Hoi! Ik ben 1 oktober 2008 bevallen van ons dochtertje! Nu denk ik al een tijdje aan een tweede kindje. (mijn vriend zou er gelijk aan willen beginnen) Maar we moeten nog even wachten want ben bevallen met keizersnede. We willen zo rond juli/augustus weer beginnen voor een tweede wondertje! Nu zit ik met een schuldgevoel tegenover mijn werk. Ik ben sinds december weer terug aan het werk. En ben bang voor hun reacties als ik straks weer zwanger ben. Want dan ben ik weer een tijdje weg met zwangerschapsverlof. Best kort op elkaar. Maar wij willen echt graag onze kindjes snel achterelkaar. (mocht het lukken dan he) Nu weet ik wel dat dat onze keuze is, en dat ik me er niets van aan moet trekken. Maar ik zit er stiekem wel mee. Hoe denken jullie hierover? Groetjes!
Hoi MamavanFajah, Dit is echt zo'n situatie waar je je juist niet druk om zou moeten maken. Werkgevers weten dat meiden bij een bepaalde leeftijd een gezin willen gaan stichten. Vinden ze het een probleem zegt dat meer over hen dan over jou. Heel veel succes. Groetjes Elvira
ehh dit is nou iets wat jullie keuze is en een werkgever heeft zich daar nou eenmaal in te berusten.. Je wilt nog een kleintje voor hun maakt het niet uit of dat dit jaar of over 3 jaar zou zijn, je bent dezelfde periode weg..Heeft echt geen zin om je daar druk om te maken. Lijkt me dat je zelf beslist hoe je leven gaat of wil proberen te laten gaan
Ik snap je gevoel hierover wel... Ik zou dat ook hebben denk ik. Maar inderdaad, je moet het zeker niet laten voor je werkgever! Aan de andere kant ben je dan wel snel van je verlof af zeg maar. Dus na je 2e kun je je lekker op je werk gaan richten en hoef je er niet meer tussendoor voor een langere tijd er tussenuit (als je geen 3e wilt althans).
schuldgevoel? wat is belangerijker? jouw toekomst jouw leven of je werk? Als je werk genoeg van jou hefet zetten ze jou ook zonder pardon op straat zonder schuldgevoel dus laatste waar je aan moet denken is jouw werk. heb het meegemaakt in mijn omgeving dat vrouwen rekening houden met hun werk maar als puntje bij paaltje komt zij je keihard op straat zetten als je teveel bent
Ik ken het hoor. ik ben verleden jaar de hele zomerperiode met verlof geweest (heeeeeerlijk) en ook dit jaar zal dat zo zijn. Mijn werkgeefster heeft er helemaal geen probleem van gemaakt. Ze ziet de verlofperiode echt als een tijdelijk iets en daarna ga ik met heel erg veel plezier weer aan het werk
Hoi! Bedankt voor jullie reacties! Ik weet ook wel dat het onze keuze is, onze toekomst. En ik ga het zeker ook niet laten. Ik moet me er ook eigenlijk niet druk om maken. Maar ik denk er soms wel aan. Maar goed. Deze zomer gaan we er hoe dan ook voor! En idd, als ze je kwijt willen ontslaan ze je toch wel. Zwanger of niet... Groetjes!
Wij hebben ze ook erg kort op elkaar de oudste is van 2005 de middelste 2006 en de jongste 2009. Op het werk zijn ze denk ik niet echt blij met me geweest de afgelopen jaren maar dat is jammer dan. Trouwens in mijn geval heb ik ze geld bespaart want het uwv betaald het verlof en ze hebben niemand ervoor terug ingehuurd. Ze vragen me wel of ik de volgende keer rekening kan houden met het hoogseizoen.Als geintje dan he.
ik herken het ook, schaamde me bijna om te zeggen dat ik weer zwanger was. (oudste is 1,5 als de 2e komt) Maar ach, dat hoort erbij toch! 1 is ook maar alleen, en het is toch echt jullie keuze!
volg je hartje meis, als jij graag nog een kindje wil moet je dat gewoon doen, en eigenlijks grof gezegt sch*jt aanhebben wat hun denken.
Ik kan mij je schuldgevoel zeker voorstellen, maar meid kies echt voor je eigen gezinnetje dat is 1000 keer belangrijker. En of ze je nu snel 4 maanden moeten missen of pas over 2 jaar missen moeten ze je dan toch Gr vruchtje
Ik kan me je gevoel heel erg goed voorstellen... ik voel me nu eigenlijk al een beetje schuldig dat ik het werk 'in de steek' laat voor mijn eerste kindje, terwijl ze daar net heel erg goed gereageerd hebben... we zijn iets te plichtsbewust denk ik. Mij sterkt het om te weten dat mijn werkgever zijn keuzes ook niet laat afhangen van mijn leven. Het is een wisselwerking, waarbij je aan elkaar geeft, maar vooral niet je eigenbelang uit het oog verliest. Sterkte en geniet van je gezinnetje !
Ik kan me er nu ook al druk om maken. Ben zwanger van de eerste en dat gaat niet echt vlekkeloos. Zit dus al een tijdje gedeeltelijk in de ziektewet, dan straks een extra lang verlof (want ik heb er wat ouderschapsverlof achteraan geplakt). Ben nu al aan het rekenen hoe dat moet als ik een 2e kindje wil (en mssn nog wel meer...). Zucht... Weet ook wel dat het mijn keuze is, maar voel me ook verantwoordelijk naar mijn werk toe. Ik ben immers niet alleen moeder, maar ook werknemer.
Wat maakt het nu uit of je binnenkort alweer met verlof gaat of misschien 2 a 3 jaar wacht, ze zullen je toch een keer weer voor 16 weken moeten missen. Ik ben in oktober 2007 bevallen van mijn oudste zoon. Vanaf 20 weken zat ik al voor 50% in de ziektewet en vanaf 30 weken zelfs volledig. En afgelopen februari 2009 ben ik bevallen van mijn middelste en jongste zoon. Vanaf 12 weken zat ik al voor 25% in de ziektwet, vanaf 20 weken al voor 50% en vanaf 30 weken weer volledig.
=D>helemaal mee eens, maar ja dat neemt niet je schuldgevoel weg. Wil zelf ook graag een tweede kindje, maar wil dan nog eerst afvallen en moet een bmr prik opnieuw laten zetten (en dan mag je 3 maanden niet zwanger worden) dus zal zeker nog wel een half jaar duren voordat we gaan 'proberen'.