Hey dames, Was even benieuwd of er al iemand goed nieuws heeft... Pff..ik wordt nu al ongeduldig van het wachten op een eisprong, heb dan ook echt respect voor de dames die al een hele tijd bezig zijn! Hoe zien jullie het leven voor jullie met een eventueel kindje? Gaan jullie nog naar school, wonen jullie nog bij jullie ouders?...etc. etc. Sorry voor mijn nieuwsgierigheid.. Maar ben benieuwd hoe jullie dat voor jullie zien in de toekomst..
Als een kind een kind opvoed word het natuurlijk niks met die opvoeding, en dat blijkt ook wel uit al die baby's die het huis uit worden geplaatst omdat moeders er helemaal (nog) niet aan toe was.. Het vereist nogal wat om een kind op te voeden en daar moet je wel toe in staat zijn. Maarja anyway; Ik ben zelf 22 jaar maar ik vind (vooral) onder de 18 jaar kinderen hebben nou niet bepaald verstandig.. en daarnaast vind ik het net zo onverstandig om als 50plusser nog aan kinderen te beginnen.. Dus ik vind wel degelijk dat er een leeftijd aan vast zit.
Ben ik met je eens, schattepatatje. Onder de 18 lijkt me inderdaad niet verstandig en ik weet uit eigen ervaring dat je dan denkt dat je er klaar voor bent, maar ik merk dat ik er nu pas echt klaar voor ben en nu wordt ik bijna 22. Ik had het wel aangekunt trouwens op mijn 18e, maar nu past het gewoon veel en veel beter in mijn leven. Overigens vind ik het ook niet verstandig om te beginnen als je nog studeert en/of bij je ouders woont. Maar dat is mijn mening... Mijn vriend & ik zijn nu 4 jaar samen waarvan we 3,5 jaar samenwonen. Eerste 2,5 jaar hebben we in het buitenland gewoond en sinds een jaartje zijn we weer terug in Nederland, wonen nu sinds kleine 3 maanden in onze eigen koopwoning. We hebben een eigen bedrijf en daardoor heb ik alle tijd van de wereld, we werken samen en vooral hij doet veel, en nu voel ik me er pas echt klaar voor. We hebben de ruimte, eht geld, en vooral de tijd ervoor. En nu vind ik het ook wel genoeg.
Hoezo zou je geen kinderen kunnen krijgen wanneer je nog studeert? Het zou wel extra zwaar worden, en waarschijnlijk zal het wat langer duren voordat je klaar bent met je studie, maar volgens mij zijn er genoeg jonge moeders ons met succes voorgegaan.. Het wordt sowieso moeilijk om jong moeder te worden als je een universitaire studie doet of wilt gaan doen aangezien die studie's meestal 6 jaar duren. Met studieachterstand ben je dus zo 7 jaar verder voordat je een keer aan kinderen zou kunnen beginnen.. Ik denk dat kinderen en studeren best samen kan gaan, alleen zal het inderdaad moeilijker en zwaarder zijn..
Kan wel, maar verstandig is anders..jijzelf, je studie, maar vooral je kind lijd daar dan onder. Een kind heeft (veel) aandacht nodig van zn ouders, en extra aandacht op het moment dat we het over baby's hebben, vooral in de begin-periode dat een kleine zich gaat hechten aan degene die hem/haar het meeste verzorgt. Persoonlijk vind ik dat het niet te combineren is, ik heb daar geen (persoonlijke) ervaring mee maar ik vind dat mijn kleine al mijn aandacht verdiend en niet maar een klein beetje van een dag. Je kleine komt gewoon te kort zodra jij ook studeert, en dan bestaan er kdv's..ja natuurlijk, maar een kleine verdiend het om bij zijn eigen moeder (en vader) te zijn en niet heel de dag (dag in dag uit) ergens waar alle aandacht word verdeeld over tig baby's/peuters. Ja natuurlijk is dat ook zo, maar dat is een keuze die jijzelf hebt gemaakt. Ik kan me trouwens niet voorstellen dat je aan een universitaire studie gaat beginnen als je ook graag (snel) kinderen wilt.
hey meide ik denk indd onder de 18 neej niet zo slim ongelukje word een ander verhaal natuurlijk maar jah dan is het wel handig als je hulp zoekt denk bij de opvoeding en indd over na je 50ste ik heb zelfs al zo iets na mijn 35ste begin ik er niet meer aan maar jah soms heb je het niet in de hand als het bv niet lukt ik ind het heerlijk ik heb al 2 kinderen en dat is niet altijd van een leie dakje gegaan waren 0niet gepland maar wat mijn betreft heel wekom al dachte andere er anders over nu inmiddel 24 leuke vriend wonen lekker samen en op naar een 3de kindje ik moet me vrucht bare dagen gepaseert zijn dus nu maar wachten had gister wat doorzichtig slijm verlies waar het v andaan komt geen idee en daar net ineens een vlaag van missekijheid en nu wat steekjes onder in me buik links maar jah je kan je zelf goed voor de gek houden als je zo graag wilt hihi succes allemaal hier ik kom gauw weer ff langs best gezellig hier
"Persoonlijk vind ik dat het niet te combineren is, ik heb daar geen (persoonlijke) ervaring mee maar ik vind dat mijn kleine al mijn aandacht verdiend en niet maar een klein beetje van een dag. Je kleine komt gewoon te kort zodra jij ook studeert, en dan bestaan er kdv's..ja natuurlijk, maar een kleine verdiend het om bij zijn eigen moeder (en vader) te zijn en niet heel de dag (dag in dag uit) ergens waar alle aandacht word verdeeld over tig baby's/peuters" @Schattepatatje: Hier ben ik het dus niet helemaal mee eens. Natuurlijk zou het het mooiste zijn als je 24/7 bij je kindje kan zijn en inderdaad dat verdient een kleine ook. En in jou geval is het natuurlijk heel mooi dat je alle tijd en geld hebt om elke dag de hele dag bij je kindje te zijn, dat zou immers elke moeder willen. Maar ik denk dat de realiteit toch wel een beetje anders ligt. Want volgens jou komt een kleine tekort als je studeert, dat zou dus ook betekenen dat een kleine tekort komt als je werkt! En ja, ik denk dat het gros van de vrouwen niet echt een keuze heeft maar wel moet werken om een kindje te kunnen onderhouden. Ik ben het er wel mee eens dat het niet verstandig is om te werken/studeren in de begin-periode wanneer een kleine zich gaat hechten aan degene die hem/haar het meeste verzorgt.
Studeren kan best, maar het zou mijn keus niet zijn. Als anderen die keus wel maken; prima hoor. Zo zou ik er zelf ook niet voor kiezen als ik fulltime zou moeten werken. Dan zou ik persoonlijk wachten tot het wel mogelijk is om als moeder part time te werken. En zo ieder zijn keus natuurlijk.
Ja als jij 5 dagen per week studeert (zo'n beetje van half 9 tot 5) dan vind ik dat een kleine te weinig aandacht krijgt van zijn/haar moeder, vooral als het nog een baby is, peuters/kleuters is een ander verhaal maar een baby is afhankelijk van degene die hem/haar verzorgt. Werk en kdv valt prima te combineren want dan zou je kunnen kiezen voor halve dagen.. en dan ben je nog meer dan de helft van de dag bij je kleine en heb jij nog de meeste invloed op een baby. Iemand die een universitaire studie volgt heeft meestal ook niet de kans om halve dagen te gaan werken, wat betekend dat een kleine zo'n beetje 40 uur per week op een kdv (o.i.d.) zit.. en tja..."waarom begin je dan aan kinderen?" denk ik dan..want dat vind ik serieus zielig. En het gebeurt maar al te vaak, en het erge ervan is gewoon dat een baby te weinig aandacht krijgt van zijn eigen ouders en op den duur gewoon vervreemd. En daarvan spreek ik overigens wel uit ervaring want ik heb op een kdv gewerkt en weet maar al te goed hoe dat soort dingen gaan. Een voorbeeldje; een meisje van 4 maanden oud die alles bij elkaar krijst zodra mama of papa haar op komt halen terwijl er daarvoor niets aan de hand was, dat meisje zat ruim 40 uur per week op het kdv waar ik werkte,.. dat meisje zag haar ouders gewoon niet meer als haar ouders, want daarvoor zag zei ze veel te weinig. Met als gevolg dat dat kleine meisje later uit huis is geplaatst omdat de kinderbescherming vond dat de ouders haar verwaarloosten, en de ouders van dat meisje zien haar nu nog maar 1x per week en keer op keer krijst ze het uit zodra die ouders haar willen oppakken. Maargoed, iedereen heeft zo zn eigen ding en daar is niks mis mee, maar iemand die 18jaar is en zwanger wilt worden maar enorm druk bezig is met studeren.. dat lijkt mij gewoon niet verstandig. Ik raad zoiezo iedereen aan om niet aan kinderen te beginnen zodra je nog thuis woont bij je ouders en/of studeert. Je hebt namelijk nog tijd zat...
Schattepatatje ik ga daarin helemaal met jou mee! Wat sneu van dat meisje trouwens... Ik weet hoe belangrijk de eerste maanden zijn, door eigen 'ervaring', en misschien dat ik er daarom tegen ben.. Ik heb zelf veel liefde gemist in mijn eerste levensjaar en ik heb hierdoor nog altijd psychische problemen. (was overigens niet mijn ouders schuld, was onbewust..) Misschien ook daarom dat ik ook echt tegen mijn vriend heb gezegd, dat als wij zo gezegend mogen zijn dat we een wondertje mogen verwelkomen, ik niet meer ga werken sowieso de eerste tijd.. Nu heb ik die kans en ik snap dat er meiden zijn die die keus niet kunnen maken maar fulltime & een kindje, dat snap ik persoonlijk niet... En hetzelfde dus met studeren... Of het moet een deeltijdstudie zijn bijv. Maar zoals schattepatatje al zei, een universitaire studie is wel héél erg druk....
Ben ik het ook helemaal mee eens. Ik woon tegenover een kinderdagverblijf/naschoolse opvang en wat daar allemaal niet elke dag voor de deur staat 's morgens vroeg! En na school word gebracht met zo'n busje. En begrijp me niet verkeerd. Iedereen moet werken voor de kost en om je kindje uberhaupt te kunnen onderhouden. Maar elke dag naar een kdv van 's morgens tot 's avonds vind ik beetje te veel. Dat ik nog op de basisschool zat is mijn moeder altijd thuis geweest voor mij en me broertje en vond dat persoonlijk erg fijn. Je kan je dag gelijk bespreken. En je uiten als je ergens boos of verdrietig om was. Daar heeft een kind toch zijn moeder of vader voor nodig en niet een medewerkster van de opvang.
Precies! En het lijkt me als moeder zijnde ook vreselijk om elke dag je kind weg te moeten brengen, s avonds weer op te halen, en vlak daarna alweer naar bed te doen.... Ik word gewoon verdrietig van de gedachte. Overigens heb ik alle respect voor mensen die het wel zo moeten doen hoor. Is ieders eigen keus vind ik. Maar mijn keus zal het absoluut niet zijn..
hallo allemaal, ik probeer ook jong (22) moeder te worden.. en zag dat jullie allemaal zo gezellig aan t kletse waren erover. dus dacht kom gezellig even mee doen ben nu 7 maanden gestopt met de pil, was 15 dagen overtijd, ben ma anderhalve dag ongesteld geworden maar was eigenlijk ook nie echt ongesteld zijn te noemen dus weet eigenlijk nog nie echt wat ik moet verwachten. had 1 test gedaan vorige week die gaf negatief.. mja miss is me cyclus n btje in de war. we wachten het maar ff af. maar het is altijd gezellig, om met meiden te praten die het zelfde meemaken natuurlijk groetjes sade
Hallo meiden, Ook wij zijn bezig voor een ukkie! Ik ben 22 en mijn man 24. We zijn nu ruim een jaar getrouwd en hebben anderhalf jaar onze koopwoning. Wij zijn er dus ook helemaal klaar voor! Over de kinderopvang, ik zal ook dolgraag veel minder willen gaan werken. Ik werk nu 40 en ga tegen die tijd 24/28 uur werken. Met veel minder zullen wij het niet redden. Ik zou niet helemaal willen stoppen met werken maar 12 uur zou perfect zijn. Helaas kan dat nou eenmaal niet. En ik vind het nog wel wat meevallen. Ben je ook een slechte ouder wanneer je kind wel 4 dagen in de week tot 3 uur op de basisschool zit? Nee toch? Waarom dan niet 3 dagen tot 5 uur(of dagdelen). Ik snap ergens ook wel jullie punt hoor! Ik zou het liefst ook er 24/7 voor mijn kindje willen zijn, maar vind het ook belangrijk om even onder de mensen te zijn, ik heb het goed naar mijn zin op mijn werk. En daarnaast natuurlijk de financieen... Ik ben trouwens wel heel erg benieuwd hoe mijn werk gaat reageren! Ik ga ook proberen om een stukje thuis te kunnen werken, 4 uurtjes ofzo. Liefs!
hoi ik ben ook nog nieuw hier.. ben nu 22 en ongeveer 3 maanden aan het proberen om zwanger te worden.. ik vind die testen maar niks. ben nu al bijna een week overtijd maar (volgens de test) niet zwanger.. bah haat die onzekerheid.. heeft iemand tips over hoe ik er toch achter kan komen! liefs Yesun
Welkom allebei! Basisschool vind ik toch anders. Ten eerste is dat dus idd tot 3 uur en ze zijn dan een stuk ouder. Het eerste jaar is echt het belangrijkste jaar vind ik! Daarbij ben ik absoluut niet tegen parttime werken! Maar ik bedoel dus fulltime werken, waarbij kindjes 5 dagen per week van 8 uur 's ochtends tot 5 uur-half 6 op het kdv zitten... Dat zou absoluut mijn keus niet zijn!
daar ben ik het wel mee eens, het zou mijn keus ook niet zijn, om mijn kindje 5 dagen in de week van 8 tot half 6 achter te laten. maar het is nou eenmaal nodig om te werken anders red je het gewoon niet, ja of je vriend/man moet zoveel verdienen dat je thuis kan blijven, maar zo is het vaak tog niet. en vind het ook wel belangrijk dat je gewoon blijft werken, alleen maar thuis zitten, lijkt MIJ ook nie leuk, ook al ben je natuurlijk met je kindje wat hartstikke leuk is, IK denk dat het tog heel belangrijk is dat je ook nog je "eigen" momenten afentoe heb, en niet elke dag het zelfde doet. ik zelf werk 3 dagen, dus ben dan gewoon 4 dagen thuis, en denk dat het op die manier wel goed zal gaan..
hoi iedereen ik ben dus NOG STEEDS niet ongesteld! dit duurt al bijna 17 dagen! en het rare is dat ik wat krampjes en rugpijn heb(lichtjes) en dacht van ooh eindelijk ze komen eraan...maar vandaag zag ik iets heel raar(voor mij dan)en sorry wat ik nu ga zeggen is wat onsmakelijk-ik zag grote brokjes witte afscheiding! is dit normaal?ik ken de normale afscheiding wel maar dit heb ik nog nooit meegemaakt!zijn echt grote stukjes hoor.nogmaals sorry groetjes xxx