Dat soort mensen horen ook niet thuis in de zorg. Die moeten iets met computers, auto's of andere dingen gaan doen. Als ze maar niet met mensen te maken hebben. Ben benieuwd hoe ze tegen vrienden of familie doen. Bah!..ik heb er geen woorden voor. Wil je nogmaals veel sterkte wensen en hoop dat je vanaf nou met normaal voelende mensen te maken krijgt! Gr Flam
Neeeeeeeee lieve Hope, dit kan niet waar zijn................................... Vindt het zooo ontzettend erg. Waarom? dat is wat ik me ook afvraag. Heb er geen woorden voor..... Wil je heel veel sterkte en kracht toewensen en een hele dikke knuffel geven. Sabrien
oh lieve lieve Hopen & Hope man, wat een ongeloof en oneerlijke gebeurtenis weer, ik heb er geen woorden voor, leef heel erg met jullie mee !! dikke X Robing
Lieve Hope, ik weet niet wat ik je moet zeggen. Je verdriet moet zo intens zijn. Het leek allemaal zo mooi, geweldig en weet ik al niet meer. Alles wat het toen was, is het nu tegenovergesteld. Zo ver was je nog nooit gekomen en ook dit telt weer niet, je staat weer met lege handen. Ik vind het zo erg voor je en leef enorm met je mee. Sterkte, dat is alles wat ik kan zeggen....
In één klap een hele ommekeer in mijn leven Kon ik de tijd maar terugdraaien, daar zou ik alles voor geven. Al was onze wolk nog niet echt roze, we durfden toch langzaam te dromen We konden niet wachten op alles wat nog op ons af ging komen. Ik stelde me de jurkjes voor die ik met dikke buik zou gaan dragen En tijdens onze vakantie wist ik dat ik me niet in de zon zou wagen Al stiekem zocht ik internet af om de mooiste kamer in te richten Wie zou er nou niet voor al dat leuks zwichtten Al wist ik dat we nog even geduld moesten hebben, maar het ging er nu echt van komen Maar van het ene op het andere moment waren ze weg, al deze dromen. In één klap zie je al je dromen onder je vandaan wegzakken Als een glas, dat in duizend stukken valt, het valt niet meer te plakken. Alweer een tegenslag, de zoveelste, hoe komen we dit weer te boven Waar moeten we nu van dromen of waar moeten we nu nog in geloven? Dat dingen met een doel gebeuren is in mijn ogen gewoon krom Het leven lijkt niet eerlijk verdeeld, de vraag rijst dan ook : Waarom? Onbegrijpelijk, ik voel me in de steek gelaten en bedrogen Samen met ons vlindertje is ook onze grootste droom weggevlogen
oww hope wat een klote bericht zeg... wat erg... ik weet niet wat ik moet zeggen maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen.... liefs peggy
Oh lieve hope, ik lees je berichtje net pas. Wat vreselijk dat jullie ook dit wondertje weer hebben moeten afgeven, er zijn gewoon geen woorden voor Ik wens jou en je mannetje heel veel sterkte, kracht en liefde toe om dit verlies een plekje te kunnen geven...Dikke knuf! Liefs beehappy
NEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Dat kan en mag niet waar zijn. Lieve lieve Hope, ik weet werkelijk niet wat ik moet zeggen. Een mooie echo en zoveel hoop en nu............ Dikke knuffel Nynke
wederom kippevel als ik je berichtje lees zoveel ontzetting en onbegrip het waarom ja ik kan me het zo voortellen kan ook alleen zeggen geef je een knuffel en op afstand een schouder denk veel aan je knuf lieverd miriam
Lieve,lieve Hope, ik weet niet wat ik lees, zit met tranen in mijn ogen. Ik weet niet wat ik moet zeggen, hier zijn geen woorden voor. Gelukkig kun je zelf er wel woorden voor vinden, ik lees weer van die prachtige gedichten. Ik denk aan jullie!!!! Een hele dikke knuf van mij!
lieve hope, weer zo'n verdrietig gedicht, zo mooi omschreven maar jou tranen zouden nu van blijdschap moeten zijn. denk steeds aan je. liefs lisa.
Wat een verschrikkelijk bericht, ik heb er geen woorden voor! Heel veel sterkte de komende tijd en ik blijf voor jullie duimen.... ooit MOET jullie dag/tijd worden!! Liefs, Danielle
Vandaag is het 9 mei.............. Niks speciaals zul je zo denken. Maar voor mij wel. Een paar weken geleden testte ik precies 3 jaar na de eerste positieve test, weer positief. Dit was een teken, ik mocht het nog een keer over doen, deze keer zou het goed gaan. Ik was wel bang voor de dagen die gingen komen, want alles werd me herinnerd aan 3 jaar geleden, maar daar mocht ik niet aan denken. Deze keer ging het goed. 3 jaar geleden op 2 mei, de foute echo, het leefde niet meer. 7 mei nogmaals de bevestiging en vandaag, 9 mei, 3 jaar geleden de curettage.......... En nu............ weer in dezelfde siuatie. Weer diezelfde dagen dat alles mis is. Weer dat verdriet, de machteloosheid en de woede. Waarom nou weer, was het 3 jaar geleden niet genoeg? En die 2 miskramen daarna en de 4 mislukte IVF met PGD pogingen, was dat niet genoeg? Weer moet ik door die rottijd heen en wordt er daarna verwacht dat je positief moet blijven, wan iedereen weet het zeker, het komt goed.............yeah right. Het is allemaal wel lief en goed bedoeld, maar niemand weet dit toch zeker. Zelfs mijn praganost heeft zich vergist, ze beweerde laatst dat ik geen miskraam meer ging krijgen. :^o 9 mei, een rotdag met veel herinneringen. En nu, komen nog hele veel data erbij. Met het fijne dat ik WEER moederdag mag vieren in de wetenschap dat ik nog lang geen moeder ben Hope
Lieve Hope, wat ontzettend klote dat het weer mis is gegaan, vreselijk gewoon! Ik wil je veel sterkte wensen met dit oh zo oneerlijke verlies! Liefs Nikkie