Leven met een fobie!

Hier ook een overgeeffobietje
Dat van die angst om tijdens de bevalling over te geven had ik ook heel erg. Maar dat is niet gebeurd, heb niet overgegeven en ben er geen seconde bang voor geweest. Echt hoor, tijdens de bevalling ben je met heel andere dingen bezig. Ik kreeg op een gegeven moment een pompje met morfine(?) en de anesthesist vroeg of ik ook misselijk was toen ze hem had aangesloten. Alleen die vraag zou ik normaal gesproken al in paniek raken en prompt misselijk worden maar zelfs dat gebeurde niet (ok, het is een seconde door mijn hoofd geschoten maar toen werd ik zo stoned dat niks me meer kon schelen..).
Zijn jullie trouwens banger om iemand te zien overgeven, zelf te moeten overgeven of juist overgeven in het bijzijn van iemand? Er schijnt best een verschil in te zitten namelijk.
Ik heb het trouwens allerdie wel, maar het is minder geworden sinds ik mijn dochter heb gekregen. Het is er nog steeds hoor, maar op een of andere manier wel minder. Ik heb in mijn hoofd dat ik me niet wil laten beheersen door die angst. Want stel je voor dat ik de komende 20 jaar nooit meer hoef over te geven? Dan ben ik er wel 20 jaar bang voor geweest.. Zo probeer ik te relativeren en het lukt redelijk

 

Hier vooral bang voor zelf overgeven.
Daardoor ben ik bang anderen te zien overgeven want dan word ik zelf ook misselijk.
En dat ik het niet in het bijzijn van anderen zou willen is eigenlijk alleen omdat ze dan mijn paniekaanval zouden zien. Niet zozeer omdat ze me zien overgeven.
Dus dat is mijn top 3-tje ;o)

 

ik weet net of dit een fobie is maar ik durf niet met de kinderen in een bus of trein.
durf wel gewoon naar de winkel met ze en na buiten maar vermijdt echt de bussen en treinen!

 

Zo wat zijn er een hoop mensen met emetofobie hier heb zelf ook emetofobie al heb ik het goed onder controle. Vanaf ongeveer mijn 8e had ik het al, maar toen was er nog geen naam voor, en dacht ik dat ik gek was.. ik zat in de klas altijd bij een plek heel dicht bij de prullebak, dan dacht ik daar ben ik tenminste dichtbij. Het is uiteindelijk minder geworden toen ik ook nog eens andere fobieën kreeg en ik een paar keer kotsmisselijk ben geweest en moest overgeven.. en toen was het zo erg ook weer niet had ik door. Ja het blijft ranzig en erg maar minder erg dan ik het in mijn hoofd maakte. Nog steeds vind ik overgeven vreselijk om te zien maar ik hoef er niet meer voor de kroeg ofzo te ontwijken.

Toen ik 12 was kreeg ik plotseling last van claustrofobie, ik durfde de lift niet meer in en ook niet op kleine wc's te plassen. Dat is ook minder geworden door de jaren heen, puur doordat ik van mezelf stoer erdoorheen moest bijten en ben ik telkens een stapje verder gegaan. Ik durf nu gelukkig weer met de lift en op iedere wc te plassen. En kan weer met de trein.

Heb ook behoorlijke vliegangst, dat is de combinatie van de emetofobie (altijd mensen die misselijk worden tijdens opstijgen en het landen) en dat je nergens heen kan (claustrofobie, voel me dan opgesloten).

Ik ben ook altijd bang geweest voor drukte (agorafobie) dan raak ik echt in paniek.. dat is nooit weggegaan. Maar daar kan ik nu ook mee omgaan.
En dan de laatste die er nog is is stikangst, of eigenlijk is het meer de angst om levend begraven te worden en dan te stikken. Ik heb geen idee waar het vandaan komt, maar als ik er aan denk raak ik al in paniek.. Ik zie nu net dat dat ook een naam heeft, taphefobie.
Ben ook bang voor hele kleine vieze beestjes als kakkerlakken en oorwurmen, maar dat noem ik geen fobie, al vind ik ze wel onwijs ranzig.

Ben ik de winnaar met hoeveelheid fobieën lijkt wel..

 

Ik ben ook echt heel bang voor van die mimesprekers.. en clowns.. brrr..

 

het was maar een klein stukje. het ging over dat hij het niet eens was met hoe dat tv programma doet.
hij heeft een eigen site ik weet niet of ik dat hier mag noemen maar je kan ook googlen op fobiedokter

 

ja das waar. het is eigenlijk heel makkelijk.
www.fobiedokter.nl

 

Ik heb een tijd gehad en soms nog steeds dat ik geen ijzer aan durfde te raken, ben heel vaak statisch geladen en die schokjes vind ik echt zwaar irritant .. het is heel raar maar ik vind het gewoon eng. Vaak durf ik niet eens een glas op de aanrecht te zetten of een kraan aan te raken. Zelfs als ik wil stofzuigen en de stekker in het stopcontact doe dan ben ik bang om onder stroom te staan.
Heb als kind wel eens een stroomopdonder gehad dat zou de reden kunnen zjin van mijn fobie.

 

Wat veel mensen met een overgeefobie!!!

Hier dus ook een Wanneer het precies begonnen is weet ik niet. Waarschijnlijk toen ik het weer zoals altijd een keer tegen probeerde te houden wat toen niet lukte waardoor alles behalve in de emmer zat Maar als ik terug denk had ik het al toen ik klein was, als er een ziek kindje in de klas was mocht ik even naar de andere klas toe.

Ik vind trouwens alles vies, zelf overgeven, kots zien, en kotsende mensen. Met dieren heb ik geen problemen dat ruim ik zo op. Het beheerst in zoverre mn leven dat ieder jaar vooral in de winter ik als de dood ben met de bekende buikgriepepidemie!
Pfff als ik dat weer hoor staan de rillingen op mn lijf. Ik ontwijk geen kroegen ofzo maar wel mensen die ziek zijn. Als iemand net buikgriep heeft gehad blijf ik het liefst uit de buurt want stel dat.... Ik weet ook niet wat ik erger vind misselijk of overgeven

Net zoals een paar andere al zeiden ben ik blij dat mijn kinderwens toch sterker was. Al was ik ook bang voor ochtendmisselijkheid (gelukkig geen last van gehad) en overgeven tijdens de bevalling, was wel misselijk maar gelukkig niet hoeven overgeven.
Babyspuug vind ik niet erg, maar ben wel bang hoe dat straks gaat als mn dochtertje ouder is en ziek wordt. De kans is dan natuurlijk groot dat je ook aangestoken wordt want met je eigen kind hou je geen afstand.
Ik wil er aan de ene kant wel voor in therapie maar dan moet je idd de confrontatie aan en dat kan/wil ik niet. Heb op internet wel eens van die foto's bekeken die steeds erger werden pfff vreselijk. Alleen bij iemand die al voor een wc-pot zit wordt ik draaierig in mn buik.
Heb trouwens met mn werk als gastouder al meerdere keren kots moeten ruimen en dan kan ik ook gewoon direct handelen heel maf, al denk ik gelijk als ik het maar niet krijg. Tel ook de dagen nadat ik dan in contact ben gekomen met een ziek iemand, zo van oke besmettingsperiode voorbij. Ben ik erg?

Heb trouwens weleens gehoord dat mensen met een overgeeffobie ook minder overgeven, en of dat komt omdat ze moeilijk kunnen overgeven en het dus tegenhouden of omdat ze bepaalde situaties vermijden zoals zieke mensen enz daar zijn ze niet uit.

 

Sorry voor het lange verhaal maar dat lucht op!

 

Wishgirl, heel raar idee misschien.
Maar dan doe je toch plastic zakjes om je schoenen ofzo?
Zo zonder om je schoenen weg te gooien of ben je bang voor de reactie van je moeder?

 

Of van die zwembad schoentjes?
Denk alleen maar mee met je hoor hahaha.

Weet n.l een beetje hoe t voelt, sla altijd de spinnen dood met de schoenen van manlief.
Want now way dat ik mijn eigen schoenen nog aan doe dan!
Dan heb ik t idee dat ik steeds dat beest voel!

 

ik ben ook als de dood voor spinnen.Vroeger voor allemaal, als ik ze zag ging ik ze steeds in de gaten houden van een afstandje en moest een ander ze doodmaken, ik wou dan ook zien dat ze dood waren anders geloofde ik het niet.Maar ik wil absoluut niet dat me dochter ze eng vind en dus moet ik me er overheen zetten.Mijn dochter laat bv spinnen p haar hand lopen en dan doe ik net of me neus bloed en sta op en ga bv wat pakken ofzo, Dus de kleine spinnen gaat wel beter, al maak ik ze nog steeds dood als me dochter niet in d buurt is.
Maar die grote zwarte spinnen, brrrr ik heb ze af en toe wel in huis, manlief moet ze doodmaken.En ik slaap een paar nachten met nachtmerries echt verschrikkelijk.