Hoi hoi Ik wil graag even mijn verhaal kwijt. Mijn man, 27, heeft altijd al aangegeven dat hij graag kinderen wil en geen "oude" vader wil zijn. Ik, 20, heb ook altijd graag kinderen gewild, maar toen het zo dichtbij kwam ben ik toch gaan twijfelen. Een hele poos heb ik het hier erg moeilijk mee gehad. Ik voelde me er te jong voor, terwijl ik het wel heel erg graag wil! We hebben alles voor elkaar, huisje, werk, salaris. En bovendien een super goed huwelijk. We hebben er gisteren uitgebreid over gepraat en hier is eigenlijk uitgekomen, dat ik het zelf echt heel erg graag wil, maar dat ik bang ben voor de reacties van anderen. Ik heb eigenlijk mijn hele jonge leventje lang altijd rekening gehouden met anderen. Bij alles wat ik deed, dacht ik wat anderen hiervan zouden vinden. Pure onzekerheid dus. Maar dat moet ik bij deze beslissing absoluut niet doen, heb ik gisteren besloten. Dit zeg ik nou wel zo makkelijk, maar toch blijft het moeilijk voor mij. Ik ga echt super mijn best doen om eindelijk mijn leventje te leiden zoals ik dat wil. Dus.... het nieuwe jaar gaan mijn man en ik in ZONDER pil. Daarom ben ik lekker op deze site aan het rond snuffelen met de lekkere kriebels in mijn buik.
Fijn dat je man en jij zo goed gepraat hebben. Ik wil echter toch iets vragen (niet als aanval beschouwen hoor):Weet je zeker dat je het zelf wil? Of ben je overstag gegaan om je vriend niet teleur te stellen? Misschien denk je van 'bemoei je er niet mee", maar het moet uiteindelijk toch echt je eigen keuze zijn... Liefs prinses
Hoi Sasskia Groot gelijk dat je doet wat jij/ jullie wilt/ willen. En als je alles voor elkaar hebt, wat houd je dan nog tegen? Ga er voor zou ik zeggen en laat anderen maar lekker praten. Heel veel succes gewenst. Marie
meid je hebt groot gelijk. ik ken je verhaal wel. ik ben nu 21 en getrouwd op mijn 19e. mijn leven stond ook altijd in het teken van wat andere dachten en vonden. nu ben ik in verwachting en merk dat het me eigenlijk niet zo veel meer kan intereseren. je hebt samen met je man een eigen leven opgebouwd en zo als ik het lees, alles op orde om aan kinderen te behinnen. jullie zijn de enigste die kunnen bedenken of jullie er klaar voor zijn. wat jij en je man vinden is het belangrijkst. ik wil jou en je man in ieder geval heel veel succes en vooral plezier wensen in het nieuwe jaar en begin alvast met oefenen he. liefs tascha
als je goed voelt en er klaar voor bent dan moet je het doen maar ik merk een kleine angst .misschien lees ik het niet goed nou meid veel klus werk en welkom bij de club
Het Tascha wat leuk zeg, ik ben 22 september getrouwd, dus ook op mijn 19e. Ik word in december 20. Tja, het is nou eenmaal zo gelopen en mijn man is natuurlijk ook al iets ouder. Bovendien heeft hij een eigen zaak, dus konden wij direct al een huis kopen. Nu hebben we allebei een leuke baan en alles voor elkaar. Ik krijg weer helemaal kriebels in mijn buik bij het lezen van jullie reacties. Dat zegt toch ook genoeg!
Goed dat jullie er samen zo over hebben gepraat. En meid, mij werd ook nog gevraagd of het wel gepland was. Ik ben 8,5 jaar samen met mijn vriend, woon 7,5 jaar samen en ben bijna 25 als de kleine komt. Als je een goede en stabiele relatie hebt, dan moet je er gewoon voor gaan als jullie er aan toe zijn. Succes he!
Ik vind ook dat je ervoor moet gaan, je zegt het al zelf dat jullie een goed huwelijk heb en dat het financieel er goed voor staat. En je moet echt niet in de war gaan zitten van je omgeving hoe zij er over denken. Jij en je man zijn toch gelukkig en jullie willen dit, dat is het belangrijkste. Veel succes met zwanger worden. Groetjes Jolie
Ik sluit me er volledig bij aan. Jullie leven delen jullie samen, samen voor een kind gaan. Succes ermee en welkom op de site (heeeeel verslavend...)