Even de mailwisseling op een rijtje: ? Mail van baas: ? Graag hoor ik ook nog even van je of er vorige week nog dagen zijn geweest dat je later bent begonnen of eerder bent weggegaan? > > Zoals afgesproken overleg jij voortaan dit soort zaken vooraf met mij (en niet met collega's). Ik zal, nadat ik jou heb gesproken, collega's informeren wat wij hebben afgesproken. Mijn reactie: > Ik ben vrijdag om half vier weggegaan, verder niet later begonnen die week. Neem die anderhalf uur maar op dan. Normaal gesproken combineer ik dat soort dingen (als ik eerder wegga) met keren dat ik een paar uur opneem, dan neem ik die eerdere keer erbij. Maar die anderhalf uur kun je dus gewoon noteren. > > Procedure is me nu helemaal duidelijk! > ? Mail van baas: > Ik ben er niet blij mee te horen dat je vrijdag eerder bent weggegaan, dit heb je me afgelopen maandag niet verteld. En helaas heb ik ook vernomen dat je maandag 27 april pas om 9.30 uur bent begonnen. Ook dit heb je me niet verteld afgelopen maandag en nu ook weer niet, je snapt wel dat ik mijn vraagtekens nu zet bij de betrouwbaarheid van je woorden. Je kunt niet zelf besluiten later binnen te komen of eerder weg te gaan of zaken te combineren. Dit kan alleen in overleg met mij. Hoop inderdaad dat de procedure nu duidelijk is. (kortom: over elk half uurtje (elke scheet): overleggen en melden!!) Mijn reactie: Ik ben vorige week maandag op normaal tijdstip vertrokken vanaf huis en volgens mij waren er geen vertragingen. Ik ben dan ook verrast te horen dat je hebt vernomen dat ik pas om 9u30 ben begonnen. Naar mijn weten was ik rond 8u30 op kantoor. Ik ben dan ook benieuwd naar de bron van deze informatie. (nu schoot me gisteravond te binnen dat ik inderdaad later ben begonnen die dag. Ik was toen erg misselijk en heb een trein laten voorbijgaan omdat ik niet durfde instappen (bang dat ik moest overgeven in erg drukke trein). Die dag heb ik me erg ziek gevoeld en heeft collega me zelfs om vier uur naar huis gestuurd. Maar goed, dat schiet me elf dagen na dato niet spontaan te binnen, daar ik me wekenlang klote heb gevoeld op het werk. Bovendien vind ik: je weet dat ik me beroerd voel, wees alsjeblieft enigszins flexibel en waardeer het dat ik kom, ook al voel ik me zo ziek!) Ik ben wel de afgelopen weken enkele keren wat later begonnen als gevolg van erge misselijkheid al dan niet in combinatie met (kleine) vertragingen in het openbaar vervoer. Ik verwachtte daarin echter enige flexibiliteit van jouw kant. Blijkbaar heb ik dat verkeerd ingeschat en had ik dan met jou moeten overleggen. Het was in elk geval mijn bedoeling niet je te passeren of bewust niet in te lichten. Het spijt mij bijzonder dat je mijn betrouwbaarheid en professionaliteit ter discussie stelt. Tijdens ons gesprek van afgelopen maandag kreeg ik de indruk dat je mij niet vertrouwt met betrekking tot mijn ziekmeldingen over de afgelopen tijd. Dat ik de procedures niet goed heb gevolgd, heb ik nooit met opzet gedaan, ik heb altijd te goeder trouw gehandeld. Voor wat betreft mijn 'frequente' ziekmelden: wanneer ik mij ziekmeld, is daarvoor een gegronde reden. Dat kan en mag jij niet in twijfel trekken. Mocht er reden voor twijfel zijn, dan kan je altijd een Arbo-arts inschakelen. Afgelopen maanden ben ik met grote regelmaat hondsziek geweest. Ik denk dat je dat hebt onderschat. Desalniettemin heb ik zelfs gewerkt op dagen dat ik mij erg slecht voelde, waarbij de dag begon 'boven het toilet'. Wat je wellicht niet opmerkt, is dat ik in (plaatsnaam) relatief korte pauzes houd en geen tijden rond het koffiezetapparaat vertoef. Ook begin ik regelmatig op vrijdagen vroeger, omdat ik dan met (mijn vriend) meerijd naar kantoor. Aangezien (mijn vriend) vroeg begint, ben ik dan doorgaans rond acht uur op kantoor. (das dus een half uur vroeger dan ik er hoef te zijn) Naar mijn weten ga ik professioneel om met mijn werk, werk dat mij ook aan het hart ligt. Ik hoop dat we dit achter ons kunnen laten en dat je ziet dat ik een goede, betrokken (naam functie) ben. Dat is waar ik uiteindelijk voor ben aangenomen. Dat je procedures erg belangrijk vindt, is mij inmiddels duidelijk. In het vervolg zal ik ze feilloos volgen. Groet, Kim Vriend zegt nu: ja joh, wat bespottelijk allemaal. Ga lekker een excel-sheet aanleggen waarin je precies aangeeft hoe lang je pauze hebt gehouden, hoe laat je binnenkomt en weggaat en als je er eens eerder bent of een korte pauze hebt gehouden: mail sturen naar Dinges met verzoek dat in urenregistratie op te nemen. En schrijf dan ook een uur op per dag voor het noteren van de uren We moeten er bijna om lachen thuis.
Hoi Lisette, Gefeliciteerd met je zwangerschap!! Hopelijk voel je je goed en niet te misselijk Sommige mensen vinden hele kleine dingen blijkbaar heel belangrijk en geven andere mensen niet de verantwoordelijkheid die ze gezien hun leeftijd, werkervaring, opleidingsniveau of wat dan ook prima kunnen nemen. Weet je, als je ergens middenin zit (zoals inderdaad zo'n rotsituatie op het werk) dan is het zo moeilijk om te te relativeren. Terwijl, als je dat uitsmeert over je hele leven, dan is deze mindere tijd op het werk maar een piepkleine bladzijde in je hele leven. Eerlijk is eerlijk: wil je wel werken op een plek waar zo wordt gezeikt? Zelf vind ik het een hele leuke functie, maar het idee van nog meer gezemel op dit niveau staat me niet bepaald aan. Dan zijn er ook een hoop andere plekken waar het anders kan (en dichter bij huis ook nog eens). Ik hoop mijn tijd daar nog op een prettige manier uit te zitten, de lucht te klaren met mijn leidinggevende en als dat niet lukt: eind september dikke ass allemaal! Maandag lijkt me geen prettig gesprek. Ze denkt dat ik bewust 'belangrijke' info voor haar achterhou, terwijl het voor mij zo triviaal is dat ik het gewoonweg niet onthou of niet op het idee kom om haar in te lichten. Zie je het voor je: leidinggevende staat op vrijdagmiddag in dierentuin met kids en ik bel om vier uur op om te vragen of ik asjeblieft wat eerder naar huis mag???? Denk je dat je leidinggevende (of collega's) je zwangerschap een probleem gaan vinden? Waar baseer je dat op? Misschien vinden ze het wel leuk voor je of hebben ze wel vaker met het bijltje gehakt van zwangere medewerkers? Heb je een vast contract? En...wil je er ook wel blijven als het niet meer leuk is? Sterkte! Groetjes, Kim
Zoals ik het nu lees komt het wel erg regelmatig voor dat je later begint of eerder weg gaat. Als dit altijd al een beetje jullie bedrijfscultuur is geweest, dan had je baas natuurlijk eerder moeten ingrijpen en niet alleen jou hierover moeten aanspreken. Maar structureel minder werken is wel iets wat vind ik gemeld moet worden en in overleg moet gaan. Zoiets doe je vind ik niet zonder medeweten van je baas. Maar goed, ik weet natuurlijk niet hoe ze hier normaal gesproken mee om gaat.
Ik had dus ook zo een gevoel van dat het regelmatig voor komt dat je later binnenkomt/eerder weggaat. Ik weet natuurlijk niet hoe daar bij jou op je werk mee wordt omgegaan maar bij mij op mijn werk moet je dat echt wel melden en als je later bent moet je die uren inhalen of opnemen (ook al is het een half uur). Bij niet melden (desnoods per email) zou je op mijn werk echt een serieus probleem hebben. En verder mag je werkgever gewoon in je computer enzo hoor. Bij ons (en ik werk bij een supergroot internationaal bedrijf) worden accounts regelmatig gechecked door een speciaal team. Die houden bijvoorbeeld steekproefgewijs bij of jij geen pornosites enzo bezoekt. Er zijn zo al wat mensen op staande voet ontslagen wegens oneigelijk gebruik (bijvoorbeeld 300 prive mailtjes per dag ofzo). Ook werd het tot voor kort altijd bij binnenkomst en weggaan geregistreerd als je door de draaideur ging en daar kreeg je 1 keer per maand een uitdraai van. Er zijn bij ons mensen in de problemen gekomen omdat ze elke dag precies 7.59 uur ofzo aanwezig waren. (En nooit eens langer bleven. Kijk, als je zelf flexibel bent, dan is het bedrijf ook flexibel). Ik werk hier al 5 jaar en vind het eigelijk allemaal best normaal. Ik snap jou punt wel van misselijkheid en ziekmelden enzo (en als ze daaraan twijfelen moeten ze inderdaad de arbo inschakelen!!!). Maar ik vind het niet heel abnormaal hoe je bazin op je aan- / afwezigheid reageert. Misschien dat het bij jou bedrijf gewoon anders werkt hoor...
Denk je dat je leidinggevende (of collega's) je zwangerschap een probleem gaan vinden? Waar baseer je dat op? Misschien vinden ze het wel leuk voor je of hebben ze wel vaker met het bijltje gehakt van zwangere medewerkers? Heb je een vast contract? En...wil je er ook wel blijven als het niet meer leuk is? k werk in een klein bedrijf en het wordt daar al niet echt op prijs gesteld als je je vakantiedagen opneemt,omdat als iemand er niet is er veel te veel werk blijft liggen en we gewoon niemand kunnen missen( ja weet dat dit zijn probleem is en er meer personeel moet komen,maar daar is geen geld voor) Tot zeg twee jaar terug was het juist fijn zo een klein bedrijf er was juist veel aandacht en begrip voor elkaar en mijn baas was geweldig,heeft zelfs toen mijn rijbewijs betaald! Maar helaas is dit dus 100 graden omgedraaid en wordt nu alleen gevit op elkander en de sfeer is om te snijden,de baas van mijn vrouw doet samen met mij de administratie,maar zij is zo druk met dre kinderen en met het bedrijf dat ze het allemaal niet meer trekt en om het minste of geringste uit haar slof schiet. Als ik straks ga vertellen dat ik zwanger ben komt het er dus op neer dat ze de hele administratie alleen moet doen,wat absoluut niet haalbaar is, en weet dus nu al dat ze compleet over de rooie gaan. Aan de ene kant voel ik me verplicht om er te blijven werken,door alles wat ze vroeger wel voor me deden enz maar aan de andere kant heb ik er totaal geen zin meer in,ik ga met zo veel tegenzin naar mn werk,dat ik er gewoon hoofdpijn van krijg. Maar ja ik kan helaas niet stoppen met werken want we hebben toch een hypotheek te betalen..... Ik hoop echt voor je dat je gesprek zal meevallen maandag, ik zal aan je denken! liefs
Hoi, Het gaat neit om structureel minder werken hoor. Dat vind ik ook een ander verhaal. Het gaat om een half uur eerder of later binnenkomen. Voordat onze leidinggevende kwam, mochten we dat altijd naar eigen inzicht doen. ervan uitgaande dat we het gewoon weer zouden compenseren. Als we een uur wilden opnemen, dan hoefden we dat expliciet niet door te geven, omdat onze secretaressse (die de urenregistratie toen deed, nu is het onze leidinggevende) gek zou worden van al die uurtjes eraf en weer erbij. Vorige week was mijn leidinggevende op vakantie, dus het was nou nie bepaald in me opgekomen om nog expliciet terug te melden dat ik op maandag een week eerder later was binnengekomen en vrijdag eerder was weggegaan, omdat ik van mezelf weet dt ik die uren weer compenseer.
Bij ons is de bedrijfscultuur ook vrij makkelijk, wij komen en gaan wanneer we willen (binnen bepaalde marges) en overleggen onderling wanneer we op kantoor komen. Dat betekent niet dat iedereen structureel minder werkt, integendeel: iedereen werkt te veel (en dat bij de overheid). Ik zou het heel vreemd vinden, net als Kimke, als mijn leidinggevende ineens mij eruit zou pikken en zou zeggen dat ik me aan bepaalde regels zou moeten houden (die er vast wel ergens zijn maar waar tot nu toe niemand zich nog druk over maakt). Er is namelijk ook heel vaak nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid en vertrouwen van het bedrijf in haar medewerkers, zwanger of niet. En als dat vertrouwen voor je gevoel ineens er niet meer is, dan zou ik daar ook heel onzeker van worden.
Bij ons is de bedrijfscultuur ook vrij makkelijk, wij komen en gaan wanneer we willen (binnen bepaalde marges) en overleggen onderling wanneer we op kantoor komen. Dat betekent niet dat iedereen structureel minder werkt, integendeel: iedereen werkt te veel (en dat bij de overheid). Ik zou het heel vreemd vinden, net als Kimke, als mijn leidinggevende ineens mij eruit zou pikken en zou zeggen dat ik me aan bepaalde regels zou moeten houden (die er vast wel ergens zijn maar waar tot nu toe niemand zich nog druk over maakt). Er is namelijk ook heel vaak nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid en vertrouwen van het bedrijf in haar medewerkers, zwanger of niet. En als dat vertrouwen voor je gevoel ineens er niet meer is, dan zou ik daar ook heel onzeker van worden.[/quote] Hoi Miepie, Zo precies ben ik het dus ook altijd gewend geweest. Als we uur later kwamen, dan wel even doorbellen aan directe collega zodat die ook weet wanneer je komt, maar toestemming ervoor vragen aan leidinggevende? Echt niet. Doordat we nu dus die nieuwe leidinggevende hebben en zij (blijkbaar) alles melden en overleggen zeer belangrijk vindt, steek ik er ineens heel slecht bij af. Als zij wil dat ik alles doorgeef en overleg met haar, zelfs al is het een half uur, dan kan ze het voortaan zo krijgen. Prima. Ik vind het ontzettend kinderachtig maar daarover verschillen we van mening. Dat ze echter suggereert dat ik moedwillig dit soort dingen voor haar verzwegen heb of zaken expres niet met haar heb overlegd...dat is hetgeen wat me tegen de borst stuit (ik ben echt gewoonweg niet op het idee gekomen om het wel te doen, zeker gezien het feit dat ze toen vakantie had, moet ik haar dan gaan bellen terwijl ze vakantie heeft??). Dat ze nu ook al een paar keer heeft gesuggereerd dat ik me onnodig ziek meld, dat stuit me ook tegen de borst. Dat is namelijk pertinent onwaar. En dat moeten we echt uitpraten morgen. Haar procedures zijn me nu echt wel duidelijk en ik zal zorgen dat ze me daar nooit meer op kan aanspreken. Overigens ga ik wel vragen of ze haar wensen hierover ook met mijn andere collega's wil bespreken (tijdens gezamenlijk werkoverleg of zo). Want ook bij hen zit dit echt niet tussen de oren. Bij navraag blijkt dat zij dit (eerder weggaan, zelf compenseren enz) hetzelfde doen als ik het al die tijd heb gedaan.
nee ik bedoel dat je 7.59 uur aanwezig bent op je werk in plaats van 8 uur. Dus STRUCTUREEL 1 minuut te kort werkt...
Mag ik even een ander geluid laten horen? Laat ik beginnen met zeggen dat ik heel goed begrijp dat dit een rotsituatie voor jou is. Dat jouw misselijkheid in combinatie met die vieze lucht op het werk niet bevordelijk is voor jouw misselijkheid. En dat misselijkheid wat dat betreft gewoon echt een rotkwaal is. Daar zou best wat begrip voor mogen zijn. Toch moet ik ook zeggen dat ik de reactie van de leidiinggevende helemaal niet belachelijk of iets dergelijks vind. Ik snap wel dat zij problemen heeft met deze situatie. Even wat feiten op een rij: * Jij hebt je in 7 a 8 weken tijd 4 keer ziekgemeld voor 1 dag. * bij 1 van die ziekmeldingen ben je de dag erop vrij. * Die ziekmeldingen heb je niet volgens procedure gedaan. * Jij besluit om zonder overleg met leidinggevende te gaan thuiswerken. * Jij gaat zonder overleg eerder naar huis op vrijdag en je meldt het ook niet. * Jij begint maandag later, vanwege jouw misselijkheid en geeft in eerste instantie aan dat zij het wat dat betreft bij het foute eind heeft als ze jou daarop aanspreekt. Later herinner jij je dat het dus toch wel zo is. * Jij rommelt (en dat is niet negatief bedoeld) vaker met jouw uren door op vrijdag bijvoorbeeld eerder te beginnen. * Jij houdt je niet aan de procedure voor het opnemen van uren. Ik snap wel dat jouw leidinggevende het gevoel heeft dat jij je gemakkelijk en frequent ziek meld. (let wel: ik zeg niet dat jij je makkelijk ziekmeld!) Dat jij je frequent hebt ziekgemeld is nou niet echt bepaald iets waar je tegenin kunt gaan met 4 meldingen in 2 maanden tijd. In die zin vind ik een gesprek ook zeer zeker op zijn plaats. Je kunt er wat dat betreft niet veel aan doen dat je zo misselijk bent. Je kunt het ook niet helpen dat die vieze lucht op kantoor dat niet veel beter maakt. Maar wat ik wel mis van jouw kant uit, is de acties die jij hebt ondernomen om het allemaal te voorkomen. Ben je bij de HA geweest voor iets tegen die misselijkheid? Heb je het gesprek met haar opgezocht over die vieze lucht? (zoals ik het lees niet, want dat wil je nu gaan doen) Enzovoorts... Wat betreft het gaan thuiswerken zonder overleg e.d. Ik snap wel dat ze daar over valt. Zij is de persoon die de verantwoording draagt voor jullie afdeling. Ik kan wel begrijpen dat ze moeite heeft met de manier waarop jij dit dus steeds hebt aangepakt. Persoonlijk vind ik dat ook niet erg netjes. Nogmaals, ik begrijp dat dit echt een rotsituatie is voor jou. Vanuit jouw perspectief heb je ter goeder trouw gehandeld en is het niet jouw insteek geweest om je er gemakkelijk van af te maken e.d. Maar vanuit haar perspectief snap ik wel dat het goed mogelijk is dat jouw gedrag juist compleet anders is overgekomen en dat zij het gevoel heeft dat er iets niet goed gaat. Neem bijvoorbeeld die ziekmelding met de dag erop vrij. Jouw redenatie was: dat scheelt weer een ziektedag, want ik ben morgen toch vrij. Vanuit haar gezien kan het natuurlijk overkomen alsof je de boel probeert te bedotten. Nou lees ik het verhaal alleen van jouw kant, mogelijk dat als we haar kant hier hadden zien staan, dat we dan hadden gedacht: nou ja, wat een werknemer. Die gooit er lekker met de pet naar. Ik zou dus open en eerlijk een gesprek met haar aangaan. Dat je duidelijk aangeeft dat je snapt dat zaken misschien anders op haar zijn overgekomen dan dat jij ze had bedoeld. Dat je daar graag met haar over wilt praten om zo de lucht te klaren en het gevoel van wantrouwen bij haar weg te nemen. Dat je het erg vervelend vind dat zij nu een negatief gevoel over jou heeft en dat jou dat absoluut niet lekker zit. Probeer daarin niet te verzanden in verwijten over en weer, maar ga oplossingsgericht dat gesprek in. In ieder geval veel succes met deze situatie. Dat is niet iets wat je graag hebt op het werk.
@ TS: dus iedereen heeft dagen dat ie ongevraagd eerder weg gaat of later begint en geeft dat niet door aan de leidinggevende? Dan snap ik niet waarom ze jou er opeens uitpikt... Of naja eigenlijk wel, want je bent zwanger. Maar dan zou ik DAT aankaarten. Mijn man hoeft trouwens niet eens zijn vakantiedagen door te geven (heeft geen vaste tijden waarop ie moet beginnen of eindigen). Die gooit ie gewoon aan het einde van het jaar allemaal tegelijkertijd in het systeem. Als je het over een vrije bedrijfscultuur wilt hebben Maar hij werkt per week meer uren dan in zijn contract staat.
Hoi, Ik ben blij voor je dat de lucht weer geklaard is,en ik hoop voor e dat dat zo blijft en dat zij in het vervolg toch ook wat meer begrip naar jou toe kan tonen ivm de zwangerschapskwaaltjes,want jij hebt je excuses voor jou kant van het verhaal gemaakt dus omgekeerd mag er ook wel iets komen, liefs
Echt superfijn dat jullie zo meegeleefd hebben, meiden! En Annemarie, ook bedankt voor je kritische noot. Je had zeker een groot punt! Ik heb me vandaag keueueueeurig gedragen. Elk klein dingske bij haar nagevraagd, veel mails naar haar ge-cc't, mij pakt ze nergens meer op Onder het mom van 'goodwill kweken' zal ik maar zeggen. Volgens mij vindt ze het prachtig! oh ja, wat betreft mijn ziekmelden: mijn frequente ziekmelden was juist "helemaal geen probleem" voor haar, ik had haar "woorden in de mond gelegd"(uch uch)? Nou, ze had het nog niet uitgesproken of ze pakt een briefje waarop ze alle data had genoteerd dat ik me ziek had gemeld en begint doodleuk te vertellen dat de gemiddelde medewerker zich 3x per jaar ziekmeldt en dat ik me 4x in 8 weken had ziekgemeld. Ben ik dan gek of is het dan toch een punt?? Afijn, heb me beheerst en gezegd dat dat inderdaad veel was, dat ik er ook van baalde (was ook zo), blablabla. Ik heb me maar geschikt. De baas is de baas. Of ik nou vind dat ze zeikt of niet En god, wat ben ik blij dat dat pak melk (eh inmiddels kwark eh kaas?) van zeker 10 weken oud is weggehaald :-D Fresh air!!!