Ik ben op zoek naar meiden die een vriend hebben (hadden) die verslaafd zijn (waren) aan de wiet. En dan bedoel ik niet een jointje per dag (wat ik ook wel een verslaving vind), maar echt de hele dag door blowen. Hoe gaan jullie daar mee om? Hoe is hij er vanaf gekomen? Mijn vriend is dus verslaafd, en wil er graag vanaf, want het verziekt zijn leven. In zijn eentje gaat dit echt niet lukken. Hij heeft al eerder hulp gehad, maar dat stelde niets voor, half uurtje praten met iemand en dan kreeg hij een formulier mee wat hij steeds moest invullen. De vorige keer toen hij stopte, kwam hij in een depressie terecht, waar ze niets aan deden. Eerst moest ie van de verslaving af, en dan zouden ze de depressie aanpakken. Maar dat lijkt me niet echt handig. Hij gebruikt niet voor niets dat spul. Vind dat de oorzaak ook aangepakt moet worden. Op dit moment zie ik als enige mogelijkheid dat ze hem opnemen, maar ik weet niet of ze dat doen met mensen die alleen aan de wiet verslaafd zijn. Op dagen zoals vandaag weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Maar het is een dagelijks terugkomend probleem. Hij is (om het netjes te zeggen) niet te genieten als hij geen joint op heeft, en soms zelfs agressief. Daarbij kost het een hoop geld, wat ook weer de nodige problemen met zich meebrengt. Soms zie ik het echt niet meer zitten, en zou ik zo mijn spullen pakken, maar geen idee waar ik naartoe zou moeten. Er zijn ook dagen dat het me niet dwars zit, dan denk ik paar jointjes maakt niet uit. Anderen drinken een biertje, hij een jointje. Pfff...soms word ik gek van mezelf. Wat zouden jullie doen? En hebben jullie ervaring ermee? Alvast bedankt!!
He Naatje, Wat vervelend voor jullie zeg. In feite is wiet geen verslavende drug op lichamelijk gebied dan. De verslaving zit hem vooral in het geestelijke stuk. Dat is vaak het moeilijkst. Vaak zie je dat mensen met bijvoorbeeld ADHD verslaafd zijn, zodat ze zich rustiger voelen. Ik weet niet hoe je vriend zich voelde, voordat hij verslaafd werd? Dan komt natuurlijk de vraag, waarom hij zich zo depressief voelt? Heeft hij dingen meegemaakt die hij niet heeft verwerkt? Probeert hij met een joint de pijn te verzachten? Natuurlijk is hij niet te genieten als hij niet blowed, maar dat is tijdelijk. Hij moet niet denken (en jij ook niet) dat het makkelijk gaat worden. Dat wordt het zeker niet. Maar dat gevoel gaat wel een keer over. Het is belangrijk dat hij afleiding kan zoeken, dat hij echt wil stoppen en dat hij om steun kan vragen (bijvoorbeeld bij jou) als hij het niet meer ziet zitten. Ik heb ook een exvriend gehad die verslaafd was aan wiet. Hij kon niet stoppen en wilde het eigenlijk ook niet. Hij zelf vond het geen probleem. Ik vond het vooral een probleem. Hij had waarschijnlijk ook ADHD en een heel vervelende jeugd gehad. Dus eigenlijk kon hij ook niet leven zonder een joint. Maar ik kon niet leven met een verslaafde vriend. Ik heb voor mezelf gekozen en ben bij hem weggegaan. Ik ben momenteel zwanger van mijn ontzettend lieve vriend. Hij blowed nog steeds dagelijks, heeft inmiddels geen vaste woonplek meer en veel schulden en is helemaal alleen. Ik hoop voor jou en je vriend, dat jullie eruit komen en hoop dat hij een beetje zelfinzicht heeft. Heel veel succes samen!
Er zijn inderdaad wel wat dingen gebeurd waar hij moeilijk mee om kan gaan. Zijn vertrouwen is aantal keren aagetast. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij 5 was, toen hij 18 was, is hij door zijn moeder uit huis gegooid. Ik heb zelf ook iets bij hem geflikt. Dus dat zijn dingen die allemaal meetellen. Zelf denkt ie wel dat ie iets van ADHD heeft, maar nooit geconstateerd. Ik weet hoe moeilijk het is om te stoppen met blowen, heb zelf ook gebruikt. Maar door zwangerschap ben ik er vanaf gekomen. En afleiding heeft ie genoeg (denk ik), we hebben een hond waar ie lekker mee kan wandelen, en natuurlijk zijn zoontje, heeft ook een computer staan. En ik steun hem wel, maar soms weet ik niet hoe ik em moet steunen, ik kan niet een vent van 1.90m tegenhouden om wiet te halen. Ik ben ook doodsbang dat het niet goed met hem afloopt als ik weg ga. Of hij gaat zwerfen over straat of hij pleegt zelfmoord. Hij heeft vroeger al eerder zelfmoord willen plegen, en tijdens mijn zwangerschap heeft hij ook die neigingen gehad. En hij wil er wel mee stoppen, hij weet wat op het spel staat, maarja in zijn eentje lukt het gewoon niet. We gaan ook deze week naar de dokter hoor, maar voordat het hele proces in werking wordt gesteld zijn we paar maanden verder denk ik.
Beste Naatje - wat ontzettend rot voor je. Het niet uitmaakt of een verslaving geestelijk of lichaamlijk is. Verslaving is verslaving - ongeacht hoe. In feite is een alcoholverslaving ook een geestelijke verslaving, de symptomen uitten zich helaas lichaamlijk. Maar om terug te komen op je vraag ... mijn partner heeft een alcoholverslaving (en dan hebben we het niet over een paar biertjes, maar om 1 tot 1,5 liter wodka/whiskey per dag!), maar hij staat al bijna 2 jaar droog (31 mei). Ik weet hoe je je voelt. Het is zo dat de verslaving eerst zal moeten worden aangepakt, voordat je wat anders kan doen. Lullig, maar het is niet anders. In veel gevallen is het namelijk zo dat zodra de verslaving onder controle is, de depressie ook een heel eind over is. Ik heb het gezien bij mijn man, zware depressie vond iedereen, totdat hij stopte met dingen ... depressie foetsie. En als dat niet het geval is ... je kunt niets correct diagnostiseren als iemand onder invloed van iets is (in dit geval wiet). Voor zover ik weet kan je ook met een wiet verslaving opgenomen worden hoor, de wachtlijst echter is best lang. En hij moet het echt willen. Via verslavingszorg moet dat wel te regelen zijn, maar je moet wel doorzetten. Het is niet met 1 meeting geregeld. Hij moet wel laten zien dat hij het wil (op tijd op zijn afspraken komen, ook vooral altijd komen, duidelijk aangeven waarom. Kortom laten zien dat hij het wil ... ) Het is idd niet zo dat het "ff" lukt hoor. Het kost tijd, moeite, bloed, zweet en tranen ... en doorzettingsvermogen van jou en van je partner. Een verslaving moet je echt niet onderschatten, het is ook geen kwestie van zwakheid, of geen ruggegraat, of geen wilskracht. De wil is er vaak wel, maar vaak lukt het niet omdat je brein andere signalen geeft. Die van mij heeft het bijna 1,5 jaar zelf geprobeerd, met alle ellende en agressie van dien. Naar mij en naar zichzelf. Ik heb zelfs op een bepaald moment met zijn handen om mijn keel buiten bij de auto gestaan omdat hij persee wou gaan rijden. En ik zijn sleutels had afgepakt ... hij wat buiten zichzelf en greep naar mijn keel. Gelukkig kwam hij op tijd uit zijn woede en schrok zelf (ondanks de hoeveelheid wodka in zijn bloed). Ik kan nu een heel lang verhaal houden. Bottom line is dat HIJ zijn verslaving moet aanpakken. En jij kunt voor jezelf een balans opmaken. Wil je bij hem blijven of ga je weg. Het is jouw keuze. In ieder geval kan je je ook aanmelden voor AA (tegenwoordig niet alleen voor alcoholisten) of via de Stichting Coke Van Jou (kan je op internet vinden). Daar vind je info, hulp en een luisterend oor ... Sterkte meid, het is niet makkelijk.
Mijn vriend blowt ook en ja ook hij is verslaafd. Ik ben ook verslaafd maar dan niet aan de wiet maar aan de nicotine. Allebei vind ik even slecht. Maar goed mijn vriend rookte eerste 10 euro per dag weg en soms wel eens veel meer, hij kon als die wou ( wat ook vaak gebeurde) ook zo 30 euro per dag weg roken. Toen wij samen gingen wonen pikte ik dit echt niet meer. Ik verdomde het om zonder eten te zitten zodat hij zijn jointje had. Zijn ogen gingen toen echt open! Wij hebben nu de afspraak lopen dat hij 10 euro wiet mag halen per week zodat het binnen de perken blijft. Sinds deze afspraak er is gaat het tussen ons stukken beter en geeft hij zelf ook toe dat het zo veel beter is. Hij is dus niet van zijn verslaving af maar wel heel erg veel geminderd! Ik kan dit in elk geval accepteren. Als ik zie hoe jou vriend reageert als die niks te roken heeft dan snap ik dat jij wil dat hij hier vanaf komt! Ik vraag me ook af of dit een normale reactie is want mijn vriend heeft dit niet in die perken. Ik hoop dat je hulp vind!
Bedankt voor je reactie!! Hoe is jou partner er uiteindelijk vanaf gekomen? Ook opgenomen?? Als je onder invloed bent, ga je inderdaad heel anders denken ja. Dat merkte ik toen ik gestopt was, je ziet alles wat helderder en je bent minder emotioneel. Hij moet gewoon door die eerste periode heen, dat is het moeilijkst. En ik hoop dat de dokter daar een oplossing voor hebt. Je hebt iets van seroquel (?). Dat zorgt ervoor dat je minder nadenkt en makkelijker kan slapen. Maarja het belangrijkste is, dat hij zelf echt moet willen, en dat is niet altijd het geval. Een 2e optie zou zijn, dat hij tijdelijk bij zijn vader gaat wonen. Maar ik weet niet of zijn vader daar op zit te wachten. Mijn vriend heeft daar al een tijdje gewoond. Mijn vriend wordt daar altijd wel rustig. Bij mij wordt ie juist opgefokter en agressiever. Ik wil helemaal niet bij em weg, wil gelukkig met hem zijn, maar de laatste tijd is het gewoon niet leuk meer hier, en uiteindelijk wordt mijn zoontje hier de dupe van. En dan wil ik hem niet aandoen. Maar een leven zonder vader wil ik eigenlijk ook niet. Het is zo moeilijk, want ik zie het verdriet bij mijn vriend. Hij is nu al bezig om te minderen, maarja dat is niet de oplossing. Hij kan er gewoon geen controle over houden, het is alles of niets bij hem. Ben benieuwd wat ie straks te vertellen als ie thuis komt, hij is nu naar zijn werk, was net een behoorlijke bom die hier ontplofte En nu geef ik niet hem de schuld van alles hoor, dit is maar een onderdeel. Ik heb ook wel schuld aan wat dingen.
Hier precies het zelfde verhaal als Channie. Hij krijgt voor een 10tje wiet en moet hij 5 dagen mee doen. Ik heb er ook geen problemen mee dat hij blowt. Ik drink af en toe een wijntje en hij heeft zijn jointje. Maar wat jij schrijft dat hij agressief wordt dat is natuurlijk niet goed. Ik hoop dat jullie eruit kunnen komen en een goede oplossing vinden
10 euro per week, zou ik ook niet erg vinden, maar dat is hier gewoon niet mogelijk, want als het op is, haalt ie gewoon weer nieuwe. Maar jij merkt niets aan je vriend als ie paar dagen niet gebruikt hebt?? Nicotine is inderdaad ook erge verslaving, en kost ook een hoop geld. En daar kom je ook niet makkelijk vanaf. Maar het brengt niet zoveel ellende met zich mee.
Hij kan dan gewoon minder hebben en is onrustig, hij moet dan gewoon blowen. Zodra ie zijn blowtje opheeft, is alles weer goed Nou zou het ook al schelen als ie baan zou hebben, waar ie gewoon overdag moet werken, dan heeft ie minder tijd om te blowen. Nu werkt ie 's nachts, en gaat ie overdag blowen. En ik wil ook niet de moeilijkste zijn. Ik hou niet van die brave mannetjes, maar dit loopt de spuigaten uit...
Hij heeft zichzelf (!!!) laten opnemen bij de GGD voor detox (1,5 week) en is toen voor 7 weken naar het buitenland vertrokken naar een afkick kliniek. Na zoveel mislukte pogingen, diazepam, Xanax, joints en drank was hij het allemaal zo zat. Hij heeft het via zijn psychiater gedaan (via een omweg door de verslavingszorg) omdat hij er heilig van overtuigd was dat hij manisch depressief was. En aan het einde geloofde ik dat ook, omdat hij hele hoge pieken had (hij kon opeens energie voor 10 hebben, helemaal vrolijk en blij), en het andere moment was hij helemaal down en depressief. Vond hem zelfs met het vleesmes in de woonkamer ... Daarom zeg ik, als hij de verslaving onder control heeft, dan kan het zomaar zijn dat zijn depressiviteit een stuk minder of misschien helemaal weg is. Ik zou oppassen met medicatie. Medicijnen die je minder laten nadenken vlakken je alleen maar af. Overigens is het wel zo dat je makkelijker is om boos te worden op de mensen van wie je houdt. Dat was voor mijn man ook zo. Heel paradoxaal, maar man werd kwaad op mij, omdat hij zichzelf kon zijn bij mij. Daarom moest ik het altijd ontgelden. Het heeft heel veel pijn gedaan (woorden kunnen vlijmscherp zijn), maar achteraf was het zijn eigen frustratie die hij op mij afreageerde. Het heeft lang geduurd voordat ik doorhad dat het niet op mijn persoon gericht was. Ik was enkel een instrument.
Vind het wel fijn dat je man eruit gekomen is, natuurlijk is een terugval aanwezig, maar dit geeft me wel weer hoop. Drank is net zo erg als wiet, of misschien nog wel erger.
Als mijn vriend een paar dagen niet blowt is die niet vrolijk nee! Maar hij wordt absoluut niet agressief! Hij is dan gewoon chagereinig. Maar hij is het er gelukkig met mij eens dat als we het geld niet hebben voor die 10 euro wiet dat die 10 euro wiet er gewoon niet komt en dat zou ook wel helpen denk ik dat die alleen een beetje chaggie is.
Hoi Naatje, Naar mijn weten kan je je ook laten opnemen in een afkickkliniek voor wiet. Maar je moet dan wel, zoals Strijkkraal al schreef, wel willen. Verslaving is meestal vluchtgedrag. Vluchten van emoties, gebeurtenissen etc. Zoals ik jou verhaal lees is dat bij jou vriend ook wel het geval. Gebeurtenissen geen plaats weten te geven, dus niet weten hoe om te gaan met die emoties. Tijdens stoned zijn verdwijnt dit meestal naar de achtergrond of lijkt het dat je dan wel die emoties aan kunt. Vandaar waarschijnlijk ook dat hij in een depressie kwam tijdens het stoppen. Toch zou je eerst de verslaving moeten aan pakken, dan pas het andere. Belangrijkste is dat er een wil is. Zelf heb ik 6 jaar een relatie gehad met iemand die ook verslaafd was aan wiet (dit is inmiddels alweer 9 jaar geleden). Dat hij verslaafd was ontdekt ik pas toen wij gingen samen wonen. Wist daarvoor dat hij het wel deed, maar wist niet dat hij ermee opstond en mee naar bed ging. Hij zag zichzelf echt niet als verslaafd eraan. Dus al helemaal niet als problematiek. Werd ook echt agressief (schelden en naar materiaal toe) als hij niks meer had. Ik heb toen zo'n 1,5 jaar gevochten hem er vanaf te krijgen of in ieder geval te verminderen. Toen realiseerde ik mij dat mij dit niet ging lukken, zeker niet als de ander het niet als probleem ervaart, het zelf niet ziet. Voor mij was toen heel duidelijk, dit is niet mijn toekomst en hem wil ik al zeker niet als vader van mijn kinderen (buiten het roken om zat er ook totaal niks in die gast, het liefst de hele dag op de bank hangen) Ik heb toen de relatie beeïndigd en ben weer terug thuis gaan wonen. Wat nog het ergste eraan was: op het moment dat ik dus vetrok had hij veel verdriet en zoals ik de gevoelig iemand ben, hem uiteraard troosten. Toen vroeg hij aan mij: hoe kom ik dan nu aan mijn wiet?? Ik heb volgens mij nog niet zo snel in een auto gezeten als toen. Ik wens jou / jullie veel sterkte en hoop dat jullie gevecht uiteindelijk wint!
Mijn vriend ziet het ook als probleem, en vindt het allang geen ontspanning meer. Toen ik em leerde kennen, blowde hij niet. Ik had nog nooit geblowd en was nogal beschermd opgevoed, dus ik wou het graag proberen Al gauw werd het een gewoonte, wat ik niet erg vond, want we maakte grote lol. Maar nu ik wat ouder ben en een kindje heb, vind ik niet meer dat je het dagelijks kan gebruiken. Mike komt nu op de eerste plaats!!
Je hebt pb... voel me er niet heel prettig bij om dingen zo op het forum te knallen (maar wel heel goed dat jij het gedaan hebt!!) Sterkte meis, t is niet makkelijk!
Hé lieve Naatje! Volgens mij heb je heel wat aan de dingen die mensen hier schrijven. Hoop dat je er ook echt wat mee kan en de verslaving te overwinnen is. Is niet makkelijk! Vind het knap dat je erover 'praat'! Sterkte meid.
naatje vindt het knap dat je het zo kan neerzetten hier en hoop zo dat je wat aan alle andere verhalen en tips hebt en vooral dat je vriend er wat aan zal hebben, ik duim voor je dat er snel een juiste oplossing komt voor het probleem en hij er voor 100 % achter staat. knuffel en sterkte ermee!