Hallo allemaal! Ik ben na 2 pogingen (eigenlijk 1, maar toen ging het mis) al zwanger geworden en mijn man en ik zijn hier natuurlijk heel erg blij mee. Maar nu heb ik twee vriendinnen die al langer zwanger proberen te worden ( waarvan één zelfs al een jaar ) en waarbij het steeds niet lukt. Een van hen heeft al 3 miskramen gekregen. De ander 1 (Beide vóór 12 weken). Ik vind dit echt heel erg rot voor ze, en durf eigenlijk niet zo goed over mijn zwangerschap te vertellen. Toch vragen ze ernaar, en dan durf ik eigenlijk niet zo goed naar hun zwangerschap te vragen. Want, wat moet ik zeggen als het niet is gelukt? "Bij jou lukt het ook vast snel" vind ik zo lullig klinken. Wat kan ik tegen ze zeggen waardoor ze weten dat ik echt hoop dat ze snel zwanger zijn en een gezond kindje op de wereld zetten?
ik herken je probleem, ik heb hetzelfde met mijn buurvrouwtje, wij begonnen net met met "oefenen" en zij waren al lang bezig. Ik was dan na 8x zwanger, en nu inmiddels 30 weken en zij nog steeds niet, dus ik vind het lastig, maar ze vraagt er wel steeds naar, dus dan geef ik in het kort antwoord en dan niet zo uitgebreid. Ik vraag haar ook niet of het inmiddels al raak is hoor, ik heb haar ook gezegd waarom en dat snapte ze, ze zou het wel komen vertellen als het wél gelukt was. Dus misschien handig om het je vriendinnen uit te leggen?
Tjah, ik denk dat bijna alle zwangere vrouwen in meer of mindere mate hier mee te maken krijgen. Ik was laatst ook bij de bakker en de vrouw achter de toonbank vroeg hoe alles ging met mijn zwangerschap. Ik vroeg daarop wanneer zei nou eens moeder zou worden (ze echt zo´n mega moederlijk typje, altijd met kinderen in de weer) en toen zei ze dat ze heel graag wil, maar ook al twee jaar aan het proberen is en zich altijd heel rot voelt als ze ons zwangere vrouwen ziet. Ja, dan sta je daar... Ik denk dat er vrij weinig te zeggen valt. Je kan zeggen hoe rot je het voor ze vind en ik zou ook echt interesse blijven tonen in hun (gewilde) zwangerschap. Ik denk dat het doodzwijgen alleen maar rare situaties oplevert. Als hun oprecht geinteresseerd blijven in jou zwangerschap, zou ik absoluut ook geinteresseerd in hun blijven, ook al voel je je soms schuldig. Denk dat dat meer iets is waar jij last van hebt dan hun denk je niet? Of anders gewoon een keertje zeggen dat je het moeilijk vind en hoe hun dat nou ervaren.. Ik loop ook maar te gissen hoor, ben zelf ook snel zwanger geworden, je zal vast nog wel reacties krijgen van vrouwen die echt weten hoe het voelt.
Ja ik zou ook eerlijk zeggen dat je het moeilijk vindt dat jij wel zwanger bent en zij niet. Maar feit is; jij bent wel zwanger en dat is toch hartstikke goed nieuws! Dat vinden je vriendinnen vast ook, ookal is het misschien moeilijk voor ze. En als je gewoon een beetje oplet met je enthousiasme en niet constant over je zwangerschap aan het vertellen bent dan komt het best goed hoor. Het is en blijft gewoon een lastige situatie waar eigenlijk niemand iets kan doen behalve moeder natuur...
Super zeg dat 1 van je vriendinnen weer zwanger is! (En natuurlijk dat je zelf zwanger bent.) Wij hebben er erg lang over gedaan om zwanger te worden (bijna 4 jaar, met 6xIUI en 3xIVF) Ik heb dus heel wat mensen in mijn omgeving zwanger zien worden in die tijd. Het beste is gewoon open kaart spelen. Dus zeggen dat je zwanger bent (liever 1-op-1 ipv in een groep) en dan er ook bijvertellen dat je dat best lastig vindt. Dat je niet goed weet hoe daar mee om te gaan en vraag ook gewoon hoe je vriendinnen dit zien. Als je het er met ze over hebt zul je zien dat ze echt wel willen weten hoe het met je zwangerschap gaat. Ik vond het tenminste meestal wel leuk om die verhalen te horen, wij gingen ook gewoon naar alle kinderverjaardagen etc. Mochten ze dan tussendoor af en toe wat ongeïnteresseerd over komen, probeer dan ook te begrijpen dat het blijkbaar die maand weer niet gelukt is en het dus geen desinteresse is, maar meer dat ze het er dan wel even (extra) moeilijk mee kunnen hebben.