Toch zijn we verder de toekomst aan het inkijken, mijn man gaat een opleding rij instructeur volgen en kan hopelijk daarna aan de slag als instructeur. We krijgen binnenkort een puppy erbij en onze relatie is super. Dus ik probeer voorzichtig met hem te praten over een kindje. Helaas is hij er totaal niet mee bezig. Ik vind dit op zich wel jammer omdat ik toch wel op een leeftijd kom waarbij je serieus gaat nadenken over eventuele kindjes. Ik geniet van alle verhalen en ditjes en datjes op dit forum en hoop dat dit voor ons ook een keer mag komen. Maar ik baal er zo van dat ik er niet normaal met mijn man over kan praten voordat hij al in de stress schiet. Het verlangen begint steeds meer tekomen de laatste maanden steeds meer en meer en het lijkt mij zo fantastisch om ook zo'n wondertje mee te maken. Ik zie het gewoon even niet meer zitten, het zal wel goed komen hoor, maar ik dacht nou toch maar even mijn hart luchten. Dit is toch een situatie die je niet kan veranderen, want het zijn gewoon de omstandighden waarin we zitten. Zijn er misschien meer meiden die in een soortgelijke situatie zitten? Groetjes, Sewgirl
hoi meid heftig verhaal en herken het wel. ik wil niet oordelen over jullie situatie, en in je portomonee kan ik helemaal al niet kijken, maar groot woden doet een kindje altijd. maar omdat jezelf al weet dat je geen groen licht krijg is het helemaal lastig dat je niet met je gevoel uit te voeten kan. ik kan wel zeggen vertel alles erbij, begin ermee dat je er zo erg mee zit en graag wat steun van zou willen...maar dat heb je vast al geprobeerd. probeer anders met een goede vriendin of misschien wel psygiater erover te praten. push vooral niet want dan duw je hem alleen maar verder weg. ik weet zeker dat het ook bij jullie goed komt en probeer een beetje tot jezelf tot komen. sterkte meid liefs
Hoi Sewgirl, Idd een heftig verhaal. Voor wat betreft het bespreken met je man; ik denk dat dat voor velen heel herkenbaar is. Hoe dan ook, vroeg of laat moet je er toch over beginnen. Mijn man heeft een kind uit een vorig huwelijk en hij wilde met mij ook niet direct aan kinderen beginnen - wat ik overigens wel begreep - dus dat heb ik een hele tijd laten rusten totdat ik het echt begon te kriebelen. Toen heb ik er min of meer op aangedrongen. Uiteindelijk ben ik in goed overleg met mijn man met de pil gestopt zo van: we zien wel, maar ik ben nu 17 maanden verder en nog steeds niet zwanger. Je weet dus ook niet hoe snel je zwanger raakt. Daar had ik in eerste instantie nooit zo bij stilgestaan, maar het kan gewoon langer duren dan je hoopt of wilt. Dat het financieel een last te weeg brengt valt waarschijnlijk wel te overzien. Je kunt het zo duur maken als je zelf wilt. Luiers hoeven bijvoorbeeld niet van pampers te zijn, die van kruidvat zijn ook uitstekend. Kleding hoeft niet van Oilily te zijn, H&M heeft hele mooie kinderkleding enz. enz. Op Marktplaats kun je bijvoorbeeld kijken naar tweedehands spullen zoals kinderkamertjes of kinderwagens etc. Natuurlijk wil iedereen een zo goed mogelijke financiële basis voor zijn of haar kind, maar dat moet geen reden zijn om je kinderwens (tijdelijk) te staken. Vooral niet als je zelf al wat ouder bent. Ik hoop van harte dat jullie eruit komen saampjes. Heel veel succes en sterkte! liefs, Shareeza